Gespeeld: Dark Souls III – Het jaar 2014 werd een heel stuk duisterder met de komst van Dark Souls II en 2015 een stuk bloederiger door Bloodborne. From Software wist met beide games een goede indruk achter te laten, vooral met Bloodborne dat exclusief voor de PS4 uitkwam en zelfs in meerdere PS4-pakketten de standaard werd. Vanzelfsprekend was de aanhang van de Souls franchise laaiend enthousiast over Bloodborne, maar het verbaasde niemand dat er toch een soort van heimwee ontstond naar Dark Souls. Gelukkig hoeven we hiervoor niet lang meer te wachten, want een nieuw deel zal haar release zien in het begin van 2016. Vol goede moed tellen wij af tot wij ons weer in de duistere wereld van Dark Souls mogen begeven, in een nieuw verhaal met een even donkere uitkomst.

Maar tot die tijd zullen we het even met de demo moeten doen, die speelbaar was op de Gamescom. Na het zien van een live presentatie waarbij From Software zelf achter de controller plaatsnam, stonden we al te popelen om onszelf in het diepe te mogen storten. Even later was het zover en mochten wij in de voetsporen treden van de dappere ridder die ons voorging… en ook meermaals wist te overlijden. Gelukkig zagen wij dat de ontwikkelaar zich regelmatig liet ‘verrassen’ en gewillig de hinderlaag van de ondode in liep. Anders zag onze toekomst in deze demo er zeer somber uit, als de ontwikkelaar zelf al regelmatig zijn dood tegemoet rende en geen schijn van kans leek te maken.

Een gewaarschuwd mens telt voor twee

Het ging ons iets beter af dan verwacht. We bekeken rustig elk hoekje en gaatje en bleven vooral met ons schild in de aanslag staan. Dit is iets dat een automatisme wordt als je de Souls games speelt – achter elke hoek kan gevaar loeren, dus laat je niet overdonderen. Na enkele ondoden van hun zielen te hebben beroofd, komt de iets grotere uitdaging om de hoek kijken, een vijand zoals we die al eerder hebben gezien: een Black Knight. Deze laat niet met zich sollen en weet zich qua bewegingen en aanvallen goed aan te passen aan onze aanvals- en verdedigingsnorm. De ontwikkelaar liet in de presentatie zien hoe je de ‘heavy attacks’ kon opvolgen met iets nieuws – de lunge. Dit is een aanval die we maar al te goed kennen van vijanden uit vorige delen, maar helaas kon je het zelf niet uitvoeren. Nu is dat wel het geval en man, wat voelde dat goed als het lukte.

De zogeheten ‘lunge’ brengt vijanden uit balans en zwiept hen hoog de lucht in, waarna zij op de grond vallen en even versuft op de grond blijven liggen. De timing hiervan is van groot belang, maar zo is dat bij alle combat in Dark Souls. Eén groot nadeel hieraan is wel dat je enorm veel HP zult verliezen als je deze aanval mist of net verkeerd timed. Toch is dit een leuke afwisseling van het om de vijand heen draaien en hen proberen te backstabben – iets dat overigens nog steeds veel voldoening met zich meebrengt. Een andere nieuwe toevoeging is een ‘shockwave’ die je kunt overbrengen, of zoals we het liever noemen: de ‘Fus-Ro-Dah van Dark Souls’. Over het algemeen voelt de combat hetzelfde aan als wat we gewend zijn en er is veel hetzelfde gebleven, maar je hoeft aan een goed concept ook niet direct veel te veranderen. De kleine aanpassingen en toevoegingen zullen een grote rol gaan spelen, dus we hopen hierover snel meer te horen.

Oude bekende en zoeken naar de bekende weg

Ook de acties die je met je omgeving kunt doen komen terug. Zo zien we wederom een oude bekende, of wellicht één van haar nakomelingen – een grote rode draak – terugkomen. Wat deze draak misdaan is, is ons onbekend, maar boos is hij wel en vuur spuwen doet hij zeker! Gelukkig helpt hij ons hiermee letterlijk uit de brand, want hij zet zo een complete brug met vijanden in de fik. Opgeruimd staat netjes. Dit brengt ons zonder moeite weer een stuk verder en dan kunnen we meerdere kanten op. Zoals we van Dark Souls gewend zijn, zijn er meerdere ‘dead-ends’ en lopen we vaak tegen gesloten deuren aan. Afgebroken bruggen waar nog een shortcut moet verschijnen en het vervelendste van allemaal – “de vijanden zijn véél te sterk, volgens mij moet ik terug” – valt ook onder de mogelijkheden.

Na enige tijd vinden we eindelijk een tweede bonfire, een rustplaats waar we even op adem kunnen komen, Estus flasks en HP kunnen herstellen. We houden er rekening mee dat er wellicht iets sterkers op ons pad komt, en dat gebeurt ook. Zonder enig vermoeden springen we een dak op en een object met kaarsen en wat biddende ondoden eromheen transformeert ineens in een gruwelijke eindbaas. Tot nog toe waren we nog niet dood gegaan, maar we kunnen ons voorstellen dat het nu niet meer lang kan gaan duren. We rollen als een malle over het dak, in een poging de aanvallen van deze baas te ontwijken. Uitleg wordt er niet gegeven, dus je staat er volledig alleen voor. De aanvallen van de baas waren minder makkelijk te ‘telepgraphen’ en een vaste routine hield hij ook niet aan. Al snel zien we daar de eerste keer het “You died” scherm en we beginnen weer bij het laatste bonfire…

Opzettelijk grauw?

Dark Souls III is een game die alleen voor de huidige generatie consoles en PC uit zal gaan komen en last-gen consoles ver achter zich laat. Toch wist het ons grafisch niet te bekoren – of in ieder geval de consoleversie niet. Tijdens de presentatie waren we enorm onder de indruk van de mooie belichting en drawdistance, daarnaast leken de bewegingen vloeiender en de omgevingen scherper. Maar die indruk was weg nadat we de demoversie speelden, welke er veel minder mooi uitzag. Dit liet erg duidelijk het verschil tussen PC en console merken; de presentatie die we eerder zagen was overduidelijk de PC-versie. We weten dat dit (nog) niet aan de limieten van de consoles kan liggen, maar waar ligt het dan wel aan?

Voorlopige conclusie

Dark Souls III brengt ons weer meer van wat we gewend zijn, het oude vertrouwde gevoel van machteloosheid en overwinning tegelijk. De angst, afgewisseld met de doorslaggevende wil om door te spelen. We zien dat de kleine verbeteringen en toevoegingen de game goed doen, maar niet direct anders laat aanvoelen. From Software vertelde ons dat – als ze moeten kiezen tussen alle Souls games – zij Dark Souls III het gaafste vinden. Waarom precies konden ze nog niet zeggen, maar wel dat er niet betaald was om dat te zeggen. Ondanks dat het niet aanvoelt als een hele nieuwe game en het grafisch ook niet het neusje van de zalm is, kunnen wij toch niet wachten tot de game uit is. Dark Souls is misschien als een soort verslaving: als je er eenmaal aan begint, ontkom je er niet meer aan en wil je hoe dan ook meer.