Review: Splinter Cell: Blacklist – De Splinter Cell serie maakte meer dan 10 jaar geleden haar debuut op de Xbox waarna het de weg naar andere consoles vond. Op Splinter Cell: Double Agent na doet Sam Fisher het rustig aan op de PS3. Gelukkig kondigde Ubisoft vorig jaar een nieuw deel aan welke deze week zal verschijnen op onder andere de PlayStation 3. Is de comeback zoals we het wel een beetje kunnen noemen van Sam goed of kan hij zich beter in een ventilatorschacht gaan verstoppen? Kom er achter in onze review.

Een anders klinkende Sam

Het heeft ongeveer 7 jaar geduurd voordat Sam Fisher weer terug is op de PlayStation en er is wat veranderd wat we gelijk maar even behandelen, want Sam is Sam niet meer. Wat we hiermee bedoelen is dat de stemacteur Michael Ironside, (Starship Troopers) die jarenlang de rol vertolkte, het stokje heeft overgedragen aan Eric Johnson. Hij is een niet erg bekende acteur hier in Nederland, maar afijn het was wel iets wat gelijk merkbaar was. De kenmerkende stem is er niet meer, maar is het een ramp? Nou, laten we maar zeggen dat het geen verbetering is.

De stem van Ironside had iets karakteristieks terwijl die van Johnson toch wat generiek klinkt. Het is iets wat liefhebbers van de serie en van het karakter Sam gelijk zullen opmerken. We moeten er echter wel bij vermelden dat het verder geen erge afbreuk aan de game doet. Dit komt omdat Splinter Cell: Blacklist verder zo´n sterke titel is dat we naarmate het verhaal vorderde ons niet meer konden storen aan de ‘andere’ Sam. Ja, het verhaal is het eerste wat bij ons opkomt als we het over de pluspunten van de game hebben.

Interessant verhaal en toffe personages

Aan het begin van de game zal er een aanval plaatsvinden waar The Engineers, zoals ze zich noemen, achter zitten. Zij willen met de zogenaamde Blacklist aanvallen de Verenigde Staten op de knieën krijgen met hun voornaamste doel dat de Amerikaanse militaire macht zich terugtrekt uit de verschillende landen. Een interessant verhaal wat zich verder ontwikkeld evenals de hoofdpersonages. Als speler voer je allerlei missies uit over de hele wereld waarbij jij geholpen wordt door de rest van Fourth Echelon. Zo heb je Grim (oude bekende), Charlie en Briggs. Toffe personages waar je als Sam vaak gesprekken mee zult hebben met hierbij het verhaal als de rode draad.

Door dit alles hadden wij als speler meer binding met het verhaal en leerden we steeds meer details kennen over hoe het geheel in elkaar steekt. Dit doe je allemaal vanuit de Paladin wat een groot militair vliegtuig is. Hierin kun je net als in Mass Effect rustig rondlopen en allerlei zaken managen. Centraal staat de SMI (computer) waar je een overzicht hebt van alle beschikbare missies. Verder kun je door middel van het vliegtuig up te graden meer zaken beschikbaar stellen, zoals de werkbank van Charlie. Daarnaast kun je tussen missies door met de personages praten en zelfs een telefoontje plegen naar je dochter Sarah.

Variatie aan missies met actie en stealth

Via de SMI kun je dus de missies van het hoofdverhaal volgen, maar je ziet hier ook de coöp missies en de Spies vs. Mercs multiplayer modus zodat het eigenlijk functioneert als een interactief hoofdmenu. Goed, de singleplayer. Deze biedt een nette variatie aan missies over de gehele wereld, want The Engineers vallen overal aan en jij zult daar als Sam vanzelfsprekend een stokje voor moeten steken. De missies lopen erg uiteen qua opdrachten, want soms moet je iemand zien te bereiken om te ondervragen en een andere keer moet je een Blacklist aanval zien te stoppen.

Hierbij komen de bekende elementen van Splinter Cell om de hoek kijken waarbij je ergens ongezien moet geraken, maar daarnaast zijn er ook missies waar je er gewoon flink op los kunt knallen. Dit laatste beperkt zich overigens niet alleen tot Sam zelf, want je kunt vanuit de lucht ondersteuning bieden als Briggs zijnde. Met Briggs kun je als sluipschutter aan de slag en je kunt ook voor het grove geschut van de Paladin kiezen. Op die manier blaas je bijvoorbeeld keihard jeeps van de weg die achter Sam aan zitten. Een vermakelijke mix tussen soms harde actie en de kenmerkende stealth gameplay.

Eigen keuze in speelstijl

Hoe je het einddoel van deze missies behaald is volledig aan de speler, want je hebt de vrijheid om te kiezen hoe je speelt. Zo kun je de Ghost stijl aanhouden wat echt bij Splinter Cell hoort. De levels bieden hierbij genoeg mogelijkheden, zoals pijpen waaraan je kunt hangen of ventilatorschachten welke je kunt betreden. Deze speelstijl kost wat meer tijd omdat je elke hoek van het level moet verkennen voor de geheime routes en mogelijkheden om zo vijanden geruisloos en onopgemerkt uit te schakelen. Dit is verschillend in moeilijkheidsgraad, want in de ene missie is het makkelijker om zo´n sluiproute te vinden en te nemen dan in de ander.

