DLC Special: The Evil Within – The Assignment – We zijn inmiddels al enkele maanden verder, maar ik herinner me nog als de dag van gisteren hoe ik stond te popelen om aan de slag te gaan met de reviewcode van The Evil Within. Die game beloofde de enige echte spirituele opvolger te worden van Resident Evil 4, met Shinji Mikami weer stevig achter het roer en gameplay die actie netjes combineert met het betere huiverwerk. Waar de officiële opvolgers van de klassieker uit 2004 meer en meer de kaart trokken van het soort actie waar zelfs Michael Bay zijn neus voor zou ophalen, zou The Evil Within horrorfans niét in de kou laten staan. En om tevreden terug te blikken: The Evil Within was geen absolute topper, maar loste wel de gemaakte beloftes netjes in.

Juli Kidman

Ik moet eerlijk bekennen dat ik nog altijd niet helemaal zeker ben van wat er nou precies aan de hand was in The Evil Within. Je werd toen als detective Sebastian Castellanos in een sinistere machine gedropt, die je verbond met het bewustzijn van je partners en een mysterieuze snoodaard die luisterde naar de naam Ruvik. Vervolgens tuimelde je van het ene nachtmerriescenario in het andere, terwijl je langzaam maar zeker de puzzelstukjes van het overkoepelende verhaal bij elkaar legde. Al zou het dus, achteraf gezien, best kunnen dat ik enkele stukjes op de verkeerde plaats gelegd hebt. Mensen die zich ook verloren waanden in het ziekelijke labyrint dat Bethesda ons voorschotelde, zullen blij zijn om te horen dat de ontwikkelaar ons met deze DLC een spreekwoordelijke ‘draad van Ariadne’ toewerpt.

Ken je Juli Kidman nog? De aanvankelijk eerder bordkartonnen junior detective die je te pas en te onpas uit de nood mocht redden? Wel, wie The Evil Within uitgespeeld heeft, weet dat Kidman een dubbel spel gespeeld heeft. Niet alleen was de jongedame zich min of meer bewust van wat er precies aan de hand was, ze had ook haar eigen reden om het bewustzijn van Ruvik in te duiken en beschouwde haar politiepartners daarbij als honderd procent vervangbaar. In The Assignment kom je direct te weten dat Kidman voor een duistere organisatie werkt. De opdracht uit de titel slaat op haar missie om Leslie – de mentaal zieke patiënt die in The Evil Within geregeld je pad kruiste – heelhuids uit de (bij gebrek aan een beter woord) droomwereld te halen. Een missie die je nog lang zal bijblijven.

Anders (en beter?)

The Assignment begint de gaten in het plot van The Evil Within op te vullen en doet dat dus door een zijpad te bewandelen. Je beleeft nu wat Kidman meemaakte terwijl Sebastian honderden Haunted aan het afknallen was en je merkt al snel dat de wereld in het bewustzijn van Ruvik er voor de agente héél anders uitziet dan voor de getormenteerde krachtpatser uit de oorspronkelijke game. Dat vertaalt zich in omgevingen die je ongetwijfeld bekend zullen voorkomen, maar toch voldoende aangepast zijn om voor nieuw te kunnen doorgaan. Kidman loopt ook tegen een nieuwe vijand op, die ik om spoilers te vermijden hier niet ga omschrijven. Wat ik wel kan zeggen, is dat dit uitermate gevaarlijke gedrocht me, onder andere door zijn design en zijn manier van bewegen, meermaals kippenvel wist te bezorgen.

Niet alleen de achtergrond van The Evil Within verandert in The Assignment, ook de gameplay werd serieus door de eh… vleesmolen gehaald. Waar je als Sebastian weliswaar je munitie in de gaten moest houden, had je wel altijd een flinke verzameling schietijzers voorhanden waarmee je jezelf kon verdedigen. Kidman wandelt het merendeel van The Assignment zonder wapen rond en kan dan ook niet anders dan voor een stealthy aanpak kiezen. Wie net als ik vond dat de sluipmogelijkheden in The Evil Within er een beetje met de haren bij gesleurd waren, zal blij zijn om te vernemen dat je van deze opties volop gebruik zult maken in deze DLC. Af en toe kan je opteren voor een stealth kill, maar meestal is het verstoppen, wachten en uit het zicht blijven geblazen. Dat maakt de game trouwens echt razend spannend.

Het licht gezien

Het lijkt haast te toevallig om waar te zijn, maar The Assignment dwingt je net als Resident Evil: Revelations 2 om veel gebruik te maken van je zaklamp. Net als in die laatste game kan je bepaalde facetten in de omgeving onthullen door er langdurig op te schijnen met je veredelde aansteker. In The Assignment gaat het dan voornamelijk om geheime doorgangen, die meestal leiden tot achtergronddocumenten en andere collectables, maar af en toe kan je door nauwkeurig in het rond te zwaaien met je zaklamp ook tips onthullen waarmee je bepaalde puzzels kan oplossen. Herinner je je trouwens nog die hondsirritante onzichtbare vijanden in de originele game? Wel, in The Assignment kan je hen wél zien door, je raadt het nooit, je lichtbundel op hen te richten. Dit is best een tof concept, dat de DLC interessant houdt.

Conclusie

Na een kleine vier uur spelen had ik me een weg geslopen door de verschillende rampscenario’s die The Assignment rijk is. In die bewonderenswaardige speelduur zat helaas ook een lang aanslepend en behoorlijk ongeïnspireerd aandoend baasgevecht, maar als ik dat moment even naar het achterhoofd verban, blijven er vooral enkele uiterst memorabele momenten over. The Assignment is het beste soort DLC dat er is: content die wat toevoegt aan het verhaal van de oorspronkelijke game en bovendien weet te verrassen met nieuwe gameplay mechanics en tof level design. Als je The Evil Within tof vond, ben je het eigenlijk tegenover jezelf verschuldigd om The Assignment een kans te geven. Ik kan alvast niet wachten om met de opvolger – The Consequence – aan de slag te gaan. Tot dan.