Review: The Legend of Korra – The Legend of Korra is het geesteskindje van Bryan Konietzko en Michael Dante DiMartino. Het vervolg op Avatar: The Last Airbender wordt wereldwijd geroemd om zijn geweldige stijl, sterke verhaal, humor en diepgaande personages. Momenteel wordt boek 4 uitgezonden op het internet, wat het laatste seizoen van de in 2012 begonnen animatieserie is. Wat er daarna gaat gebeuren, is nog onduidelijk, maar in elk geval is er ook een nieuw avontuur met Avatar Korra in de hoofdrol in de vorm van The Legend of Korra: The Video Game. Wij voelden deze third person action game stevig aan de tand om uit te zoeken of dit een game is die de steengoede animatieserie waardig is.

Een weinig boeiend verhaaltje tussen de seizoenen door

De game speelt zich af tussen boek 2 en boek 3 over een tijdspanne van drie weken. Voor mensen die de serie niet hebben gezien, maakt dit niet zo bijster veel uit. Het enige dat je moet weten is dat Korra aan het einde van boek 2 de portalen naar de geestenwereld heeft geopend. De reden daarvoor zullen we voor mensen die de serie nu kijken of nog willen zien uiteraard niet verklappen. Als Korra op een avond over straat loopt, ziet ze een oude man die belaagd wordt door een groepje. Ze stapt erop af, maar het blijkt een val te zijn. De oude man ontneemt haar sturingskrachten en verdwijnt vervolgens in het niets. Korra blijft hulpeloos achter.

Wat dan volgt is een zoektocht naar de oude man om er achter te komen wie hij is en waarom hij haar kwaad wil doen. Helaas duurt het tot het laatste uurtje van de game voordat je er achter komt tegen wie je precies vecht en waarom. De tijd die daar tussenzit, breng je door op diverse bekende plekken, zoals Republic City, Air Temple Island en de Zuidpool, die je als liefhebber van de serie snel zal herkennen.

Het probleem met deze game zit hem echter in het gevoel dat je hebt, namelijk het gevoel dat ontwikkelaar Platinum Games niet genoeg tijd heeft genomen of is gegeven, zoals ze bijvoorbeeld voor een Bayonetta 2 wel hebben gehad. Je vecht namelijk 4 á 5 uur tegen generieke vijanden in kleine, afgesloten ruimtes, om vervolgens weer door te lopen naar het volgende pleintje, straat of rots. Nergens komt de wereld echt tot leven, behalve in de zeer korte tussenfilmpjes die gemaakt zijn door het team dat verantwoordelijk is voor de animatieserie.

Uitdagend maar weinig inhoud

Datzelfde probleem zie je terug in de gameplay. Zeker in het begin als je slechts één element (water) kunt besturen, merk je dat er geen diepgang in deze titel zit. Je kunt een snelle en sterke aanval doen met vierkantje en driehoekje. Daarnaast kun je door veel te vechten met een element je level verhogen, waardoor je aanvallen uitgebreider en sterker worden, maar meer dan vier combo’s per element levert dit niet op. En dat is nou juist iets waar de kracht had moeten liggen in deze game, het combineren van je aanvallen. In plaats daarvan zit je als een idioot op je knoppen te rammen en met R2 te ontwijken. Met L2 kun je een tegenaanval inzetten, die overigens meestal nog het meest effectief blijkt.

The Legend of Korra is absoluut geen makkelijk game. De vijanden zijn talrijk en kennen geen genade. Dat verbloemt nog enigszins de tekortkomingen in het vechtsysteem, want je moet absoluut tactisch te werk gaan. Misschien niet in welke knoppen je indrukt, maar wel in hoe je de Chi Blockers, Triple Threat Triads en robots gaat bestrijden. Ja, voor kenners is dit een rare combinatie, maar ze werken wel degelijk samen in dit avontuur.

De twee laatstgenoemden fungeren ook zo nu en dan als eindbazen, waar je net zoals bij de actiegames van vroeger hun patronen moet herkennen om ze vervolgens zo snel mogelijk uit te schakelen. Hun aanvallen doen namelijk zoveel schade dat een paar foutjes meteen worden afgestraft. Dit zijn absoluut de hoogtepunten van de game. Ja, je komt wel drie keer dezelfde drie Triads tegen of in plaats van één robot zijn het er drie, maar het werkt wel.