Zelf kozen wij voor de Ghost speelstijl, want hierdoor maak je het jezelf meestal makkelijker al kost het gewoon wat meer tijd. Je kunt ook voor een combinatie van sluipen en moorden kiezen (Panther speelstijl) of gewoon voluit de confrontatie opzoeken. Met die laatste manier benader je de game zowat als een third person shooter. Zelf vinden we het wat zonde als je het op die manier speelt, want qua gameplay nodigt de game je echt uit om zo stiekem mogelijk te spelen. De levels zijn namelijk zo opgezet dat je altijd wel een weg kunt vinden en zo iedereen stiekem kunt uitschakelen.

Fijne gameplay

De gameplay zit echt haarfijn in elkaar en werkt zeer soepel. Met Sam kun je vlot van cover naar cover schakelen wat het sluipen erg bevorderd, maar natuurlijk heeft hij ook weer de beschikking over allerlei gadgets. Denk aan de Noisemaker waarmee je vijanden kunt afleiden middels geluid of de Proximity Shocker waarmee je meerdere vijanden in één keer knock-out kunt krijgen. Dan is er nog de Tri-Rotor wat een kleine drone is waarmee je op afstand een omgeving kunt verkennen en zelfs vijanden mee kunt uitschakelen. Voor elke speelstijl zijn er wel gadgets te gebruiken en vrij te spelen.

Deze gadgets speel je in het verloop van de game vrij of door bijvoorbeeld de werkbank van Charlie aan te schaffen. Via in-game credits, welke jij verdient tijdens de missies, kun je nieuwe gadgets en wapens kopen en vervolgens deze upgraden. Als je missies zo slim mogelijk aanpakt zul je ook dit terugzien in de betaling. Stiekem iemand knock-out slaan levert namelijk veel meer geld op dan hem gewoon neerschieten terwijl je zichtbaar bent. Wat dat betreft wordt de Ghost speelstijl met het sluipen plus de daarbij behorende gadgets dus gestimuleerd.

Naast de vele gadgets heeft Sam natuurlijk ook zijn eigen vaardigheden en eentje hiervan is de nieuwe Killing in Motion feature. Helemaal nieuw is dit eigenlijk niet, want een soortgelijke feature zat ook al in Splinter Cell: Conviction – het deel dat niet op de PS3 is verschenen. Met de Killing in Motion feature kun je door middel van een gadget, zoals de Tri-Rotor, vijanden aanvinken. Zodra je er een aantal aan hebt gevinkt dan kun je ze automatisch in een bepaalde volgorde laten uitschakelen. Een erg handige feature, maar het maakt de game soms wel erg gemakkelijk. De andere kant van de medaille is wel weer dat deze feature op hogere moeilijkheidsgraden minder tot niet beschikbaar is.

Sterke AI en audiovisueel prima

Verder kun je met Sam simpel vijanden al hangend of schuilend om een hoekje knock-out slaan of de keel doorsnijden. Vanuit cover trekt Sam ze naar zich toe met daarna een gave animatie. Het werkt allemaal erg vloeiend, maar op sommige momenten zorgde het wel voor wat irritatie. Dit kwam doordat je met kruisje ook deuren opent en naar cover gaat. Het gebeurde weleens dat we onbedoeld een deur openden en gesnapt werden wat een beetje averechts werkt. De AI is namelijk van dusdanig niveau dat ze je op de normale moeilijkheidsgraad al er snel zien. Je zult dus met een goede uitdaging te maken krijgen, maar met de skills van Sam en het gebruik van gadgets een missie tot een goed einde brengen zorgt voor veel voldoening.

Audiovisueel zijn er ook momenten geweest die af en toe wat irritatie veroorzaakten. Zo was er weleens flinke screen tearing en stotterende framerate tijdens cut-scènes. Ook waren er wat grafische bugs te vinden in de game, maar voor de rest maakt de game op dit vlak een solide indruk. Het is nergens visueel echt spectaculair, maar het is verder gewoon in orde. Wel is het enigszins een beetje jammer dat hier niet meer uit is gehaald, zeker in een tijd met veel visueel indrukwekkende titels. Het leveldesign verdient echter wel complimenten, want dat is tot in de puntjes verzorgd en ook aan details in de wereld ontbreekt het niet. De voice-acting is ondanks het ontbreken van Michael Ironside verder ingesproken door een prima cast.

Conclusie:

Ubisoft Toronto heeft met Splinter Cell: Blacklist weer een dijk van een stealth game afgeleverd vol met content en een fraai verhaal wat tot het einde boeiend blijft. Dit komt mede door het team van Sam die zo een eigen kijk heeft op wat hun baas doet. De ontbrekende stem van Ironside is een gemis, maar de game maakt dat in zijn geheel meer dan goed. De missies zijn gevarieerd waarbij je soms volop actie hebt, maar vooral de stealth gameplay heeft de overhand. Verder is de AI zeer netjes en zo moesten wij in sommige situaties echt ons best doen om ongezien ergens te komen. De voldoening die je krijgt als het lukt zorgt voor veel speelplezier. De terugkeer van Sam Fisher op de PlayStation 3 met Splinter Cell: Blacklist is dan ook geslaagd te noemen!

Pluspunten

  • Sterk verhaal en toffe personages
  • Variatie in missies
  • Goede actie
  • Keuze in speelstijl
  • AI zorgt voor uitdaging
  • Veel content

Minpunten

  • Visueel niet indrukwekkend
  • Technische fouten