Review: Grim Fandango Remastered – Nu de ene uitgever na de ander het register van games die op de vorige generatie en daarvoor verschenen zijn heruitbrengt, lijkt de weg open om praktisch alles naar de PlayStation 4 te brengen. Zo ook échte klassiekers en zie daar de heruitgave van een point and click adventure game uit de hoogtijdagen van LucasArts. Manny Calavera is terug in Grim Fandango als de Remastered uitgave die wij nu opnieuw kunnen spelen dankzij Double Fine Productions.

In het land van de doden

Er is een goede kans dat je Grim Fandango vast weleens voorbij hebt zien komen of misschien wel kent, maar de kans is aanzienlijk kleiner dat je de game hebt gespeeld. Dat zit hem in het feit dat de game in de eerste plaats ruim vijftien jaar oud is en daarnaast omdat Grim Fandango ondanks dat het destijds torenhoge scores kreeg, het commercieel niet heel goed gedaan heeft. Des te beter is deze nieuwe uitgave, want zo kunnen we een klassieker van weleer opnieuw beleven en dat is ook anno 2015 nog steeds zeer vermakelijk.

Je speelt in Grim Fandango met Manuel ‘Manny’ Calavera die werkt bij de Deparment of Death, waar hij een soort reisagent is. Overleden mensen komen namelijk in een soort tussenwereld uit en op basis van hun daadwerkelijke leven kan Manny ze reizen aanbieden naar de echte dodenwereld. Hoe beter het leven is geweest, hoe luxueuzer de reis zal zijn. Manny is echter niet heel erg succesvol en dat krijgt hij vaak zat te horen. Hij krijgt de ene ‘slechte’ persoon na de ander voor zijn kiezen en voor hen kan hij niet veel betekenen, terwijl hij van bovenaf op zijn lazer krijgt omdat hij geen luxere reizen kan verpatsen.

Frustrerend natuurlijk, want zijn directe collega krijgt dit continu voor elkaar en Manny gaat op een gegeven moment op onderzoek uit en komt tot de ontdekking dat de Department of Death zo corrupt is als maar kan en dat mensen… euh doden, belazerd worden. Dat brengt Manny vervolgens op allerlei plekken in het tussenland op weg naar het echte hiernamaals. Ten eerste om de corruptie aan het licht te brengen en daarnaast ook om een vrouw te vinden die hij op een waardeloze reis heeft gestuurd, maar in feite recht heeft op een luxereis. Daarmee kan hij dan vervolgens ook zijn baan bij het ministerie terugkrijgen.

Lastig en wazig, maar oh, zo sterk

De game bestaat uit een viertal hoofdstukken die opgedeeld zijn over vier jaar. Gedurende deze periode zul je voornamelijk van hot naar her rennen en met Jan en alleman praten, om zo verschillende puzzels op te lossen en je doel te bereiken. De game is in dat opzicht regelmatig zeer lastig en onduidelijk, want de logica in de puzzels ontbreekt nog weleens. Dat heeft als gevolg dat je flink gaat zitten klooien totdat je zelf – in veel gevallen – per toeval achter de oplossing komt. Dat is ook gelijk een waarschuwing voor nieuwe spelers; de game is namelijk allesbehalve gemakkelijk.

Natuurlijk, het is nostalgie en in de gameplay moet verder zeker niet iets aangepast worden om het opeens duidelijk te maken, maar een hintsysteem had in deze game niet misstaan. Zeker in deze tijd, waar gamers allesbehalve gewend zijn om werkelijk alles zelf uit te dokteren. Dat is op zich één ding, maar als de puzzels niet logisch zijn, dan kan dat voor onnodige frustratie zorgen. Dat is een punt van kritiek wat vooral van toepassing is voor nieuwkomers. Oude rotten onder ons zullen deze Remastered versie natuurlijk zonder problemen opnieuw uit kunnen spelen.

Ondanks het bovengenoemde punt weet Grim Fandango ook nu nog een heerlijke game te zijn. Dat zit hem voornamelijk in de bij momenten briljante dialogen, het toffe karakter van Manny en natuurlijk de volstrekt idiote personages die je tegenkomt. Daarbij komt nog het verhaal dat zich op een goede en boeiende manier weet te ontwikkelen, wat als gevolg heeft dat als je eenmaal begint, je echt aan één stuk door wilt blijven spelen. Dat kan ook echt, want als je de deur uit moet, kan je zonder problemen je save overzetten naar de PS Vita om portable verder te spelen.

Het beste platform

Als je beschikking over zowel een PlayStation 4 als Vita hebt, dan is de laatstgenoemde wellicht het meest interessant om de game op te spelen. Dat zit hem met name in de besturing, die – ondanks dat het aangepast is – op de PlayStation Vita het beste werkt. Daarmee gebruik je namelijk het touchscreen en dat werkt net even wat efficiënter. Overigens, als je helemaal die nostalgie van weleer wilt beleven, dan kun je bij de instellingen ook kiezen voor de ‘Tank’ besturing. Daarmee krijg je de klassieke besturing voor je kiezen. Dat lijkt aanvankelijk onmogelijk, maar oefening baart kunst in dit geval.

Andere extra’s zien we terug in de mogelijkheid om commentaar van de makers aan te zetten. Tijdens het spelen hoor je dan allerlei leuke anekdotes en meer. Wellicht iets wat vooral de speler van het origineel zal waarderen. Keerzijde van dit positieve punt is helaas wel dat het grafisch allemaal erg verouderd is. De game is grafisch opgeleukt in de zin dat de textures van de personages er erg scherp uitzien, maar de achtergronden heeft men voor het gemak maar zo gelaten als dat het was. Echt helemaal van een Remaster kunnen we op visueel vlak dan niet spreken. Ook omdat de game zo hier en daar wat glitches en bugs bevat die wat frustratie op kunnen roepen

Conclusie:

Grim Fandango is een game die als Remaster op bepaalde punten zeker beter had gekund. Met name visueel had het allemaal nog wel wat meer aandacht mogen krijgen en een hintsysteem had absoluut niet misstaan. Desalniettemin is dit een game die anno 2015 nog steeds heel erg leuk is om te spelen. Manny is een interessant personage (evenals de andere aanwezige figuren), de voice-acting en soundtrack zijn geweldig, het verhaal is boeiend genoeg en ook de sfeer en scherpe humor zorgen voor een uitmuntende ervaring. Daarbij is de optie om de game op zowel PS4 als de PS Vita te spelen natuurlijk erg fijn. Nieuwkomers moeten rekening houden met een flinke kluif, spelers die het origineel gespeeld hebben halen hier een goede ’trip down the memory lane’ mee binnen.

Pluspunten

  • Manuel ‘Manny’ Calavera
  • Humor en verhaal
  • Interessante personages
  • Sterke voice-acting en soundtrack
  • Commentaar van de makers

Minpunten

  • Onlogische puzzels
  • Glitches en bugs
  • Grafisch wat matig