http://playsense.nl/images/file/img_528e949e641f0.jpg

Review: Killzone: Shadow Fall – Het is ongetwijfeld de launchgame voor de PS4 waar iedereen het meeste over spreekt, Killzone: Shadow Fall. De vorige delen van Killzone waren stuk voor stuk echte toppers en zowel de singleplayer als de multiplayer wist menig gamer langdurig te vermaken. Met dit nieuwe deel gaat de franchise next-gen en aangezien Killzone al bekend staat als techpusher belooft dit natuurlijk heel wat op de PS4. Wij namen de titel uitgebreid onder handen en wat we er van vinden? Dat lees je in deze review.

Wie is nu toch de vijand?!

Het begint een beetje voorspelbaar te worden, maar ook Killzone: Shadow Fall wil je weer aan het denken zetten wie nu toch de grote boze beer in het bos is, of dit geval universum. Zijn het de Helghasts, of is het toch de ISA? 30 jaar na het einde van Killzone 3 is waar Shadow Fall begint en de game begint eigenlijk bij jou als klein jochie met de naam Lucas. Je ziet iets vreselijks gebeuren terwijl je probeert te ontsnappen van de Helghan naar de goede kant van Vekta.

De ISA is namelijk zo lief, of eigenlijk beetje dom, geweest om de Helghasts een eigen plekje te geven op hun thuisplaneet terwijl hun eigen planeet helemaal aan gort licht dankzij de oorlog. Vluchtelingen van planeet Helghan mogen dan ook aan één kant leven op de planeet en de twee worden gescheiden door een hele grote muur. De ISA en de burgers, Vektans genoemd, proberen rustig hun leven op de rails te houden terwijl Helghasts zich focussen op overleven en dat is nogal tricky met de ISA en hun nare trekjes.

Het hele verhaal is een beetje dun en wellicht hier en daar wat verwarrend voor nieuwe spelers. Mensen die de de franchise al vanaf het eerste deel volgen en spelen, of tweede, zullen alleen geen moeite hebben met het begrijpen van het verhaal. Ook kan het zijn dat het voor hun een stuk meer weet te boeien, maar over het algemeen is het verhaal aardig en niet zo heel bijzonder. De dialogen hebben weinig diepgang en alhoewel er wel wat situaties zijn die je prikkelen om meer te weten te komen, zijn die er niet al teveel. Al met al niet heel veel anders als elke andere shooter dus, je speelt deze games dan ook voor de actie en niet zo zeer het geheel eromheen.

http://playsense.nl/images/file/img_528e9d97d1e56.jpg

Gameplay

De gameplay in Killzone: Shadow Fall begint in de singleplayer eigenlijk anders dan wat je gewend bent van de franchise, je moet opeens veel tactischer te werk gaan en het rushen is in Shadow Fall echt helemaal not done. Alhoewel men in Killzone: Mercenary op de PS Vita al wat meer tactische elementen bracht was het een verrassing om dit ook terug te zien in Shadow Fall. Het duurt alleen niet erg lang voordat de hele game eigenlijk totaal inzakt. Waar het sterk begon loopt het al snel af en dat is jammer. Die constante actie die we kennen van de franchise en zelfs terug zagen in Killzone: Mercenary lijkt niet te bestaan in Shadow Fall.

De eerste paar doelstellingen in Killzone: Shadow Fall zijn uitdagend en alhoewel af en toe frustrerend, best leuk om te doen ondanks de onduidelijkheid die er heerst rondom wat de bedoeling is. Het probleem waar we dan ook meteen al tegenaan liepen was het feit dat je eigenlijk elke kant op kunt lopen en dat structuur een beetje ontbreekt in de game. Ze willen je het gevoel geven dat je in een grote open wereld zit, maar het enige wat dit doet is eigenlijk verwarring veroorzaken. Je huidige doelstelling moet je ook constant oproepen met de pijl toets naar boven, deze blijft niet vast op het scherm zitten. Dit zorgt ervoor dat je om de haverklap, dankzij die grote wereld, je doelstelling op moet roepen wat erg vervelend kan worden.

