Gespeeld: Star Wars Battlefront – Opeens galmen de herkenbare klanken van het Star Wars thema tussen de besneeuwde bergtoppen op Hoth door. Het lijkt bijna een verloren zaak, de uplink moet verdedigd worden maar we zijn nog maar slechts met twee rebellen. Van alle kanten wordt er op ons gevuurd en in een poging te ontsnappen met z’n jump pack knalt mijn kompaan met een gigantische explosie tegen de rotswand. Net als het voorbij lijkt te zijn en het bataljon Stormtroopers steeds dichterbij komt, weerklinkt daar het bevrijdende geluid van een lichtzwaard; het is nog niet voorbij. Ik sta op en ren al schietend door de sneeuw.

Zelfs mijn vrienden die niet van Star Wars houden vonden dit mooi

Wellicht als je mijn schrijfsels vaker leest weet je dat ik van dit soort introducties houd, een moment pakken uit de game waarbij je er helemaal in zit. In werkelijkheid pakt de game natuurlijk niet altijd zo uit en is dit wellicht iets meer gedramatiseerd dan de gemiddelde gamer gewend is. In het geval van Star Wars Battlefront, de langverwachte reboot van Battlefield ontwikkelaar DICE, is hier geen woord van overdreven. Ik ben mijn hele leven al Star Wars fan en voor het eerst had ik echt het idee in de films rond te lopen. Daarvoor neem ik alvast mijn hoed af. Knap gedaan!

De eerste keer dat ik de game ging spelen ben ik gestart op Sullust, de vulkanische planeet, waar je de pods moet veroveren die je vervolgens voor een bepaalde tijd moet ‘houden’, waarna je een punt verdiend. Hier was ik al redelijk overdonderd door de grafische kwaliteit, uiterst herkenbare geluidseffecten, muziek, soepele 60 frames per seconde en ga zo maar door. Na daar een paar intense potjes te hebben gespeeld ben ik naar de ijsplaneet Hoth gegaan. Nou, dat was toch wel een emotioneel moment. Het was echt alsof ik er zelf rondliep.

Naar mijn mening zit hem dat ook heel erg in de details, waaruit een onvoorwaardelijke liefde voor het universum spreekt. De glinstering van het ijs als je er voorbij rent, de tot in detail uitgewerkte wapens, de kostuums, de hangar waar allerlei voertuigen in staan, het waterige zonnetje dat een kil licht uitstraalt over een gigantische vlakte. Hier heeft absoluut tijd in gezeten. Dat geldt ook voor Tatooine en Sullust, maar die maps waren beperkter in omvang waardoor Hoth er echt uitspringt. Desalniettemin verdienen die maps ook een pluim, de aandacht voor detail is magnifiek.

Back to reality

Maar goed ik geloof dat ik hier bijna een romantisch verhaal tussen mij en Star Wars aan het vertellen ben. Het is tijd om deze knaller eens beter onder de loep te nemen dan een beetje wegkwijlen bij de presentatie. Je had in de beta drie verschillende modi: Survival op Tatooine, Drop Zone op Sullust en Walker Assault op Hoth. Al die modi hadden sterke pluspunten, maar er werd na een paar potjes toch ook wel duidelijk dat DICE hier en daar nog wat werk te doen heeft.

Zo vond ik, om het rijtje maar even af te gaan, Survival op Tatooine heel erg tof. Je wordt gedropt in een rotsachtige omgeving en je moet je verzetten tegen waves van Stormtroopers en allerlei leuke varianten daarop. Zelfs de AT-ST Walker komt daar ook voorbij. Je kon hier ook in split-screen spelen en dat maakte het geheel echt helemaal af, hoewel ik wel vond dat het op de normale moeilijkheidsgraad echt doodsimpel was. Hopelijk wordt die nog wel wat opgehoogd in de uiteindelijke versie. De hard modus was helaas niet beschikbaar.

Drop Zone speelde zich af op de vulkanische planeet Sullust, deze wat kleinere map gaf je de mogelijkheid om een beetje bekend te raken met de besturing en het vuren. Je moet pods veroveren en vervolgens behouden voor een bepaalde tijd. Deze map is tijdsgebonden en aan het einde wint degene met de meeste punten. De twee andere opties zijn een gelijkspel, waarna er door wordt gespeeld of als je vijf punten achterstaat is het direct voorbij. Een toffe modus, maar helaas niet eentje die naar mijn mening heel lang interessant is.

