Review: Final Fantasy XIV: A Realm Reborn – Square Enix voert de laatste tijd steeds meer veranderingen door in haar games en dan vooral in de franchise waarmee het zo bekend werd: Final Fantasy. Ze weten aan bijna iedere game wel een revolutionair stukje gameplay toe te voegen, maar we bemerken wel dat enige liefde voor real time action tegenwoordig iets dieper gaat. Zo ook in hun pas uitgekomen MMO, Final Fantasy XIV: A Real Reborn, welke de gelijknamige – doch geflopte – release uit 2010 opvolgt. Het is dan ook niet gek dat ze dit nogmaals proberen, aangezien het in 2002 uitgekomen Final Fantasy XI op lange termijn een groot succes werd en door de immer stijgende populairiteit alsnog veel geld in het laatje bracht. Nu horen we jullie al spottend lachen, want wat kan er in financieel opzicht nu het grootse Final Fantasy VII of IX verslaan? Nou, de eerste Final Fantasy MMO! In 2012 werd namelijk bekend gemaakt dat deze game de meest winstgevende was in de complete franchise. Tegen zo’n succes kunnen zij geen nee zeggen.

Toen Final Fantasy XIV in 2010 uitkwam, werd het over het algemeen erg negatief ontvangen. Hierdoor kon Square Enix geen andere kant op dan het team van ontwikkelaars aan te passen en tevens ook de game een nieuw design aan te meten. Toch waren er nog wel heel wat spelers die de originele Final Fantasy XIV speelden en daarom werd er via een virtueel extinction event, dat in de verhaallijn van A Realm Reborn centraal staat als de “Calamity”, de spelwereld aan zijn einde gebracht. Naar deze gebeurtenis wordt regelmatig gerefereerd in de nieuwe versie van Final Fantasy XIV en dat geeft een erg realistische draai aan het verhaal, want deze Calamity is écht gebeurd en had ook effect op ons echte leven buiten de fictieve wereld van Eorzea.

Na de Calamity is het tijd voor een wederopbouw

Het Eorzea van Final Fantasy XIV is werkelijk herstellende van de ongelukkige gebeurtenissen uit versie 1.0 en dat zien we goed terug in versie 2.0. Hoewel de originele versie enkel op de PC uitkwam, hebben we het meeste nieuws wel meegekregen en we mogen blij zijn dat Square Enix goed werk verricht heeft om dezelfde fouten te voorkomen of minstens te minimaliseren. Het valt ons nog mee dat de PS3 versie van een game zo groot en zo mooi als deze überhaupt een redelijk werkende versie ontving en zelfs de aparte manier waarop je de game moet spelen went na een tijdje. Hoewel gewenning een zegen is, werkt het in vergelijking met een MMO zoals deze op de PC speelbaar is erg traag en is het erg inaccuraat. Vooral omdat je grotendeels afhankelijk bent van andere spelers is het niet aan te raden om deze game te spelen zonder een toetsenbord en voor het kiezen tussen vijanden of vriendelijke spelers is een muis ook erg handig – maar aan elk voordeel zit een nadeel.

Het is namelijk níet mogelijk om te kiezen tussen DualShock 3 besturing, en muis en toetsenbord. Zelfs na het aansluiten van de hulpstukken wordt de DS3 besturing niet vergeten. Dit zorgt voor conflicten tijdens de besturing en dat maakt het vrijwel onmogelijk om niet je controller erbij te gebruiken. Hierdoor kun je al fluiten naar het gebruik van een muis. Om eens te testen of we de shortkeys en macro’s konden overnemen van de PC versie, hebben we deze erbij aangeschaft. Hoewel we wel hetzelfde account konden gebruiken, waren de in te stellen macro’s nog steeds niet overeenkomstig met de PS3 versie en bleven deze twee botsen. Om snelle communicatie mogelijk te maken tussen ons en andere spelers hebben we het toetsenbord erbij gehouden en tevens kun je gemakkelijk via F1 tot en met F9 je party members targeten – een ware must. Vooral wanneer je een rol als Healer hebt, bijvoorbeeld de Conjurer of White Mage, zal het gebruik van een toetsenbord in combinatie met je DS3 een verademing zijn!

Een MMO speel je nu eenmaal op de PC

Nu kunnen we wel blijven doordraven over de verschillen tussen de PC en PS3 versie, maar we moeten toegeven dat Square Enix nog vrij netjes haar best heeft gedaan. Zo zul je in plaats van een normale Hotbar een Cross Hotbar hebben en deze heeft een iets ander uiterlijk en ook een andere manier van gebruik. Door middel van de L2 en R2 toets kun je een gedeelte van je Crossbar oplichten en via de d-pad of de facetoetsen een actie selecteren. Hierdoor heb je op één Crossbar dus 16 opties en dat lijkt veel, maar zodra je de endgame nadert, zul je er al snel zo’n drie nodig hebben en hier ontstaat een gigantisch probleem. Je kunt van Crossbar veranderen als je R1 indrukt, maar je kunt enkel vooruit, niet achteruit. Klik je dus in het heetst van de strijd eens teveel op R1, dan moet je alle opties af voor je weer bij het gedeelte komt dat je nodig hebt en dit is kostbare tijd die je verliest, vooral wanneer je een instance doet waarbij je met meerdere mensen samenwerkt.

