Gespeeld: Battleborn – Gearbox Software is een ontwikkelaar die vooral naam gemaakt heeft met Brothers in Arms en het wat meer recente Borderlands. Dat ze goed zijn in het opzetten van nieuwe IP’s om deze uit te bouwen tot een franchise mag wel duidelijk zijn en hun eerstvolgende game is Battleborn. Battleborn is een knotsgekke ‘first person mayhem simulator’ die we vorige week uitgebreid hebben kunnen spelen. We vonden deze game na een hands-on op de E3 en Gamescom al leuk en nu zijn we nog meer overtuigd.

Een sloot personages

Je las het al, een ‘first person mayhem simulator’. Dat klinkt zowel complex als vaag, maar dat komt doordat Gearbox Software ons op het hart drukte dat Battleborn veel meer is dan een shooter. De game biedt natuurlijk veel knalplezier, maar ook mêlee combat speelt een belangrijke rol met zwaarden, bijlen en meer. Daarbovenop kent de game RPG-invloeden, MOBA-aspecten en zelfs sporen van strategie. Logisch dus dat de game niet per definitie een shooter genoemd mag worden en zo ontstond in dit creatieve brein de nieuwe term ‘first person mayhem simulator’. Het dekt nog steeds niet helemaal de lading, maar afijn, het punt is duidelijk.

De kern van Battleborn is namelijk de fikse hoeveelheid personages. Met in totaal 25 figuren is deze game één van de meest uitgebreide als het om de cast gaat. Elk personage verschilt bovendien behoorlijk veel van de anderen, waardoor je keer op keer een andere ervaring krijgt. Het ene personage is handig met een snipergeweer voor dekking, het andere personage is ideaal om op korte afstand met een zwaard of bijl op iemand in te hakken en weer een ander is meer ter ondersteuning. Elk personage heeft zijn eigen specialiteiten en dat maakt de game behoorlijk divers; iets dat we hebben kunnen ervaren in de coöp modus ofwel campagne én in de multiplayer.

Met z’n allen aan de slag

De coöp campagne is een onderdeel dat je geheel in je eentje kunt spelen, maar de game is wel zo opgezet dat het erg naar coöp neigt. Het is veel leuker om met je vrienden lekker los te gaan en hierin kan iedereen zo zijn of haar eigen personage kiezen uit de eerder benoemde reeks van 25 man. Het level dat we konden spelen leek in zekere zin op eerdere levels die we gespeeld hebben, want we dienden een gebied te doorkruisen waarbij er een shitload vijanden op ons pad kwamen om een enkeltje hiernamaals te bezorgen. Toen we eenmaal dit stuk hadden doorlopen was daar het grote eindbaas gevecht, dat serieus veel tijd kostte om in ons voordeel te beslechten.

De eindbaas in kwestie was een grote mechanische spin die er zelf op los aan het schieten was evenals dat hij met z’n vele poten lekker in het rond aan het stampen was. Daar waar het ogenschijnlijk vooral knal en hakwerk was blijkt deze eindbaas over meer mogelijkheden te beschikken dan zijn eigen vuurkracht. Zo verplaatste hij zich eens in de zoveel tijd om zich te verschuilen in een niet te penetreren schild koepel. Aan ons om ervoor te zorgen dat hij hier weer uit vertrok, wat via bepaalde schakelportalen ging. Vanzelfsprekend is dat niet zonder gevaar, want binnen de kortste keren kwamen er weer allerlei kleinere vijanden om de hoek kijken.

Succes boeken was echter een niet al te groot probleem voor m’n team van spelers en na enige tijd was daar het moment dat de eindbaas neer ging. Een vooral erg leuke ervaring die deels in het teken stond van samenwerken, want het kwam geregeld voor dat één van de spelers iets te vaak geraakt werd en dus gerevived diende te worden. De levels zijn bovendien zo opgezet dat ze alle ruimte bieden voor meerdere spelers wat het echt tot een zeer aangename ervaring maakt. Het is vooral heel erg toegankelijk, het speelt erg fijn en het is vermakelijk wat hem deels in de gameplay zit, maar natuurlijk ook in de personages die echt allen zo hun eigen specialiteiten hebben en daardoor fundamenteel van elkaar verschillen.

Diepgang schuilt achter het simpele uiterlijk

Het zal je vast niet ontgaan zijn dat Battleborn een lekker fris uiterlijk kent, zichzelf niet te serieus neemt en vooral uit actie bestaat. Een absoluut goede indruk, want dat is Battleborn zoals je het zult ervaren. Er schuilt echter meer achter dit uiterlijk, want het kent een vrij diepgaand ontwikkelsysteem voor je personages wat het onderscheid tussen de aanwezige figuren des te groter maakt. Laten we beginnen met het meest voorkomende aspect, de helix punten. Deze krijg je door te levelen tijdens het spelen en hierin heeft Gearbox een unieke invulling gerealiseerd, want in elke modus – coöp en multiplayer – begin je op level 1. Door vervolgens doelstellingen te voltooien en vijanden kapot te schieten zul je gaan levelen tot maximaal level 10.

