Gespeeld: Until Dawn – De heraankondiging van Until Dawn tijdens de persconferentie van Sony op de Gamescom mag voor niemand echt een verrassing zijn geweest. De game werd aanvankelijk voor de PlayStation 3 aangekondigd als een titel die gespeeld diende te worden met een PlayStation Move. Dat idee is nu overboord gekapt en de DualShock 4 is hier voor in de plaats gekomen. Werkt dit? En wat kunnen we van de game verwachten? Dat gaan we je nu vertellen.

The butterfly effect

Until Dawn is sinds de vertoning van de game twee jaar geleden helemaal op de schop gegaan. Het first person perspectief heeft plaats geruimd voor een third person cinematische camera en speelstand, wat beter is voor de beleving van het verhaal. Daarnaast heeft de game ook de PlayStation Move besturing overboord gegooid, waar nu de DualShock 4 voor in de plaats is gekomen. En natuurlijk draait de game op een nieuwe generatie consoles. Met deze nieuwe insteek was een nieuwe onthulling wel op zijn plaats en waar het voornamelijk om draait, is het beleven van een eigen, aparte horrorervaring. Deze ervaring is gebaseerd op het zogenaamde ‘butterfly effect’.

Dat wil zeggen dat elke actie of opmerking een effect op de ontwikkeling van het verhaal heeft en dat de ervaring zich opsplitst in meerdere paden die je kan aflopen, waardoor eenieder dus een andere ervaring heeft. Zelf hebben we de Gamescom demo even kunnen spelen om nadien een presentatie bij te wonen. Hierin werd direct al getoond dat er een verschil in de uitwerking is van de keuzes die je maakt. In grote lijnen is een bepaald level in de game nog steeds lineair van opzet, maar het zijn elke keer afwisselend stukken in een level dat je doorloopt, met daarbij ook consequenties.

Een miljoen mogelijkheden

Tijdens de presentatie werd er ook aangegeven dat er binnen het padensysteem van de keuzes die je maakt een miljoen mogelijkheden zijn, waardoor zo goed als elke speler een andere ervaring zal beleven. Dat zit hem in relatief kleine keuzes die je maakt of dingen die je wel en niet ziet in een level, maar er zijn ook keuzes die ogenschijnlijk niet veel lijken te doen, maar op langere termijn voor zeer forse consequenties kunnen zorgen. Hoe het voor jou als speler uitpakt, hangt allemaal af van de keuzes die je maakt, evenals de clues die je vindt om te ontrafelen wat er nu allemaal aan het gebeuren is in het landhuis.

Een interessante bijkomstigheid is dat alle acht personages die een rol in de game hebben kunnen overleven, maar ook kunnen sterven. Sterft er eentje, dan blijft hij dood en zul je het met een personage minder moeten doen. Hoe dit loopt, is natuurlijk volledig afhankelijk van de keuzes die je gemaakt hebt, oftewel eerder in het verhaal oftewel op het moment dat het fout kan lopen door een bepaald pad dat je eerder betreden hebt. Op die manier is de ervaring dus een behoorlijk dynamisch geheel dat een beetje doet denken aan Heavy Rain. Daarnaast zijn er natuurlijk de situaties in de game waarbij er frictie tussen de personages ontstaat en waarbij je kan kiezen hoe je op een personage reageert in een bepaalde situatie, wat ook weer een bepaald gevolg kan hebben.

DualShock 4 besturing

Het maken van keuzes is dus een fundamenteel onderdeel van de gameplay, terwijl de algehele ervaring van een third person perspectief beleefd wordt, waarin de gameplay relatief traag is. Toch werkt deze manier van spelen prima. Zo konden we zelf ervaren dat de game door een goed gebruik van de camera de juiste sfeer weet op te roepen. Dit wordt uiteraard aangevuld met bijpassende muziek en geluidseffecten, om het geheel qua beleving nog wat intenser te maken dan dat het an sich al is door de schrikmomenten. Uiteraard ontbreken deze niet in de game en de titel weet ondanks dat het zo hier en daar misschien wat voorspelbaar is, toch verrassend uit de hoek te komen.

Interessant binnen de gameplay is de manier van spelen. Zoals al aangegeven speel je de game vanuit een third person perspectief en zijn de PlayStation Move – en dus ook de bijbehorende first person beleving – komen te vervallen. Toch heeft Supermassive Games wel enige invloeden uit het originele concept in de game gehouden door op een leuke manier met de DualShock 4 te spelen. De bewegingsmogelijkheden zien we bijvoorbeeld terug in de zaklamp besturing. Je bestuurt het personage waar je mee speelt op een traditionele third person wijze, maar die zaklamp kun je overal naartoe schijnen door de DualShock 4 te bewegen. Dit werkt tijdens het spelen buitengewoon goed, maar dat is niet het enige.

Zo werkt het bladeren in dagboeken, boeken en brochures via het touchpad. Ja, het is misschien wat simpel, maar het zijn leuke details die de gameplay net even wat interactiever maken. Dan zijn er nog de momenten waarop je bepaalde handelingen moet verrichten waar het draaien van de controller aan te pas komt. Denk dan aan sleutels omhalen en meer. Dit gecombineerd met keuzemomenten waar een timer aan hangt, een beklemmende sfeer en soepel spelende third person ‘actie’ maken het geheel tot een game die interessante en vooral leuke gameplay weet te bieden. Desondanks lijkt de echte kracht toch in het verhaal en de daarbij behorende keuzes te zitten, die juist net het geheel als een totaalplaatje erg boeiend maken.

Voorlopige conclusie:

Het is de sfeer tussen de personages, de keuzes die je maakt en het bijkomende ‘butterfly effect’ die Until Dawn tot een spannende en vooral erg toffe horrorervaring kunnen maken. De presentatie gaf veel inzicht op de insteek van de game, die in potentie veel weet te bieden en daarmee kunnen we ook het clichématige gevoel dat rondom de game hangt – vanwege de vele films met een soortgelijke setting – van ons afschudden. De gameplay is misschien niet heel bijzonder, maar de gruwelijke situaties die zich voor kunnen doen, de leuke manier van spelen en de verschillende ervaringen per persoon dankzij de morele keuzes en consequenties, maken Until Dawn ineens tot een PlayStation 4 game die je in de gaten moet houden.