Review: Tearaway – Een game van Media Molecule betekent altijd originaliteit ten top. Dit bevestigt de game Tearaway wederom. De nieuwe Vita titel moet meer aandacht weten te trekken bij de consument om de Vita verkopen te boosten en het is natuurlijk dan ook de vraag of Tearaway een titel is die dat voor elkaar weet te krijgen. Laten we eerlijk wezen, zeggen dat je in een papieren wereld met een hoop papier en nog meer papier dan je ooit gezien hebt kan rond klungelen in een game is iets wat niet iedereen dagelijks te horen krijgt. Toch moet je niet meteen afzien van dit concept, maar het juist benaderen. Op papier lijkt de game niet heel boeiend en ook de stijl hoeft niet iedereen aan te spreken, maar dat zou de game tekortdoen. Tearaway is een regelrechte topper!

Jij bent Iota, en de zon

Twee vertellers leiden het verhaal in terwijl de camera van de Vita aanstaat. De bedoeling hiervan is, is dat er een onderscheid gemaakt wordt tussen de wereld waar je in gaat spelen en de echte wereld. De game zuigt je namelijk letterlijk de papieren wereld in. Nadat je je bevindt in de papieren wereld wordt Iota geïntroduceerd, het hoofdpersonage (man of vrouw, de gamer krijgt hierin de keuze). Dit is eigenlijk een envelop met een brief erin welke een menselijke gedaante krijgt door een paar papieren decoraties. Iota moet namelijk bij de zon de brief leveren, dit omdat er veel onaardige wezens, Scraps genoemd, in de papieren wereld zijn gekomen door de opening in de zon die je hebt veroorzaakt. Hoe dit afloopt, wat de inhoudt van de brief is? Kom daar zelf maar achter. Leuk detail, de gamer is de zon, dus als je jezelf lelijk acht wordt de game bij voorbaat irritant, aangezien de front camera jou gezicht in de zon plaatst.

Het eerste wat aan de game opvalt, is hoe detailvol de wereld is. Ontzettend veel verschillende kleuren, frutseltjes en kleine dingetjes die de sfeer aandikken terwijl je aan het spelen bent. Omdat Tearaway een platform game is op een handheld zou je denken dat het al gauw vrij statisch kan zijn zeker omdat papier nou ook niet echt een levendig iets is. Dit zou de grootste leugen zijn. Waar je ook komt in de game, alles is erg sfeervol geanimeerd waardoor elke omgeving nooit zal vervelen. De vele personages die je tegen het lijf loopt hebben allemaal wel iets te zeggen. De verschillende levels die je bezoekt zijn allemaal erg gevarieerd. Wat ook altijd bewonderend blijft is om te aanschouwen hoe de verschillende level objecten in en uit elkaar worden gevouwen, zodat Iota progressie kan maken. Al met al, de game blijft door zijn gevarieerde stijl continu boeiend.

Dat in en uit elkaar vouwen kan overigens ook gedaan worden door de gamer. Om een voorbeeld te noemen; door de game heen zijn cadeautjes verspreid die je kunt verzamelen. Eenmaal gevonden kan je zo ook daadwerkelijk uitpakken door met twee vingers het strikje van het cadeautje uit te vouwen via het (voorste) touchscreen van je Vita. En zo kan je veel meer dingen uitvouwen of uitpakken in Tearaway, altijd aangegeven met glimmend papier. Denk maar aan het uitvouwen van bruggen of muren, zodat je verder kan gaan met je queeste. De achterste touchscreen van de Vita wordt ook gebruikt. Op specifieke plekken kan je als het ware je vingers door de papieren wereld boren. Dit om bijvoorbeeld bepaalde objecten te verplaatsen, of beter zelf, Scraps het leven zuur maken. Die hadden we namelijk ook nog.

Rennen, dan rollen, dan zuigen

Aan het begin van de game kan Iota niet zo veel. Sterker nog, je kan dan nog niet eens springen! Hoe verder je in de game komt, hoe meer vaardigheden je krijgt. De gameplay wordt stap voor stap opgebouwd, wat eigenlijk ook wel logisch is. Uiteindelijk is het namelijk zo dat je werkelijk alle features van de Vita gaat gebruiken en soms wel meerdere tegelijk. Dit is wel iets wat soms een uitdaging kan bieden, in de zin van: ‘hoe houd ik mijn Vita vast zonder het te laten vallen?’ Een voorbeeld is dat er een moment was waarbij ik met de achterste screen objecten moest vasthouden, moest lopen en springen, en dingen ontwijken. En dat allemaal tegelijk. Enfin, zoals eerder aangegeven kan je op sommige plekken met het achterste touchscreen Scraps aanvallen. Terwijl je dit voor het eerst doet, rent Iota enkel rond in de hoop niet geraakt te worden door één van de Scraps.

