Review: Borderlands: The Handsome Collection – De Borderlands serie maakte na een nogal drastische wijziging in stijl zijn debuut in 2009. De cel-shaded stijl was samen met de gameplay een ware hit. De shooter met RPG-elementen en over-the-top humor en gekkigheid kreeg veel fans. Er verscheen een sequel en vorig jaar zelfs een pre-sequel, maar de huidige generatie verdient ook een Borderlands. Deze komt deze week uit en is een compilatie van Borderlands 2 en Borderlands: The Pre-Sequel, inclusief alle DLC. Wij gingen wederom op avontuur op de planeet Pandora en haar maan en konden eigenlijk alleen maar rennend rondknallen met een grote lach op ons gezicht. Als dat al een indicatie is, dan weet je al een beetje wat we van Borderlands: The Handsome Collection vinden. Lees de details hieronder in onze review.

Een wederzien met een goede vriend

Borderlands 2 was toen het verscheen één van de beste games van 2012. Het pakte diverse minpunten van het origineel aan en was vooral een stuk gevarieerder. De game bevatte nog meer wapens en humor en was op elk vlak absoluut een verbetering. Qua content is dit deel ongewijzigd op de PlayStation 4 en ga je nog steeds op jacht naar Handsome Jack om te voorkomen dat hij zijn snode plannen kan uitvoeren. Alles voelde tijdens het spelen aan als een wederzien met een goede vriend. Al snel pakten we weer van alles op, want je kunt je savegame van de PS3 naar de PS4 overzetten en zo hadden we weer de beschikking over onze Axton en konden we verder waar we waren gebleven.

Dit is een handige feature voor als je dit deel al veel hebt gespeeld en dat kan ook met Borderlands: The Pre-Sequel. Al snel waren we met onze Axton alweer geobsedeerd allerlei kistjes, gedumpte wasmachines, toiletten en containers aan het openen om allerlei loot te vinden tussen de vele missies door. Tijdens de shootouts werd meteen één ding heel snel duidelijk en dat was hoe vlot de game speelt. Op de PS3 zaten we toch naar ons gevoel opgescheept met de 30 frames per seconde, maar nu zijn beide games in Borderlands: The Handsome Collection speelbaar in 1080p en 60 frames per seconde, en dit is voor ons gevoel echt een wereld van verschil. Niet alleen beweeg je sneller en ligt het tempo hoger, maar zelfs in de meest hectische gevechten verloopt alles soepel en dat is heerlijk.

De game knalt nu zoveel beter weg en dat maakt de ervaring in het algemeen veel fijner. Hierdoor voelt Borderlands 2 na al die uren op de PS3 toch weer fris aan, en kregen we juist zelfs zin om een nieuw personage te kiezen en helemaal opnieuw te beginnen. Wat betreft de gameplay is er verder niets veranderd. Het is nog steeds een first person shooter vol met de meest uiteenlopende en knotsgekke wapens met daarbij elementen van een RPG. De gameplay zit hierdoor vol met variatie omdat er door de wapens constant kleine veranderingen zijn, maar je hebt ook weer per personage een Action Skill, zoals de turret van Axton of ga al dual wieldend een ravage aanrichten met Salvador.

Elk personage heeft zo zijn eigen unieke vaardigheden, maar ook drie skilltree´s en dus aparte speelstijlen, welke je gaandeweg steeds meer kunt ontwikkelen. Deze opzet zie je in beide games terug en dat werkt prima. Mooi is ook dat je bij allebei de games alle downloadbare content krijgt die is verschenen of nog moet verschijnen. Denk bij Borderlands 2 dan aan Captain Scarlett and her Pirate´s Booty of Sir Hammerlock´s Big Game Hunt en nog veel meer. De nieuwe speelbare personages – Krieg de Psycho en Gaige de Mechromancer – zijn naast de normale personages – Axton, Maya, Zer0 en Salvador – ook beschikbaar. Zo bevat de compilatie door alleen Borderlands 2 al ontzettend veel content waar je met plezier uren in kwijt kan.

Borderlands: The Pre-Sequel is nu veel leuker om te spelen

De prequel op de sequel verscheen vorig jaar al op de PS3 en in onze review hadden we destijds kritiek op de gameplay en het grafische aspect. De gameplay voelde nogal stroperig aan door een combinatie van meerdere gameplay features. Zo heb je op de maan van Pandora, waar het verhaal zich afspeelt, te maken met een gebrek aan zuurstof. Je moet gebruik maken van de zogenaamde Oz Kits waarmee je niet alleen adem kan halen, maar ook hoge jumps kunt maken. Vervolgens kan je door op het rondje te drukken met een knal hard op de grond neerkomen, wat een leuke feature is, want zo kan je veel schade aanrichten bij vijanden door als het ware met je kont op ze te landen. Een bijkomende zaak is wel dat alles net iets langzamer gaat in vergelijking met de vorige delen.