Elke keer als je in level stijgt krijg je een helix punt en deze kun je vervolgens spenderen aan een bepaalde upgrade. Op ieder gewenst moment in het level/match dat je speelt kun je een tweezijdige skilltree aanroepen en hierin kan je per level een helix punt of links of rechts inzetten. Keer op keer bieden beide opties je voordeel, waarbij de ene bijvoorbeeld voor meer aanvalspunten staat en de andere voor meer verdedigingspunten. Bereik je een nieuw level, dan krijg je weer twee opties voorgeschoteld en zo blijft dat doorgaan. Je bent hierbij niet gebonden aan het pad dat je in de eerste instantie kiest dus je kan continu wisselen tussen opties links en rechts.

Hiermee ontwikkel je je personage terwijl je speelt en dat levert – gezien de hoeveelheid personages – een enorme variatie aan paden op dat je kunt bewandelen qua eigenschappen. Daar blijft het niet bij, want hoewel je keer op keer weer op level 1 begint, zul je wel op de achtergrond stijgen in level. Bereik je daarmee het hoogste level, dan unlock je nieuwe skins en andere cosmetische uitbreidingen. Interessanter is echter dat je daarmee ook een derde pad unlockt ofwel een derde keuze keer op keer als je tijdens het spelen van een level in level stijgt, wat je personage in kwestie nog meer diepgang geeft.

Inderdaad, je personage in kwestie, want elk personage kent zijn eigen afzonderlijke (achtergrond) level systeem. Je kunt dus 25 man apart naar het hoogste level brengen om zo nog meer opties vrij te spelen en dus geeft dit de game in potentie enorm veel speelduur. Naarmate je tijdens het spelen verder komt zal je personage dus per match keer op keer beter worden wat dus sowieso varieert in de padkeuzes die je maakt met je helix punten. Dat is nog niet alles, want naast twee standaard aanvallen heb je ook twee speciale aanvallen die elk op hun eigen manier uniek zijn. Bereik je eenmaal level 5, dan unlock je de ‘Ultimate’ en dat is een mega aanval die nog vele malen effectiever is dan je andere opties. Dit gaat overigens wel gepaard met een flinke cooldown periode.

En, we gaan nog even door, tijdens het spelen kun ook nog eens loot verzamelen. Deze loot verzorgt credits en daarmee kan je vervolgens weer lootpacks kopen. Deze lootpacks bestaan uit allerlei kleine verbeteringen (gears) die je in een loadout kan plaatsen die je aan personages kan koppelen, zodat je direct bij de start al een lichtelijk voordeel hebt. Zo zie je maar dat de focus volledig op de personages ligt en dat maakt het tot een diepgaand systeem dat ook een relatief originele invulling kent en het tevens tot een titel lijkt te maken die zeer lang speelbaar is. Dit omdat de personages van elkaar verschillen en daardoor ook echt anders aanvoelen tijdens het spelen.

Upgrades om het makkelijker te maken

Het hele systeem achter de personages is iets wat de game zeer interessant maakt, maar we moeten hierbij wel opmerken dat het ene personage interessanter om mee te spelen is dan de ander. Dat althans op basis van onze hands-on sessie en natuurlijk een beetje persoonlijke voorkeur qua gameplay. Het gaat zelfs zover dat je – zeker in de multiplayer – enigszins moet nadenken over welke personages jij en je team kiezen, want hierin zit ook weer enige strategie. Zo is het handig om iemand die kan healen mee te nemen, iemand die goed in close combat is evenals een tank voor het zware knalwerk en een beveiliging in de vorm van langeafstandsaanvallen.

Dan zijn er nog ‘shards’ die je her en der in de levels kunt vinden en daarmee kan je dan weer upgrades kopen in de vorm van turrets en meer ondersteunend materiaal, dat je kan helpen in de strijd tegen het gespuis. Battleborn is op deze manier zoveel meer dan wat het lijkt en dat is toch iets wat even goed aangestipt moet worden en tevens een reden waarom deze game niet onderschat mag worden. Er zit meer in dan je zou denken en misschien lijkt het na deze uitleg zelfs erg complex. Maak je daarover maar geen zorgen, want de game is voorzien van een duidelijke omschrijving, een zeer logische integratie en uitvoering van deze elementen. Dat zorgt ervoor dat je het in no-time opgepikt hebt en ook daadwerkelijk gebruik maakt van de voordelen die het brengt.

