Review: Tony Hawk’s Pro Skater 5

Review: Tony Hawk’s Pro Skater 5 – Je hebt soms van die franchises waarmee je zoveel lol hebt gehad in het verleden, dat je de franchise eigenlijk niet los kunt laten. Tony Hawk’s Pro Skater is daar één van. Meteen al sinds de release van het allereerste deel op de PlayStation was de game een succes. De franchise genoot dan ook snel van de nodige sequels, de één wat beter, de ander wat minder. De laatste echte Pro Skater game onder de vlag van Tony Hawk is echter alweer van een flinke tijd geleden, namelijk uit 2002. Toen kwam Tony Hawk’s Pro Skater 4 uit voor de PS2. Wel zijn er daarna een hoop andere Tony Hawk games verschenen met net een iets andere principe, maar toch worden de Pro Skater delen altijd gezien als de beste games in de franchise. Gaat Tony Hawk’s Pro Skater 5 deze naam hooghouden of alles verpesten? Je leest het in deze review.

Technisch en grafisch niet heel plezant

Dat men de nostalgie van de franchise wilde bewaren wordt meteen al duidelijk in het menu na het opstarten van de game. Alles is redelijk simpel, ouderwets en met een knipoog naar het verleden, toen menu’s in games nog overdreven lettertypes hadden van enorme grootte. In dit geval past dit wel bij Tony Hawk en konden we het wel waarderen. Die waardering viel alleen behoorlijk snel weg toen we uiteindelijk in-game geraakten. Je kiest als eerste een personage, maar bijna alle personages zien eruit alsof ze rechtstreeks uit psychiatrische kliniek zijn gelopen en heel wat nare dingen hebben gezien. De gezichten zijn erg blokkerig en de presentatie is niet heel denderend. Ze hebben het zelfs voor elkaar gekregen Lil Wayne er belabberder uit te laten zien, chapeau.

https://youtu.be/9_Pp33U372k

Eenmaal in-game, dan kun je ervoor kiezen een privé match te starten in een bepaald skate-level, of om met meerdere mensen rond te skaten. Dat laatste klinkt veel leuker, dus die keuze was voor de hand liggend. Eenmaal in het skate-park terechtgekomen schrokken we eigenlijk een beetje. Niet zozeer van de houterige animaties of de vele texture pop-in’s, maar vooral van de graphics. Tony Hawk’s Pro Skater 5 lijkt totaal niet op zijn voorgangers en heeft een compleet andere grafische stijl en dat dan niet zozeer in positieve zin. Uiteraard blijft dit een kwestie van smaak, maar heel charmant ziet het er niet uit, vandaar dat de personages er ook zo matig uitzien met hun dode blik.

Het eerste level is meteen ook ontzettend kaal. Nu wordt dit bij de opeenvolgende levels wel iets beter en is er meer te zien en te doen, maar het blijft voornamelijk een erg kale bedoeling waar je niet heel vrolijk van wordt. Grafisch is de game als je alles bij elkaar optelt een drama te noemen, want het ziet er – heel kort door de bocht – niet uit. Nu valt hier enigszins mee te leven, mits de rest in orde is, maar daar komen we zo nog even op terug. Enfin, zoals gezegd zitten we in een match met meerdere mensen, wat heel leuk kan zijn en vernieuwend is voor de franchise, maar als de game constant hapert wanneer iemand vertrekt of erbij komt, dan ga je al snel terug naar een privé match.

Daarbij komt ook nog eens dat wanneer je ergens langs skate, waar minstens twee andere skaters bij in de buurt zijn, de framerate enorm snel gaat droppen. Leuk, nog iets wat erg irritant is. Voor de gein heb ik ook nog even Tony Hawk’s Project 8 opgestart op de PS3, een game uit 2006/2007 en ja hoor, mijn onderbuikgevoel had gelijk, deze game speelde veel soepeler en zag er veel beter uit. Naast dat het grafisch niet veel soeps is, is het ook op technisch vlak niet echt heel goed. Hoe zit het met de gameplay? Kan dit de game dan nog redden?

De gameplay van Tony Hawk’s Pro Skater 5

Persoonlijk ben ik een enorme Tony Hawk-fan. Ik heb zoveel uren in deze franchise gestoken dat de franchise met gemak in mijn top 5 van meest gespeelde franchises ooit komt. Ik durf dan ook wel te stellen dat ik Tony Hawk games door en door ken en ook elke game gespeeld heb die ooit is uitgebracht onder de Tony Hawk vlag op consoles en handhelds. Er zaten in de franchise echt wel wat mindere games tussen, zo was Tony Hawk’s Proving Ground één van de mindere en laatste ouderwetse games in de franchise. Verder zijn alle games ooit gemaakt door Robomodo, toevallig ook de ontwikkelaar van deze game, de grootste troep in de franchise. Shred en Ride zijn daar twee voorbeelden van, waarbij je een los skateboard nodig had dat allesbehalve werkte. Geinig idee, maar toen die games uitkwamen wist je eigenlijk direct al dat het over was met de goede oude Tony Hawk games. Tony Hawk’s Pro Skater 5 gaat terug naar de roots en dat zou goed nieuws moeten betekenen, maar nee, het is klaar met de franchise.

