Review: Diggs Nightcrawler – Vorig jaar introduceerde Sony de Wonderbook gezamenlijk met Book of Spells. Een vermakelijke titel die een nieuwe manier van gamen introduceerde en met het oog op de PlayStation 4 is de focus van de PlayStation 3 van hardcore platform veranderd naar een meer casual platform. Dat betekent meer games gericht op wat jongere gamers en games om gezellig in de woonkamer te spelen met je familie of vrienden. Nu ruim een half jaar later zijn we toe aan de volgende Wonderbook game en dat is Diggs Nightcrawler.

De moord op Humpty Dumpty

In Diggs Nightcrawler neem je de rol aan van titulaire worm, een privé-detective gehuld in een regenjas met zes mouwen en een hoedje. Met hem zul je op zoek gaan naar de moordenaar van Humpty Dumpty. Humpty Dumpty is een goede vriend van Diggs en tevens burgemeester van Boekenburg. Reden genoeg dus om de moordenaar te vinden en Humpty Dumpty weer in zijn originele staat te herstellen. Aangezien hij een wandelend en pratend ei is, is het zoeken van eierschalen hiervoor voldoende.

Dit brengt Diggs in diverse situaties waarbij hij aan het onderzoeken is en simpele puzzels moet oplossen in een brede variatie aan omgevingen, verdeeld over drie hoofdstukken. Ieder hoofdstuk is 12 pagina’s lang, wat gelijkaardig is aan het aantal pagina’s in het Wonderbook, en gaandeweg kom je steeds dichter bij de conclusie, met een ietwat voorspelbaar einde. Het verhaal zelf is prima te volgen en aangezien de doelgroep overduidelijk de jongere gamer is, zullen die het fantastisch vinden. Wel is het verhaal soms wat onlogisch, maar daar zal niemand van wakker liggen.

De opzet is immers zo gedaan dat kids van een jaar of zes dit moeten begrijpen en de gehele game is dan ook vanuit dat perspectief opgezet. Het is simpel, duidelijk en vooral erg vermakelijk. Het verhaal dat de game vertelt knoopt de drie hoofdstukken aan elkaar en terwijl je met Diggs het verhaal beleeft, voer je een brede variatie aan ‘moves’ met het Wonderbook uit. Het Wonderbook speelt namelijk een veel grotere rol dan de PlayStation Move dat doet – in tegenstelling tot Book of Spells, waarbij de controller onmisbaar was.

Draaien, draaien en nog eens draaien

De gameplay in deze game beperkt zich voornamelijk tot het draaien van het boek. Het boek is een centraal platform waarop het scenario zich toont en terwijl je aan het spelen bent, kent iedere kant van het boek, zie het als een doos, een eigen achtergrond die je hints op kan leveren. Het gevolg is dan ook dat je het boek blijft ronddraaien om de juiste plek te vinden of de juiste manier om een tegenstander uit te schakelen.

Dit klinkt misschien wat saai, maar neem maar van ons aan dat Sony dit op een erg originele wijze heeft uitgevoerd. Zo is er een vuurgevecht tussen Diggs en een vijand, en hoewel je zelf niet schiet, moet je wel het boek zo draaien dat Diggs goed in één lijn met de vijand komt te staan, zodat er schade aangebracht kan worden. Draai je de andere kant op, dan zal Diggs aangeven dat er niemand staat om op te vuren, dus dan moet je een ander perspectief zien te vinden.

Schreeuwen en zwaaien

De gehele game is min of meer zonder de PlayStation Move uit te spelen, want naast dat je het boek moet draaien, zul je zo nu en dan herrie moeten maken (wat de PlayStation Eye oppikt) om iets te bereiken. Verder gebruik je het boek ook in sommige puzzels door het boek half dicht te doen, met als gevolg dat Diggs opeens wel bij dingen kan komen. Een draad die bij een plat boek strak hangt, gaat naar beneden hangen als je de pagina’s dichter bij elkaar brengt – dus door het boek half dicht te doen.

Het mag dus wel duidelijk zijn: het Wonderbook is het belangrijkste element en soms heeft de game wat herrie van jou nodig – dat gaat dus leuke schreeuwpartijen opleveren als de kids het aan het spelen zijn – en dat is het. Als je de game eenmaal hebt uitgespeeld, dan kun je opnieuw beginnen en er zijn in totaal 88 foto’s te maken. Hiervoor heb je de PlayStation Move wel nodig, evenals de besturing in het menu, maar in feite is de controller voor secundair gebruik. Hiermee wil ik aangegeven dat het niet echt een gemis is, het amper gebruiken van de PlayStation Move, maar dat de gameplay uniek en eigenlijk ook wel bijzonder te noemen valt. Mede doordat het zo goed als feilloos werkt.

De andere kant van de medaille

De gameplay met het Wonderbook werkt bijna feilloos, gaf ik zojuist aan, en dat slaat op een moment in de game waarbij we duidelijk de instructies volgden, maar waar de game dat op één of andere manier niet detecteerde. Het gevolg was dat we als een idioot met het boek voor de camera zaten te zwaaien in de hoop dat het opgepikt werd. Uiteindelijk hielp dit en konden we verder en enige tijd later liepen we tegen hetzelfde ‘probleem’ aan.

Laat ik voorop stellen dat de gameplay prima werkt, maar dat er soms wat momenten zijn waar de game de juiste actie niet oppikt en dat is voor de jongere gamers wellicht wat vervelend. Een ander punt van kritiek is dat de game bijzonder kort is. In welgeteld twee uur spelen hadden we het einde bereikt en dan is het ook gelijk afgelopen. Ja, je kunt opnieuw beginnen om de 88 foto’s te maken, maar dat is puur een aanvulling op de verder identieke gameplay aan je eerste playthrough. Verder kun je nog voor de Trophies gaan, die niet al te moeilijk zijn, maar dat is het dan wel.

Conclusie:

Diggs Nightcrawler is een prima Wonderbook game die een unieke manier van spelen kent. Daarbij zijn de audiovisuele aspecten prima te noemen en ook de Nederlandse voice-acting is voor de verandering eens geloofwaardig en goed te noemen. De jongere gamer zal dit fantastisch vinden, mede door de leuke setting, de humor en het gemakkelijk te volgen verhaal en de simpele gameplay die ook nog eens van een duidelijke uitleg geniet. Wel is het jammer dat je er in 2 uur doorheen bent en de extra’s die de replaywaarde moeten verhogen zijn niet heel erg boeiend. Ook is het soms niet goed detecteren van het Wonderbook wat vervelend, maar los daarvan kunnen we Diggs Nightcrawler een prima en leuke game noemen.

Pluspunten

  • Unieke manier van spelen
  • Gevarieerde omgevingen
  • Audiovisueel netjes
  • Simpel en toegankelijk voor jongere gamers

Minpunten

  • Nogal aan de korte kant
  • Soms wordt het Wonderbook niet goed gedetecteerd