Review: Transistor – In 2011 kwam de kleine en onafhankelijke studio Supergiant Games met het sprookjesachtige en door velen positief beoordeelde Bastion. Helaas kwam de game niet naar het PlayStation platform, maar sinds vorige week is Transistor verkrijgbaar voor de PS4 en dus gelijk het debuut van deze ontwikkelaar. Een beter debuut is misschien niet mogelijk voor ze, want Transistor is een geweldige mix geworden tussen en RPG met tactische gameplay ondersteund door een interessant verhaal. Het is zelfs één van de hoogtepunten van 2014 en hieronder leggen graag uit waarom.

De aanslag op Red

De verhaallijn van Transistor draait voornamelijk om de zangeres Red die bijna bij een aanslag om het leven komt. Een mysterieuze man duikt voor het zwaard wat naar haar toe wordt gegooid. Dit blijkt later de Transistor te zijn. De verantwoordelijke voor de aanslag is de Camerata die bestaan uit een aantal leden, die jij gaandeweg moet verslaan. Waarom er een aanslag gepleegd wordt op Red is aan het begin nog niet bekend, maar daar zal je door te spelen achter komen. De nasleep van de aanslag is terug te zien in de stad Cloudbank waar een ziekte genaamd de Process de dienst uit maakt met slachtoffers als gevolg.

Tactisch plannen is een vereiste

Als speler trek je het zwaard of ook wel de Transistor uit het lijk van de mysterieuze man en dan begint de zoektocht naar antwoorden en het gezond maken van Cloudbank. Je wordt meteen in het diepe gegooid als het gaat om de gameplay en dat was flink wennen. Je zult namelijk gelijk een zogenaamde Turn moeten doen en afrekenen met een aantal vijanden. De game is zo opgebouwd dat je het als een action RPG kunt benaderen of met de Transistor en dus via een Turn, zoals dat in de game heet. Hierbij gebruik je de verschillende krachten van het zwaard wat de Functions zijn. Per Turn heb je een action bar die door jouw acties en ingeplande Functions opraakt.

Beweeg je Red dan gaat er wat van af of plan je een aantal aanvallen dan zie je duidelijk bovenin hoeveel je van de action bar gebruikt. Het handige hiervan is dat je hierdoor heel tactisch kan plannen en echt kan uitzoeken welke Functions veel kosten en welke minder. Tevens kun je onderzoeken wat de zwakke punten zijn van bepaalde vijanden, zoals aanvallen in de rug. Je kunt daarnaast met gemak als ware terugspoelen en zo alles opnieuw inplannen. Dit is iets wat je in het begin onder de knie moet krijgen, want de uitleg is er amper. Het kan dus in het begin voor wat frustratie zorgen, maar het is echt een kwestie van het systeem door krijgen.

De Functions zijn je wapens

Dat je de game even door moet hebben komt vooral door de vele Functions die je krijgt voor de Transistor. Deze zijn in veelvoud aanwezig, gevarieerd en hebben allemaal eigen effecten en een handleiding. Dit kan best overweldigend zijn, maar dit is ook de sterke kant ervan, want als je ze snapt wordt de game alleen maar vermakelijker. De Functions krijg je door te stijgen in level, maar je zult ze tevens vinden in Cloudbank bij gestorven personages of na het verslaan van een vijand. Het komt er op neer dat elke Function van een bewoner van de stad komt en zo bevatten ze elk een eigen verhaal. Hiermee wordt het al interessante verhaal in zijn totaliteit uitgebreid.

We hebben het al eerder over de tactische gameplay gehad en daar spelen de Functions een grote rol in, want slim plannen is één ding, maar je moet ook kijken welke Functions je het beste kunt gebruiken bij het aanpakken van de Process die zelf in verschillende vormen in Cloudbank leven. Je zult de effecten van de Functions slim moeten toepassen samen met de tactiek. De kracht van Red heet Crash en hiermee kun je van dichtbij veel schade aanrichten en schilden van de vijanden breken. Deze aanval kun je opvolgen met Spark wat explosieve delen zijn die meerdere Process pijn kan doen. Staan er vijanden te ver weg, dan kun je ze naar je toe trekken met Get of reken op afstand met ze af door middel van Breach.

Dit zijn maar een paar voorbeelden van de Functions die in het brede arsenaal zitten, maar wat je ook met ze kunt doen is combineren. Zo kun je Ping, waarmee je snel explosieve kogels afschiet, samen met Cull combineren. Die laatste heeft als eigenschap vijanden omhoog te liften. Deze combinatie zorgt ervoor dat je letterlijk vijanden kunt jongleren. Ook kun je Functions in een passief slot stoppen wat bepaalde effecten tot gevolg heeft. Zo is er een kracht waardoor je kortstondig een schild krijgt of met Help (wat normaal een tweede en aanvallende buddy is) de optie om tijdens een Turn een super gebruiker (van de Transistor) te worden. Zo kun je in één aanval met meerdere of een grote vijanden afrekenen.