Je hebt altijd tijd voor FATE’s

Er zijn meerdere momenten waarop je er niet onderuit komt om met anderen samen te werken zoals dat in elke MMO het geval is. Iets wat echter niet elke MMO kent zijn de FATE’s of Full Active Time Events. Dit is een goede manier om experience en Gil (geld) te vergaren en wordt vaak samengedaan met 10 tot 50 (!) andere spelers. De FATE’s kunnen op elk moment gebeuren en op elke plek plaatsvinden en later in de game zullen deze ook met elkaar verbonden zijn voor extra lange events en meer XP. Ook hier lopen we weer tegen een probleem aan en dan vooral in de gebieden voor hogere levels. Na enige tijd is het mogelijk om verschillende soorten companions op toe roepen om je te helpen bij een gevecht. Dit kan verbonden zijn aan een klasse, maar een specifieke quest afronden geeft je ook de mogelijkheid om je trouwe Chocobo die eerder alleen als vervoersmiddel kon worden gebruikt, ook op te roepen tijdens gevechten.

Je begrijpt het natuurlijk al: wanneer er veel man en companions aanwezig zijn en er ook nog eens om de haverklap grote hordes vijanden spawnen betekent dit dat er heel veel ingeladen moet worden. Dit is iets wat de servers niet helemaal aankunnen, zo blijkt. Zelfs na heel wat updates die toch de meeste vervelende problemen had verholpen. Vaak zie je her en der versprijd een andere speler de lucht aanvallen en je weet dus zeker dat daar een vijand moet staan, maar je kunt deze niet zien, noch aanvallen. Zij kunnen jou echter wel schade aanrichten en regelmatig zul je dus zonder kenbare reden ineens de dood vinden.

Pop-ups, framedrops en verspilde moeite

Square Enix mag wel eens de prioriteiten aanpassen in deze omstandigheden, want de (redelijk zinloze) companions worden eerst zichtbaar, gevolgd door de andere spelers, met als laatste de vijanden! Aangezien je vergaarde experience wordt gecalculeerd op het aandeel wat je had in het uitroeien van de vijanden, kan het wel eens zijn dat je een complete FATE uitzit zonder iets te kunnen doen en hierdoor geen XP ontvangt. Op hele zwakke momenten zul je dit zelfs in de steden van Eorzea ondervinden. Zo zie je bijvoorbeeld een uitroepteken staan op de map wat betekent dat je daar een quest kunt starten, maar wanneer je op die plek arriveert moet je eerst een seconde of 10 wachten alvorens de NPC ineens op je scherm verschijnt en je de quest kunt aannemen. Zonde!

En toch blijven we spelen…

Ondanks dat we nu vrij negatief overkomen in het algemeen, zijn we nog steeds erg te spreken over deze game. Je hebt enorm veel mogelijkheden om vrij te kunnen proberen, in tegenstelling tot andere MMO’s zoals World of Warcraft en Guild Wars. Eén personage is al voldoende om alle beroepen te kunnen beoefenenen je kunt zelfs twee klassen combineren tot één en op deze manier ook spells en acties van beiden gebruiken. Meerdere personages aanmaken is dus overbodig geworden. Wanneer je twee klassen bijeen voegt, kun je op level 30 een specifieke “Job” aannemen en zo namen wij de rol aan van een White Mage, ofwel een healer. Dit geeft je niet alleen de optie om de spells van zowel de Conjurer als de Arcanist klasse te combineren, maar geeft je ook te optie om via een sidequest speciale spreuken te leren die enkel voor die Job beschikbaar zijn.

Ook heb je enorm veel sidequests die je naast de main story ook nog kunt afronden. Wel is het van belang dat je met main story line op schema blijft, want tot je aan level 40 zit kun je nagenoeg geen instances vrijspelen die ervoor zorgen dat je gear goed genoeg is. Zoals in elke MMO is ook in FFXIV gear van groot belang, heb je te weinig enmity (hate, aggro) als Tank, te weinig helende kracht als Healer of doe je te weinig schade als DPS dan kom je niet verder!