De AI van de game is erg slecht en dat is niet iets wat we gewend zijn van de franchise. Zo is er in het begin van de game een moment waar ik een ladder op moest klimmen en opeens stonden 2 vijanden pal voor die ladder, bovenaan, zonder dat ze wisten dat ik daar naar boven klom. Het resultaat toen ik eenmaal bovenkwam is dat ze mij ineens zagen en ik doodging, ik kon het weer opnieuw proberen. Dit gebeurde zo’n vier keer en toen uiteindelijk lukte het me om de vijanden snel te doden, want de vijfde keer zagen ze me totaal niet aankomen. Terwijl ik er één neerschoot stond de ander naar een rots te kijken en die had verder niets door. Dit soort momenten had ik redelijk vaak in de game, waar het op één moment (te) lastig was om te overleven was het op het andere moment in dezelfde situatie (te) makkelijk. De AI voelt dus niet echt kloppend en in algemene zin valt het slordig te noemen.

Daarnaast is het soms ook raar dat er gameplay elementen in zitten die totaal niet bij een shooter als deze horen, alhoewel dat natuurlijk persoonlijk is, voelt niet goed aan. Zo ben je op een gegeven ogenblik in een ruimteschip al zoekend aan het rondlopen waar je heen moet, wat al frustrerend is op zichzelf. In een shooter wil je immers dat achtbaan-gevoel krijgen en weten waar je heen moet, het is immers geen survival-game. Enfin, als je dan eindelijk weet wat je moet doen loop je vervolgens bijna drie kwartier lang een soort van accu’s op te rapen en in gaten te stoppen om het schip te activeren. Tussendoor ga je een capsule in die ervoor zorgt dat de zwaartekracht gedeactiveerd wordt en je door het schip zweeft en vervolgens is het weer accu’s oprapen. Op dat moment had ik de druk dat de game gerecenseerd moest worden, maar ik had sterk de neiging de boel af te sluiten.

Het hele gebeuren bestond bijvoorbeeld ook niet uit een interessante puzzel of het ontrafelen van een bepaald verhaal, nee het was doelloos rondjes lopen, gangetjes zoeken, accu’s vinden, oppakken en ergens anders insteken. Voor mij het saaiste level wat ik ooit heb gespeeld in een FPS-game. Niet alle missies zijn zo saai natuurlijk, maar de game heeft gewoon erg veel moeite je vast te houden tot er weer iets interessants gebeurd. Het is alsof je wel in die achtbaan zit, maar nadat je een looping hebt gehad ga je eerst met 20 kilometer per uur een recht stuk af voor er weer iets leuks komt, dat werkt gewoon niet. Ben je dus op zoek naar een shooter met veel actie en tactiek? Het spijt ons, Killzone: Shadow Fall is dat niet.

Grafisch

Als het om looks gaat, dan is Killzone: Shadow Fall van de partij. Mooie diepe kleuren, scherpe textures en een bizar hoog level van detail is wat je kunt verwachten. Het maakt niet uit in wat voor setting zich het afspeelt, Killzone: Shadow Fall is werkelijk prachtig. Het uitzicht over de stad bij daglicht is bijvoorbeeld echt insane. Ik had alleen graag gezien dat er wat minder aandacht aan de grafische pracht was besteed en wat meer aan de gameplay. Killzone: Shadow Fall had de game moeten zijn die je in de PS4 doet als je de kracht van de PS4 wilt laten zien aan een vriend. In plaats daarvan ben je bang dat het te saai lijkt en doe je er bijvoorbeeld liever Battlefield 4 in.

De singleplayer loopt overigens wel erg soepel en is 30FPS+, de multiplayer daarentegen loopt tussen de 40FPS en 60FPS. Zo voelde het alleen niet en ik had het idee dat de game vaker onder de 50FPS zat dan erboven. Ook is het jammer om te zien dat de wereld niet zo dynamisch is als dat je zou verwachten van een next-gen titel, planten reageren bijvoorbeeld niet op granaten in de multiplayer en er verandert weinig aan de map tijdens het spelen. Het is absoluut één van de mooiste games op de PS4, maar je echt wegblazen doet het nu ook alweer niet omwille van de zojuist aangegeven redenen.

http://playsense.nl/images/file/img_529bb0235dbca.jpg

Multiplayer

Saaie en niet boeiende singleplayers zijn bij shooters geen verrassing, alhoewel we het bij Killzone niet echt verwacht hadden, maar goed, het is niet anders. Call of Duty, Battlefield, Medal of Honor, al deze populaire shooter games kennen vaak stuk voor stuk een niet boeiende singleplayer, maar juist een ijzersterke multiplayer. De multiplayer van Killzone was met de introductie van Killzone 2 eigenlijk al meteen heel sterk, het jammere aan Killzone 2 was alleen dat je snel omhoog levelde en er vervolgens weinig meer aan was. Killzone 3 veranderde het één en ander behoorlijk, werd minder chaotisch en meer tactisch, ook introduceerde men de jetpack wat voor geweldige gameplay zorgde.

