Preview Resident Evil VII: Biohazard – Onlangs mochten we van Capcom aan de slag met de nieuwe Resident Evil, namelijk Resident Evil VII: Biohazard. We kregen de controller in handen gedrukt op een moment in de game waarop de tutorial net was afgelopen en we mochten vanaf daar vervolgens zo’n 6 uur met de game aan de slag. We hebben dus een behoorlijk goed beeld gekregen van de game en zodoende ook een goede mening kunnen vormen over deze nieuwe Resident Evil. De game brengt een hoop vernieuwingen met zich mee binnen de franchise, maar voelt uiteindelijk toch heel vertrouwd aan. Hoe dat komt, lees je in deze preview.

Terug naar de roots van Resident Evil

Veel Resident Evil spelers van het eerste uur weten als geen ander hoe het is om tientallen kamers af te moeten gaan voor die ene kogel om verder te kunnen komen in de game. Met de afgelopen delen is dit principe alleen een beetje verloren gegaan en wist het adventure gedeelte het survival aspect te overschaduwen. In Resident Evil VII is dit echter weer helemaal terug. De puzzels zijn allesbehalve simpel en hoewel ik als speler enig logisch inzicht heb, bevond ik mezelf regelmatig in situaties waarin het toch wel even duurde voor het spreekwoordelijke kwartje viel. Dit is niet altijd even leuk voor de doorsnee gamer, die Resident Evil VII vooral wil spelen voor de schrikmomenten en het verhaal. Fans gaan dit daarentegen enorm waarderen, want dit is waar de roots van Resident Evil liggen. Heb je het niet zo op deze lastige uitdagingen en leg je dan al snel je controller weg? Dan is het spelen op een makkelijkere moeilijkheidsgraad altijd nog een optie.

Intrigerend verhaal

Het verhaal van Resident Evil VII is behoorlijk intrigerend. Je kruipt namelijk in de huid van Ethan en je gaat uitzoeken hoe het kan dat jouw vrouw Mia van de aardbodem is verdwenen. Alles wijst echter richting het huis van ‘The Baker Family’, gelegen in de fictieve stad Dulvey, in de staat Louisiana, Verenigde Staten. In dit huis wordt je vrouw vermoedelijk gevangen gehouden en dus ga jij op onderzoek uit. Het bezoeken van dit huis gebeurt met een ontzettend warm onthaal, tenminste, dat lijkt de bedoeling te zijn van de familie. Al snel krijgt dit echter een hele andere wending en is het aan jou om te zien dat je overleeft en Mia kan bevrijden uit de handen van de Baker familie.

De familie blijkt namelijk knettergek te zijn, alhoewel dat eigenlijk al meteen duidelijk wordt op het moment dat je bij hen aan tafel komt te zitten voor het avondeten. Wanneer jij jezelf echter weet los te rukken, begint het avontuur en ben je eigenlijk meer bezig met overleven, dan met het zoeken naar je vrouw. Alhoewel dat uiteindelijk wel het einddoel van de game blijft, heb je een lange weg te gaan, want je moet je eerst een weg banen langs de gekke familie en dat gaat niet zonder slag of stoot.

Schrikmomenten

De essentie van een game als Resident Evil blijft dat je jezelf helemaal rotschrikt op momenten dat je het totaal niet verwacht. Dit mag je ook weer verwachten van Resident Evil VII; regelmatig waren er namelijk momenten dat de headset niet op ons hoofd bleef zitten. Verder zijn er ook een hele hoop kleine dingen die eigenlijk erg lachwekkend zijn achteraf, maar die je toch de stuipen op het lijf wist te jagen. Wanneer jij namelijk druk bezig bent met het oplossen van een puzzel, kan het zomaar zijn dat die gekke oma Baker ergens met haar rolstoel achter je geparkeerd staat. Als jij je dan omdraait, doet ze niets dan je al gapend aanstaren, maar alleen die kop van dat mens is al genoeg voor een stuiptrekking.

