Hands-on: Sly Cooper: Thieves in Time – Met toppers als BioShock: Infinite en Tomb Raider in aantocht zou je haast vergeten dat ook meesterdief Sly Cooper dit jaar zijn heropwachting maakt. De Sly games worden niet voor niets vaak in één adem genoemd met Sony’s andere top platformers Jak and Daxter en Ratchet & Clank, en onze verwachtingen voor dit vierde deel zijn dan ook gepast hooggespannen. Ontwikkelaar Sanzaru Games, die de teugels overneemt van Sucker Punch, bewees met de PS3 heruitgave van de oorspronkelijke trilogie al dat het best overweg kon met deze kleurrijke reeks en brengt Thieves in Time meteen ook naar de PlayStation Vita. Deze versie hebben wij aan een uitgebreide speeltest onderworpen en hieronder lees je wat we ervan vonden.

Tijdreizen voor gevorderden

We mochten meer bepaald de proloog en het eerste hoofdstuk onder handen nemen en kregen zo een beter zicht op het verhaal dat Sanzaru games met Thieves in Time wil vertellen. Na de gebeurtenissen in Sly 3: Honour Among Thieves is Sly onder het mom van geheugenverlies gelukkig getrouwd met de bevallige Interpol agente Carmelita Fox. Net wanneer hij, verveeld door zijn alledaagse leventje, besluit een museum te overvallen, komt Bentley hem opzoeken met verontrustend nieuws. De woorden in de Thievius Raccoonus – je weet wel, dat dievenhandboek waarmee je probleemloos je eigen tong in de knoop legt – verdwijnen op mysterieuze wijze van de pagina’s en op de koop toe is ook Bentley’s vriendin in rook opgegaan. Tijd om ook Murray, het roze nijlpaard dat in tussentijd een racecarrière heeft opgebouwd, weer in te lijven in de dievenbende en op onderzoek uit te trekken.

In het verleden is er het één en ander verandert, met als direct gevolg dat de trucs die Sly’s voorouders zo nauwkeurig in de Thievius Raccoonus opgetekend hebben uitgewist worden. De oplossing ligt dan ook nogal voor de hand: Bentley – vergeet apen, schildpadden zijn op de mens na de slimste wezens op deze planeet – knutselt een tijdmachine in elkaar en Sly’s bende gaat terug in de tijd om eventuele problemen ongedaan te maken en het dievenhandboek in ere te herstellen. Gedurende de proloog steelt Sly met de hulp van Bentley en Murray een oud samuraizwaard, waarmee het olijke trio vervolgens naar het feodale Japan reist. Daar ontmoeten ze Rioichi Cooper – meester ninja, meester chef, maar vooral ook Sly’s voorouder – en El Jefe, een gevaarlijke huurling die Rioichi het leven zuur maakt. Het begin van een ongetwijfeld hels avontuur, doorspekt met de niet altijd even fijnzinnige humor die we van de reeks gewend zijn.

Sluipen, knokken en bommen plaatsen

De proloog doet dienst als uitgebreide tutorial waarin we de drie hoofdpersonages even onder de duimen krijgen. Nog steeds staan Sly en zijn kompanen garant voor ietwat afwijkende gameplaystijlen. Sly kiest voor een stealthy aanpak, Murray laat vooral zijn vuisten spreken en Bentley moet het dan weer van zijn technische snufjes hebben. Het voelt allemaal erg vertrouwd aan, met een Vita besturing die geenszins moet onderdoen voor die van de vorige games op PS2 en PS3. Jammer dat op gameplayvlak nog steeds enkel Sly echt de moeite waard is. De mix van rondsluipen en platformen werkt erg aanstekelijk, terwijl Murray’s gedeeltes voornamelijk neerkomen op blind button bashen en Bentley’s minigames – wij reden onder andere rond met een op afstand bestuurbaar karretje en botsten vooral veel tegen obstakels aan – kampen met onnauwkeurige controls. Later mag je ook nog Rioichi besturen, al is dit eigenlijk gewoon Sly met een extra jump move en wat nieuwe vechtanimaties.

Een verkleedpartijtje om U tegen te zeggen

Nieuw in Thieves in Time is de toevoeging van vermommingen om gemakkelijker door de levels heen te geraken. Wij kregen de kans om als Sly een samuraipak aan te trekken en ondervonden daar de nodige voordelen van. Niet alleen denken wachtposten dan dat je hun meerdere bent, je kan met dit pak ook zonder brandwonden door vuur heen lopen en zelfs met een druk op de knop (en een overeenkomstige zwaai van het schild dat bij het pak komt) vuurballen terug richting afzender sturen. Je vermomming aantrekken doe je met een druk op de touch screen en dat levert, vooral tijdens de boss battle met El Jefe waarin je meerdere keren van outfit dient te veranderen, enkele intense momenten op. Het geisha pak van Murray en de eendenvermomming waarmee Bentley zijn op afstand bestuurbare autootje uitdost werken dan weer vooral op de lachspieren. Geloof ons als we zeggen dat Sanzaru geen foute scènes uit de weg gaat.

Minigames à volonté

Naar goede gewoonte zit ook Thieves in Time tjokvol met minigames. Een hilarische danssequentie met de als Geisha verklede Murray wordt vertaald naar een ritmegame waarin je op het juiste moment de juiste knop moet indrukken. Wanneer Bentley een computer hackt, verwisselt het perspectief naar dat van een sidescroller of top-down platformer. Dit levert de nodige afwisseling op, al hebben we onze twijfels bij de her en der de kop opstekende Vita-specifieke besturingen. Op het achterste touch screen drukken om je opdrachten te laten verschijnen werkt prima. De tiltfunctie gebruiken om te vissen of om een balletje door een doolhof vol valstrikken te leiden kan dan weer de nodige frustraties opleveren. Bereid je maar voor om bepaalde gedeeltes een paar keer te herspelen, terwijl je als een gek op en neer aan het bewegen bent. We willen niet weten hoe we eruit zouden zien als we dit in het openbaar spelen – headbangen in de trein is allesbehalve stoer.

Voorlopige conclusie:

Thieves in Time heeft vooral goed gekeken naar de structuur van Sly 2: Band of Thieves, wat toch wel algemeen als het beste deel in de franchise beschouwd wordt. In elk hoofdstuk word je in een kleine open wereld gedropt, waarin je zijmissies – zoals het vinden en op tijd bij je schuilplaats afleveren van schatten – kan uitvoeren. Hoofdmissies droppen je dan weer in een meer lineaire omgeving, denk bijvoorbeeld aan een Geisha huis en een gevangenis. Grafisch ziet Thieves in Time er met zijn cartooneske stijl prima uit, al merkten we hier en daar nog wat kartelige randjes op. Met de kenmerkende soundtrack zit het ook nog steeds snor en hetzelfde kan gezegd worden over de voice-acting. Thieves in Time weet perfect de sfeer te vatten die de oude Sly games zo geweldig maakte en lijkt dan ook een waardige opvolger te worden. Binnenkort ons definitieve oordeel!