tlglogo
Review: The Last Guardian – Je wordt wakker in een afgesloten grot. Zodra je je ogen uitgeveegd hebt, zie je voor je ineens een enorm beest. Je schrikt je kapot, want waar ben je? Wat is dat voor een beest? Wat doe je hier? Waarom is het beest zo angstig en gewond? Waarom zit mijn lichaam onder de vreemde symbolen? Allemaal vragen die het avontuur van The Last Guardian inleiden en waar jouw avontuur met het jongetje begint. Een avontuur waar we ontzettend lang op hebben moeten wachten, maar het maakt de verwachtingen na zoveel jaar eindelijk waar.

Het vertrouwen van Trico

The Last Guardian vertelt het verhaal van een klein jongetje dat wakker wordt op een andere locatie dan waar hij in slaap viel. Hij is alleen samen met het gewonde beest Trico dat vastgeketend ligt en nauwelijks kan bewegen. Je bent van nature goed, dus je helpt Trico door de speren uit zijn lichaam te trekken, hem eten te geven en gerust te stellen. Dat gaat in het begin vrij moeizaam, want Trico ziet jou als een vijand. Maar naarmate het avontuur op gang komt, win je zijn vertrouwen. Dat vertrouwen speelt een belangrijke rol, want zonder Trico ben je volledig kansloos en ingesloten in de grot.

tlg1

Het avontuur dat je in The Last Guardian zal beleven, bestaat uit een tocht door een vallei die geheel omringd is door een hoge bergwand. Gaandeweg zal je ontdekken wat de toedracht is van de wonden die Trico heeft, waarom jij wakker bent geworden in de grot en wat je doel is. Details daarover geven we niet, want het avontuur moet je helemaal zelf beleven voor de beste ervaring. Wel kunnen we je natuurlijk vertellen dat je met Trico een lange tocht zal maken door de mysterieuze vallei die volledig uitgestorven lijkt te zijn. In eerste instantie gaat het wat moeizaam, maar op een gegeven moment ontstaat er een band tussen jou en het beest.

Die ontwikkeling is op de manier waarop alleen Ueda dat kan. Een soortgelijke band ontstond ook met Yorda in ICO en Agro in Shadow of the Colossus. In The Last Guardian ben je afhankelijk van Trico, vertrouw je hem blind en voel je zijn pijn. Je helpt hem, en hij helpt jou, en dat is het belangrijkste aspect van het gehele avontuur. De mysterieuze vallei herbergt namelijk eeuwenoude torens, ruïnes en gebouwen van een uitgestorven beschaving. Zodoende is lang niet alles in een goede staat en zul je al klimmend en klauterend je weg naar buiten moeten vinden.

Klim op de rug van Trico

Het gebied dat je doorkruist, is lineair qua route, maar vaak zat zal je in wat open gebieden uitkomen waar je goed moet rondkijken om je weg te vervolgen. Soms dien je dat te voet te doen en soms dien je op de rug van Trico te klimmen. In het begin is het vooral vertrouwen op Trico dat hij de juiste richting op gaat, maar naarmate je verder in de game komt, is het vertrouwen dusdanig groot dat je Trico instructies kan geven. Je kan hem vijanden laten aanvallen, laten springen, met z’n poot laten slaan en meer.

tlg2

Vergeet ook niet om af en toe Trico eens te aaien en zo nu en dan gaat hij zelfs bij de pakken neerzitten, wat voor jou het signaal is dat je eten voor hem moet zoeken. Het zijn allemaal elementen van de gameplay waaruit The Last Guardian bestaat. Je bent continu samen met Trico en jullie hebben elkaar nodig. Jij hebt Trico nodig om op bepaalde plekken uit te komen, omdat Trico er naartoe kan springen. Anderzijds heeft hij jou nodig om eten te zoeken, want dat ligt veelal verborgen of op lastig bereikbare plekken waar het beest niet bij kan.

De samenwerking is gedurende het avontuur van groot belang en hoewel de game voor een overgroot deel bestaat uit platformen, zul je zo nu en dan magische wachters treffen die jou mee willen nemen en Trico zullen aanvallen. Ook zul je hier en daar glazen hangers vinden in de vorm van een oog en dat is waar Trico bang voor is. Deze dien je dan weer weg te duwen zodat ze kapot vallen of je schiet ze kapot met de magische staart van het beest, zodat je je weg kunt vervolgen. Ook deze aspecten maken deel uit van de gameplay, zij het in mindere mate, maar dat zorgt wel voor een continue afwisseling tijdens je tocht.

