Review: EA Sports UFC 2

Review: EA Sports UFC 2 – De MMA-fans onder ons kunnen weer in hun handjes wrijven, EA komt namelijk weer met een nieuw deel in hun UFC-franchise. In tegenstelling tot FIFA is het vorige deel alweer twee jaar oud en dus is het de hoogste tijd voor een verbeterde en vernieuwde versie. Het vorige deel deed een hoop goed, maar ook een hoop fout. EA heeft daarvan een hoop kunnen leren en tevens hebben ze veel naar de community feedback geluisterd. Ben je benieuwd of dat ook daadwerkelijk een goede game oplevert? Lees dan verder, want hieronder vertellen we je alles over EA Sports UFC 2.

Weet EA nu wel de klus te klaren?

In mijn review van het vorige deel van EA Sports UFC kon je lezen dat ik niet razend enthousiast was over de game. De game deed verschillende dingen goed, zo zat er veel diepgang in het vechten en het uitblinken in bepaalde stijlen was ook uitstekend geïntegreerd. Het grootste minpunt zat hem echter in de vele technische problemen, physics die niet klopten, veel glitches en er was niet echt een motivatie om de game te ‘masteren’. Wat echter na een paar potjes met EA Sports UFC 2 opviel, is dat men veel van de gemaakte fouten heeft geleerd. Alle punten van kritiek bij het vorige deel hebben ze aan de kant gezet en opnieuw opgebouwd. Juist hetgeen dat erg goed was aan het vorige deel, dat is behouden gebleven en nog verder uitgewerkt.

De gevechten in UFC 2 zijn intens, de feedback van je input wordt goed geregistreerd en er zitten talloze opties in de game. Het werd dan ook al vrij snel duidelijk na een paar ‘quick fight’ potjes, dat dit wel eens een topper zou kunnen zijn. Dit gevoel bleef eigenlijk tevens behouden bij het starten van de carrière modus. In mijn geval is het namelijk vrij uniek dat ik een dergelijke modus onafgebroken acht uur lang heb kunnen spelen zonder me ook maar een moment te vervelen.

Wat deze game zo goed maakt

Er zijn een paar punten bij een game als UFC 2 die aanwezig moeten zijn wil je er plezier mee kunnen beleven. Zo is allereerst de besturing enorm belangrijk, deze moet niet al te gecompliceerd zijn, maar ook weer niet zo makkelijk dat je het gevoel hebt dat je bijna niets hoeft te doen. UFC 2 heeft hier een goede balans in weten te vinden, zo is het uitvoeren van een paar trappen evenals het ontsnappen uit een takedown redelijk simpel. Maar, om echt een verschil te kunnen maken met je stoten en schoppen, zul je toch echt alles goed moeten timen. De moves die je kunt doen zijn niet bijster moeilijk uit te voeren, zelfs de heavy strikes en kicks niet, maar timing is in deze cruciaal. Let op het gedrag van je tegenstander en weet wanneer hij het meest kwetsbaar is, iets wat eigenlijk iedereen onder de knie kan krijgen. Op het gedrag van je tegenstander letten en zo op deze manier succesvol worden is ook veel leuker dan die ellenlange combo’s leren uit te voeren.

De motivatie om dus beter te worden in de game is al snel aanwezig, je wil die heavy strikes landen en dat opzwepende gevoel van de commentatoren meemaken. Juist dat opzwepende gevoel is erg belangrijk. Wanneer jij een match echt aan het ‘ownen’ bent, zul je merken dat iedereen in de arena helemaal gek wordt. De commentatoren prijzen je de hemel in en dat brengt een fantastisch gevoel. Het levert sowieso een erg goed gevoel op wanneer je totaal gehakt maakt van iemand, want de game weet de welbekende UFC-hype en vibe behoorlijk goed over te brengen en daarmee is de game heerlijk authentiek. Je zult flink balen wanneer iemand telkens net je aanval ontwijkt, maar zijn stoten wel weet te landen. Bijgevolg ga je opletten hoe hij zich gedraagt om zo het tij te kunnen keren. Dat is de uitdaging die UFC 2 weet te bieden en de beloning is er dan ook naar als je alsnog weet door te breken.

