Gespeeld: LEGO Dimensions – Ghostbusters – Als het op presentaties aankomt, is enthousiasme een niet te onderschatten factor. Uiteraard moet je ook met interessant materiaal komen aanzetten, maar de manier waarop dit naar voren geschoven wordt, is eigenlijk minstens zo belangrijk. Een ontwikkelaar die met zijn handen in zijn zakken al mompelend een dertigtal features opsomt, is nu eenmaal niet bepaald memorabel. Een collega die daarentegen zijn opwinding amper kan verbergen en bijgevolg op en neer wipt als een konijn na een overdosis cafeïne, schetst al een heel ander beeld. En dan heb je nog ontwikkelaars die zo blij zijn met het product dat ze in elkaar gestoken hebben, dat ze zelf amper de controller kunnen loslaten. En is dat niet het grootste compliment dat een schepper zijn creatie kan geven?

Mijn beurt

Wanneer ik de LEGO Dimensions stand van Warner Bros. binnengeleid wordt, sta ik te popelen om met de game aan de slag te gaan. LEGO is iets onverklaarbaars; als kind zijn de blokjes hét middel bij uitstek om je grenzeloze fantasie tot uiting te brengen, maar ook op volwassenen oefenen ze een haast onweerstaanbare aantrekkingskracht uit. Daar is de man die mij het nieuwste uitbreidingspakket voor LEGO Dimensions zou voorstellen het levende bewijs van. De ontwikkelaar amuseert zich tussen twee journalistieke bezoekjes door kostelijk met het spelen van de demo – best verwonderlijk, als je bedenkt dat hij dat ene korte leveltje inmiddels moet kennen als zijn broekzak. Een teken van kwaliteit, denk ik dan.

LEGO1

Ik vind het zowaar lastig om de man zijn spelplezier te ontzeggen en besluit om vooralsnog even mijn ogen de kost te geven. Voor de PlayStation 4 staan, rond een futuristisch oplichtend LED-portaal, een aantal LEGO-figuurtjes in een halve cirkelvorm opgesteld. Ik herken Mr. T. uit The A-Team, Harry Potter, een stel breed glimlachende Gremlins en een in het zwart gehuld kereltje dat na nader onderzoek een op ware grootte nagemaakt model van Tom Cruise in Mission Impossible blijkt te zijn. Wanneer ik me voorover buig om het portaal van dichterbij te inspecteren, kijkt de ontwikkelaar verbaasd op. “Bent u hier voor een speelsessie?” “Klopt,” zeg ik, waarop de man een tweede controller in mijn handen drukt.

Road trip

Wat volgt, voelt eigenlijk een beetje aan als het soort knotsgekke road trip dat je geregeld in Hollywood komedies ziet. Je herkent het vast wel: het groentje en de ervaren rot trekken van punt A naar punt B, terwijl ze elkaar leren appreciëren en het groentje langzaam maar zeker de kneepjes van het vak leert. Al kijkt het groentje in dit geval vooral toe hoe de ervaren rot al grinnikend in zijn ééntje de obstakels uit de weg ruimt. En eerlijk? Ik vind het niet eens erg, al is het maar omdat mijn ervaring met de LEGO-franchise beperkt is en ik echt wel onder de indruk ben van de man zijn enthousiasme. Hij gidst mij zonder al te veel omwegen door een level met de nieuwe, vrouwelijke Ghostbusters en ik verveel me geen seconde.

LEGO2

De gameplay is ‘business as usual’, waarmee ik wil zeggen dat iedereen die ooit een LEGO-game speelde zich onmiddellijk thuis zal voelen. De Ghostbusters mepten en zapten zich een weg door de uit blokjes opgetrokken spelwereld en kregen daarbij regelmatig gezelschap van personages uit andere dimensies. LEGO Dimensions volgt hierbij het concept van Skylanders, wat betekent dat je het figuurtje waarmee je wilt spelen in de echte wereld op het LED-portaal moet plaatsen. Het is nodig om voortdurend af te wisselen, aangezien elk personage over andere eigenschappen beschikt. Bepaalde puzzels kunnen bijvoorbeeld enkel met magie worden opgelost. Voldemort of Gandalf komen dan in aanmerking; Tom Cruise niet echt.

Je bouwt nog steeds op regelmatige tijdstippen constructies in de game en ook nu weer kan je in de echte wereld het één en ander in elkaar steken. Het leukste voorbeeld uit dit DLC-pakket is wat mij betreft alvast de iconische auto uit de Ghostbusters films. Als je het voertuig vervolgens op het portaal plaatst, kunnen de Ghostbusters er ook in-game mee rijden. Eveneens leuk zijn de verrassende combinaties die je met personages uit verschillende universums kan vormen. De Scooby Doo snack leek mij bijvoorbeeld op het eerste zicht nogal nutteloos, maar als je een Gremlin er na middernacht van laat eten, barst alle hel los. Naast de personages, wordt trouwens ook het portaal zelf op een leuke, doch eenvoudige manier ingezet voor puzzels.

LEGO3

Vrolijke chaos

Na het Ghostbusterslevel – waarin mijn participatie even nutteloos was als een snowboard in de woestijn – speelde ik samen met mijn kompaan ook nog even de multiplayer. We testten de ‘objectives’ modus, waarin we een bont allegaartje missies voor onze kiezen kregen en bij de uitvoering ervan een vijandig team moesten aftroeven. De opdrachten leken me alvast divers genoeg. ‘Vang Batman’, ‘vermijd de enorme tornado die door het level raast’, ‘bescherm de aardbol van een peloton kleurrijke indringers’… het zijn slechts enkele knotsgekke voorbeelden. De over het scherm flitsende chaos is echter zo onoverzichtelijk dat je nooit echt goed weet wat er precies aan de hand is, wat de levensduur van de modus ernstig indijkt.

Voorlopige conclusie

LEGO Dimensions heeft me nooit echt weten te verbazen, in tegenstelling tot het onvermoeibare enthousiasme van de ontwikkelaar die me door de demo heen gidste. De game doet nog steeds exact hetzelfde als in de beginjaren van de franchise, al voegt het nu enkele elementen uit de echte wereld toe aan de mix. Het Skylanders model op zijn LEGO’s, zeg maar – en dat wist je natuurlijk al uit eerdere besprekingen. De uitbreiding zelf bestaat uit een nieuwe campagne met de vrouwelijke Ghostbusters in de hoofdrol en een multiplayer modus. Die eerste is meer van hetzelfde voor de fans van de reeks, terwijl dat laatste toch even hersenloos vermaak biedt. Althans, als je tussen alle goedbedoelde chaos door het overzicht niet verliest.