DLC Special: Call of Duty: Ghostss – Invasion – Tijdens de afgelopen E3 stond het nieuwste deel in de Call of Duty franchise, Call of Duty: Advanced Warfare, volop in de spotlights. Op zich is het logisch dat dit nieuwe deel, dat in ontwikkeling is bij Sledgehammer Games, momenteel de meeste aandacht krijgt. Je zou alleen bijna vergeten dat er voor Call of Duty: Ghosts nog steeds nieuwe map packs verschijnen. Inmiddels heeft het derde map pack onder de naam Invasion ook zijn weg gevonden naar de PlayStation platformen. Wij zijn ermee aan de slag gegaan en brengen jullie hieronder op de hoogte van onze bevindingen.

Hetzelfde liedje

De laatste jaren weet je wat je bij nieuwe DLC voor een Call of Duty game kan verwachten. Ele map pack bestaat uit vier maps voor de multiplayer en een extra uitbreiding voor in dit geval de Extinction modus. Het is dus hetzelfde liedje en dat bedoelen we niet per se negatief. Per slot van rekening verschijnt er tegenwoordig voor veel games DLC waar je voor moet betalen en als die extra content ook echt iets toevoegt aan de game, dan willen we er best voor betalen. Aangezien je met elke Call of Duty weet wat voor game je in huis haalt, hoef je wanneer er een map pack verschijnt geen schokkende veranderingen te verwachten op het gebied van gameplay. Wij kijken dan ook liever naar de indeling van de maps, en achterhalen of de Extinction uitbreiding een interessante verhaallijn heeft en mede daardoor een leuke nieuwe uitdaging biedt.

We stellen voor

Nu de inleiding en ons eerste zegje eruit is, kunnen we beginnen aan het voorstelrondje van de maps. We krijgen er dus weer vier multiplayer maps bij, te weten; Departed, Pharaoh, Mutiny en Favela. Voor de Extinction modus krijgen we de uitbreiding Awakening voorgeschoteld. We beginnen met de map Departed waar de actie zich afspeelt in een afgelegen Mexicaans dorpje. Departed kenmerkt zich door een zeer kleurrijk leveldesign. De map ademt echt dat Mexicaanse sfeertje uit en dat komt door de vele versieringen die er te zien zijn en de Mexicaanse muziek. Departed is qua opzet niet groot, maar door de vele doorgangen die er zijn voelt het desondanks wat ruimer aan. Bovendien heb je daardoor de kans om de vijand van verschillende kanten te verrassen en onder vuur te nemen. Het loont de moeite om je best te doen om zo de Field Order te behalen, want dan kan je als een echte Mariachi met twee revolvers in je handen en een sombrero op je hoofd door de map heen rennen en er op los knallen.

Map nummer twee is Pharaoh, waarin de actie zich niet geheel verrassend – de naam zeg het al – afspeelt in een verlaten tempelcomplex uit het oude Egypte. Tussen de obelisken, omgevallen pilaren en met hiërogliefen volgeschreven muren ga je de strijd aan met de vijand. Wat meteen opvalt, is dat Pharaoh lang niet zo kleurrijk is als Departed. Het zand, de tempels en de afgebrokkeld pilaren zijn allemaal voorzien van eenzelfde soort kleurentint, waardoor de aankleding wat eentonig oogt. Pharaoh is tevens wat ruimer van opzet in vergelijking met Departed. Hierdoor kan het soms wat langer duren voordat je een tegenstander treft, maar zo groot als een aantal oorspronkelijke Call of Duty: Ghosts maps is het zeker niet. In vergelijking met Departed is het een welkome afwisseling en het dynamische event (als je het al zo mag noemen) komt in de vorm van een grote obelisk die je met de juiste timing om kan laten vallen om zo je tegenstanders ermee te verpulveren.

