Review: Lara Croft and the Temple of Osiris – Lara Croft heeft ondertussen naam gemaakt als avonturierster in gamersland. Haar laatste avontuur was een regelrechte hit op zowel de PlayStation 3 als op de PlayStation 4. Nu mogen we ons alweer storten op een nieuw avontuur met de rondborstige brunette in de hoofdrol. In Lara Croft and the Temple of Osiris reist Lara af naar Egypte en wij reisden uiteraard met haar mee.

Opzet en verhaal voelen compact aan

Lara Croft and the Temple of Osiris is de opvolger van het in 2010 verschenen Lara Croft and the Guardian of Light. Qua opzet is deze game dan ook hetzelfde en speel je dit keer weer vanuit een top-down aanzicht. Het verhaal heeft verder vrij weinig om het lijf en daar bedoelen we mee dat dit vrij compact is en daarom goed bij de stijl van de game past. Veel willen we er niet over kwijt, zodat nog enigszins het ‘verrassingseffect’ behouden blijft.

Het is wel veilig om in ieder geval te vertellen dat Lara zich in het ‘oude’ Eypte omringt door nog een avonturier en door de godin Isis en haar zoon Horus. Dat is tevens de gelegenheid om één van de sterke punten van de game te benoemen, namelijk het coöp gedeelte. Hoewel de game in je eentje ook prima te doen is, is het toch een stuk vermakelijker om het avontuur met meerdere spelers offline of online te doorlopen. Je kan maximaal met z’n vieren spelen, waarbij als jij Lara speelt, de andere drie personen de rollen van Lara’s reisgenoot, die van Horus en die van Isis voor hun rekening nemen. Dat, of andersom, het is maar net wat je wilt.

Coöp is fun, maar..

Hoewel het tempelcomplex en de tombes waar je doorheen struint hetzelfde zijn als wanneer je alleen speelt, zijn er wel degelijk kleine dingen in de levels die anders zijn. Dat komt mede door bepaalde items en de speciale eigenschappen die Lara en de andere personages bezitten. Bij een grote geul met punten kan Lara bijvoorbeeld met haar grappeling hook een soort touw spannen waar de andere personages dan weer overheen kunnen lopen. Speel je met de god Horus, dan kan je jezelf in een rond krachtveld plaatsen waar de anderen bovenop kunnen gaan staan, zodat zij weer een hoger plateau kunnen bereiken. Vervolgens kan degene die Lara speelt met haar touw het personage Horus dan weer omhoog trekken.

Dit zijn enkele voorbeelden waarmee we willen aangeven waarom het een stuk leuker is om samen met anderen te spelen dan alleen. Dat neemt niet weg dat wanneer je alleen speelt, het spel er wel een stuk uitdagender op wordt, omdat je dan meer moet nadenken over hoe je sommige puzzels oplost. De game is eigenlijk wat te makkelijk wanneer je meerdere mensen speelt. Online kan je namelijk zoeken naar andere personen en daardoor kan het gebeuren je met iemand in een spel komt die al een stuk verder is of die het verhaal zelfs al helemaal uitgespeeld heeft.

Daar zit hem dan ook gelijk het zwakke punt van het coöp gedeelte. Zo kan het voorkomen dat de meer ervaren spelers de meeste puzzels voor je oplossen en dat er voor jou weinig uitdaging en weinig denkwerk overblijft. Soms niet vervelend, maar het wordt op die manier dus wel erg eenvoudig. Tevens kan het vervelend zijn dat wanneer je edelstenen wilt ‘looten’ de camera al vooruit schuift, omdat iemand anders al verder het level in rent. Dan blijf je dus hangen, wat voor enige irritatie kan zorgen. Toch is het vooral lol dat je beleeft aan het spelen in coöp. Bijvoorbeeld wanneer je met vrienden op de bank zit. Je kan dan immers ook meer rekening met elkaar houden.

