Review: Ninja Gaiden 3: Razor’s Edge – Ninja Gaiden 3 verscheen vorig jaar voor de PlayStation 3 en deze game heeft Tecmo Koei vervolgens opgeleukt een aangepast, zodat hij in een uitgebreidere vorm uitgebracht kon worden op de Wii U. Nu de game daar eenmaal op uit is brengen ontwikkelaar en uitgever de game vervolgens weer uit op de PlayStation 3. Een vrij ongebruikelijke cyclus, maar dat neemt niet weg dat wij er weer met Ryu Hayabusa op uitgetrokken zijn om tig vijanden in de pan te hakken naar goede oude Ninja Gaiden traditie.

Een zere rechterarm

Ryu krijgt in dit derde deel te maken met een terroristische organisatie die de wereld wil gaan domineren en vanzelfsprekend heeft Ryu hier weinig trek in. Hij gaat dan ook de strijd aan met de vele vijanden die de game rijk is. Dit brengt hem naar alle uithoeken van de wereld, want waar je aanvankelijk midden in Londen terroristen in de pan hakt, sta je even later in de jungles op één of ander eiland ergens in de buurt van India. De game schotelt je per level een goede variatie aan omgevingen voor, waardoor de game in dat opzicht meer dan afwisselend is.

Deze afwisseling beperkt zich voornamelijk hiertoe, want de rest van de game ben je alleen maar aan het vechten tegen gewone vijanden en eindbazen, met zo hier en daar een moment waarbij je in een parallelle wereld terechtkomt om tegen vijanden te vechten die zich tegen je verzetten vanwege je arm. Kort na het begin krijgt Ryu te maken met een vloek, waardoor zijn arm rood kleurt en vreemde trekjes aanneemt. Dit heeft als gevolg dat alle zielen van de mensen die Ryu heeft gedood zich in zijn lichaam bevinden en zich als een infectie verspreiden.

Hakken tot je erbij neervalt

Het gevolg is dus dat je zowel achter de terroristen aangaat, alsook dat je moet zien te voorkomen dat je arm op een gegeven moment dodelijk wordt en dat levert een continue strijd op. Deze strijd vecht je voornamelijk met je beschikbare wapens uit en daarmee komen we ook direct bij de kern van de gameplay: een rasechte hack and slasher. Dit moeten we echter niet verwarren met Dynasty Warriors, want Ryu heeft zoals het een heuse ninja betaamd een fors arsenaal aan verschillende moves tot zijn beschikking, waarmee hij de vijanden zonder enig probleem naar het hiernamaals stuurt.

Het vechten beperkt zich tot een tweetal knoppen op de controller en in dat opzicht is het voornamelijk button bashen, maar vergis je niet, want het kent enige diepgang. Zo zul je slim gebruik moeten maken van de omgeving om vijanden te ontwijken en er een krachtige aanval op los te laten. Het blocken van vijanden is van cruciaal belang, want op de normal of hard moeilijkheidsgraad leg je in no-time het loodje. De vijanden mogen dan dom hakvoer zijn, ze delen wel rake klappen uit en hetzelfde kan gezegd worden over de eindbazen. Toch is er een aspect waardoor de game behoorlijk verschilt van de voorgaande delen.

Relatief simpel

De game is door Team Ninja gemaakt, welke ook verantwoordelijk was voor de eerdere delen, maar Itagaki staat niet meer aan het roer en dat is gelijk te zien aan de moeilijkheidsgraad en aan bepaalde keuzes in de gameplay. Voor iedereen die hoopte dat dit aangepast zou zijn nu de game min of meer opnieuw uit komt: het is nog zoals voorheen. De game is zeker uitdagend, maar in vergelijking met eerdere delen behoorlijk aan de gemakkelijke kant. Je health reset zich continu en op easy is doodgaan een onmogelijke opgave. Een beetje zonde als je het ons vraagt.

Ninja Gaiden stond erom bekend aartsmoeilijk te zijn, maar nu is het wel erg gemakkelijk. Ook is de game van A tot Z lineair en als je onverhoopt nog niet weet waar je heen moet, kun je met een druk op de knop een hint krijgen. Vastzitten in de game zal je dus nooit overkomen en eigenlijk word je alles voorgekauwd en dat is een beetje jammer, zeker voor de fans van het eerste uur, die deze games juist spelen vanwege de hoge moeilijkheidsgraad. Tel daarbij op dat je tijdens het vechten naast je gewone moves ook nog secundaire opties hebt.