Mutiny daarentegen is qua omvang meer van het formaat Departed, maar ligt qua variatie in kleurtinten weer iets dichter bij Pharaoh. De actie speelt zich in de map af tegen de setting van een kleine haven waar een oud piratenschip ligt aangemeerd. En uiteraard kun je dit piratenschip ook betreden, waarbij je zelfs redelijke dekking hebt achter tonnen. Qua opzet is deze map niet zo spannend als de andere maps, maar het biedt toch nog genoeg doorgangen om je tegenstanders van meerdere kanten te benaderen. Het leuke aan Mutiny is dat je in deze map zelfs twee verschillende Field Orders kan behalen. Bij de ene kun je geesten van piraten oproepen die je vijanden te lijf zullen gaan en bij de andere verschijnt er een tweede schip dat je vijanden onder vuur neemt.

De laatste map uit de multiplayer is Favela en die kennen we natuurlijk nog uit de tweede Modern Warfare. Het zal misschien niet ieders favoriete map zijn, al moeten wij stiekem bekennen dat de map ons best aardig ligt. Mocht je deze map nog niet kennen: de setting is (zoals de naam eigenlijk al zegt) een Braziliaanse sloppenwijk. Favela kenmerkt zich door de vele hoogteverschillen en door de vele huisjes waar je je in kan verschuilen. Het is vooral een map waarin je het best behoedzaam te werk kan gaan, omdat om iedere hoek en op elk dak wel een vijand tevoorschijn kan komen. Behaal je hier de Field Order, dan kan je rondvliegen in een AC-130. Door de besturing te voeren over een boordkanon of over een gatling gun kan je zo van bovenaf iedereen op de grond aan gort knallen.

Extinction uitbreiding biedt uitdaging

Wat overblijft is de Awakening uitbreiding voor de Extinction modus, welke je weer de gelegenheid biedt om hordes aliens vol te pompen met lood. Dit keer daal je af naar een grote ruimte onder de grond met als doel de waardevolle cortex in handen te krijgen. Geakkelijk is het echter zeker niet om je een weg langs de hordes aan aliens te knallen. Meer nog dan bij de vorige uitbreiding komt het hier aan op teamwork, waarbij het niet onverstandig is om allemaal een verschillende klasse te nemen. Vrijwel gelijk in het begin krijg je al te maken met Rhino’s (grote aliens met pantser) en word je tevens van boven bestookt door een nieuw soort vliegende alien.

Wat daarnaast anders is ten opzichte van de vorige uitbreiding, is de manier waarop je door het level beweegt. Dit heeft te maken met een ander soort zwaartekracht waardoor je hoger kunt springen en zo plekken kan bereiken waar je anders niet zou kunnen komen. Awakening is misschien niet de meest interessante uitbreiding tot dusver, maar het weet wel voldoende uitdaging te bieden in vergelijking met de voorgaande uitbreidingen voor de Extinction modus. Je zal dan ook letterlijk opgelucht zijn wanneer je het einde bereikt en weet te ontsnappen.

Conclusie:

De Invasion DLC biedt geen spectaculaire veranderingen. Opnieuw krijg je vier kleine tot middelgrote maps voor de multiplayer voorgeschoteld. De vier maps mogen dan niet heel bijzonder zijn, ze zijn wel degelijk en zijn minstens van hetzelfde niveau als de vier maps uit het voorgaande DLC pakket, Devastation. Dat geldt in zekere zin ook voor de Extinction uitbreiding – Awakening – al vonden wij Mayday (de voorgaande uitbreiding) iets leuker om te spelen. Toch blijft het een kwestie van smaak of je deze DLC beter vindt dan de vorige. Als je Call of Duty: Ghosts momenteel weinig tot niet speelt en je de voorgaande uitbreidingen niet zo bijzonder vond, dan zal Invasion je niet over de streep trekken om de game weer op te pakken. Speel je de game wel nog regelmatig, dan zal je niet teleurgesteld worden en genoeg plezier beleven aan de nieuwe content.