Special: Project Morpheus – De ervaring, potentie en toekomst

Project Morpheus – De ervaring, potentie en toekomst – Project Morpheus is hét nieuwe ding van Sony na de PlayStation Move en 3D. Beiden zijn niet echt geslaagd en daarom is de sceptische houding richting de virtual reality bril allesbehalve ongegrond. Ook ik was erg sceptisch, zoals ik al in mijn video aangaf, waarin ik op mijn ervaring met de virtual reality in ging. Maar, zoals je ook hebt kunnen zien, is die mening aardig bijgesteld. In dit artikel ga ik nog wat dieper op Project Morpheus in en leg ik uit waarom het toch enige kans van slagen heeft. Er zit namelijk meer potentie in dan de huidige perceptie is, namelijk bijzonder interessante games.

Het nieuwe prototype

Sony kondigde Project Morpheus op de Game Developers Conference van 2014 aan en dat prototype model was later dat jaar ook op de E3 aanwezig. Deze hebben we toen uigeprobeerd met een demo, waarin je met een skeleton van de berg raasde. Dat was een vermakelijke demo, maar als techdemo best wel een rommel eigenlijk. A: je kon overal doorheen razen en dat was op zich best vreemd. Waarom zou je dan met je hoofd moeten bewegen om objecten te ontwijken? En B: de grafische kwaliteit was allesbehalve indrukwekkend. Toch wel twee zaken die als eerste indruk een verkeerd effect geven. Nu ik erop terugkijk, was de demo eigenlijk barslecht, want het liet niet de echte mogelijkheden zien en dat was jammer.

Keerzijde was natuurlijk wel op deze E3 dat het een verrassing van jewelste was toen ik de beschikbare games kon uitproberen. Een wereld van verschil, maar ook een nieuw prototype. Deze is beter ontworpen, waardoor het veel gemakkelijker op m’n hoofd geplaatst kon worden. De bril past nu namelijk in één keer en als de ruimte tussen je ogen en de kijkgaten te groot zijn, dan is het een druk op de knop (onderkant van het kijk gedeelte) om het naar achteren te schuiven. Of naar voren, als het te krap zit. Als dat eenmaal in orde is, dan kun je gaan. Deze verstelbare mogelijkheid dient gelijk nog voor een secundair doel en dat is dat je daarmee je scherm helder kunt stellen.

Goed, het nieuwe model is al gemakkelijker op je hoofd te plaatsen en ook het in orde maken om te gaan gamen is nu een stuk makkelijker. Belangrijker nog, de visuele kwaliteit is ook een stuk beter. Geen wazig gedoe meer, maar een helder en duidelijk scherm voor je. Maar weet wel dat de beeldkwaliteit nooit hetzelfde zal zijn als die grote mooie TV die je in je huis/kamer hebt staan. Natuurlijk was dit nog steeds niet het definitieve model, maar gezien de technologie in die zin onveranderd lijkt, hooguit verbeterd, is het toch een verschil. Maakt dat games lelijk? Nee hoor. Het ziet er vooral net een tikkeltje anders uit.

Het nieuwe model is in die zin een verademing om te gebruiken, althans bij de demo’s die ik speelde. Dat ligt natuurlijk ook een beetje aan de demo zelf, maar je snapt het punt. Wel is er een nadeel te bespeuren aan het geheel en dat is als je intensief bezig bent met het geheel, dat je op den duur de scherpte een beetje verliest, zeker als je veel beweegt en dat is dan weer jammer. Onhandig vooral, want op intense momenten zit je niet te wachten op een scherm dat niet goed zichtbaar meer is. Maar goed, dat zijn vooral technische en ergonomische details die wellicht gefixt gaan worden. Klein extra detail: ik heb ook met techdemo’s van Ubisoft voor de Oculus Rift mogen stoeien deze E3 en die bril heeft net wat meer dat de scherpte verloren kan gaan door beweging, dus in die zin staat Sony wat mij betreft net een streepje voor.

Spelen met de Move en DualShock

Ontwikkelaars hebben de vrijheid om voor hun games een type besturing te integreren. De ene game speelde ik met een DualShock 4 en de ander met een set Move controllers. Over de DualShock 4 valt weinig te vertellen, aangezien dat natuurlijk werkt zoals het hoort. Dat is weinig bijzonders qua besturing. De PlayStation Move daarentegen is net een slag anders, want doordat je daar veel meer mee aan het bewegen bent en natuurlijk al een 360 graden beleving hebt, is het helemaal een echte ervaring. Laat ik het anders zeggen: het benadert de realiteit heel erg en met een beetje goed geluid zijn de ervaringen des te intenser en met goede games, tja, dan is het natuurlijk wel het volgende level ten opzichte van het gamen op de bank.