Ninpo-superpower

Als je genoeg vijanden in de pan hebt gehakt zal je arm rood oplichten en met een druk op de knop zul je enkele seconden als een idioot in het rond zwaaien. Dit is een sterkere aanval dan de gebruikelijke, maar je kunt ook nog een Ninpo-superkracht op de vijanden loslaten. Hiervoor dien je een meter te vullen en als deze vol is, kun je vijanden selecteren om aan te vallen en dit brengt behoorlijk wat schade toe. Deze superkrachten zijn relatief snel achter elkaar beschikbaar en het is aan te raden om ze continu te gebruiken, want als je gevecht is afgelopen, zul je ze niet mee kunnen nemen naar het volgende gevecht.

Verder zal Ryu gaandeweg nog extra wapens krijgen naast zijn welbekende katana, dus er is qua wapenkracht voldoende afwisseling in de game, zeker als je weet dat je veel aspecten ook nog eens kunt upgraden via het Karma systeem. Door vijanden te doden spaar je punten (Karma) en deze spendeer je vervolgens aan upgrades. Grappig genoeg hebben we het tot de helft van de game gebracht zonder ook maar één keer te upgraden. Het was immers vrij gemakkelijk en we hadden bijgevolg de upgrades domweg niet nodig.

Van soldaten tot dino’s

Naast de gewone vijanden die je op je pad aantreft, zul je het ook geregeld tegen eindbazen op moeten nemen. De gewone vijanden verschillen behoorlijk van elkaar. Zo heeft de één een schild, vliegt de ander met een jetpack rond terwijl hij met een rakketwerper schiet, en weer een ander kan zichzelf teleporteren. Kortom, tijdens de gevechten tref je genoeg verschillende vijanden aan, maar het vetste blijft natuurlijk altijd de momenten waarop je het tegen een eindbaas moet opnemen. Wel, daar zit de game vol mee en hoewel de gevechten erg tof zijn, zijn de eindbazen nogal apart te noemen.

Leiders van de terroristen zul je tegenkomen, maar ook helikopters en een heuse gekloonde T-Rex. Ja, je leest het goed, je treft een gekloonde T-Rex aan. Goed, dat zijn vleeseters en als je in je eentje voor dit monster staat, dan kan je maar beter rennen of vechten. Het zijn op z’n zachtst gezegd opmerkelijke keuzes voor eindbazen in sommige gevallen, maar dat neemt niet weg dat het wel erg vermakelijk was om ze in stukjes te hakken. Dit hakken zorgt trouwens voor een ongekende hoeveelheid bloed dat in het rond vliegt, dus qua gore zit het ook wel goed in Ninja Gaiden 3: Razor’s Edge.

Visueel wat verouderd en ‘fok yoou’

De eerste Ninja Gaiden was op de PlayStation 3 een fantastische game als het op het visuele uiterlijk aankomt, maar de tijd gaat vooruit en deze game lijkt qua visuele pracht vooral op de eerste game. Dat betekent echter ook dat het grafisch een beetje verouderd oogt. Interpreteer dit niet verkeerd, want de textures en vijanden zien er meer dan prima uit, al zijn veel levels een beetje inspiratieloos en ontbreekt het de game vooral aan details en dat is jammer. Ook de voice-acting is niet altijd even sterk. Zo hebben de meeste vijanden maar weinig zinnigs te vertellen en als ze dan iets zeggen, is het voornamelijk: ‘fok yoou’. Inderdaad, slaat nergens op dus. Overigens zijn de hoofdpersonages wel van sterk stemmenwerk voorzien.

Conclusie:

Dat de game audiovisueel niet meer tot de top behoort mag duidelijk zijn. Dat neemt echter niet weg dat het verder netjes in elkaar steekt. Het speelt als een zonnetje, is grafisch netjes en de voice-acting van de hoofdpersonages is prima. Bovendien krijg je bij deze editie alle extra’s die de Wii U versie ook had. Denk dan aan ‘exclusief’ speelbare personages, Karma punten en de mogelijkheid om missies met Ayane te spelen. Voor nieuwkomers is dit dan ook de beste editie om in huis te halen. Het is alleen jammer dat de moeilijkheidsgraad ietwat aan de lage kant ligt ten opzichte van eerdere delen en het is merkbaar dat Itagaki niet meer aan het roer stond. Verder is Ninja Gaiden 3: Razor’s Edge een toffe titel waarin je heerlijk in het rond kunt hakken.

Pluspunten

  • Veel gore
  • Speelt fantastisch
  • Variërende omgevingen
  • Toffe eindbaasgevechten
  • Toegankelijker

Minpunten

  • Gebrek aan details in de levels
  • Gemakkelijker dan eerdere delen
  • Irritant gelul van vijanden