Review: RIVE

Review: RIVE – Het is over en uit voor ontwikkelaar Two Tribes dat gevestigd is in Amersfoort. Maar zoals het hoort wanneer je ongetwijfeld emotioneel afscheid neemt, laat je natuurlijk nog wel wat achter voor je dierbaren en geliefden. Dit geschenk is in het geval van Two Tribes hun laatste creatie genaamd RIVE. Deze side-scrolling shooter/platformer neemt je mee naar een verlaten ruimteschip waar je als Roughshot – jouw personage – in verstrikt raakt en er al schietend en hackend uit moet zien te komen.

Chaotisch en ontzettend uitdagend

Direct kom je in aanraking met een asteroïdenregen en moet je al zigzaggend en schietend deze stukken steen naar ruimtegruis knallen. Vlak voordat je binnen het ruimteschip geraakt, tref je al enkele turrets aan waar je korte metten mee maakt. De weg nadien is vrij gemakkelijk, maar dat is ongeveer het enige moment in de game waarop je het daadwerkelijk makkelijk hebt. RIVE maakt het je geregeld ontzettend moeilijk. Games die in dit genre thuishoren gaan regelmatig gepaard met een matige balans in moeilijk en makkelijk, zo weet ik uit eigen ervaring. Two Tribes slaagt echter uitstekend in het bieden van een goede balans, dit dankzij de afwisseling van rustigere en pittigere gebieden.

Wat RIVE vooral zo lastig maakt, is dat het tempo van de game heel hoog ligt. Vijandelijke eenheden schieten op je en de kamikaze-robots vliegen uit alle hoeken en gaten achter je aan. Dit terwijl je ook nog eens allerlei obstakels probeert te overwinnen. Natuurlijk gaat dit niet altijd even goed en meermaals zal je in allerlei stukken uit elkaar vallen. Bijgevolg levert dat wel een situatie op waarbij de game bij momenten erg frustrerend kan zijn. Maar gelukkig zijn er dan de vele checkpoints nog die je zenuwen tot rust brengen, waardoor je niet genoodzaakt bent het hele level opnieuw te spelen.

Upgrades en extra wapens? Nee, dank je!

Bij platform shooters als deze heb je vaak de mogelijkheid je arsenaal te upgraden en RIVE is daar geen uitzondering op. Je begint standaard met een mitrailleur die over oneindig veel munitie beschikt en later in de game kan je speciale wapens kopen. In totaal zijn het vier, unieke wapens met allemaal hun eigen kracht. Doelzoekende raketten, shotgun kogels, stuiterende granaten en een soort EMP-granaat die je vijanden voor korte tijd verlamt. Daarnaast krijg je ook toegang tot verschillende hacks naarmate je verder komt. Het hacken van turrets en dergelijke is natuurlijk handig, wil je net wat langer kunnen overleven.

Wat dan wel weer jammer is, is dat dit arsenaal eigenlijk niet zo veel verschil maakt. Je bent namelijk erg afhankelijk van je eigen precisie. Je mikt met het rechter pookje, maar gezien de snelheid van deze game, wil je nog weleens missen. Dat maakt het des te frustrerender als je dan speciale wapens kunt kopen die je vervolgens maar één keer kunt gebruiken totdat je nieuwe munitiekratten gevonden hebt. Uiteindelijk is je mitrailleur je grootste vriend en daar kan je beter op vertrouwen dan op deze speciale wapens. Mocht je nog niet overtuigd zijn van de mitrailleur; er is een Trophy waarbij je een eindbaas moet bereiken zonder ook maar één keer geschoten te hebben met een speciaal wapen. Genoeg bewijs lijkt mij.

“Stupid guide drone!”

Je speelt dus als personage Roughshot. Hij is een soort ruimtereiziger met een niet al te frisse look en hij heeft wonderbaarlijk genoeg bij iedere conversatie zijn tandenborstel in zijn mond. Dit personage moet het hebben van de opmerkingen richting de speler en zijn omgeving. Humor, satire en referenties naar klassieke games als Tetris passeren de revue en worden door Roughshot op leuke wijze bespot of bekritiseerd. Lang niet alle situaties die jij met Roughshot tegenkomt zijn even leuk, maar laten we zeggen dat Two Tribes in grote lijnen een prima en grappig personage heeft neergezet.

Met name de situaties wanneer een op het oog vriendelijk uitziende drone vele malen verschijnt, komt de humor prima uit de verf. Roughshot heeft het namelijk niet zo met deze drone, want naarmate je verder in het verhaal komt, blijkt dat deze robot toch andere intenties met je heeft dan aanvankelijk het geval leek. Al gauw ontstaan er dan leuke discussies tussen de twee wat veelal uitloopt op ruzie. Ze zijn gaandeweg ook meer ruzie aan het maken dan dat ze daadwerkelijk aandacht schenken aan de missie.

Prima variatie en level design

Terwijl jij met Roughshot jouw vijanden alle hoeken van het ruimteschip laat zien, merk je in eerste instantie vrij weinig van de omgevingen waarin je speelt. Pas later besef je dat eigenlijk alles met elkaar verbonden is en dat de game prima leveldesign kent. Veel variatie in gebieden waarin je rondkruipt, maar ook wanneer je weer je vijanden bestookt met kogels. Elementen als water, lava en anti-zwaartekracht bubbels, zorgen voor een verfrissende afwisseling tijdens de gevechten. En het maakt het natuurlijk niet makkelijker voor je. Wanneer je denkt dat je de situatie onder controle hebt, kan je zomaar het oog voor de omgeving verliezen, met als gevolg dat je lekker ligt te bakken in de lava.

Het verhaal speelt zich af in een ruimteschip die uit verschillende componenten bestaat. Het heeft een hoofdbasis waar je je wapens en spin-drone kunt versterken. Ook zul je vanuit hier meerdere malen teleporteren naar andere gebieden. De upgrades die je hier kan aanschaffen gaat op een ietwat herkenbare wijze, zoals in Ratchet & Clank, namelijk dat je moertjes en boutjes tijdens je avontuur zult verzamelen, wat geldt als in-game valuta. Naarmate je vordert zul je dus beter worden en meer mogelijkheden verkrijgen. Het totale avontuur duurt ongeveer een uur of zes, maar men weet je de hele tijd te boeien. Deels door de levels, maar ook door de vijanden die je in alle soorten en maten tegenkomt. Kamikaze robots, maar ook inktvisrobots die in plaats van inkt drie doelzoekende raketten op je afvuren, eindbazen en meer. Dan vergeet ik haast nog de dolle robothond, die voor totale vernietiging en chaos zorgt.