Als laatste willen we de physics benoemen, welke bij het eerste deel nou niet heel geweldig waren. Deze physics verpestte toch een hoop van de ervaring. Als je opeens een tegenstander raar ziet clinchen op het moment dat het niet kan of deze door de ring ziet vliegen, dan kan je naar de juiste vibe fluiten. In UFC 2 gaat dit stukken beter, er zijn nog steeds wel enkele glitches aanwezig, maar die zijn niet dermate erg dat het de flow en het realisme uit een gevecht haalt. Wel merkten we een paar keer dat bepaalde moves niet even nauwkeurig geregistreerd werden. Ook ontstond er sporadisch wat onzekerheid of een bepaalde stoot/schop wel of niet geland werd op momenten dat beiden er een uitdeelden. Bij dat laatste moet je dan vaak naar het commentaar luisteren om zeker te weten of jij degene was die hem landde of je tegenstander.

De carrière modus is erg vermakelijk

EA Sports UFC 2 heeft zijn gameplay en authentieke UFC-gevoel helemaal op orde, maar er moet natuurlijk wel iets te beleven zijn. De game weet ook hier weer goede punten te scoren en een hele leuke modus is de carrière modus. Hierin kun je zelf een vechter aanmaken of een bestaande vechter selecteren om hier vervolgens een carrière mee op te bouwen. Je kunt alle onderdelen van je vechter trainen, zoals de kracht van je benen, je verdediging, clinches, takedowns en meer. Je kunt bij elke training kiezen of je deze op easy, medium of hard wilt doen. Niet alleen heeft dit effect op de moeilijkheidsgraad, ook heeft het invloed op blessures. Als je een training perfect afmaakt (A beoordeling) op hard, dan is er een risico dat er een blessure opgelopen wordt.  Soms is het dus slimmer om een gemakkelijkere training uit te voeren voor een gevecht, daarmee verklein je de kans op blessures immers. Je skilltree groeit dan uiteraard wel minder snel, maar je voordeel is dat je geen beperking tijdens een gevecht hebt.

Wanneer je bepaalde trainingen eenmaal succesvol voltooid hebt en een hoge beoordeling hebt gekregen, dan kun je deze training vervolgens automatiseren in de rest van je carrière. Hiermee voorkomt EA op een handige wijze dat de game repetitief wordt. Immers eenmaal een perfecte beoordeling op een training, geeft je de vrijheid om de volgende training te perfectioneren. Het is wel belangrijk dat je de training zo goed mogelijk voltooid om er zo ook echt veel beter van te worden. Doe je alles wat minder, dan zal je vechter lang niet kunnen opleven tegen de potentie.

De eerste vechter waarmee je de carrière zult doorlopen zal hoogstwaarschijnlijk niet de top bereiken voor zijn pensioen. Deze carrière geldt dan ook een beetje als een leerschool, waarbij je de opgedane kennis kunt benutten bij de volgende carrière. Je weet immers welke fouten je gemaakt hebt, welke je met een nieuwe vechter kunt voorkomen. Daarmee kan je op een betere manier de absolute nummer 1 worden. De modus is, omdat het afhankelijk is van jou prestaties en dus niet simpelweg grinden, erg vermakelijk. Je wilt steeds meer uit jezelf halen en het spelen van de carrière zorgt ervoor dat je de game goed onder knie krijgt om het nadien online te proberen. De structuur van de carrière is erg goed uitgedacht en dat brengt een zeer vermakelijke en uitdagende modus voort.

Presentatie en graphics

Helaas zijn er ook een paar minpunten op de game aan te merken en deze zitten hem voornamelijk in de presentatie. De menu’s zijn soms niet intuïtief en vooral in het begin kunnen deze een beetje verwarrend werken. Zo moet je bij selecties van bepaalde instellingen terug navigeren naar de OK-knop en voldoet het kruisje niet. Dit soort dingen zijn onlogische designkeuzes en de user interface had dan ook wel iets meer aandacht mogen krijgen. Het ziet er daarentegen wel allemaal erg gelikt uit en het is voorzien van een goede soundtrack op de achtergrond. De iets mindere presentatie is slechts een persoonlijke ervaring en het is maar net hoe zwaar je er aan tilt.

