Gespeeld: Dragon Quest Heroes – De Dragon Quest games zagen het levenslicht op de Nintendo consoles, ondertussen al een aantal decennia geleden. Deze waren indertijd vooral in het Oosten een grote hit en kregen pas echt grip op de Westerse markt toen Sony de franchise in handen kreeg om uit te brengen. Toch verkoos Square Enix het nog steeds populaire Nintendo wederom als partner voor Dragon Quest, maar ondertussen hebben ze hier vanaf gezien. In 2016 verschijnt Dragon Quest XI en Dragon Quest Heroes komt al in 2015 uit op de PlayStation 4. Die laatste hebben we kortgeleden al gespeeld en daar zullen we het in deze preview over gaan hebben.

Dynasty Quest Heroes

Dragon Quest Heroes is namelijk nogal anders dan alle voorgaande Dragon Quest games, iets dat voor een goede afwisseling zorgt binnen de franchise. Onder toezicht van Square Enix is Omega Force de ontwikkelaar achter deze game en deze naam komt je vast bekend voor van de Dynasty Warriors games. Deze game zal geen gebruik maken van het geliefde turn-based gevechtssysteem, maar niet getreurd, de gameplay wordt er daardoor niet minder op. In vergelijking met Dynasty Warriors zag het er in Dragon Quest Heroes een stuk overzichtelijker uit met een nadruk op teamplay in baas- en groepsgevechten. Je hebt de mogelijkheid om tussen teamgenoten te wisselen met één enkele druk op de knop en zo kun je gebruik maken van zijn of haar speciale aanvallen. Ook is het op deze manier makkelijker om je healer in het gevecht te houden, terwijl je met een ander personage een speciaal objective wilt behalen.

Tijdens onze speelsessie mochten we één van de wat moeilijkere baasgevechten uitproberen. Een gigantische cycloop, die niet zomaar voor één gat te vangen was, terroriseerde een stadje en wij moesten hem tegenhouden. De basisgameplay is erg simpel: je hebt twee soorten aanvallen die je met verschillende knoppen kunt uitvoeren. Waar de ene een gewone mêlee-aanval is die je in snelle successie kunt uitvoeren, is de andere een ‘speciale’ aanval zoals aanvallende of helende magie. Zo is het belangrijk dat je weet welk personage welke krachten bezit. Je moet namelijk niet je healer uit het gevecht halen, om zo – ver weg van de groep – een kanon op meneer cycloop te richten en hem vol op z’n ene oog te schieten. Dit kun je dan beter met één van de anderen doen. Helemaal niet weggaan om de speciale objectives te benuttigen is geen optie, want je hebt deze aanvallen nodig om de eindbaas te kunnen verslaan.

Tevens hebben alle personages ook een ‘combo-balk’, die vol loopt naarmate je veel aanvallen raakt en zelf weinig schade ontvangt. Zodra deze balk vol is, kun je een superaanval uitvoeren die niet alleen veel schade aanricht aan de bazen, maar ze ook nog eens tijdelijk versuft. Ook deze momenten heb je nodig om aan te vallen, zonder dat meneer één-oog ook maar iets terug kan doen. In de demo die we speelden, zat er ook een tijdslimiet op het gevecht (15 minuten) en voor deze timer de nul bereikte, moesten we de baas hebben verslagen. Dit was op de Gamescom om een prijs te kunnen winnen. Het was ons niet duidelijk of deze tijdslimieten ook deel uit zullen maken van de uiteindelijke game, maar de kans is wel aanwezig.

AI, AI, waarom zijt gij dom, AI?

De game zag er over het algemeen erg leuk uit. Het waren niet de allerbeste graphics die we ooit gezien hadden, maar het paste wel bij de stijl van de game en dus hoor je ons hier zeker niet over klagen. Het speelde lekker weg met een vlotte, vloeiende gameplay die wel wat simpeler was dan wat we gewend zijn van voorgaande Dragon Quest games. We vinden het eigenlijk niet erg dat het niet turn-based is, ook al past dat wel bij Dragon Quest; dit misstaat zeker niet!

De AI van je team was af en toe wel wat storend en we hopen dat dit in de uiteindelijke game niet dermate vervelend blijkt tijdens het spelen. Wat heel erg opviel, is dat teamgenoten graag onder de voeten van de cycloop werden verpletterd en bijna nooit uitweken voor aanvallen. Daarnaast was het belangrijk dat je regelmatig even naar de healer wisselde, want zij gebruikte bijna nooit helende magie uit zichzelf. Ook moesten we af en toe met één van de personages weg van het gevecht, en in plaats van te blijven vechten, volgde het complete team je mee naar de kanonnen, wat dus averechts werkte op de schade die aangericht diende te worden om de baas te kunnen verslaan.

Voorlopige conclusie

Dragon Quest Heroes is een game waar we zeker wel naar uitkijken. Hoewel over het verhaal niet veel bekend werd gemaakt, zijn de verhalen in deze serie vaak erg interessant en dat maakt al heel veel goed. Er zijn wat kleine minpuntjes aan de game, zoals ik eerder al stelde, maar wat echt gamebreaking kan zijn, is de nogal domme AI. We vinden het wel heel goed dat Omega Force een andere draai gaat geven aan de Dragon Quest serie, die misschien het grotere publiek ook zal aanstaan, maar tevens ook de fan op lange termijn kan bekoren. We weten nu al dat 2015/begin 2016 een erg mooie tijd gaat worden voor de RPG-liefhebber en Dragon Quest Heroes heeft de potentie om op het lijstje van aanraders voor die periode te verschijnen.