Dit samen met de soms inzakkende framerate bij shootouts zorgde soms voor een werkelijk tergende ervaring. Het voelde traag aan en dit was soms dus zelfs storend, maar dit is gelukkig verholpen in de PS4-versie, want ook deze speelt gewoonweg erg fijn. Het speelt net als Borderlands 2, al heb je nog wel de Oz Kit en het springen, maar dat werkt nu dus veel beter. De 60 frames per seconde zijn een flinke verbetering, maar ook hier is er verder weinig anders qua content. Je leert nog steeds Handsome Jack kennen van hoe hij was voor Borderlands 2 en je helpt hem als zijn handlanger om de macht over Hyperion te grijpen. Hierbij kun je kiezen uit de standaard personages Nisha, Wilhelm, Athena en onze favoriet Claptrap, maar tevens zijn de DLC-personages Jack en de zus van Sir Hammerlock – Aurelia – ook vanaf het begin beschikbaar.

Het oogt scherper en kleurrijker

Een belangrijk punt van een opgepoetste versie voor een nieuwe generatie consoles is vanzelfsprekend de graphics. De games op de vorige generatie waren nooit echte hoogvliegers te noemen, want het ging voornamelijk om de stijl en de schaal van de wereld. Borderlands draaide dan ook niet per se om de prachtige visuele prestaties. Borderlands: The Handsome Collection valt daar ook een beetje onder, want we hebben niet echt een moment gehad waarbij we weggeblazen werden door het grafische aspect. Nee, dat niet, maar het oogt wel een stuk scherper en ontzettend kleurrijk. De opzichtige kartelranden en flikkerende randen zijn gelukkig verleden tijd. Van veraf oogt het netjes, maar van dichtbij zie je nog wel de grofheid.

Tijdens vuurgevechten viel ons ook op dat explosies en effecten van wapens meer details bevatten en ook is de draw distance in de wereld flink opgeschroefd. Het ziet er niet meteen wazig uit als je verder kijkt. Visueel is het dus zeker wel verbeterd, al is de wereld van Borderlands 2 nog steeds meer veelzijdig dan die van Borderlands: The Pre-Sequel, welke toch wat eentonig is op dat vlak. Soms zie je nog wel de inladende textures en er is af en toe wat pop-up van objecten te zien, maar echt heel storend kunnen we dat niet noemen. De eerder benoemde 60 frames per seconde is vooral de grootste verbetering, omdat dit zowel voor de gameplay als de graphics een positieve uitwerking heeft.

Nu ook in split-screen speelbaar

In Borderlands: The Handsome Collection kun je nu ook het avontuur samen op de bank beleven. Als je samen met één andere speler Pandora of de maan daarvan gaat verkennen, blijft de game op de fijne 60 frames per seconde draaien, maar ga je met twee of drie andere spelers spelen op één scherm, dan zakt dit wel naar 30. Goed hebben we dit niet kunnen testen, maar met z’n tweeën spelen moet in die zin nog prima kunnen. Aangezien Borderlands soms best chaotisch kan zijn, is spelen met vier man in veel situaties niet echt heel erg handig. Het is zeker een leuke toevoeging, maar we raden eerder aan om gewoon online met elkaar de game in coöp te spelen. Dat is sowieso leuker, want zo kun je elkaar ook op een toffe wijze helpen met je wapens en Action Skills. Bovendien kan Borderlands in je eentje spelen na een tijdje wat saai worden.

Conclusie

We zijn maar al te blij met Borderlands: The Handsome Collection, want hoewel het eerste deel helaas ontbreekt, is het een heel tof pakket geworden. Je krijgt bij deze compilatie echt waar voor je geld, want beide verhaallijnen zijn leuk om te volgen en er zijn voldoende vermakelijke zijmissies aanwezig. De actie is typisch Borderlands met alle gekke wapens, humor en unieke vaardigheden per personage en dat maakt het tot een solide collectie. Het is een nog betere en vooral fijnere shooter geworden door de 60 frames per seconde en de verdere grafische verbeteringen. Hoewel Borderlands: The Pre-Sequel in mijn ogen het minste deel in de serie is, zorgde de optimalisaties ervoor dat ik me er toch heel erg mee vermaakt hebt. Het is dan ook echt een aanrader te noemen en dat doe ik dan ook: aanrader! Of in Borderlands taal: AAAAAAANRAAAAAAADERZZZZZ!

Pluspunten

  • Toffe gameplay
  • Humor
  • Verbeterde besturing (60fps)
  • Audiovisueel prima
  • Veel content
  • Lange speelduur

Minpunten

  • Kleine grafische fouten
  • Deel 1 had erbij gemogen