Gespeeld: For Honor

Gespeeld: For Honor – Vorig jaar op de E3 onthulde Ubisoft een volledig nieuw IP wat For Honor was. Het is een titel die in een genre valt dat we nog amper zien vandaag de dag. Het is een tactische hack & slash game met een middeleeuwse setting. Tegenwoordig zijn het vooral de first-person shooters die de overhand hebben en vandaar dat For Honor voor wat verfrissing zorgde. De game maakte meteen een degelijke indruk op ons vorig jaar toen we de multiplayer konden testen. Ditmaal konden we voor het eerst aan de slag met de singleplayer. Hierin konden we als een ridder en een Viking het slagveld op gaan en opnieuw beviel dit prima. We kunnen nu al zeggen dat For Honor een game is die je in de gaten moet houden en hieronder leggen we je graag uit waarom.

Strijders krijgen een eigen verhaal

Vorig jaar konden we dus een multiplayer demo testen waarin we als ridder verschillende punten moesten controleren en ondertussen kleinere ridders moesten uitschakelen. Tevens kregen we één op één gevechten met andere ridders voorgeschoteld. De demo die we deze keer konden spelen op de E3 bestond uit twee segmenten. Het eerste deel bestond uit een verhaallijn van de standaard ridder, zoals we die kennen en in het tweede deel gingen we aan land met een Viking om de strijd aan te gaan met een samoerai. We vroegen meteen aan de ontwikkelaar of er ook een verhaallijn in de game zit waarbij je met een samoerai speelt, maar helaas kregen we het antwoord dat het nog te vroeg is om daar over te praten. Toch lijkt het ons waarschijnlijk dat je als speler voor elke strijder een eigen invalshoek te spelen en zien gaat krijgen, maar dat is dus nog afwachten.

Toen we de demo gingen spelen kregen we eerst een paar cut-scènes te zien, welke ons introduceerden tot het verhaal. Het was een beetje het klassieke verhaal van het ene kasteel tegen de ander. Hoe de singleplayer qua verhaal verder precies in elkaar gaat steken, werd bij zowel de ridder als de Viking niet duidelijk. We hopen wel dat dit een boeiend verhaal zal bevatten van significante lengte, simpelweg omdat het ons erg leuk lijkt, maar laten we ons nu vooral richten op hoe het speelde. De ridder hield een groot zwaard met beide handen vast en wederom zagen we al snel dat de simpele doch effectieve gameplay overeind is gebleven in vergelijking met vorig jaar. Simpel is wellicht het verkeerde woord en daar bedoelen we niets negatiefs mee. De omschrijving hierbij luidt dat het wat simpel kan overkomen als je het voor het eerst in actie ziet. Als je het gaat spelen is het toch een ietwat ander verhaal waarin de gameplay neerkomt op verdediging en aanval.

Fijne actie tijdens één op één gevechten

Het verdedigen hoef je amper te doen bij de voetsoldaten die meer een beetje als hakvoer dienen, want deze schakel je vaak uit met één slag of de speciale aanval die je met L1 en R1 doet. Hiermee kan je een aanval uitvoeren die in één keer meerdere vijanden kan raken, effectief dus. De echte duels daarentegen vecht je uit met de sterkere ridders, die handig genoeg oplichten op het strijdveld en tevens opvallen door hun grotere postuur. Je activeert het gevecht met ze door op L2 te drukken waardoor je ridder zich volledig richt (lock) op die ene vijand. Vanuit hier begint het duel waarbij je goed moet opletten op wat de tegenstander doet. Je krijgt hierbij een hud te zien rondom de vechter, want linksonder, in het midden en rechtsonder zie je drie witten iconen.

Als er één rood wordt, dan weet je dat de tegenstander vanuit die hoek gaat slaan. Dus slaat deze via rechtsonder, dan moet jij jouw zwaard naar die hoek brengen om het inkomende zwaard te blokkeren. Wat hierbij opviel is dat de tegenstanders variëren in hun tactiek en dat sommigen ontzettend snel zijn met hun aanvallen. Een aantal deden ook combinaties achter elkaar, waardoor we heel goed moesten opletten. En dat is precies hoe Ubisoft de gevechten boeiend weet te houden. Natuurlijk kun je zelf ook ten aanval gaan en dit werkt op dezelfde manier als verdedigen. Je beweegt hierbij de analoge stick naar de hoek van waaruit je wilt aanvallen en dan voer je of een zware of een lichte aanval uit. Door beide af te wisselen konden we diverse combo’s maken die erg effectief bleken. In dit scenario voelde de ridder vrij log aan, maar de gameplay op zichzelf werkt wel erg soepel.