De band met Trico

De tocht zal bij een eerste playthrough, als je niet al te veel moeite met omgevingpuzzels hebt, een uur of twaalf duren. Gedurende die twaalf uur is de ontwikkeling van de band tussen het jongetje en Trico mooi om mee te maken. Het samenwerken is op een goede wijze in de gameplay geïntegreerd en dat zorgt voor veel mooie momenten. Trico oogt bovendien erg natuurgetrouw in zijn gedrag. Natuurlijk is het in werkelijkheid een bizar beest, maar door zijn gedrag voelt het heel erg herkenbaar aan. Trico beweegt, reageert en doet namelijk precies hetzelfde als wat een kat of hond zou doen

tlg3

Een avontuur beleven met enkel een dier aan je zijde is niet per se origineel of nieuw, maar de ervaring die The Last Guardian je voorschotelt, is bijzonder. Dat zit hem in de knappe emotionele ontwikkeling die je gaandeweg het avontuur doormaakt, maar ook in de manieren waarop je creatief moet samenwerken. Regelmatig zit je met een glimlach te kijken als je weer iets handigs uitgedokterd hebt, zodat je je weg kunt vervolgen. Je maakt je zorgen als iets niet uitpakt volgens plan en je helpt Trico waar nodig, zoals hij ook jou helpt.

Dat is de essentie van The Last Guardian, dat is waarom je de game speelt en dat is waarom je een prachtig avontuur zal beleven. Het ontstaan, de ontwikkeling en het resultaat van de band die je ervaart is uniek en bijzonder. Daarmee past deze game prima in het rijtje van de eerdere games van Ueda, maar dat beperkt zich niet alleen tot het zojuist genoemde aspect. Ook visueel voelt het heel erg herkenbaar aan. Ueda heeft namelijk een aparte visuele stijl die je in alle games terugziet, zo ook in deze game.

Visueel is The Last Guardian niet van het allerhoogste niveau, maar de mysterieuze doch sfeervolle omgevingen laten je regelmatig genieten. Zeker als je richting het einde van de game gaat en de belichting zich aanpast aan de zonsondergang ziet het er adembenemend uit. Ook de audio mag er zeker wezen, met een heerlijke soundtrack die precies op de juiste momenten opzweept, voor spanning zorgt en de juiste dimensie aan de beleving toevoegt. Het unieke taaltje en de reacties van Trico maken het vervolgens af, waardoor daar niets op aan te merken valt.

tlg4

Zoals ICO en Shadow of the Colossus…

We hebben het regelmatig aangegeven, The Last Guardian is een game zoals ICO en Shadow of the Colossus. Dat betekent dat het een emotionele en mooie ervaring moet zijn en dat de ontwikkeling van de personages één van de belangrijkste rollen opeist naast de gameplay. Deze gameplay is door het vernuftige leveldesign bij momenten fantastisch, maar in uitvoering kan het flink tegenvallen. De games van Ueda staan bekend om verschillende kenmerken. De visuele stijl is er daar eentje van, maar een ander aspect dat hierin ook meetelt, is de besturing. De besturing laat zich namelijk het beste omschrijven als ‘clunky’ en dat is net zoals in de voorgaande games.

Het gevolg is dat je regelmatig moeite zult hebben om het jongetje te laten doen wat je wilt. Dat kan – laten we eerlijk zijn – bij momenten aardig wat frustratie oproepen. Ook de doorgewinterde fan van het werk van Ueda zal dit zo ervaren. Aan de ene kant is dat wat je kan verwachten van zijn games, maar aan de andere kant had het ook wel iets soepeler gemogen, want wat is het nut van een bij momenten niet prettig functionerende besturing die wat gedateerd aanvoelt? Daarbij komt ook nog dat Trico een fundamenteel onderdeel van de gameplay is en je hem instructies kan geven, maar het zal regelmatig voorkomen dat hij niet goed luistert. Hierdoor zal Trico fout springen, de verkeerde kant op gaan en meer, en dat is zo nu en dan wat onhandig. Ook de camera wil af en toe een verkeerde hoek aannemen, waardoor je niets ziet en dat komt de ervaring ook niet echt ten goede.

tlg5

Conclusie

The Last Guardian is wat betreft de positieve en negatieve punten een lastige game. We willen iedereen deze game aanbevelen vanwege het mooie en mysterieuze, doch sfeervolle avontuur. Maar de game is niet voor iedereen weggelegd. Simpelweg omdat het anders is dan de rest en omdat de besturing flink wat frustratie op kan roepen, zeker voor mensen die niet bekend zijn met de games van Ueda. De game is absoluut de moeite waard, maar weet wel zeker dat je de game aanschaft met de juiste verwachtingen. Alleen dan zal je het avontuur echt optimaal kunnen waarderen. Kijk je langs de moeizame besturing en bij momenten vervelende camera heen, dan ga je een prachtige tijd tegemoet met een mooi verhaal.

Pluspunten

  • Ontwikkeling van de (emotionele) band tussen jou en Trico
  • Samenwerking in gameplay met Trico
  • Sterke sfeer en mooi verhaal vormen prachtige ervaring
  • Mysterieuze vallei

Minpunten

  • Besturing bij momenten frustrerend
  • Trico luistert niet altijd even goed
  • Soms onoverzichtelijk door cameraplaatsing

8.0