Het verzamelen van allerlei items

Tijdens het spelen kan je een hoop collectibles verzamelen en dan doelen we met name op alle edelstenen, rode doodshoofden of items waar je je gezondheid mee kan verbeteren. Tevens kan je door challenges te behalen ook in het bezit komen van speciale ringen of verschillende soorten amuletten die je gezondheid sneller laten herstellen of er bijvoorbeeld voor zorgen dat je een betere verdediging krijgt, of dat je meer schade kan aanrichten met het gooien van bommen of met andere wapens. Er zijn veel collectibles om te vinden of om te behalen, al zijn de eerder genoemde edelstenen die je oppakt meer van nut voor je ‘gamerscore’, dan dat je er echt iets aan hebt.

Gameplay van de oude stempel

Dit bedoelen we zeker niet negatief, want de gameplay is het belangrijkste onderdeel en zorgt voor veel vermaak. De gameplay biedt een heerlijke combinatie van puzzel en actie-elementen, precies zoals we dit eigenlijk van de Tomb Raider serie gewend zijn, en het werkt allemaal prima. Bij sommige puzzels moet je langer nadenken dan bij andere, maar geen één is er zo lastig dat je er uiteindelijk niet uitkomt. Ze worden gaandeweg iets pittiger en dat zorgt weer voor de nodige uitdaging. Een minpunt tijdens het spelen is wel de map van de spelwereld die wat onoverzichtelijk in elkaar steekt. Doordat je de camera zelf ook niet kan bewegen en ook geen route kan uitzetten, loop je soms wat langer te zoeken naar het punt waar je uiteindelijk moet zijn.

Eindbazen zijn ook echt ‘eindbazen’

Uitdaging vind je naast het puzzelen in ieder geval ook bij de verschillende eindbazen die je voor je kiezen krijgt. Ze kennen allemaal een unieke manier waarop je ze klein moet zien te krijgen. Denk aan een levensgrote krokodil die in een groot meer onder je zwemt, terwijl je op drijvende vlotten springt en iets moet moet bedenken om hem te verslaan. Of wat te denken wat een grote tor waar je op moet schieten terwijl je ook nog eens over een grote rollende bal loopt en ervoor moet zorgen dat je daar niet vanaf valt. Het is zijn allemaal hectische momenten, maar toch is een eindbaas nooit zo lastig dat je er echt heel lang over zult doen.

Grafisch sfeervol en leuke soundtrack

Tomb Raider and the Temple of Osiris staat grafisch prima haar mannetje al is het ook weer niet zo dat je compleet van je stoel geblazen wordt. Neemt niet weg dat het geheel netjes oogt wat mede komt door de verschillende details waaraan is gedacht. Zo heb je in elke tombe wel brandende fakkels die voor een mooie belichting zorgen. Ook kom je in en buiten de tempels regelmatig een geul of kleine rivieren tegen waar zoal krokodillen in rondcirkelen. Even sfeervol klinkt het geluid wat je echt doet voelen dat je met een avonturen game bezig bent, ook al is dit er één met een top-down aanzicht.

Conclusie:

Tomb Raider and the Temple of Osiris is een prima game die je voor een prima prijs kunt oppikken. Grafisch ziet het er allemaal netjes uit en ook het geluid draagt bij aan de sfeer. De gameplay is het belangrijkste onderdeel en ook dit is goed uitgewerkt en biedt je de meeste lol wanneer je samen met anderen speelt. Minpunten zijn de camera die wat vast aanvoelt en met name voor irritatie kan zorgen wanneer je in coöp bezig bent en de wat onoverzichtelijke map van de spelwereld. Voor de rest moet je eigenlijk niet twijfelen en voor twee tientjes deze game gewoon van het PSN plukken.

Pluspunten

  • Uitdagend
  • Offline en online coöp met vier spelers
  • Oogt sfeervol
  • Puzzels zijn leuk bedacht
  • Unieke eindbazen
  • Ideaal voor tussendoor

Minpunten

  • Uitdaging kan afnemen wanneer je in coöp speelt
  • Soms is de camera onoverzichtelijk
  • Dat geldt ook voor de map van de spelwereld