Grafisch is de game erg netjes, blessures en verwondingen komen goed in beeld, zo hebben de personen in de game een goede representatie bij bijvoorbeeld een aan gort geschopt been. Dit uit zich zowel in het gedrag van de individu alsook de zichtbare verwondingen. De cut-scènes zien er behoorlijk mooi uit en voelen ook erg authentiek aan. Toch zijn er wel verschillen te constateren bij de vechters. Zo zien de welbekende namen uit de UFC er eigenlijk uitstekend uit, maar de minder bekende namen lijken soms totaal niet op hun beoogde evenbeeld. Dat is jammer, maar gezien het enorme roster van de game wellicht begrijpelijk. Alle gewichtsklassen zijn namelijk ruim vertegenwoordigd. Zelfs de vrouwen divisie van de UFC is in de game aanwezig.

Online en andere modi

Uiteraard kan er ook online in EA Sports UFC 2 geknokt worden in eigenlijk twee mogelijkheden. Zo kun je unranked hier en daar een potje spelen, of je gaat je geluk beproeven in de Ranked Championships. Hierin ben je vrij om je vechter in elke gewichtsklasse te kiezen en je naam online te maken. Je begint uiteraard bij Divisie 1 en je werkt je zo een weg omhoog naar hogere divisies. Hoe hoger je in de divisies komt, hoe lastiger de gevechten zullen zijn. De game houdt er namelijk rekening mee dat je niet tegen hele goede online spelers gaat knokken aan het begin. In de online modus begin je als prospect en werk je langzamerhand naar ‘contender’ toe om vervolgens kampioen te worden. De spelers tegen wie je moet spelen zitten hierbij op hetzelfde niveau, waardoor de match net zo belangrijk is voor jou als voor de tegenspeler. Beide deelnemers willen natuurlijk contender of champion worden en dus staat er veel op het spel.

Je vecht online niet met je eigen vechter, maar met de beschikbare vechters. Zo is het voor iedereen even eerlijk en kun je een vechter kiezen in de gewichtsklasse die jij het meest onder de knie hebt. Daarmee is er een goede balans gecreëerd in de gevechten en dat maakt het ook automatisch erg leuk om te spelen. Het werkt online dan ook prima, maar wel is er een probleem met de verbinding. Deze lijkt toch wel vaak weg te vallen. Soms is het zelfs erg frustrerend, want het kan voorkomen dat je voor staat in een ronde, maar dat er dan iets met de verbinding blijkt te zijn waardoor de ronde opnieuw begint.

Ook is het merkbaar dat er af en toe lag optreedt en dat is vrij irritant bij een game waar timing van groot belang is. EA heeft hier dan ook nog het nodige werk te verrichten, want geheel vlekkeloos werkt het allemaal nog niet. Dat is zonde, want de online modus biedt een goede uitdaging en zal voor veel mensen een reden zijn om de game te halen. De verwachting is echter dat EA dit op korte termijn gladstrijkt, zodat de algehele ervaring verder geoptimaliseerd wordt.

Als laatste kijken we nog even naar een andere leuke modus en dat is de ‘Knockout’ modus, waarbij je alleen wint bij een knock-out. Dit is een goede modus om met je vrienden te spelen, je hebt namelijk de controle over je healthbar. Heb je dus een vriend(in) waar je een potje tegen wilt spelen, maar deze is veel beter? Dan kan je de healthbar lager instellen. Zo creër je een gebalanceerde match waarbij elke speler net zoveel kans heeft, al blijft het natuurlijk verstandiger om allebei gewoon te blijven oefenen om er zo een mooie competitie van te maken. UFC 2 is wat dat betreft een game bij uitstek om met je vrienden te spelen. Het is net een potje FIFA, alleen dan in een kooi. Heerlijk competitief en uitermate goed tijdverdrijf voor vrienden onder elkaar.