REVII
Gespeeld: Resident Evil VII – Ah, Resident Evil. Het is en blijft een geval apart. Capcom teert nog steeds op de angstaanjagende reputatie die de franchise in de jaren negentig bij elkaar sprokkelde, maar kon sindsdien op een enkele keer – het nog steeds onnavolgbare Resident Evil 4 – na de hooggespannen verwachtingen niet meer inlossen. Horror maakte al snel plaats voor over-the-top actie waar zelfs John McClane uit de Die Hard films zijn neus voor zou ophalen en het enthousiasme van fans wordt bij elke nieuwe aankondiging meer vervangen door een bovengemiddelde dosis scepsis, afgekruid met een laagje sarcasme. Zeker als Capcom nog maar eens belooft om terug te keren naar de roots; een belofte die ze om de één of andere reden nog nooit hebben ingelost. Met het zevende genummerde deel in de reeks proberen ze het opnieuw… en verdomd als we dit keer niet een beetje hoopvol durven te zijn.

Het nalatenschap van P.T.

Wij horrorfans leven tegenwoordig in het post-P.T. tijdperk. Hideo Kojima’s dagen in het Silent Hill universum zijn ondertussen helaas al een tijdje geteld, maar toch wist de man een onuitwisbare indruk na te laten in het griezelgenre. Zijn playable teaser voor Silent Hills weekte heel wat emoties los – de meeste van de variant die je gezicht vertrekt als ware je een personage in een schilderij van Edward Munch – en joeg zonder enige schaamte duizenden gamers van angst de gordijnen in. En Capcom zou Capcom niet zijn als het datzelfde trucje ook niet zou proberen voor zijn legendarische horrorfranchise. Zo werd Resident Evil VII: Beginning Hour geboren; Resident Evils eigen P.T., een tochtje door een hellehuis waar de duivel zelf jaloers op zou zijn en meteen ook een voorsmaakje van die langverwachte terugkeer naar de roots die Resident Evil al veel eerder had moeten ondernemen. Wij namen een kijkje.

ResiVII1

Het toppunt van gezelligheid

Je ontwaakt in hetzelfde huis waar de huiveringwekkende ‘Kitchen’ VR techdemo plaatsvond. Normaal gezien oordelen we niet snel over andermans woning, maar het krot waar we ons vervolgens een weg door banen heeft echt wel betere dagen gezien. Vuilniszakken vormen een heus Himalaya-gebergte in de hal, iemand heeft Tetris gespeeld met een stel in stukken gehakte koeienkarkassen – al lang niet meer vers van de beenhouwer – in de garage, iets onnatuurlijk bruins lekt uit de koelkast en de pot soep op het aanrecht zit vol kakkerlakken. Er is duidelijk ook iets bijzonder sinisters gaande; er ligt een dode raaf in de oven en de voodoopoppen in de voorraadkamer lijken zo weggelopen te zijn uit The Blair Witch Project. Het zal bovendien niemand verbazen wanneer we zeggen dat iemand dringend de scharnieren van de deuren moet oliën en dat een elektricien eveneens geen overbodige luxe zou zijn.

Found footage

Beginning Hours bereikt nergens de diepgang van P.T., maar weet wél te intrigeren. Een goed verborgen bijl hint naar de mogelijkheid om jezelf te verdedigen, terwijl wereldwijd niemand een idee heeft wat je precies met die verdwaalde vinger van een mannequin moet doen. Wanneer je een videotape vindt, word je bovendien even in de schoenen van een cameraman geschoven die samen met een groepje spokenjagers het terrein komt verkennen. Wat volgt is een sterk staaltje interactieve found footage, waarbij je op natuurlijke wijze je kameraden uit het oog verliest en vervolgens net als hen gruwelijk aan je einde komt. Wat vooral opvalt, is hoe sfeervol de wereld is vormgegeven. Het quasi-fotorealisme uit P.T. maakt opnieuw zijn opwachting en het resultaat mag er zijn. Het meest verrassend? Er is in geen velden of wegen een zombie te bekennen, al kan dat in de uiteindelijke game uiteraard anders zijn.

ResiVII2

De wondere wereld der suggestie

En, geloof het of niet, Resident Evil is subtiel! In het found footage gedeelte van de demo word je continu gadegeslagen door een geest, die snel genoeg verdwijnt wanneer je haar in de gaten krijgt om je een ‘heb ik dat nou echt gezien?’-gevoel te bezorgen. De mannequins op de zolder hebben duidelijk ook Condemned: Criminal Origins gespeeld en verplaatsen zich achter je rug, maar tot mijn verbazing (en vreugde!) doen ze dat zonder een vervelend geluidseffect dat je spontaan naar het plafond jaagt. En over audio gesproken… het sound design in de demo is subliem en doet geregeld je nekharen te berge rijzen. Constant hoor je geschuifel in aangrenzende kamers of zweer je dat er vlak achter je iets beweegt, waarna je al snel tot de constatatie komt dat je toch echt wel alleen bent. Resident Evil kiest blijkbaar niet langer confrontatie boven dreiging en dat is wat ons betreft goed nieuws.

Voorlopige conclusie

Laat ons wel wezen, Resident Evil VII: Beginning Hour maakt geen deel uit van het eindproduct dat begin 2017 in de winkelrekken zal belanden. Bijgevolg kunnen we niet honderd procent zeker zijn van de accuraatheid van de hier gedemonstreerde gameplay. En toch… als Resident Evil VII: Beginning Hour representatief is voor wat Resident Evil VII zal bieden, kunnen we niet wachten om de volledige game in handen te krijgen. Deze playable teaser mist de diepgang die P.T. zo legendarisch maakt, maar bevat voldoende subtiele (en durven we het suggereren: psychologische?) horror om ons te doen geloven dat er nog hoop is voor de Resident Evil franchise. De hoofdrolspeler is wat ons betreft alleszins het ronduit briljante sound design dat in ons een diepgewortelde paranoia wist los te wrikken, die ons na het afsluiten van de demo nog de rest van de wel erg duistere nacht bleef achtervolgen. Veelbelovend!