Niet getreurd, Iota wordt een bikkel. Zo kun je op een gegeven moment terugvechten met Iota. Hij kan zich namelijk oprollen en de vele Scraps te lijf gaan. De ‘combat’ is erg simplistisch uitgewerkt in de game (ja, zo lief en aardig is het allemaal ook weer niet!), maar dat wil niet zeggen dat het geen uitdaging kan bieden. Eerder liet ik weten dat je op een gegeven moment meerdere features van Vita tegelijk kunt gebruiken. Een bijzondere soort Scrap heeft bijvoorbeeld een springplatform op zijn kop. Daarop gesprongen te hebben valt de Scrap op zijn kop en toont glimmend papier. En ja, met glimmend papier kun je dus weer de touchscreen gebruiken, dus je raakt de Scrap even aan en hij is vernietigd. Om het nog bonter te maken, Iota wordt zelfs bewapend met een kapotte harmonica. Hiermee kun je Scraps opzuigen en weg schieten. Zo wordt een gevecht welke eerst simpel in concept was een complete chaos.

Het complete pakketje is zeer creatief

Dat de game mooi is weten we al, maar dit heeft meer betrekking op het esthetische. De graphics zijn namelijk uitmuntend. Ondanks dat je vrijwel alleen maar papier ziet, kunnen we zeggen dat het er allemaal papierscherp uitziet. Er zijn bijvoorbeeld geen kartelrandjes te vinden in de game, de lighting effecten zijn prachtig uitgevoerd, de animaties zijn uitgevoerd in de stijl van stopmotion; alles bij elkaar genomen voelt de game als een zorgvuldig afgewerkt product aan. Ook het in en uitvouwen van objecten gaat onwijs vloeiend, het touchscreen werkt uitermate goed en het gebruik maken van de camera op sommige momenten werkt ook perfect. Want ja, je kunt ook foto’s maken in de game.

Met de camera kun je foto’s maken van bepaalde personages die erom vragen. Soms is het dan weer noodzakelijk om selfies te maken (met de motion-sensor kan je de camera richten), andere keren is het weer gewoon leuk om een foto te maken van de omgeving waarin je je bevindt wat je direct op Facebook kan posten (ook iets wat vlekkeloos werkt). Media Molecule zou MM niet zijn als je ook niet een beetje creatief kan zijn in deze game.

Soms is het namelijk nodig om met een paar gekleurde velletjes papier zelf dingen te maken. Zo heeft een personage mij een keer gevraagd een hartje te maken. Op romantische wijze tekende ik op mijn Vita een vorm van een hartje, liet deze uitknippen door de game en plakte deze op mijn voorhoofd. Door Iota op het touchscreen wat langer aan te raken, wordt er op je ingezoomd. Hier open je een modus mee waarin je jezelf kan bekladden met allerlei stickers en papieren frutsels. Veel van deze decoraties kun je kopen met de confetti die je vindt in alle levels, maar als je de creatieve geest van jezelf wilt laten spreken kan je dus zelf dingen maken.Mijn Iota heeft bijvoorbeeld een rode cape gekregen,simpelweg omdat hij een held is.

De muziek is ook uitermate geslaagd. Ik moet eerlijk toegeven, de eerste minuten van de game wilde ik Tearaway uit het raam gooien, omdat ik alleen maar valse noten en klanken hoorde. Ik haatte de game zelfs uit irritatie. Maar gelukkig werd algauw hier verandering in gebracht. Elke omgeving wordt omhelst en begeleid door de rustgevende en sfeervolle muziek. De personages worden gekarakteriseerd door gekke deuntjes; deze kunnen misschien nog wel irritant zijn, maar het is wel de sfeer van de game die het kloppend maakt.

Conclusie:

Zoals je waarschijnlijk hebt opgemerkt is er nauwelijks een negatief woord gezegd over deze game. En dat klopt ook. Tearaway doet namelijk alles geweldig. De game heeft ook alles in huis, alle features van de Vita worden gebruikt op een zeer leuke en speelse wijze. De stijl is prachtig, de graphics zijn goed, de creativiteit van Media Molecule is weer van de bovenste plank en wat natuurlijk vooral belangrijk is, de game is echt fun. Dat alles van papier is maakt het nog leuker. De interactiviteit is op de meest correcte wijze uitgevoerd, zo’n game had eigenlijk veel eerder op de Vita uit moeten komen. Sterker nog, zo’n soort game is ook enkel mogelijk op de Vita. Tearaway laat de kracht van de Vita zien met een geweldig concept. Chapeau Media Molecule, bij dezen jullie beste game tot nu toe!

Pluspunten

  • Diverse levels en levendige wereld
  • Animaties zijn indrukwekkend
  • Creatief
  • Graphics zijn mooi
  • Features van Vita correct toegepast
  • 6-8 uur plezier

Minpunten

  • Combat misschien eentoning