Review: XCOM 2

Review: XCOM 2 – Een geliefde serie als XCOM moet je met respect behandelen, iets waar 2K al gauw achter kwam na de aankondiging van de reboot die initieel een first person shooter moest worden. We kregen een aantal jaar stilte en daar was dan toch het spel waar de fans om vroegen – XCOM: Enemy Unknown. Niet lang daarna hebben ze het bijproduct ook nog uitgebracht in de vorm van The Bureau: XCOM Declassified en de reactie daarop was niet veel beter dan de initiële reactie op E3 2009. Enemy Unknown was gelukkig een groot succes, waarvan een groot deel waarschijnlijk aan de ontwikkelaar te danken is: Firaxis Games, bekend van de Civilization serie. Firaxis is terug en staat aan het roer van dit vervolg, dat nu ook op de PlayStation 4 beschikbaar is.

Glad to have you back, commander

Het verhaal van XCOM 2 zit iets ingewikkelder in elkaar dan dat van het voorgaande deel. Aliens zijn nog steeds onder de mensen, al lijken de mensen er vrede mee te hebben genomen. Ze worden gezien als goden die zijn gekomen om de mensheid vooruit te helpen. Wat de mensheid echter niet weet is dat er achter de schermen experimenten worden uitgevoerd om de mensheid net even wat meer buitenaards te maken, een soort hybride. De normale mens heeft dit wellicht niet door, maar het XCOM team bestaat niet uit normale mensen. Tijdens de intromissie wordt je geheugen even wat opgefrist over hoe XCOM nu ook alweer in elkaar stak. Aan het eind van de missie zie je waar het team nou eigenlijk mee bezig is, een reddingsmissie. Welkom terug, commandant.

Bekend terrein

Je keert terug naar je oude vertrouwde basis. Hier zijn nog steeds alle bekende ruimtes aanwezig, zoals het laboratorium, de barakken en de missieruimte. Het laboratorium dient uiteraard nog steeds voor het onderzoeken van diverse upgrades, waarvan sommigen je bekend zullen voorkomen en anderen helemaal nieuw zijn. Wat dat betreft, zijn de vernieuwingen in dit deel wellicht wat marginaal te noemen. XCOM 2 doet alles goed wat het eerste deel ook goed deed, maar het zoekt nooit onbekend terrein op. De opzet van de missies is vrijwel hetzelfde gebleven en er zijn niet echt nieuwe mechanismen toegevoegd aan het spel op zich.

Voor de lezers die het nog niet weten: XCOM 2 is een turn-based strategy game, zoals zijn voorganger. Vaak wordt het strategiegenre als iets gezien voor op de PC, maar daar zijn wij het niet helemaal mee eens, vooral omdat XCOM gewoon goed speelt op de PS4. Het feit dat het spel turn-based is, maakt het gewoon heel erg toegankelijk, ook met een controller. Je hoeft niet snel te handelen om je troepen in eens naar de andere kant van de kaart te verplaatsen, je kan gewoon rustig de tijd nemen om na te denken over je zet. Eigenlijk is het een schaakspel met allerlei toeters en bellen, alleen heb je in een normaal potje schaken geen upgrades voor je pionnen.

Door het neerhalen van vijanden krijgen je eenheden nog altijd ervaringspunten, waarmee zij bij elk level wat nieuws kunnen leren. Daarmee is ook de hardste eigenschap van het eerste deel natuurlijk terug; wanneer een van jouw eenheden sterft, sterft hij voorgoed. Je zal dus altijd voorzichtig willen doen met je favoriete eenheden, anders kan je ze zo maar kwijtraken in één van de missies. Dit zorgt er toch voor dat je in sommige situaties goed zal moeten nadenken over je zet, want bepaalde eenheden zal je nooit kwijt willen raken.

Ouderwets leuk

XCOM 2 kan het beste omschreven worden als ouderwets leuk. Je hebt games die grenzen opzoeken op grafisch gebied, qua verhaal of hele interessante gameplay elementen toevoegen. XCOM 2 doet dit niet en bouwt gewoon verder op een formule waar toch al niks mis mee was, waardoor het resultaat gewoon erg leuk is. Het spel voelt eerlijk aan, draait goed en er valt eigenlijk weinig tot niks op aan te merken, hoewel er misschien wat extra dingen toegevoegd hadden mogen worden en de graphics hadden zo hier en daar ook opgepoetst mogen worden.

Op grafisch gebied is er niks mis met XCOM 2, maar het doet ook niks erg goed. Het ziet er allemaal natuurlijk veel mooier uit dan het eerste deel, maar de vorderingen zijn gestaag, waardoor XCOM 2 nu nog steeds erg achterloopt op de concurrentie. Je ziet bijvoorbeeld duidelijk dat er in de gelaatsuitdrukkingen van de hoofdpersonages meer tijd is gestoken, dan in die van overige personages. Nu is dit wel vaker het geval in games, maar het valt nu wel erg op. Eigenlijk zou dit niet meer moeten kunnen met de huidige generatie, maar we zullen dit met een korrel zout nemen gezien het hier om een strategie game gaat.