En dan Walker Assault op Hoth, dit is veruit de grootste map waarbij je ook met voertuigen door de lucht en over het land gaat. Even een klein nerdgasm momentje: de eerste keer als je die TIE fighter hoort schreeuwen als je hem bestuurd. In elk geval gaat het hier helemaal los met twintig tegen twintig. Het is een epische veldslag waarbij de Rebels proberen de AT-AT Walkers van de Empire om te leggen en de Empire probeert de Hoth basis van de Rebels uit te schakelen. Je hebt daarnaast ook nog eens de kans om Darth Vader of Luke Skywalker voorbij te zien komen of zelf te zijn.

Bring balance to the Force

Het probleem met Hoth op het moment is echter dat de map te ongebalanceerd is, iets wat de ontwikkelaar zelf ook al heeft toegegeven. De Empire moet gewoon de uplinks offline houden en een beetje rondknallen. De Rebels daarentegen moeten de uplinks online houden, vervolgens de Walkers proberen uit te schakelen en ondertussen niet constant doodgeschoten worden. Nu is dit heus wel mogelijk, maar tijdens het spelen leek net alsof de helft het niet begreep en de andere helft dacht dat hun eigen aantal kills toch net even wat belangrijker was.

In alle potjes die ik gespeeld heb is het mij slechts één keer overkomen dat ik als Rebel won. Ik ben bang dat DICE hier iets teveel techniek en strategie van de spelers verwachten. In een voice-chat party is dat natuurlijk mogelijk, maar veel van de gamers zullen toch gewoon solo gaan spelen in een team. Een trucje bleek wel al snel om de uplinks online te houden en vervolgens zoveel mogelijk tokens te vinden die een Air Assault gaven. Deze luchtaanvallen zijn redelijk krachtig en daarmee schakel je de Walkers eenvoudiger uit.

Geen classes, maar…

Wat ons bij het volgende punt brengt, de tokens en de cards. Dit systeem vind ik heel erg slim aangepakt van DICE. Wanneer je speelt verdien je credits en expierence, daarmee kun je nieuwe wapens, een jump pack, een wapenbooster, granaten enzovoort vrijspelen. Met de credits koop je vervolgens deze nieuw vrijgespeelde ‘cards’ en kun je er maximaal drie tegelijk inzetten tijdens het spelen. Je hebt dus geen classes, maar je maakt zelf een eigen invulling. Je kunt dit ook met je outfit doen, maar dit was nog niet beschikbaar in de beta.

De tokens zijn te vinden op het slagveld zelf, hiermee kun je bijvoorbeeld een turret, schild, rocketlauncher of het besturen van een voertuig bemachtigen. De ultieme token is die van de Hero, deze laat je spelen met één van de sleutelfiguren uit de saga. Je moet een beetje mazzel hebben, maar als je deze vindt krijg je direct toegang tot bijvoorbeeld Darth Vader. Je bent verschrikkelijk sterk, maar wees opgepast, want dit is slechts tijdelijk. Je levensbalkje loopt langzaam terug en de enige manier om dit uit te stellen is kills maken. Dit gegeven is erg tof, maar zeker niet nieuw. Star Wars Battlefront II op de PlayStation 2 had dit immers ook.

Voorlopige conclusie

Naar mijn mening is Star Wars Battlefront een zeer solide game in wording. Alles dat de game tot nu toe gepresenteerd heeft qua gameplay werkt erg fijn, al moeten er hier en daar nog wat dingetjes verbeterd worden. De ontwikkelaar heeft gelukkig al aangegeven dit te doen. Ik ben echt heel erg benieuwd naar de rest van wat deze Star Wars game te bieden heeft qua maps, wapens en uitrustingen. Dit kleine beetje wat we tot nu hebben gezien was namelijk al redelijk indrukwekkend. Zoals je allang gemerkt had is de presentatie vrijwel foutloos dus daar zal het hem niet in zitten. Ik vrees toch echt dat mijn sociale leven er over een maand aan moet geloven…