Special – Het Nostalgie Kwartier: Rayman

Het is rond zevenen ’s avonds, 17 juni. Mijn broer is 8 jaar geworden en hij heeft een raar soort grijze vierkante doos gekregen. Geen idee wat het is en wat ik van het hoopje plastic moet vinden. De donkere huiskamer is gevuld met tientallen familieleden, allemaal starend naar die ene vierkante 17 inch beeldbuis. Het was op dat moment de enige lichtbron in de kamer. Dan, enkele momenten later, verschijnt er een zwart scherm met het woord ‘Ubisoft’ met een smalle, kleurige regenboog erbovenop. De kriebels beginnen langzaam op te komen in mijn 4 jaar jonge lichaampje, mede door het muzikale deuntje dat gepaard gaat met dat vreemde woord.

Het avontuur kan beginnen!

Niet veel later drukt mijn broer op ‘X’ om de game te starten. We worden begroet door een kort filmpje dat een man in een zwart gewaad en hoed weergeeft, zonder armen weliswaar, onheilsspellend turend door een verrekijker. Mijn ogen worden steeds groter, met ieder veranderend beeld raak ik steeds meer in de ban van hetgeen dat op het scherm gebeurt.

Maak kennis met de slechte Mister Dark…

Dan springt het scherm over naar een kleurig plaatje, waarvan we later wisten dat het de wereldmap was. Mijn broer klikt erop, nietsvermoedend dat die ene klik mijn leven voorgoed zal veranderen.

Sensatie. Ik hoor zware trommels en zie een plaatje van een ‘jongen’, althans, ik dénk dat het een jongen is, volledig opgebouwd uit losse onderdelen; een hoofd, buik, voeten en twee handen, daar moet hij het mee doen.

Mijn broer, alle aanwezige familie en ik worden plots meegenomen naar weer een nieuw scherm. Maar nu kan hij lopen. Ja, ik zie het toch echt goed, hij kon lopen! Hij kan het rare mannetje dat in de TV loopt zelf besturen, hoe vet is dat?! Ik zie hem springen, ontwijken, zijn mond uitrekken en z’n tong uitsteken waardoor de lange slechteriken het water in rennen, het houdt maar niet op. En niet veel later dan een kwartiertje komt er een fee bij ons op bezoek, waardoor hij een nieuw soort kracht krijgt, iets wat in de voor mij totaal onbekende taal Engels ‘a new power’ wordt genoemd. Ik weet nu dat het mannetje Rayman heet en hij kan nu met een gezicht vol van inspanning zijn vuist opladen om er vervolgens de ‘slechte groene en blauwe mannen’ mee het beeld uit te meppen!

Toen moest de PlayStation uit, om mijn broer’s verjaardag verder te vieren. Awwh! Dat was jammer! Maar ik wist één ding zeker: ik was verkocht.

http://www.youtube.com/watch?v=YLqAFHF1C9M

Zie wat ik zag, al die jaren geleden, scherm voor scherm

Rayman PSX of Rayman One, zoals de game ook wel wordt genoemd, was voor mij de entree in de gamingwereld, en wat voor één. Zelfs nu, 14 jaar later, kan ik nog steeds niet zeggen dat ik deze ongelooflijk moeilijke platformer heb uitgespeeld. Ik heb hem al wel opnieuw gedownload voor m’n PS Vita, dus de uitdaging staat nog steeds op mij te wachten. Na al deze jaren staat de game nog steeds zijn mannetje.

Ik was eindeloos gefascineerd door de combinatie van impulsen die mijn ogen binnendrongen. Ik vond alles wat ik zag bijzonder; de kleuren, de muziek en alle meesterlijke geluidseffecten, het steeds weer verkrijgen van nieuwe krachten en de alsmaar moeilijker wordende levels en eindbazen. Vooral in het begin van mijn levensjaren ervoer ik dat gevoel van pure extase bij iedere nieuwe game die mijn broer en ik kregen.

Ik ben redelijk vaak opnieuw begonnen met Rayman. De levels waren soms zo uitdagend dat je na een aantal werelden geen levens meer over had om het volgende level te halen. En vooral vroeger toen we nog geen internet hadden om op terug te vallen moest je alles zelf uitvinden, óf het geluk hebben dat een vriend al verder was dan jij en het voor jou kon doen.

Herinner je je die vrouwelijke vikingbaas in het astronautenpak nog, na het ‘potloodlevel’? Deze omschrijving klinkt misschien absurd voor de mensen die de game nooit hebben gespeeld en begrijp me niet verkeerd, dat was het ook, maar in het universum van Rayman zijn dit soort taferelen volledig acceptabel. Deze baas bracht al mijn levens van 6 of 7 naar een ongekend dieptepunt. Mijn vraag aan jullie is dan ook: hebben jullie de game uitgespeeld en zo niet, waar bleef jij haken?

Tot na een keer of 10.000 keer onverslaanbaar

Als ik aan Rayman denk, herinner ik me weer waarom ik met gamen ben begonnen en tegelijkertijd waarom ik nooit heb kunnen stoppen. Gamen betekende in die tijd ontzettend veel voor mij, veel meer dan alleen het voor de stokoude beeldbuis zitten en op knoppen rammen totdat je blaren kreeg. Ik bracht samen met mijn broer uren voor de tv door, al vechtend (soms iets letterlijker dan de bedoeling was) over wie aan de beurt was om de volgende baas op zijn donder te geven. Sommige van die herinneringen zijn een paar van de meest kostbare die ik heb. Het samen gamen is ook nu nog steeds een cruciaal aspect voor mij om echt van een game te kunnen genieten. Wellicht had ik zonder mijn broer aan mijn zijde misschien, héél misschien, gamen iets minder leuk gevonden.

Ik denk dat ik op zoek ben naar een game die mij opnieuw dat unieke gevoel kan geven en ik zal blijven gamen totdat dat moment is gekomen. En zelfs dan stop ik niet, alweer opzoek naar die volgende speciale ervaring. Rayman zelf zal in ieder geval altijd een plekje in mijn hart koesteren, als de ledemaatloze jongen die mij de gamewereld in sleurde. Dit was dan ook een ode aan de virtuele held die mijn leven voorgoed heeft veranderd. Welke figuur of game heeft dit voor jouw gedaan?

Als je geïnteresseerd bent geraakt in Rayman, hij is te downloaden voor zowel de PS3 als de PS Vita. Als je een iets modernere versie van de game wil, Rayman 3 HD is beschikbaar op het PSN voor de PS3 en ook Rayman Origins is een 2D parel op het gebied van platformen. Eveneens verkrijgbaar op beide platformen. Het leuke aan de laatstgenoemde game is dan je hem volledig in coöp kan spelen (de PS3 versie), wat waarschijnlijk voor aardig wat grappen en grollen gaat zorgen voor jou en je maat.