De multiplayer van Killzone: Shadow Fall is er eentje die je moet leren kennen voordat je er veel lol aan gaat beleven. Of dit positief is, dat is moeilijk te zeggen, want het leren kennen bestaat vooral uit accepteren van tekortkomingen. Als je veel andere shooters speelt is de kans groot dat je jezelf aan een aantal dingen gaat ergeren. Zo is doodgaan feedback-free en er zijn totaal geen signalen die je laten weten vanwaar je beschoten wordt of wat dan ook. In Battlefield 4 heb je herkenningspunten zoals dat unieke geluidje van een sniper, of je ziet kogels op je afkomen, of je ziet een flashlight ergens op je schijnen; het zorgt voor feedback en het geeft je een idee dat je in controle bent van wat er gebeurd. Dit ontbreekt in Killzone: Shadow Fall en daarmee moet je kunnen en leren leven in de multiplayer. Vaak val je gewoon dood neer en respawn je weer zonder ook maar een idee te hebben hoe het ooit heeft kunnen gebeuren, het geeft een doelloos en vaak leeg gevoel.

Killzone: Shadow Fall’s multiplayer heeft er ook een soort effect overheen hangen wat ervoor zorgt dat de game bij tijden wazig lijkt en dat komt de looks niet ten goede. Dit treedt vooral op bij het sprinten, je kunt het realistisch noemen; maar het was vooral irritant. De framerate voelt ook erg onstabiel aan, maar dit is niet bij elke map. De 60FPS die ons enigszins belooft weerd valt soms ver te zoeken en dat is jammer. De game voelt soms hierdoor erg houterig aan en dat is écht niet de gameplay, maar vooral de framerate die hiervoor zorgt. De gameplay voelt verder soms ook wat suf aan als je andere shooters gewend bent, dit is een love-it or hate-it situatie die jezelf moet beoordelen. Voor de snelle, actievolle en overdreven gameplay heb je CoD en BF, maar het is begrijpelijk dat niet iedereen hier wat in ziet en voor die mensen is er Killzone. Voor het merendeel is de doorsnee speler alleen wel meer fan van dat soort actie in shooters en Killzone neemt juist de stap om deze manier van spelen niet te volgen, gewaagd zullen we maar zeggen. Ik reken de game hier in ieder geval niet op af en heb juist respect voor het feit dat ze dit anders doen, maar het feit blijft dat dit gewoon niet bij iedereen hartelijk verwelkomd zal worden.

De hele back-end achter de game is enorm uitgebreid met bonussen, attachments, uitrustingen en vaardigheden; het lijkt wel een RPG. Als je hiervan houdt ga je waarschijnlijk helemaal dol met al deze talloze instellingen, zelf vinden we het dan ook mooi om te zien als shooters dit met zich meebrengen. Qua speelmodi komt Killzone: Shadow Fall erg sterk uit de hoek en zijn er erg leuke playlists beschikbaar met als onze persoonlijke absolute favoriet ‘Classic Warzone’. Er had alleen wel iets meer variatie in mogen zitten, maar wat er is, is erg leuk. Ook is er een playlist voor nieuwkomers, ideaal om mensen te introduceren tot de gameplay. De maps zijn erg netjes, zoals we gewend zijn van Killzone. Ze zitten doordacht in elkaar en leveren weer die unieke plekjes en kenmerken waar we van houden. Je kent het wel, dat ene plekje op de map waar altijd flinke combat is; Killzone: Shadow Fall heeft dit weer goed voor elkaar.

De multiplayer zal niet iedereen kunnen behagen en de concurrentie waarvan de game geniet is ook echt niet mis, Battlefield 4 is enorm sterk dit jaar en ook Call of Duty: Ghosts weet op de PS4 hun aanhang weer goed te vermaken. Het is echt een game waar je van moet houden en dat zijn CoD en BF gewoon wat minder, aangezien die wel iets te bieden hebben voor iedereen en men het makkelijker oppakt omdat het al zo bekend is. Dit kan voor Killzone enkele niet terechte kritieken opleveren, puur en alleen omdat de gameplay gewoon iets anders in elkaar zit dan de meeste shooters.

http://playsense.nl/images/file/img_529bb07631739.jpg

BF, CoD, KZ…help wat moet ik kiezen?

