Review: The Walking Dead seizoen 2 episode 3: In Harm’s Way – De eerste twee episodes van het tweede seizoen van The Walking Dead waren uitstekende hoofdstukken in het grotere verhaal. Het bracht een interessant plot, dilemma’s en toffe actiemomenten, maar het voelde aan als een opbouw naar een groter moment dat zou gaan komen in de volgende episodes. Inmiddels hebben we de derde episode, In Harm’s Way, gespeeld en nu is het tijd voor het oordeel en om te zien of Telltale Games de positieve lijn weet door te zetten.

Het wordt alsmaar boeiender

Iedereen die nog moet beginnen aan het tweede seizoen, moet deze alinea even overslaan, anders zul je spoilers tegenkomen en dat is natuurlijk zonde. Goed, deze episode gaat min of meer direct op het punt verder waar episode twee stopte en dat is dat de groep teruggebracht wordt naar het kamp van de maniak Carver. Hier eenmaal aangekomen, worden ze een soort van opgesloten en dienen ze het vertrouwen terug te winnen. Iets wat makkelijker klinkt dan het in werkelijkheid is en dat komt vooral doordat de groep allereerst niet terug wilde en als tweede omdat sommigen uit de groep sowieso niet in een kamp willen, maar gewoon hun eigen ding willen doen. Een figuur als Carver wil alles controleren en tegelijkertijd is de groep verre van geïnteresseerd om (weer) te leven onder zijn semi-dictatuur.

De nieuwe situatie levert natuurlijk spanningen op en in deze episode komt vooral de verhaalvertelling uitmuntend naar voren. Het is een vrij rustige episode waarbij er veel dialogen aan te pas komen en hoewel het qua gameplay een verre van interessante episode is, zit de kracht hem dit keer vooral in het onbekende. Daarmee bedoelen we dat er de nodige nieuwe personages zijn die ook zo hun eigen karakteristieke eigenschappen hebben, evenals een eigen verhaal. Dat levert een boeiend geheel op dat je aan het beeld gekluisterd zal houden van het begin tot het einde. In dat opzicht is deze episode ten opzichte van de eerste twee episodes ook een stuk interessanter, waarbij je tevens voor nieuwe morele dilemma’s komt te staan.

Weinig actie

De episode richt zich dus vooral op het verhaal en schuwt daarbij gruwelijk geweld absoluut niet. Dat geeft de franchise – los van de context an sich – een behoorlijk volwassen identiteit en Telltale Games weet van goed aanpakken. Dit gruwelijke geweld weet zich te manifesteren naar aanleiding van de gebeurtenissen, dus het wordt ook nog eens gerechtvaardigd en daarmee weet de episode misschien wel als één van de beste qua ervaring en samenhang tot dusver uit de bus te komen. Maar dit brengt ook gelijk een klein nadeel met zich mee.

Doordat de focus vooral op het verhaal en de ontwikkelingen in de groep evenals omstanders rust, ontbreekt het de episode een beetje aan hevige actie. Er zijn twee korte momenten waarop je weer even goed aan de bak moet omdat de zombies je te grazen willen nemen en dat is het dan wel. Ook de interactie qua zoekwerk en meer is aan de beperkte kant in deze episode omdat je veelal naar dialogen zit te kijken. Net eventjes wat meer afwisseling of gameplay mogelijkheden had wat dat betreft niet misstaan. Dat neemt niet weg dat de rest van de episode als een huis fier overeind staat en dat het absoluut genieten is – voor zover dat toepasselijk is in de situatie waarin de personages verkeren.

Technische issues bijna verholpen

In de reviews van eerdere episodes hebben we ons negatief uitgelaten over de technische kwaliteit van de game. Met name framedrops waren een regelmatig terugkerend probleem, wat een beetje irritant is. Dat was bij de tweede episode gelukkig al minder ten opzichte van de eerste, maar eigenlijk mag het helemaal niet voorkomen. Telltale is in ieder geval op de goede weg, want hoewel framedrops nog steeds aanwezig zijn, beperkte zich dit puur tot tussenfilmpjes direct na het laden van een volgend gedeelte in het geheel.

Dit geeft een positief signaal dat het mogelijk bij de komende twee episodes helemaal niet meer aan de orde is, dus dat is erg prettig. Een must ook, eigenlijk. Wel kent de derde episode de nodige laadtijden en die zijn ook niet bepaald kort te noemen. Extreem lang is het niet, maar het komt in deze episode wel erg veel voor en dat te bedenken dat het nu niet bepaald een zware game is voor de PlayStation 3. Curieus en het haalt je een beetje uit het tempo en verhaal dus dat is jammer. Het is als een smetje te omschrijven, want de episode zelf heeft genoeg te bieden en dat is uiteindelijk het belangrijkste.

Conclusie:

De eerdere twee episodes voelden aan als een opbouw naar een groter en vooral spannender geheel dat tot uiting zou moeten komen in de drie resterende episodes. Wel, met episode 3 slaagt Telltale Games hier met vlag en wimpel in. De derde episode is qua actiemomenten wat beperkt en ook de interactie had misschien wat beter gemogen, toch zijn dit punten die overschaduwd worden door de zeer sterke dialogen en het uitermate boeiende verhaal, waarbij je echt met de personages gaat meeleven. Daarmee is In Harm’s Way dan ook één van de beste episodes tot op heden. Wel moet Telltale de framedrops helemaal weg zien te werken en iets minder laadtijden zou ook niet verkeerd zijn.

Pluspunten

  • Boeiend verhaal
  • Interessante personages
  • Volwassen door brute actie

Minpunten

  • Wat weinig actiemomenten en interactie
  • Laadtijden en framedrops