Review: The Banner Saga – Met een brok in mijn keel lees ik de laatste dialogen en bekijk ik het korte filmpje dat mij naar de credits van de game begeleidt. The Banner Saga is ten einde en het was alles wat ik gewild had, met tegelijkertijd het machteloze gevoel dat je krijgt als letterlijk alles je tegenzit. The Banner Saga is zeker geen game om te onderschatten, ook al is het een zeer strategische game. Ontwikkelaar Stoic heeft alles op alles gezet om zelfs de dialogen invloed te laten hebben op de tactieken die je moet gebruiken tijdens een reeks van gevechten, die ofwel goed of slecht af kunnen lopen. Toch zijn we alleszins tevreden met het resultaat, ook al maakt het ons een beetje droevig. Hoe we dit klaargespeeld hebben, lees je in de onderstaande review.

Ervaring brengt kwaliteit

The Banner Saga is een Kickstarter project, ontstaan door getalenteerde ontwikkelaars die eerder werkzaam waren onder het vaandel van bekende en grote ontwikkelaars en daar een groot gedeelte van hun ervaring hebben opgedaan. Ze maakten van immersie in games hun sterkste punt, een krachtig en noodzakelijk goed bij nagenoeg alle games in dit genre – als je er al een plaatje op mag plakken. Deze bekwaamheid straalt dan ook hun jongste game uit, welke in 2014 uitkwam op de PC en eerder deze maand verscheen voor de PS4. The Banner Saga doet op veel punten niet onder voor grote AAA-titels en dat is te merken.

Twee volkeren in oorlog vormen samen één front

De game weet je al vanaf het begin op te slokken met interessante personages en relaties, welke sterk naar voren komen door passende muziek en dialogen op de juiste momenten. Daarnaast is alles wat je ziet met de hand getekend en dit sluit goed aan bij de stijl van de game in het algemeen. Tijdens de game volg je twee groepen, waarvan één aangedreven wordt door de zogeheten Varl, gehoornde reuzen die millennia oud kunnen worden. Zij komen juist terug van een bijeenkomst in de hoofdstad, waarin een alliantie werd gevormd met de mens, een alliantie die geïnspireerd werd door de Goden van weleer, die door middel van een gemeenschappelijke vijand – de angstaanjagende Dredge en de ijzingwekkende Sundr – de twee volken wist samen te brengen.

De andere groep bestaat bijna enkel uit op de vlucht geslagen dorpelingen, die ternauwernood zijn ontsnapt aan de Dredge en gelukkig hun benauwde avontuur niet met hun leven hoefden te bekopen. Deze groep bestaat nagenoeg enkel uit mensen, en één Varl. Nadat de zon een halt toegeroepen werd door een nog onbekend iets, en ze opgesloten werden in een eeuwige dag, wisten ze dat ze samen sterker zouden staan en zowel de groep Varl als mensen begeven zich daarom naar een centraal punt. De beangstigende Dredge komen zonder echte waarschuwing ineens van alle kanten en sluiten bepaalde wegen af. Ook leggen ze complete dorpen en steden plat, en maken korte metten met iedereen die ervoor kiest te vechten in plaats van te vluchten.

Met roem kom je al een heel eind

Als je op de vlucht slaat, vooral als er een vijand steeds op de loer ligt, is het belangrijk steeds rekening te houden met de belangrijke aspecten daarvan. Zo zul je je groep te eten moeten geven en tevreden moeten houden. Dit bereik je door supplies te verkrijgen of te kopen en het moraal van je groep houd je hoog door te rusten en het ondernemen van acties waardoor de groep blij wordt. Hoe hoger het moraal van je groep, hoe beter ze het doen tijdens de gevechten. Maar helaas is het hier niet enkel zonneschijn, ook al gaat in dit land de zon nooit onder. De valuta die je gebruikt om alles te doen, Renown, krijg je alleen maar tijdens bepaalde instanties, zoals het positief afsluiten van een dialoog of het winnen van een gevecht. Je koopt er supplies van, items voor je vechters en je kunt je vechters in level omhoog laten gaan door een hoge investering van… – je raadt het al – …Renown.

