Review: Agatha Christie: The ABC Murders

Review: Agatha Christie: The ABC Murders – Point and click adventure is een stokoud genre dat we vandaag de dag niet al te vaak meer op consoles zien. Vorig jaar verscheen Grim Fandango en er zit nog een Tim Schafer klassieker aan te komen, maar dat is het dan wel. Toch is er tussendoor nog een andere klassieke point and click adventure verschenen en die luistert naar de naam Agatha Christie: The ABC Murders; een game die het genre van weleer eer aandoet met klassieke gameplay en speurwerk.

Hercule Poirot

In Agatha Christie: The ABC Murders neem je de rol aan van de detective Hercule Poirot die een uitmuntend onderzoeker is. Op een dag ontvangt hij een brief waarin een moord aangekondigd wordt en enkele dagen later bereikt hem het slechte nieuws dat er inderdaad een moord gepleegd is. De brief was getekend ABC en de eerste moord vond plaats in Andover op mevrouw Ascher. Snel vertrekt Poirot met zijn trouwe assistent naar de plek des onheils om onderzoek te verrichten. Daar komt hij tot de conclusie dat de mysterieuze brievenschrijver hoogstwaarschijnlijk de moordenaar is.

Als er vervolgens een dag later weer een aankondingsbrief op zijn deurmat valt die wijst naar een nieuwe moord weet Poirot het zeker, de mysterieuze ABC is de moordenaar waar je het gedurende het avontuur tegenop moet nemen in je onderzoek. Dat brengt je in eerste instantie naar Andover, vervolgens naar Bexhill en meer. Alles is gelinkt aan de ABC die keer op keer terugkomt in verschillende vormen en het is natuurlijk aan Poirot om zijn skills te demonstreren en de moordenaar te ontmaskeren.

Op je dooie gemak

Dat verhaal is interessant genoeg door de gehele game heen om je aandacht vast te houden en de gameplay elementen hierin zijn voornamelijk dingen onderzoeken, praten en puzzels oplossen. De game weet daarin een fijne afwisseling te brengen, waardoor het nooit gaat vervelen in het avontuur dat al snel een uur of acht kost om te voltooien. Je treft diverse getuigen, verdachten en meer die je in een dialoog interessante informatie moet zien te ontfutselen. Dialogen zijn niet de enige aspecten die hierin een rol spelen, want ook zal je de individuen moeten onderzoeken.

Dat gaat met een scherp oog waarbij je een vast perspectief voorgeschoteld krijgt en je met de cursor over bepaalde objecten heen moet gaan. Hoe harder de controller gaat trillen, hoe dichterbij je bent. Sommige dingen zijn nietszeggend, anderen kunnen op hetzelfde moment van belang zijn dan wel op termijn. De afwisseling die hierbij komt zijn natuurlijk de puzzels die je op dient te lossen en die variëren behoorlijk van elkaar. De puzzels zijn overigens nooit echt al te lastig, even goed kijken is in veel gevallen voldoende om tot de oplossing te komen.

Natuurlijk neemt de moeilijkheidsgraad gaandeweg toe, maar desalniettemin zul je nooit te lang met een puzzel bezig zijn, omdat je pas naar een volgend gebied kan als je alle puzzels hebt opgelost. Dat is op zich prettig als je niet vast wilt komen te zitten, maar aan de andere kant gaat hierdoor enige uitdaging wel verloren. Onbewust wordt hiermee de lineaire gameplay structuur nog eens meer compact gemaakt en dat is misschien wat zonde. De genoemde zaken – het puzzelen, dialogen voeren en onderzoeken – hebben een centrale rol in de gameplay en dat zal zich keer op keer herhalen in de vele verschillende omgevingen die je tijdens je avontuur aandoet.

Zoals al aangegeven verveelt dat niet snel, omdat de afwisseling juist is en in aanvulling hierop krijg je nog met de ‘grey cells’ te maken evenals reconstructies. De grey cells zijn eigenlijk het beantwoorden van vragen naargelang de aanwijzingen die je hebt gevonden op de plek van de. Hierbij krijg je verschillende opties voorgeschoteld die je op een correcte manier moet combineren om zo bijvoorbeeld het motief vorm te geven. Als je eenmaal alles uitgedokterd hebt krijg je een reconstructie, waarbij je goed je geheugen moet gebruiken om de juiste verloop van zaken in een interactieve videovorm te herbeleven. Allerlei elementen die bij een goede detective passen en dit alles zal je op je dooie gemakje ervaren. Daarmee is deze game een uitermate ontspannen titel waarbij enkel je inzicht en logisch denken van toepassing is.

Tank besturing

Tot zover niets anders dan mooie woorden over Agatha Christie: The ABC Murders. De game is op zichzelf een prima uitvoering van een mooi verhaal dat zich uitstekend leent voor een point and click adventure. Er zijn echter wel de nodige zaken die toch met een kritisch oog bekeken moeten worden, want die hebben een negatieve invloed op de gameplay. De grootste stoorfactor is in deze toch wel de besturing. Het rondwandelen als Poirot, het observeren van mensen en de dialogen voeren zijn geen enkel probleem, maar het gebruik van de cursor – met name bij puzzels – werkt allesbehalve prettig.

Men heeft voor een nogal onnatuurlijke besturing gekozen waarbij je beide analoge sticks moet gebruiken in combinatie met of de triggers of de facebuttons. Dit werkt op een dermate onhandige manier dat je je eigen motoriek in twijfel trekt. Ook de verdeling van functies over de facebuttons zijn onlogisch waardoor al snel de indruk ontstaat dat de ontwikkelaar niet al te veel kaas gegeten heeft van hoe ze een fatsoenlijke besturing moeten implementeren. Een ander aspect wat op den duur wat vervelend wordt is dat de game tjokvol laadtijden zit.

De laadtijden zijn gelukkig nooit erg lang, maar de game vraagt nauwelijks echt een inzet van de kracht waarover de PS4 beschikt, waardoor het totaal onnodig is. Dan hebben we nog commentaar op de voice-acting, want waar verschillende personages prima en overtuigend klinken zijn andere bloedirritant en zonder ziel ingesproken. Het is nogal wisselvallig en dat is best jammer, aangezien de rest van de audio eigenlijk prima te pruimen valt. Hetzelfde geldt voor de grafische kwaliteit, waarbij men voor een simpele maar aardige stijl gekozen heeft die prima bij het geheel past.

Verder is het wat zonde dat de game niet beschikt over hoofdstukken, want het zal regelmatig voorkomen dat de game je omwille van het verhaal al meesleurt naar het volgende gedeelte. Dit terwijl je toch nog even wat meer onderzoek wilde doen en dus bepaalde zaken mist. Een simpele hoofstuk selectie had in deze volstaan, want daarmee had je immers losse levels opnieuw kunnen uitpluizen. Een heel groot probleem is het niet, maar een dergelijke functie was eigenlijk niet gek geweest dus dat is een gemiste kans.