Gespeeld: Castlevania: Lords of Shadows 2 – Als we het over Castlevania hebben, hebben we het over een franchise die zijn hoogtepunt heeft bereikt en een tijdje vastzat in een diepe curve naar beneden. Een nieuwe Castlevania werd in productie gezet en Kojima keek mee over de schouders van de Spaanse studio die hiermee aan de gang ging, met succes. Castlevania: Lords of Shadows was een prachtige game en de franchise leek weer helemaal terug te zijn. Enkele jaren verder kunnen we bijna aan de gang met deeltje twee en wij hebben hem gespeeld op de Gamescom.

Mercury Steam heeft geluisterd naar het kritiek

Zo, even de spullen aan de kant leggen en een goed plekje zoeken aan de tafel om vervolgens eens te kijken wat Castlevania: Lords of Shadows 2 ons te bieden heeft. De cut-scène in het begin zag er al verdomd goed uit, maar daar koop je natuurlijk geen game voor. Gameplay willen we! Afijn, daar begonnen we dan met de demo van Castlevania: Lords of Shadow 2. Al snel bleek dat we precies dezelfde demo voor onze neus kregen als die op de E3 getoond werd. Althans, was het wel dezelfde?

Zoals je al in de hands-on van Lennard kon lezen was hij erg te spreken over de game, maar had hij wel een minpunt opgemerkt tijdens zijn hands-on op de E3. Dit was namelijk de anti-aliasing. Je weet wel, het systeem dat de kartelrandjes weg zou moeten halen. Tijdens zijn playthrough viel dit erg op, althans voldoende om het te melden. Dit was echter één van de eerste dingen die ik aangaf tegenover de PR van Konami, namelijk dat de game er enorm gestroomlijnd uitzag. Grafisch was het net als zijn voorganger verbluffend en konden we niet tot nauwelijks nog kartelrandjes vinden. Was dit dan toch een opgepoetste demo die we te spelen kregen? Absoluut!

Vloeiend, vloeiender, vloeiendst

Helaas hebben we te horen gekregen dat de game is verschoven naar 2014, naast dat dit natuurlijk door het drukke najaar komt, is het ook zo dat de studio zeker niet stil zit. De game zal tegen deze tijd zo goed als af zijn, dit was ook wel te merken in onze playthrough, maar de laatste puntjes zullen nog op de i moeten worden gezet. Grafisch zag de game er dan ook verbluffend uit, maar gezien dit bij zijn voorganger ook al het geval was, staan we van de nieuwe Castlevania stijl niet meer te kijken. Wat gameplay betreft, daarvan wel.

Castlevania: Lords of Shadow 2 is natuurlijk niet de enige hack & slasher die er is, maar het is tot dusver wel de enige die daadwerkelijk goddelijk speelt. Dit komt mede door het feit dat de game dit keer op 60 frames per seconde draait, wat vanaf moment één te merken is. De animaties zien er super vloeiend uit en qua gameplay word je hierdoor volledig in de game gezogen. Naast de 60 frames per seconde waar de game op draait, is de resolutie ook nog eens 1080p, wat eigenlijk niet zo gek veel voorkomt bij current-gen games tegenwoordig.

Knokken tot je erbij neervalt

Over goddelijke beelden gesproken, in Castlevania: Lords of Shadow 2 spelen we met de welbekende Dracula. Nu weet iedereen dat Dracula niet alleen bloed kan zuigen, maar diverse andere krachten heeft. Eén hiervan is het Void Sword, welke je de kans geeft om het bloed uit de vijand te zuigen om vervolgens een wat meer gevulde healthbar te krijgen. Daarnaast beschik je over de Chaos Claws. Een toepasselijke naam voor een sterk staaltje klauwen die ervoor zorgen dat je door bijvoorbeeld schilden van vijanden heen kan beuken om ze zo vervolgens met je Void Sword gelijk te maken met de grond.

Echter is de gameplay zodanig opgezet dat er telkens weer verschillende vijanden op je af komen, waardoor je continu tussen je zogenaamde powers dient te wisselen. Hierdoor is de gameplay erg divers en verfrissend. Dat is echter niet het enige wat divers is, de wereld kan er namelijk ook wat van. Zo begonnen we in deze demo op onze troon, gevolgd door een gevecht met tientallen soldaten, waarna we vrolijk doorgingen met een soort van bossfight met een gouden, ja wat was het? Een robot? Nee, eerder een mega gespierde soldaat met gouden pantser. Hier merkten we tevens dat de game op het niveau normaal moeilijker is dan welke reguliere game dan ook. Hier stierven we dan ook regelmatig. We dachten dat dit een bossfight was, maar toen we op de achtergrond een titaan zagen verschijnen moesten we toch wel even slikken.

Voorlopige conclusie:

Castlevania: Lords of Shadow was al een prachtige game, zowel grafisch als gameplay technisch. Zijn grote broer doet hier nog eens een schepje bovenop en lijkt een parel van een game te worden. Het grafische geweld wat in haar 60 frames per seconde op je afkomt, het geluid en de gameplay voorspellen samen veel goeds. Alles lijkt bijna perfect te zijn en zo ook de sfeer die de game dit keer heeft. Waar deel één vooral een adventure game was, doet deel twee ons meer denken aan een God of War. We zijn erg benieuwd naar de volledige game, maar daar zullen we helaas nog enige tijd op moeten wachten.