Het is vast lastig om nu tussen de drie shooters van het jaar te kiezen en te bepalen welke het beste bij jou past. Elke game heeft zo zijn eigen karaktertrekjes en Killzone: Shadow Fall komt eigenlijk het dichtst in de buurt bij Call of Duty, alleen is het wat trager. De maps daarentegen zitten enorm goed in elkaar en de gameplay lijkt bij vlagen sterk op dat van Call of Duty. Het is bij Killzone: Shadow Fall alleen wel zo dat je net de juiste pot moet treffen wil je een toffe match hebben, bij vlagen kan het namelijk soms wat ‘suf’ zijn. Ghosts is ongetwijfeld voor mij persoonlijk de minste titel van het jaar met ongeïnspireerde maps wat voor enorm frustrerende momenten zorgt met veel campers. Battlefield 4 is echt een geweldige titel, maar doet niet veel nieuws ten opzichte van Battlefield 3. Desondanks staat die game echt als een huis. Killzone: Shadow Fall valt er eigenlijk een beetje tussenin, maar is absoluut beter dan CoD: Ghosts.

Het cijfer van CoD: Ghosts is in de review hoger dan Killzone: Shadow Fall, maar deze is niet door mij geschreven dus daar kan ik weinig aan veranderen. Het bewijst tevens weer dat het met shooters er persoonlijk sterk vanaf hangt welke je het meeste pakt. Voor mijzelf zullen dit vooral Battlefield 4 en Killzone zijn dit najaar. Als ik zin heb om op te letten en na te denken, pak ik BF4, heb ik zin in een potje rondknallen en wat minder ingewikkelde actie; pak ik Killzone: Shadow Fall. CoD is dit jaar de domper onder de shooters voor mij, dus deze zal ik waarschijnlijk vooral links laten liggen. Nogmaals; het blijft persoonlijk en het beste is dat je ze eigenlijk allemaal even probeert mocht je de optie hebben. Maar voor wat het waard is, ik ben een fervent CoD-speler; maar beleef toch erg veel plezier met Killzone: Shadow Fall.

Het feit blijft alleen dat geen van alle shooters dit jaar echt boven het gemiddelde scoren en er met kop en schouders bovenuit steken. Alhoewel het next-gen tijdperk is aangebroken blijft het allemaal nog wat oppervlakkig en is er nog niet veel vernieuwing te zien. Ook KZ:SF doet, behalve de looks, niets radicaals nieuw of iets waar je van zegt: ‘wow, dit is next-gen’, de innovatie is gewoon nog niet hier en dat is jammer.

Conclusie:

Als liefhebber van de franchise doet het mij pijn om te zeggen dat Killzone: Shadow Fall toch niet de impactvolle titel voor de PS4 is als dat ik gehoopt had. De singleplayer is erg saai, de AI een raadsel en zitten er teveel elementen in wat niet in een shooter thuishoort. Als je Killzone: Shadow Fall naast shooters als Battlefield 4 en Call of Duty: Ghosts legt, dan kies ik voor in ieder geval de singleplayer toch liever één van die games en scoort Killzone: Shadow Fall een stuk lager hierin. De multiplayer daarentegen, daar scoort deze game veel beter in als je het vergelijkt met CoD: Ghosts. De game houdt zich minder bezig met het aantrekken van wat de massa zoekt in een shooter en zal vooral haar fanbase tevreden stellen. De actie is namelijk wat trager en of dit bij iedereen aanslaat, is maar de vraag. Er zitten veel dingen in de multiplayer die ons toch op het hoofd doen krabben, maar als je dit leert te accepteren is het een erg vermakelijke game. Geef de multiplayer dan ook vooral een kans en leer de game goed kennen, dan zul je zien dat het meer biedt dan dat je zo op het eerste gezicht ziet.

Pluspunten

  • Technisch en grafisch erg vooruitstrevend
  • Gaat fans van de franchise erg goed bevallen
  • Multiplayer maps zijn doordacht in elkaar gezet
  • Multiplayer kent veel instellingen, opties, uitrustingen etc.

Minpunten

  • Verhaal begint enigszins sterk, maar zakt snel af
  • Voor een shooter wel een erg saaie singleplayer qua missies
  • Vaak onduidelijk wat je doelstelling is in het verhaal
  • Framerate multiplayer vaak geen 60FPS en erg onstabiel

Schermafbeelding 2013-12-01 om 22.49.46