In totaal heb je dus vier elementen vrij te spelen gedurende de game. Water, steen, vuur en lucht probeer je achtereenvolgens terug te winnen om uiteindelijk weer een volwaardige Avatar te worden. Elk element kun je apart levelen gedurende de game en op elk gewenst moment kun je met R1 of L1 wisselen van element.

Daarnaast heb je nog allerlei items die je kunt kopen in de winkel van Iroh: levensdrankjes, nieuwe aanvallen en zelfs een token om tijdelijk in Avatar Trance te komen. In plaats van geld betaal je met Spirit Energy die je verzamelt door vijanden te verslaan of potten en dergelijke kapot te meppen. Het systeem werkt alleen een beetje onhandig, want nadat je iets hebt aangeschaft, kun je niet meteen met je d-pad je gekochte levensdrankje of talisman activeren. Je moet eerst naar Korra’s Room en daar de items selecteren, om ze vervolgens een plekje te geven in het d-pad menu. Dit werkt omslachtig en irriterend als je net middenin een groot gevecht zit.

De Pro-Bending League

Als aanvulling op de game heb je naast de story modus ook een Pro-Bending League modus. Hierin speel je met de Fire Ferrets tegen andere teams. Bolin en Mako uit de animatieserie zitten uiteraard met Avatar Korra in jouw team. Het drietal vecht ook al in het begin en aan het einde van de story modus een paar potjes, dus je weet een beetje hoe het werkt. Je hebt een speelveld waarop je per team drie spelers hebt, waarvan elke speler stuurt vuur, steen of water controleert. Elke kant van het speelveld is ingedeeld in drie vlakken en het is de bedoeling om je tegenstander steeds een vlak naar achteren te dwingen.

Je wint uiteindelijk door alle drie de tegenstanders van het speelveld te werken. Uiteraard begin je als ‘rookie’ en eindig je in de echte professionele wereld naarmate je verder speelt. Het probleem met deze modus is dat, net zoals de story modus, het weinig diepgang heeft en snel verveelt. Daarnaast drukt het je met de neus op de feiten dat Korra eigenlijk het hele verhaal lang zonder haar beste vrienden doorbrengt – opnieuw een gemiste kans.

Audiovisueel gelukkig wel in orde

Audiovisueel zit het wel goed met The Legend of Korra. De game haalt niet het niveau van de animatieserie, maar weet wel een geloofwaardige wereld neer te zetten. Republic City heeft in het begin weinig om handen, maar krijgt later wat grotere open omgevingen die laten zien wat Platinum Games kan, met als absolute hoogtepunt de geestenwereld. Het geluid scoort ook een dikke voldoende met de originele stemmen van de cast, de herkenbare epische muziek en snelle vechtdeuntjes tijdens het spelen. Dit laat wederom weer eens zien dat er veel meer had gezeten in deze game, omdat dit onder begeleiding van een sterke gameplay veel beter uit de verf was gekomen.

Conclusie:

The Legend of Korra: The Video Game is helaas een gemiste kans om het universum van de serie op een waardige manier uit te breiden. Het laatste uurtje van de game laat eindelijk pas zien hoe goed deze titel had kunnen zijn. Daartussen is er nagenoeg geen verhaal of zijn er interessante personages. Als de elementen samenkomen, de muziek aanzwelt en de eindbaas zich aandient, is daar even een glimp op te vangen van een briljante game. Helaas zijn de vier á vijf uur daarvoor een aaneenschakeling van dezelfde generieke vijanden omleggen in kleine ruimtes met een paar simpele combo’s. Dit wordt zo nu en dan nog afgewisseld met een eindbaas of een stukje op de rug van Naga waarbij je door de straten of over ijsvlaktes aan het rennen bent. Maar dat wil niet verbloemen dat dit een afgeraffeld werkje is.

Pluspunten

  • Audiovisueel dik in orde
  • Originele stemmencast
  • Eindbaas
  • Uitdagend maar…

Minpunten

  • …maar mist diepgang
  • Nauwelijks een verhaallijn
  • Vechten in beperkte ruimtes
  • Generiek en repetitief
  • Sturen van elementen komt niet goed uit de verf