Het interessante aan de gameplay is ook dat er door de hele demo heen voldoende variatie in zat. Bij dit soort games ontstaat het risico dat het op den duur wat eentonig aan gaat voelen, maar For Honor weet hierin de juiste balans te brengen. Continu wilden we naar de volgende confrontatie, omdat het keer op keer erg veel voldoening wist te brengen. Het maken van mooie combinaties is hierin een belangrijke factor, want het afmaken van een vijand na een degelijk en bruut gevecht is nu eenmaal heel erg vet om te doen. Vechten met je vijand en die op de knieën krijgen om nadien het zwaard door z’n ribbenkast te jagen is iets wat je niet elke dag doet en dat is precies wat voor de voldoening zorgt. De gameplay lijkt dus volop gevarieerd te zijn, het level wat we speelden was naar ons gevoel echter ietwat te lineair. Hier kregen we tevens de mogelijkheid om health op te pikken, maar ook zul je tussen de gevechten door je speciale aanvallen kunnen opladen. Hoe dit precies gaat werken werd echter niet duidelijk, maar ook dit moet voor de nodige variatie in de gameplay gaan zorgen.

Gameplay en graphics lijken erg verzorgd te zijn

Het systeem met het bewegen van je zwaard naar de juiste hoeken ter verdediging en voor de aanval werkte prima. Met gemak brachten we het zwaard naar die hoek en het op tijd blokkeren leverde mooie momenten op, want hierbij kun je namelijk niet alleen met je eigen zwaard reageren. Nee, je kunt ook de omgeving gebruiken. Door op R2 te drukken kun je namelijk vijanden vastpakken en ze in een rechte lijn naar achter gooien. Als je dit bij een richel doet, dan kun je zo een tegenstander naar beneden gooien. Of loop richting een stel spiesen waar je de tegenstander mooi op kan rijgen, dat scheelt immers weer een intensief gevecht, hoewel dat ook erg leuk is.

De actie is tijdens het zwaardvechten erg goed in elkaar gezet en vooral zeer vermakelijk. De gameplay lijkt in dat opzicht erg verzorgd te zijn en het voelt hierbij erg vlot en soepel aan. De levels lijken echter wat lineair en hoewel dat niet per se storend was, zijn we wel erg benieuwd naar hoe de hele game ingevuld gaat worden. Buiten de gameplay is ook het audiovisuele vlak erg netjes vormgegeven. Hoewel de gevechten met de ridder er niet direct heel oogverblindend uitzagen, was het moment dat we met onze Viking aan wal kwamen om de strijd aan te gaan met de samoerai’s werkelijk prachtig. Van de belichting tot de reflecties in de vele regenplassen en alle details op de personages, simpelweg genieten. For Honor is wat dat betreft erg fraai te noemen en de juiste geluidseffecten zorgen voor net wat meer glans op het geheel. Ook technisch lijkt de game op orde, want bij veel soldaten in beeld bleef het geheel soepel draaien zonder enige haperingen of framedrops.

Voorlopige conclusie

Vorig jaar kreeg Lennard de kans om de multiplayer van For Honor te testen. Net als ik werd hij in het diepe gegooid, middenin de game, maar opnieuw maakte het een prima indruk. Deze keer was de singleplayer speelbaar en het was gewoonweg erg leuk om te spelen. De gameplay, welke wellicht wat simpel oogt, maar voldoende variatie kent, was erg vermakelijk door de fijne besturing en het systeem achter het aanvallen en verdedigen. Hoe lang de missies of levels precies zullen zijn is nog onbekend. Hetzelfde geldt voor het verhaal en andere gameplay elementen, maar we hopen dat we hier flink wat uren mee bezig zullen zijn. Het minst aangename van de hands-on was eigenlijk dat we te horen kregen dat onze tijd om was, want we waren lekker aan het rammen en hakken. Dat zegt genoeg dus. Audiovisueel lijkt het een verzorgde game te worden en For Honor is daarmee samenvattend echt een titel om op je radar te plaatsen. Het is namelijk net even wat anders dan andere games en tevens lijkt het kwalitatief erg degelijk in elkaar te steken.