In actie gezien: Doom – Doom, de franchise van weleer, keert begin 2016 eindelijk terug met een volwaardig avontuur dat volgens de laatste standaarden is ontwikkeld, maar tegelijkertijd niet de roots uit het oog verliest. Waanzinnig brute actie, gruwelijke eindbazen, nog gruwelijkere finishing moves en knallen tot je een ons weegt; Allemaal ingrediënten die garant staan voor een uitermate bloederige en zieke Doom game en daar hebben we eigenlijk best veel zin in.

De oorsprong niet uit het oog verliezen

Wat gelijk duidelijk werd tijdens de E3 presentatie van Doom – die velen van jullie ongetwijfeld hebben gezien – is dat Bethesda de gruwelijkheden niet schuwt en tevens ook niet ver van het vaste pad afwijkt. Met Wolfenstein: The New Order heeft de uitgever al bewezen dat je helemaal niet innovatief moet zijn om een groot publiek aan te spreken. Ofwel, het spreekwoord ‘schoenmaker, blijf bij je leest’ sluit perfect aan op hoe Bethesda oude franchises benadert. Dat deden ze met Wolfenstein en dat doen ze ook met Doom.

Geen ingewikkelde zaken, moeilijke puzzels en ‘innovatieve’ concepten om de gameplay zogenaamd te verrijken. Nee, gewoon brute domme actie waarbij je de dikste wapens in je handen geduwd krijgt om al het gespuis uit de hel vooral heel erg hard te slopen. De presentatie was een weergaloze aaneenschakeling van harde actie, waarbij het wapenarsenaal fors gedemonstreerd werd, met als gevolg dat de vijanden in vele stukken uiteen gereten werden. Ja, jij bent weliswaar oppermachtig, maar als je tegenover een flinke groep helse demonen staat, dan is het zaak om adequaat te reageren en je wapentuig effectief en efficiënt in te zetten. En hoe doe je dat? Inderdaad, door goed te mikken en vooral veel de trekker over te halen.

De gameplay lijkt zich redelijk simpel te houden doordat je in fors aanvoelende omgevingen vooral ruimte in ruimte uit gaat en alles wat je op je pad treft overhoop schiet. Dat met de vele verschillende wapens die de game rijk is en dit varieert natuurlijk van een shotgun tot een kettingzaag en van je brute mêlee kracht tot een explosieve rocketlauncher. De pure knalactie is op hoog tempo, wat het des te leuker maakt om aan een stuk door al die helse monsters om te maaien, maar als er dan iets of iemand dichtbij komt, dan schuwt Bethesda een expliciet handgemeen niet. Schop een vijand omver, breek z’n been en ram dan het hoofd in met z’n eigen been. Ha, toch wel enigszins vernieuwend, die move hadden we nog niet eerder gezien.

Of wat te denken van de kettingzaag, welke je doodleuk als figuurzaag kunt gebruiken om allerlei vormen in de torso van je tegenstander te zagen. Het kan allemaal en uiteraard gaat dat gepaard met het nodige vloeien van bloed. Dat extreem geweld niet geschuwd wordt, staat buiten kijf en die lelijke monsters vragen er ook echt om, wat het des te leuker maakt om volledig los te gaan. Wat hierbij met name interessant is, is dat de game je de vrijheid geeft in het combineren van aanvallen. Sta je dichtbij een vijand die je half uitschakelt door z’n been er onderuit te schieten met een shotgun, dan kan je met je handen het werk afmaken of je schopt hem over een reling de toevallig daaronder vloeiende lava in.

Zelf creatief zijn met de maps

Naast dat we eindelijk een weer goed Doom avontuur mogen verwachten, doet Bethesda nog een ander interessant ding met de game, namelijk Doom SnapMap. Hiermee kunnen spelers op eenvoudige wijze zelf levels in elkaar zetten. SnapMap is namelijk opgebouwd uit bestaande onderdelen die je zelf alsof je met LEGO aan het bouwen bent aan elkaar kan zetten. Zo creëer je dus binnen een relatief kort tijdsbestek een eigen map die je naast het geven van een structuur ook kan voorzien van details. Je hebt hierbij veel keuze uit allerlei objecten om het zo op te fraaien, zodat het er ook aantrekkelijk uitziet.

Nu is het toevoegen van een level editor niet heel bijzonder; er zijn tig andere games die dat bevatten en sommige games draaien er zelfs om. Denk bijvoorbeeld aan LittleBigPlanet. In Doom gaat het echter vooral om het snel en efficiënt opbouwen van een map die je vervolgens kan delen op het web en waar je tevens weer maps van anderen af kan plukken. Dat zal ook gelijk de community lang betrokken houden bij de game; er blijven immers continu nieuwe creaties bijkomen. Althans, dat is de verwachting en in potentie betekent dat automatisch dat de multiplayer langdurig speelbaar en leuk blijft. En dat is natuurlijk altijd een goed teken.

Voorlopige conclusie

De eerste kennismaking met de nieuwe Doom was vooral een erg vermakelijke kennismaking. Geen ingewikkelde concepten, moeilijk doen en ‘out of the box’ denken. Nee, gewoon met de meest zieke wapens de meest gruwelijke kills maken op de demonen die de game rijk is. Het hoge tempo, de duistere en beklemmende sfeer evenals vreselijk lelijke demonen – die erom vragen gesloopt te worden – dat is wat je van Doom kan verwachten en dat samen met een redelijk old-school opzet van gameplay kan haast niet fout gaan. Doom verschijnt begin 2016 en reken maar dat dit een uitermate vette game gaat worden.