De vicieuze cirkel vol lief, maar vooral leed

Voordat je het weet, moet je dus moeilijke keuzes gaan maken. Laat je een gedeelte van je groep vechters, Varl en clanleden sterven om zo één van je groep een promotie voor level up te geven? Of ga je supplies kopen zodat je iets langer kunt rusten, zodat het moraal hoog is? Alle keuzes die je maakt, goed of slecht, dragen bij aan het domino-effect dat in deze game onmiskenbaar aanwezig is. Maak je in het begin van de game een fout of verlies je een gevecht? Dan telt dit allemaal door in de hieropvolgende gevechten én het verhaal. Dit geldt ook zo tijdens de gevechten zelf. Gaat er iemand KO, dan blijft deze bewusteloos tot het einde van het gevecht. Zijn status is dan ‘gewond’ en hij kan wel vechten, maar zijn statistieken zijn veel lager. Dit geldt voor een paar dagen, maar als hij zijn rust niet krijgt, wordt het alleen maar erger. Je moet dus zeker voorbereid zijn op de consequenties die alledaagse beslissingen met zich meebrengen.

Dit beslaat eigenlijk het gros van de game. Afhankelijk van hoe je game verloopt, kun je zelfs een groot gedeelte van de gevechten volledig uit de weg gaan. Hoewel het dus in de kern een turn-based strategie game is, welke een beetje weg heeft van Final Fantasy Tactics, lijkt het alsof de ontwikkelaar hier niet de focus op heeft gelegd. Als je ervoor kiest om wel met getrokken zwaarden, hakbijlen en schilden de Dredge aan te vallen, wees dan voorbereid op onvergeeflijke strijden die soms wat aan de lange kant zijn. Beide groepen hebben hun speciale eigenschappen om zichzelf in gevechten nuttig te maken en bepaalde vechters complementeren elkaars methodes. Deze zul je zeker moeten gebruiken om voor de overwinning te gaan, want brute kracht alleen blijkt vaak niet genoeg.

Combineer verstandig

Zo zul je niet oneindig veel stappen mogen zetten of speciale aanvallen doen, maar in combinatie met andere personages kun je hier een stokje voor steken. Ondanks dat er geen healer in de game zit, zijn er wel een mender die je armor kan teruggeven, een warden die je Willpower teruggeeft om speciale aanvallen te doen of deze sterker te maken en – onze persoonlijke favoriet – een Spearman, die de vijand kan laten bloeden (voor elke stap). Combineer je deze met een Shieldbanger, die hem naar de andere kant van de map kan duwen, dan zal de vijand doodbloeden voordat hij effectief wat heeft kunnen doen. Zo zijn er heel veel combinaties die je kunt gebruiken op het slagveld en dit betekent vaak dat je je strategie enkele stappen vooruit moet bedenken. Voor het eerst in lange tijd is de AI van de vijanden in een game als deze ook niet bepaald dom en weet het zich vaak uit situaties te wurmen in jouw nadeel.

Conclusie

Hoe verder de game vordert, hoe moeilijker je het krijgt. Je zit vaak vast in de vicieuze cirkel van gewond zijn, zonder eten zitten, mensen die je overvallen, liegen, bedriegen, proberen te vermoorden en noem zo maar op. The Banner Saga is een game vol verslagenheid en je merkt dat bijna alle keuzes die je maakt helaas niet uitdraaien zoals je had gehoopt. Je haalt gevechten vaak met de hakken over de sloot en je lijkt nergens ooit eens geluk te hebben. De game is op alle vlakken meedogenloos, maar triggert wel de gevoelige snaar waardoor je wilt blijven verder spelen en zien hoe het eindigt. Afhankelijk van welke keuzes je maakt, zal het slechts twee verschillende eindes hebben en een tiental van manieren om daar te komen. Er is dus duidelijk nagedacht over een manier om het interessant te maken om de game nog eens te spelen. Wij vragen ons in ieder geval af of het mogelijk is om iedereen in leven te houden... of niet.

Pluspunten

  • Goede band met alle personages
  • Interessant gevechtssysteem
  • Mooi getekend
  • Passende mooie muziek
  • Veel uitleg over lore en achtergrond
  • Slimme AI

Minpunten

  • Dialoog beslaat teveel ‘gameplay’
  • Vaste savepunten
  • Domino effect
  • Gevoel van machteloosheid

8.0