Verder weet eigenlijk elk familielid wel de nodige indruk op je te maken; elk hebben zij zo hun eigen creepy kant, maar wie er voor ons echt bovenuit stak, was Margaret. Dit is de moeder (niet te verwarren met de oma) van het stel en zij komt over als een typische, manipulatieve vrouw. Met gillende vragen als “waar heb ik dit aan verdiend?” en “we houden van je, waarom zie je dat niet in” maakt ze het geheel alleen maar enger. Tel daar haar bovenmenselijke snelheid en kracht bij op en je hebt een heuse nachtmerrie van een schoonmoeder.

First person, top of flop?

Resident Evil VII moet je niet vergelijken met een first-person shooter, want het is meer een first-person survival game. De gehele game speel je, tot (in eerste instantie) verbazing van waarschijnlijk menig fan, in first-person. Dit is nog niet eerder gedaan in Resident Evil games en deze aanpak kreeg nogal wat kritiek bij de aankondiging ervan. We kunnen je echter geruststellen dat de stijl die men gekozen heeft perfect aansluit bij first-person gameplay. We willen niet beweren dat Resident Evil het first-person perspectief opnieuw uitvindt, maar men maakt wel verdomd goed gebruik van de mogelijkheden die het biedt.

De keuze voor first-person is eigenlijk al meteen duidelijk in het eerste uur van de game. Het zorgt namelijk simpelweg voor een meer meeslepende ervaring. Dat moment waarop jij Margaret recht in de ogen aankijkt omdat ze ineens voor je neus springt op de gang is onbeschrijfelijk. Het past bij de ontwikkeling van de franchise en steevast vasthouden aan third-person is geen logische keuze als een ander perspectief voor een betere ervaring zorgt. Met Resident Evil VII brengt men ontiegelijk veel vernieuwing, terwijl er toch een heel sterke verbintenis aanwezig blijft met de roots van de franchise.

Grafisch helemaal top, ook in VR

Resident Evil VII is niet alleen volledig in first-person, de game zal namelijk ook PlayStation VR gaan ondersteunen. Dat betekent niet dat er toevallig enkele bonuslevels zijn voor VR; nee, het geldt voor de gehele game. Vanaf moment één tot aan het uitspelen zou je dus in theorie kunnen spelen met een VR-headset op je snufferd. Of je dat wilt? Dat ligt eraan; degene die op zoek is naar een verhoogde hartslag en klotsende oksels vindt hier een uitkomst. De game is namelijk al eng genoeg wanneer je het gewoon op een TV speelt, laat staan in virtual reality. Dat is simpelweg niet goed voor een mens, maar tegelijkertijd wel de natte droom van menig horrorliefhebber.

Grafisch is de game wat ons betreft een looker, zowel met als zonder VR. Met VR is het natuurlijk wel minder, zijn de schaduwen wat simpeler en is de resolutie wat lager, maar alsnog ziet de game er voor VR behoorlijk goed uit. Speel je de game gewoon op je televisie, dan zul je merken dat er behoorlijk wat aandacht in de game is gestoken op technisch vlak. Er waren al bijna geen glitches en bugs meer te bespeuren in de build die wij te spelen kregen. Ook viel het op hoe mooi de game is en dat was niet eens op een PS4 Pro. Resident Evil VII is een game die je natuurlijk helemaal in het verhaal zuigt en grafische toeters en bellen zijn dan wat minder belangrijk, maar men weet door de grafische pracht voor een nog overweldigendere ervaring te zorgen.

Voorlopige conclusie

Resident Evil VII wist ons enorm te verrassen en het lijkt echt een hele goede game te worden. Het verhaal is met name iets wat er voor ons echt bovenuit sprong. De personages ontwikkelen zich goed, je leert ze stuk voor stuk goed kennen en dat alles in een bijzonder vormgegeven setting. Elk personage heeft ook zo zijn of haar eigen manier van doen en een bepaalde donkere kant over zich, waardoor het spel gedurende de verhaalvertelling boeiend weet te blijven. Het puzzelen en constant schrapen naar ammo kan voor sommige nieuwkomers een minpunt zijn, schroom echter niet om het spel op gemakkelijk te spelen. Deze modus is simpelweg bedoeld voor diegene die de game spelen voor het verhaal en niet zoveel zin hebben om met 2 kogels en een stok een eindbaas te verslaan. De uiteindelijke release van Resident Evil VII volgt al eind deze maand, namelijk op 24 januari en wij zijn erg benieuwd hoe de rest van de game zich zal presenteren.