De gameplay van de game is namelijk echt heel erg dramatisch. Ze hebben met de ‘X’-button bijvoorbeeld nu een functie toegevoegd dat je naar beneden kunt slammen. Erg gek, aangezien je deze button vaak gebruikte om je grind-multiplier te verhogen door te springen en vervolgens van grind naar grind te gaan, maar als je de hele tijd naar de grond beukt terwijl je dit probeert te doen, dan ontwikkel je al snel een afkeer voor de functie. Verder zijn er ook een hoop functionaliteiten uit de game gehaald die het juist een volwassen game hebben gemaakt. Zo kun je bij grinden niet meer verschillende tricks doen door bijvoorbeeld een bepaalde button twee keer in te drukken en van grind-style te veranderen.

Manuals zijn enkel en alleen nog een manual, additionele tricks tijdens een manual, zoals een handstand of pogo, kan niet meer, ook eruit gesloopt. Daarnaast is het belangrijkste aan de Tony Hawk games dat de game gewoon lekker wegspeelt, tricks soepel uitgevoerd kunnen worden en je lekker een combo kunt maken. Dat is het probleem echter, want de game speelt niet lekker, het is houterig, zit vol met glitches en is totaal niet gefinetuned. Dat het grafische verhaal niet in orde is, daar valt mee te leven, maar alle technische problemen en tekortkomingen in de game maken het gewoon één grote puinhoop wat eerder alpha dan beta genoemd mag worden.

Missies spelen

Missies voer je uit in de levels van de game via het snelmenu dat je oproept met het touchpad. Om de levels wat voller te laten lijken zweven er maps-achtige ‘pins’ rond, waarmee je ook een missie kunt starten – volledig overbodig en lelijk, maar het zit erin. Via het snelmenu kun je ervoor kiezen missies te starten als ‘haal de hoogste score in 2 minuten’, voer bepaalde tricks uit en meer. Vervolgens zul je een Amateur, Pro of Sick score moeten halen om zo nieuwe levels vrij te spelen. Dit blijft continu terugkomen, want het enige wat verandert bij een nieuw level is de omgeving en dat de missies net wat moeilijker worden. Voor de rest blijft het zich constant herhalen en is het keer op keer hetzelfde liedje. Een andere omgeving, dezelfde gameplay wat als gevolg heeft dat de missies op den duur repetitief worden en dat je de interesse zult verliezen.

Je kunt je ook nog focussen op de ouderwetse elementen, zoals ‘Find the VHS-tape’, ‘Collect the letters S-K-A-T-E’ en ‘Collect C-O-M-B-O’. Ouderwetse missies die je in elk level weer terugvindt en waarmee de nostalgie natuurlijk bewaard blijft. Maar alsjeblieft, van een franchise van meer dan 15 jaar oud verwacht je wel iets meer vooruitgang dan alleen de omschreven missies die niet echt innovatief te noemen zijn.  Ook hier merk je bovendien dat de game niet afgemaakt is en dat er zo min mogelijk tijd aan de invulling hiervan werd besteed, een beetje te gemakkelijk in onze ogen.

Conclusie

Niet kopen. Deze review moet inmiddels wel duidelijk gemaakt hebben dat het hier om een game gaat die gewoonweg niet af is en binnen een hele korte tijd ontwikkeld moest worden. Ik kan volledig begrijpen dat wanneer je die boxshot met het oude bekende logo van Tony Hawk’s Pro Skater in de winkels ziet liggen, je er spontaan gelukkig van wordt, maar doe het niet. Deze game komt niet eens in de buurt van de oude Tony Hawk games die wel leuke tijden wisten te brengen. Deze game is een drama, het enige positieve is de soundtrack, maar 60 euro voor een album is wel erg veel.

Pluspunten

• Toffe soundtrack

Minpunten

• Framedrops en haperingen (vooral in multiplayer matches)
• Grafisch erg verouderd
• Gameplay niet in orde noch soepel
• Missies repetitief
• Veel glitches en texture pop-in
• Game is simpelweg niet af en had nooit uit mogen komen in dit stadium