Geen traditionele multiplayer

De coöp campagne is absoluut leuk om door te spelen, zo kunnen we beamen na meerdere speelsessies. Dat is slechts de helft van de game, want er is natuurlijk ook nog een multiplayer. Deze is echter anders van opzet, want het kent geen traditionele modi als deathmatch en team deathmatch. In plaats daarvan krijg je Capture, Meltdown en Incursion. Drie modi waarin tactiek en strategie komen kijken bij de hectische actie en waardoor het meer diepgang biedt dan hersenloos op elkaar inhakken en schieten, hoewel dat natuurlijk ook onderdeel van de gameplay uitmaakt. Gedurende onze hands-on hebben we overigens met twee van de drie modi kunnen spelen waarbij de één zeer vermakelijk was, de andere leuk maar wel wat lastiger.

Capture is de modus waarin we zeer succesvol waren. Het komt simpelweg neer op een drietal plaatsen die je moet zien te bewaken om zo punten te scoren. Hoe meer je van de plaatsen in beheer hebt – capture ze door er enige tijd in/op te staan – hoe sneller de score oploopt. De eerste van twee partijen die dan 1000 punten bereikt wint de wedstrijd. Vanzelfsprekend kan iedereen deze plaatsen vrij benaderen en dus zul je na het veroveren ook moeten verdedigen. Dat levert in een vijf tegen vijf situatie heerlijk hectische actie op, want iedereen rent alle kanten op om zo snel mogelijk punten te scoren en tegelijk de boel te verdedigen. Tijdens het spelen ontstaat ook een verschil in de gevechten wat voornamelijk door de verschillende personages komt en dat brengt die lekkere chaos in het geheel.

Capture is in die zin niet heel bijzonder, aangezien het een variant is op capture the flag, maar in deze context werkt het eigenlijk bijzonder goed en enigszins uitnodigend. We hebben een aantal potjes gespeeld met keer op keer andere personages en het blijft erg veel plezier brengen. Dat zit hem natuurlijk in de personages, maar ook de hectiek die ontstaat door de specialiteiten van alle vijanden. Natuurlijk was het nu vooral veel personages uitproberen om te zien wat er allemaal mogelijk is, maar als de game straks uit is zal het nog veel meer intense en spannende potjes opleveren, omdat je op een gegeven moment ingespeelde teams gaat krijgen die de personages puur op logica op elkaar afstemmen voor het beste resultaat.

De andere modus die we naast Capture hebben kunnen spelen was Meltdown. Deze modus is er eentje die uniek is voor Battleborn. Je dient namelijk 500 punten te scoren en die vergaar je enkel door minions naar de grinder te begeleiden. Minions zijn kleine wezentjes die in deze modus geen zinnige bijdrage hebben, behalve dat ze goed zijn voor punten en tevens knalvoer voor de tegenstander. Het punt hierin is natuurlijk het verdedigen van de minions, welke een vast pad aflopen. Door zo goed mogelijk te verdedigen hebben de minions vrij baan en hoe meer zich in het hol der verdoemenis storten, hoe meer punten je krijgt.

Tegelijkertijd dien je natuurlijk de minions van de tegenstander zo snel en veel mogelijk te doden, zodat ze geen punten scoren of te ver op je uitlopen. Klinkt simpel, maar in de praktijk is dat nog best lastig. Met name omdat je op relatief kleine plekken een enorme clash krijgt tussen de twee partijen en dat kan hilarische situaties opleveren puur op basis van je acties waarbij je het halve leger van minions en tegenstanders wegvaagt. Een modus die best behoorlijk lastig kan zijn en er één die je moet leren kennen wil je echt effectief zijn. Zo had ik met m’n team aanvankelijk veel moeite om punten te scoren, omdat het toch enigszins lastig was, hoewel dat meer aan ons kunnen dan de game ligt natuurlijk. Dat ook deze modus veel plezier kan brengen staat in ieder geval als een paal boven water.

Voorlopige conclusie

Aan het begin van deze lange preview schreef ik al ‘first person mayhem simulator’. Nu is simulator natuurlijk een ietwat rare benaming, maar het punt is dat Battleborn puur chaos brengt en dat het daar min of meer om draait door de personages. Het is een heerlijke mengelmoes van geschifte personages die elkaar allemaal op de meest uiteenlopende manieren kunnen doden. De coöp campagne lijkt in dat opzicht niet direct heel bijzonder te worden, maar wel eentje die vooral veel speelplezier kan brengen door het hoge pick-up-and-play gehalte. De multiplayer brengt in aanvulling hierop een aantal leuke modi die samen met het relatief diepgaande levelsysteem ervoor zorgen dat Battleborn veel te bieden zal hebben. Chaos en plezier, twee sleutelwoorden die in het dna van Battleborn lijken te zitten en wat vooralsnog goed uitpakt.