Door de verhalen van de verschillende Functions te lezen leer je meer over wat ze kunnen en als je ze toepast als passief slot of combineert (upgrade slot) dan ontdek je wat er mogelijk. Zo werden we echt gemotiveerd om elke Function te proberen en te combineren. Je kunt overigens niet eindeloos Functions stapelen, want als je levensbalk leeg is raakt een Function die je het meest gebruikt in Overload en zul je moeten wachten tot je hem weer kunt gebruiken. Dit is nog een motivatie om slim te plannen, want anders raak je krachten kwijt en wordt het steeds moeilijker.

Limiters en Recursion zorgen voor uitdaging en langere speelduur

Voor extra uitdagingen kun je altijd nog Limiters instellen die je door te levelen verdient. Door deze te gebruiken zal je bijvoorbeeld sneller Functions of Memory verliezen. Elke Function kost Memory en ook hier heb je een balk waarin je kan zien hoeveel ruimte ze in nemen. Naast het verliezen van Functions en Memory kan de Process ook sneller vijanden spawnen of sterkere acties doen. Vijanden spawnen sowieso weer als je niet over de cel heen bent gegaan binnen een bepaalde tijd waarin ze veranderen nadat je ze hebt gedood. Hierdoor blijf je in beweging en kun je niet op één plaats blijven. Dit is tevens onderdeel van de tactische gameplay.

Alle facetten, zoals de Functions en het tactisch plannen zorgde ervoor dat we aan het begin wat overweldigd waren door alle opties, maar zodra we het doorkregen speelde het zo ontzettend soepel. Het is werkelijk een hegemonie van alles wat bij elkaar veel voldoening geeft. En hoewel Transistor in het genre van de RPG´s geen lange game is (6-8 uur) wilden we blijven doorspelen. Gelukkig is er een game plus modus genaamd Recursion. Hierbij behoud je jouw level en kun je het verhaal opnieuw doorspelen, maar zul je sterkere Process die je normaal tegenkomt aan het einde al aan het begin moeten verslaan. Dit verlengt de speelduur aanzienlijk door de hogere moeilijkheidsgraad.

Cloudbank is zo mooi dat we er niet weg willen

Er was nog een reden waarom we door wilden spelen en Cloudbank niet wilden verlaten en dat kwam door de uitstraling van de game. Transistor heeft een unieke getekende sciencefiction stijl die erg prettig oogt. Qua presentatie is er werkelijk niets op aan te merken. De stad is prachtig vormgegeven en bevat voldoende variatie. Tijdens gevechten was alles overzichtelijk en de effecten, zoals ontploffingen, die de Functions veroorzaken zijn op visueel vlak zeer fraai. Het is van het begin tot einde een grafisch nette game en de game liep zelfs op de meest actievolle momenten erg vloeiend.

Waar we het ook nog niet over hebben gehad is dat het verhaal van Transistor niet alleen vertelt wordt door tekst, maar ook door het zwaard zelf. Red kan namelijk alleen maar neuriën of zingen, maar het zwaard vertelt hoofdzakelijk wat er aan de hand is en geeft commentaar op wat er gebeurd is. De voice-acting hierbij is prima en de rustige stem heeft het gewenste effect op het geheel. Dit kan ook zeker gezegd worden van de soundtrack die naadloos aansluit bij de gehele ervaring. Sommige nummers en dan met name waarbij Ashley Barret (doet de stem van Red) zingt, zijn een genot voor het oor. De muziek zet echt de puntjes op de spreekwoordelijke i en audiovisueel is het dan ook een prachtige ervaring te noemen.

Conclusie:

Transistor is een uitmuntende prestatie van Supergiant Games. Het begin kan wat lastig zijn, waar een duidelijke tutorial handig was geweest en het verhaal komt wat traag op gang, maar als je daar aan gewend bent is het een heerlijke game. Je hebt als speler de keuze om de game als een action RPG te spelen, maar wij kregen toch wel de meeste voldoening door dit te combineren met de tactische gameplay. Het plannen en inzetten van de Functions werkt goed en je hebt een breed en gevarieerd arsenaal tot je beschikking. De game is kort voor een RPG, maar de Recursion modus verlengt dit wel. Audiovisueel is het verder erg verzorgd, want Cloudbank lijkt wel een schilderij met alle effecten, lichten en sfeer. De mooie soundtrack sluit zeer passend aan en hiermee is Transistor als geheel nu al één van de hoogtepunten van dit jaar

Pluspunten

  • Keuze in speelstijl
  • Plannen van acties
  • Variatie aan Functions
  • Uitdaging en Recursion
  • Audiovisueel netjes
  • Verhaal

Minpunten

  • Mist duidelijke tutorial