Review: Strike Suit Zero – Space combat games… waar zijn die toch in ’s hemelsnaam gebleven? In de hoogtijdagen van Star Wars konden we nog virtueel met TIE-fighters en X-Wings door de intergalactische hemelruimen suizen, maar inmiddels zijn dat soort spellen een beetje uit de winkelrekken gebleven. Ja, in Star Wars: Battlefront II had je enkele ruimtelevels en ook Killzone 3 plaatste gamers in een tegenvallende poging tot een climactisch eindlevel in de cockpit van een ruimteschip, maar die randactiviteiten zijn toch niet helemaal hetzelfde als de “real deal”. Strike Suit Zero probeert nu als pure space combat titel het genre van weleer terug op de voorgrond te zetten.

Het handboek der sciencefiction clichés

Ontwikkelaar Born Ready Games had vast een heuse sciencefiction opera voor ogen toen ze het verhaal van Strike Suit Zero in elkaar staken, maar hebben zich misschien net daardoor te veel laten leiden door het handboek met clichés dat vast wel ergens te verkrijgen is. De spectaculaire ruimtegevechten vinden plaats tegen de achtergrond van een intergalactische burgeroorlog, waarbij enkele mensenkolonies in de ruimte onafhankelijk willen worden en daarom stappen ondernemen om moeder Aarde te vernietigen. Nogal drastisch, vinden wij, en het plot geeft naar onze mening de ‘slechteriken’ nooit echt een goede reden om de terrorist uit te hangen.

De rest van de verhaallijn draait vervolgens rond een geheimzinnig wapen dat een volledige vloot in één klap de vernieling in drijft, en een AI die best wel eens de enige hoop van onze planeet zou kunnen zijn. Zoals ik al zei: clichématig is het juiste woord. Born Ready doet een poging om het inspiratieloze plot van bezielde personages te voorzien, maar slaagt daar ook niet echt in. Je krijgt de piloten van de verschillende ruimteschepen nooit rechtstreeks te zien en hun dialogen zijn bovendien stevig geworteld in de stereotypen die in dit soort verhalen altijd de kop opsteken. Het helpt ook niet dat je het verhaal grotendeels moet volgen via de intercom tijdens de gevechten.

Leercurve

Het resultaat is dan ook dat je het al snel opgeeft om het verhaal te volgen en je met hart en ziel in de ruimtegevechten stort. Gelukkig zit het op dat vlak wel snor met Strike Suit Zero. De game kent een flinke leercurve en je vingers zullen aanvankelijk meer dan eens in de knoop raken, maar eens je de eigenlijk best intuïtieve besturing onder de knie hebt, is het genieten geblazen. De ruimtegevechten zijn heerlijk diep en Born Ready is erin geslaagd om spelers echt het gevoel te geven dat ze de volledige controle hebben over hun ruimteschip. In een mum van tijd wentel je als een bezetene om je as terwijl je met een heerlijk snelheidsgevoel tussen de sterren door suist.

Inlocken op een vijand werkt ook naar behoren, al gebeurt het uiteraard wel eens dat je per ongeluk iemand anders in het vizier neemt dan het doelwit dat je oorspronkelijk voor ogen had. De verschillende ruimteschepen die je onder je duim krijgt, laten zich allemaal op een iets andere manier besturen, al besteed je de meeste tijd in de cockpit van de titulaire Strike Suit Zero. Dit is een gevechtstoestel dat met een druk op de knop in een mech transformeert. Als ruimteschip haal je ongelooflijke snelheden en kan je gemakkelijk tegenstanders het vuur aan de schenen leggen in een achtervolging. Als mech heb je dan weer meer vuurkracht om de vijand op de korrel te nemen.

Die vuurkracht bestaat telkens uit een mitrailleur-achtig wapen en een torpedo, die je doorheen de game kan upgraden. Als je tijdens de dertien missies (die dankzij een behoorlijke lengte voor een stevige speelduur zorgen) bepaalde parameters haalt, krijg je eveneens toegang tot nieuwe speeltjes. Uiteraard komen er ook schilden en ontwijkmanoeuvres aan te pas, die ervoor zorgen dat je niet direct in stukken geblazen wordt door de tegenstander. Het is dan ook jammer dat deze diepgaande gameplay zich voornamelijk situeert in eentonige missies. Het gebrek aan permanente checkpoints zorgt er dan weer voor dat je niet even snel tussendoor een potje kan gaan knallen.

Mooi… en vreemd

Voor een PSN-titel ziet Strike Suit Zero er eigenlijk best goed uit. De ruimteschepen en –stations zien er naar mijn gevoel iets te blokkerig uit, maar het heelal zelf met zijn overdaad aan sterren en planeten is bij vlagen een lust voor het oog. Van de felle kleuren die tijdens de gevechten over het scherm spatten, kregen we dan weer bijna spontaan een epileptische aanval – en dat bedoelen we voor één keer in de positieve zin. Over het geluid zijn we iets minder te spreken. De voice-acting is matig tot ongeïnspireerd, terwijl de Japans aandoende muziek vooral erg bevreemdend werkt. Alsof je een horror game aan het spelen bent… en dat is toch ook niet het geval.

Conclusie:

Ik ben best tevreden met Strike Suit Zero en kan hem zo aanraden voor iedereen die houdt van space combat. De besturing is intuïtief, de gameplay diepgaand en de gevechten immens spectaculair. Daar staat dan wel weer tegen dat de game een steile leercurve kent, geen permanente checkpoints hanteert en op vlak van het verhaal niet meteen punten scoort voor originaliteit. Dit zou echter niemand moeten tegenhouden die kickt op intergalactische oorlogsvoering.

Pluspunten

  • Diepgaande gameplay
  • Spectaculaire gevechten
  • Grafisch mooi

Minpunten

  • Ongeïnspireerd verhaal
  • Geen permanente checkpoints
  • Eentonige missiedoelen