Daarna kun je via sidequests enorm veel verschillende instances ontgrendelen die ervoor zorgen dat het ook nadat je de hoofd verhaallijn hebt uitgespeeld nog interessant blijft om door te spelen. Deze instances kun je met drie andere spelers samendoen en zijn over het algemeen qua tactiek erg uitdagend, met zelfs voor de DPS vrij gecompliceerde strategieën om uit te voeren en dat is vrij uniek. Je hebt wel de zogeheten ‘guildhests’ die je hierop zouden moeten voorbereiden, maar dit is niets in vergelijking met wat je kunt verwachten voor de hogere levels.

http://www.youtube.com/watch?v=GfEyhHnQhg4

De echte Final Fantasy sfeer mist

Als we het over het verhaal hebben zitten er goede en slechte kanten aan. Er zitten enorm veel referenties verschillende delen in de Final Fantasy franchise, met de meest voorkomende de Calamity tussen de twee versies in. Toch hebben we helemaal niet het idee dat we een Final Fantasy game aan het spelen zijn, want het is erg veralgemeend. Wat wel zoals altijd is gebleven is de pakkende en meeslepende muziek, die voor dag en nacht verschilt in de verscheidene gebieden. De gemis van de échte Final Fantasy vibe hoeft niet perse een nadeel te zijn, maar dan moet het geheel wel goed uitgewerkt zijn en dat is niet altijd het geval. Zo bevatten de storyline quests enorm veel cut-scènes die niet echt boeiend zijn en soms wel, soms niet voorzien zijn van voice-acting. De voice-acting is ook niet echt van zeer hoge kwaliteit en zoals in heel veel games leeft jouw personage met het motto “Spreken is zilver, zwijgen is goud”.

De inhoud van de story quests sturen je vaak van hot naar her, slechts om tegen een niet interessant persoon te spreken en daarna weer terug te keren naar de plek van oorsprong. Het is een beetje langdradig en tegen het einde van de game weet je al niet eens meer waar je nu eigenlijk mee bezig was. Maar gelukkig maakt dat uiteindelijk niet zoveel uit, want aangezien je dit combineert met de overdaad aan sidequests vallen deze quests eigenlijk in het niet. Deze variëren van het doden van vijanden, tot het verzamelen van objecten of het redden van reizigers en daardoor merk je het eigenlijk niet zo op.

Nog geen Player versus Player combat

Het enige wat we wel jammer vinden is dat je eigenlijk van iederen veilig bent behalve de standaard vijanden. In andere MMO’s kon je langs elkaar leven wanneer je bij een andere factie hoorde, maar vaker nog werd je opgejaagd door ze en zo snel mogelijk gedood. Dat je nu weer waarvoor je uit moet kijken kan fijn zijn, maar anderszijds vinden we het ook wel vervelend. Als je bijvoorbeeld heel wat vijanden moet uitmoorden om zo hopelijk materialen bij elkaar te scharen die je kunt verkopen of kunt gebruiken voor je beroep, is er niets vervelender dan een ander persoon die op dezelfde vijanden aast. Die willen we liever dood dan levend, maar we kunnen hem niet vermoorden… Eorzea is nog steeds één geheel, hoewel de drie Grand Companies waaruit je tijdens de verhaallijn moet kiezen al wel een verschil aangeven voor de PvP die nog moet verschijnen. Hieronder vallen ook arena gevechten.

Conclusie:

Voor een game die ondertussen al zoveel spelers heeft, op de PC momenteel de mooiste MMO is en cross console speelbaar is, moeten we het Square Enix nageven ze alsnog goed werk heeft verricht. De game is grafisch nog steeds erg mooi is voor een MMO na wat wennen en acclimatiseren goed speelbaar. Toch zien we helaas in meerdere opzichten dat de PS3 gewoon aan haar limiet zit en ook het verschil tussen PS3 en PC spelers is duidelijk te merken. De PS3 versie heeft iets te vaak te maken met framedrops en hierdoor verliezen we kostbare tijd en brengen we tijdens party onszelf en daarnaast anderen in gevaar. Ervaren, hardcore PS3 spelers zullen hybride (DS3+Toetsenbord) weten te spelen en hierdoor zullen zij veel sneller reageren, maar dit kunnen we niet over iedereen zeggen. Vaak word je (bijvoorbeeld voor instances) gematcht met minder goede spelers en hierdoor loop je zonder het te weten regelmatig een doodlopende weg in. Toch zijn het veel dingen die na het tweaken van de game en het aanpassen van de servers grotendeels verholpen kunnen worden. Final Fantasy XIV: A Realm Reborn maakte een ruwe start, maar komt uiteindelijk goed uit de startblokken en wij verwachten dat veel van bovengenoemde nadelen indertijd zullen worden verholpen.

Pluspunten

  • Cross server parties
  • Enorm veel sidequests en uitdagende baasgevechten
  • Alle klassen/werkzaamheden speelbaar
  • Combinatie van klassen
  • Endgame content is uitgebreid
  • Chocobo kan meevechten
  • Erg mooie soundtrack
  • Komt grafisch vrij goed uit de verf

Minpunten

  • Main story langdradig en niet boeiend
  • Regelmatig framedrops
  • Laadprioriteit tijdens FATE’s
  • Pop-up NPC’s en vijanden
  • Niet alleen toetsenbord+muis speelbaar
  • Macro’s volgen elkaar niet (goed) op
  • Geen complete en slechte voice-acting
  • Nog geen PvP