Knipsel
In actie gezien: Call of Duty 4: Modern Warfare Remastered – De impact en daaropvolgende invloed van het inmiddels al negen jaar oude Call of Duty 4: Modern Warfare kan bijna niet ontkend worden. Meer zelfs, je zou haast kunnen stellen dat zonder Modern Warfare het moderne shooterlandschap er absoluut niet hetzelfde zou uitzien. Of je nu een hekel hebt aan de franchise of juist elke avond neerknielt aan je geheime Infinity Ward altaar, je kan er niet onderuit dat Modern Warfare een game is die je ooit gespeeld moet hebben. De game zit tjokvol memorabele set-pieces die andere shooters – Call of Duty inclusief! – sindsdien met wisselend succes probeerden te evenaren. En ook wat de multiplayer betreft, schoot Infinity Ward vol in de roos. Net als jullie hebben we het inmiddels wel gehad met de schier eindeloze stroom aan heruitgaves, maar voor een hedendaagse klassieker als Modern Warfare maken we graag een uitzondering. Eenmalig, welteverstaan.

“What kind of a name is Soap, eh?”

We herinneren ons de verhaallijn nog alsof het gisteren was, al ligt dat misschien aan het feit dat we de relatief korte singleplayer van Modern Warfare al eens durven herspelen op een regenachtige zaterdagmiddag. Imran Zakhaev, een snode Rus met een kanjer van een vroeger-was-alles-beter complex, dompelt het Midden-Oosten in oorlog in een poging om de Sovjet-Unie in zijn oude glorie te herstellen. De Amerikanen gaan keihard in de tegenaanval en vallen het niet nader genoemde land binnen, terwijl de Britse S.A.S. in Rusland probeert om in het geheim de drijvende krachten achter de oorlog uit te schakelen. Wat volgde, was een ouderwetse nagelbijter met memorabele personages en dito set-pieces. Ook leuk is de anti-oorlogsboodschap die je makkelijk opvangt wanneer je tussen de lijnen van het scherpe scenario door leest. Een pak beter dan de geweldverheerlijking die je nu vaak ziet in dit soort games.

ModernWarfare3

Modern Warfare was van vele markten thuis en gooide je van de ene spectaculaire situatie in de andere. Sterker nog, toen Modern Warfare uitkwam, voelden concepten als een missie in een bommenwerper en een sluipschuttersegment nog fris en vernieuwend aan. Je weet wel, voordat elke game designer en zijn moeder met dat soort zaken afkwam. Wie kreeg niet spontaan een bezweet voorhoofd toen hij tussen de vijandige tanks doorsloop in een uitgestorven Chernobyl? Wie zat niet met een uitdrukking vol ongeloof achter zijn TV wanneer soldaat Jackson in de nasleep van een kernexplosie zijn laatste adem uitblies? En wie rende niet in paniek achter Price aan toen het cargoschip waarop je je bevond in een rotvaart onder de golven verdween? Over Price gesproken: sinds Modern Warfare wist geen enkele Call of Duty ons zulke personages van vlees en bloed voor te schotelen. Price, Soap, Gaz en Griggs… we groeten jullie.

“15.000 nukes at stake!”

Goed, genoeg nostalgisch teruggeblikt op de verhaallijn die wereldwijd gamers grondig door elkaar schudde. Nadat we het in een vorig artikel reeds besproken singleplayer level uit Call of Duty: Infinite Warfare te zien kregen, werden we verwend met een demonstratie van het level “Shock and Awe” uit Modern Warfare, in geremasterde versie weliswaar. Voor wie moeite heeft met het opfrissen van zijn geheugen: dat is het level waarin soldaat Jackson en zijn bataljon de noodlottige beslissing maken om een neergestorte piloot te gaan redden. Heel edelmoedig, ware het niet dat er een enorme, radioactief getinte dreiging aan de horizon opdoemt. Activision kiest dit level uiteraard niet zomaar; het is niet voor niets één van dé klassieke momenten uit de rijk gevulde geschiedenis van de Call of Duty franchise. Op groot scherm herbeleven we de rampzalige situatie alsof het de eerste keer is.

ModernWarfare2

En dat heeft veel te maken met de presentatie van het level. Oh jongens, wat ziet Modern Warfare Remastered er goed uit. Het origineel mag er ook nog steeds zijn, maar deze heruitgave jaagt de lat doodleuk richting stratosfeer. We moesten spontaan aan Battlefield 3 denken dankzij de rijke details in de omgeving en de filmische waas die over het scherm hangt. Het toppunt? Het gras dat onder de draaiende wieken van de helikopter razendsnel van links naar rechts deint. En het blijft niet bij die grafische update. Infinity Ward heeft ook het dramagehalte van Modern Warfare wat naar boven geschroefd. Dat valt op wanneer de kernbom op het einde van het level afgaat. Plots lijkt het alsof de temperatuur in de kamer met twintig graden gestegen is en terwijl de helikopters op het scherm één voor één tegen de vlakte gaan, zien we hoe één van Jacksons kompanen zich aan je arm vastklampt vooraleer hij uit de laadruimte gezogen wordt.

Voorlopige conclusie

Veel nieuws hebben we over Call of Duty 4: Modern Warfare Remastered niet te vertellen en dat is ook logisch. Infinity Ward gaat wijselijk niet proberen om met deze heruitgave het warme water uit te vinden; dat hebben ze namelijk negen jaar geleden met het origineel al gedaan. Wel waren we onder de indruk van de manier waarop zowel het niveau van de graphics als het dramagehalte van de game verbeterd werd. Modern Warfare komt deze generatie consoles niet binnen sluipen, maar trapt zelfzeker de deur in om vervolgens met alle bommen en granaten van dienst de troon op te eisen. En eerlijk? Van Call of Duty hadden we niet anders verwacht. Voor veel gamers is dit dé reden bij uitstek om Infinite Warfare aan te schaffen en we kunnen haast begrijpen waarom. Wie de game om de één of andere reden nog nooit eerder gespeeld heeft, weet alvast waar hij zijn zuurverdiende centen aan kan uitgeven.