Review: Resident Evil: Revelations 2 – Wat zeg je? Survival horror op een handheld console? Zeer vriendelijk dat je dat vraagt, maar eigenlijk prefereer ik mijn kersverse dosis griezelvertier toch eerder op een grote TV. Dat kleine schermpje van de PS Vita komt namelijk je inleving niet altijd ten goede en dan wordt het al snel erg lastig om ook daadwerkelijk bang te zijn – naar mijn weten toch nog altijd het voornaamste effect van een goede survival horror game. Konami scheen dit te beseffen toen het voor Silent Hill: Book of Memories de gekende formule grondig door elkaar schudde, met een oerdegelijke titel als gevolg. Capcom kiest met Resident Evil: Revelations 2 echter voor een rechttoe rechtaan port en bewijst zo nogmaals een stelling die ik al lang in het achterhoofd houdt: echte horror en handheld gaan niet samen.

De kronieken van een aangekondigd falen

Voor wie de originele uitgave van Resident Evil: Revelations 2 op de PlayStation 4 gemist heeft, vat ik hier even kort de opzet van het spel samen. Nadat organisaties als S.T.A.R.S. en de B.S.A.A. in voorgaande titels reeds bewezen dat bioterrorisme een halt toeroepen allesbehalve gemakkelijk is, mag in Revelations 2 nieuwkomer TerraSave een poging wagen. In een wereld vol megalomane wetenschappers zijn dit soort inspanningen echter gedoemd om te falen. Het duurt dan ook niet lang vooraleer de volledige organisatie gekidnapt wordt, om vervolgens op een afgelegen eiland onvrijwillig onderworpen te worden aan een experiment dat – hoe kan het ook anders – mensen in zombies verandert. Onder hen vinden we oudgediende Claire Redfield terug, die samen met Moira Burton (dochter van) moet vechten voor haar leven.

Het interessante aan het plot van Revelations 2 is dat dit deels verteld wordt met behulp van flashbacks. Om de zoveel tijd spring je immers zo’n zes maanden vooruit naar het heden, waarin Barry Burton als een bezetene het eiland afkamt in de hoop zijn dochter terug te vinden. Je krijgt dus afwisselend te zien wat er precies met Moira en Claire gebeurd is, en de onmiddellijke nasleep van die afgrijselijke gebeurtenissen. Beide verhaallijnen doen grotendeels dezelfde locaties aan, maar na de tijdssprong zien die er vaak behoorlijk anders uit. Je krijgt zelfs geregeld de kans om als Claire de omgeving te beïnvloeden die Barry later samen met Natalia – een klein meisje dat moederziel alleen op het eiland lijkt te verblijven – zal doorkruisen. Dit gegeven wordt niet volop benut, maar genoeg om de levels interessant te houden.

Zwakkere broertje

In de inleiding heb ik reeds vermeld dat Capcom ervoor gekozen heeft om Resident Evil: Revelations 2 rechtstreeks te porten naar de PS Vita. Dit heeft als gevolg dat je ruwweg hetzelfde pakket voorgeschoteld krijgt als op de PlayStation 4. De gameplay draait nog steeds rond de relatief unieke samenwerking tussen twee personages, waarvan er altijd één (Claire of Barry) zwaar wapentuig met zich meedraagt, terwijl de ander (Moira of Natalia) in gevechten quasi hulpeloos is. In het navigeren van de omgeving staan Moira en Natalia echter – met respectievelijk een onthullende zaklamp en een gave om onzichtbare vijanden te detecteren – wél hun mannetje. Online coöp is uiteraard mogelijk en biedt zeker een meerwaarde, al voelden we het logische gebrek aan split-screen multiplayer wel aan als een gemis.

De gameplay is stevig geworteld in het post-Resident Evil 4 tijdperk, maar waar de escapades van Claire en Barry op de PS4 erin slaagden om een enigszins oncomfortabele sfeer op te roepen, blijkt het op de PS Vita een stuk lastiger te zijn om op te gaan in het spelverloop. Capcom is er ondanks het lagere aantal knoppen wonderwel in geslaagd om de besturing grotendeels intact te houden, al vond ik het tikken op het touchscreen om te bukken of van wapen te wisselen toch eerder onhandig. Het mikken en knallen verloopt verrassend soepel, al is de PS Vita-versie hier eveneens duidelijk het zwakkere broertje van de originele uitgave. Het helpt ook niet dat de framerate op drukke momenten geregeld drastisch omlaag gaat, terwijl tergend lange laadtijden voor frustraties zorgen wanneer je een bepaald gedeelte moet herspelen.

Holy downgrade, Batman!

Het is uiteraard niet meer dan logisch dat een handheld versie van een consolegame op meerdere vlakken aan kracht moet inboeten. Dat neemt echter niet weg dat je Revelations 2 op de PS Vita gerust lelijk mag noemen. De game komt nog niet in de buurt van grafisch superieure titels als Uncharted: Golden Abyss en de uitgebluste visuals veranderen vaag angstaanjagende scenario’s al snel in onbedoeld hilarische taferelen. Denk dan aan bloedvlekken die eruit zien alsof een peuter je PS Vita met een fluorescerende markeerstift te lijf is gegaan en je weet vanzelf wat ik bedoel. Op audiovlak kan ik herhalen wat ik in mijn review van de PS4-versie al aangaf: de soundtrack kan ermee door, het stemmenwerk is hit-and-miss (met bij vlagen een stevige nadruk op ‘miss’) en het ondersteunende script… tja, laat ons daar maar over zwijgen.

Conclusie

Ik besef dat ik hierboven erg negatief uit de hoek ben gekomen en wil daarom even benadrukken dat wie een third person shooter met zombies op zakformaat zoekt met Resident Evil: Revelations 2 min of meer aan het juiste adres is. De game heeft, zeker in vergelijking met de PS4-versie, echter totaal geen meerwaarde op de PS Vita en wanneer je de mogelijkheid hebt om de consoleversie te spelen, raad ik je aan om deze nieuwe uitgave radicaal links te laten liggen. Grafisch lelijk, qua besturing bij vlagen behoorlijk onhandig en ‘gezegend’ met een framerate die je op de belangrijkste momenten in de steek laat… Wel, laat ik het erbij houden dat ik er niet bepaald vrolijk van werd. Resident Evil: Revelations 2 was op console een stap in de juiste richting voor de franchise; op de PS Vita heeft de game wat mij betreft niets te zoeken.

Pluspunten

  • Verhaal blijft boeien
  • Unieke coöpscenario’s
  • Schieten verrassend soepel…

Minpunten

  • …maar niet zo soepel als op console
  • Framerate laat te wensen over
  • Lange laadtijden
  • Onhandige touchscreen controls
  • Grafisch lelijk
  • Stemmenwerk hit-and-miss
  • Tenenkrommende dialogen