Een ander interessant punt is ook dat ik tijdens de The London Heist demo recht op moest gaan staan, omdat de situatie veranderde van in een stoel zitten naar opstaan om een telefoon aan te nemen. Om dat te activeren, moest ik sowieso op gaan staan en je zou denken dat je helemaal draaierig wordt en dat je omvalt. Maar wat blijkt: niets aan de hand. Zelfs niet als je tijdens een actiemoment even bukt om dekking te zoeken. Belangrijk hierbij is wel dat de game direct uitgelijnd is met hoe je normaal de wereld inkijkt, want alleen op die manier heb je een stabiele ervaring. Uiteindelijk heb ik pakweg een klein uurtje met de verschillende games kunnen spelen en ook na die tijd was er geen enkele vorm van duizeligheid of iets dergelijks; op zich ook wel belangrijk.

Sociale interactie

Voor nu is hetgeen wat ik erg veel terug zie komen als kritiek het ontbreken van enige vorm van sociale interactie. Je sluit je immers toch enigszins op en dat maakt het anders dan dat je met vrienden op de bank een shooter of racer aan het spelen bent. Dat is inderdaad een kritiek punt, behalve voor de kluizenaars onder ons. Maar moeten we ons daar echt zorgen over maken? Ik sprak nog een andere journalist over virtual reality en die haalde daarbij interessante punten aan. Zo speelde hij een demo waarbij meerdere mensen in dezelfde game zaten, waarbij één iemand een bom voor zich had. De anderen moesten deze bom zien te ontmantelen.

Het probleem is echter dat de anderen deze bom niet zien en dat de ene speler dit moet omschrijven, zodat de andere spelers de juiste tekening (of iets dergelijks) konden vinden, om zo de speler met de bom instructies te geven hoe deze te ontmantelen. Uiteraard loopt er een timer af en dan is goed communiceren natuurlijk van cruciaal belang. In dat geval kan het een uitermate leuke ervaring zijn om met je vrienden een dergelijke game te spelen, want het is iets totaal nieuws en dat met een sociaal element.

Ondersteuning van third party

Een ander ding, wat we zeker niet moeten vergeten, is dat de PlayStation Move, maar ook de EyeToy of het 3D gebeuren vooral door Sony enorm werd gepushed. Sony was de enige die er wat mee deed en die hielden er op een gegeven moment mee op. Zo werd de PlayStation Move met veel bombarie gelanceerd, veel bschikbare games en een gouden toekomst. Een jaar later verscheen er nog een Wonderbook game voor de PlayStation Move en dat was het dan wel. Deze controller gaat/kan een rol spelen bij Project Morpheus dus geheel overbodig is het niet, maar dat het gebrek aan third party support hiervoor eeuwig zonde is, dat is wel duidelijk.

Bij Project Morpheus is dat echter een ander verhaal. Er zijn inmiddels ontzettend veel ontwikkelaars die bezig zijn met virtual reality. Sterker nog, er zijn tientallen games in ontwikkeling van Project Morpheus, Oculus Rift en meer. Dit zijn geen first party partijen, nee, dit zijn allerlei second en third party clubs, die toch zo hun bijdrage leveren. Sony is in die zin niet afhankelijk van hun eigen clubs, maar kan leunen op ondersteuning van buitenaf en dat scheelt al een hoop. Ook experimenteert Ubisoft momenteel met virtual reality en als een grote club als die zich er ook mee bezig gaat houden, ja, dan lijkt het in ieder geval een mooiere toekomst te hebben dan de andere hardware uitbreidingen die Sony heeft uitgebracht.

Maar gaat het de realiteit zijn?

Ja, dat is de grote hamvraag. Weet Sony de support te behouden? Weet het op langere termijn interessant genoeg te zijn? En belangrijker nog, worden er genoeg van verkocht? Het is mogelijk een forse uitgave en pas bij een grote afname zullen er nog meer ontwikkelaars voor Project Morpheus gaan ontwikkelen. Het verschil met de PS4 is echter dat het hier een extra betreft. Hoe je het ook bekijkt, het is een vereiste voor het spelen van games en dat maakt het wegzetten in de markt een stuk lastiger. Dus in die zin kan ik afsluiten door te stellen dat virtual reality met Project Morpheus absoluut potentie en een toekomst heeft, maar dat laatste hangt enorm af van hoe Sony hier mee om gaat en of het de juiste markt met een daarbij groot publiek aan kan boren. Dat is een vraag die we over een jaar of twee goed kunnen beantwoorden.