Review: Resident Evil VII: Biohazard – De aftiteling van Resident Evil VII rolt nog over mijn scherm wanneer ik mijn laptop aanzet om deze review te tikken. Het zweet parelt op mijn voorhoofd en ik moet de acute neiging om een douche te nemen onderdrukken – het zou immers al de zoveelste keer zijn sinds ik enkele dagen geleden het reviewexemplaar van de game in mijn spelconsole schoof. Ik schrik op van het minste geluid, kijk voortdurend over mijn schouder en moet er mezelf constant van overtuigen dat de schaduwen in mijn ooghoeken slechts hersenspinsels zijn – creaties van een ongezond levendige verbeelding. Ja, voor wie het nog niet doorheeft: Resident Evil VII is dát type videogame. Een spel dat zich schaamteloos onder je huid wurmt; een gruwelijke tocht door de diepste krochten van de hel waar je je door en door smerig bij voelt; en toch een ervaring waar je steeds weer naar terugkeert. Capcom heeft met het zevende deel gedaan wat ik eigenlijk onmogelijk achtte: deze dolende franchise weer op de kaart zetten.
Meet the Bakers
Resident Evil VII is op zowat alle vlakken een nieuwe start voor de reeks en dat merken we al onmiddellijk aan de kersverse protagonist. Dit keer kruip je niet in de huid van oudgedienden als Chris Redfield, Leon Kennedy of Jill Valentine, maar mag je de aftandse schoenen aanmeten van Ethan. Deze Jan Modaal heeft weinig tot geen ervaring in gevechtssituaties en is vooral wanhopig op zoek naar zijn vrouw Mia, die drie jaar geleden spoorloos verdween. Een raadselachtig mailtje leidt hem naar een door moerassen omgeven en op het eerste zicht verlaten landhuis in de Amerikaanse staat Louisiana. De gebouwen hebben duidelijk betere dagen gekend; het dak is hier en daar ingezakt, schots en scheve muren zijn eerder regel dan uitzondering en van de her en der opgestapelde rommel zouden ze op de sociale diensten een spontane hartaanval krijgen. Niet meteen een plek waar je voor je plezier heen gaat. Ethan heeft echter geen keus. Als Mia hier ergens is, moet en zal hij haar vinden.
Na een schokkend openingsuur waar ik hier absoluut niets over wil prijsgeven, merkt Ethan dat de oorspronkelijke bewoners van het landhuis – de familie Baker – nog steeds door de gangen dwalen. Er is echter iets grondig mis met vader Jack, moeder Marguerite en zoon Lucas; getuige daarvan het mensonterende voedsel dat ze eten, de bloeddorstigheid waarmee ze door de gangen dwalen en de lijken die op verschillende plaatsen voor wandversiering spelen. Ethan is zonder het te weten op de bron van een reeks onopgeloste ‘vermiste personen’-zaken gestuit en belandt zonder pardon in de klauwen van een stelletje krankzinnigen die hun inspiratie duidelijk bij het inteeltgezin uit The Texas Chainsaw Massacre gehaald hebben. Zijn vrouw vinden en ontsnappen, dat is de boodschap. En terwijl Ethan zich een weg baant door het smerige complex, komt hij er langzaam maar zeker achter dat er meer aan de hand is. Veel meer. Tip van het huis: de game heet niet voor niets Resident Evil.
Kat-en-muis
Meer zeggen zou zonde zijn, al kan ik jullie wel vertellen dat het verhaal in Resident Evil VII meer dan de moeite waard is, ook al ontspoort het naar mijn gevoel een beetje wanneer Capcom in de slotfase van de game besluit om zonder waarschuwing alle registers open te trekken. Erg vervelend is dit niet, aangezien het plot in Resident Evil VII zich voornamelijk ontvouwt op de achtergrond. Het wat, hoe en waarom zijn in deze titel ondergeschikt aan je onmiddellijke doel: overleven en uit de klauwen van de Baker familie blijven. Geloof me als ik zeg dat je daar je handen al meer dan vol mee zal hebben. Resident Evil VII kiest resoluut voor een eerste persoon perspectief en bouwt daarmee verder op de geslaagde Kitchen techdemo en de speelbare teaser Beginning Hour. Ethans bewegingen zijn bewust log gehouden. De man kan zich verdedigen met steek- en schietwapens die door de levels heen te vinden zijn, maar erg intuïtief wordt dit nooit. Een bewuste en geslaagde keuze, volgens mij.
Eigenlijk herneemt Capcom in Resident Evil VII gewoon de exploratie gameplay uit de allereerste Resident Evil delen, een concept dat fris gehouden wordt doordat je dit keer niet langer over de schouder van het personage kijkt, maar door zijn ogen. Ethan pivoteert als een antieke draaimolen, mikt als een oma met Parkinson en haalt het in een sprint nog nét van een uit de kluiten gewassen schildpad. Stoort dit? Nou, neen. Het onhandige perspectief en de niet altijd even intuïtieve besturing dragen bij aan de spanning en bezorgen je als speler een beangstigend gevoel van hulpeloosheid, dat alleen maar versterkt wordt wanneer je tegen één van de Bakers oploopt. Bovendien is Resident Evil VII slim genoeg om de speler uit te dagen, maar hem nooit met zijn rug tegen de muur tegenover een overweldigende tegenstand te zetten. Wie zijn hersenen gebruikt, kan te allen tijde ontkomen, maar zal daar wel een bovenmenselijke dosis koelbloedigheid bij voor de dag moeten leggen.
Gruwelen à volonté
De horror in Resident Evil VII ontleent zich aan de gedrochten waar je mee af te rekenen krijgt en de omgevingen waarin je ze tegen het lijf loopt. De Bakers – vader, moeder én zoonlief – eisen elk om beurten de schijnwerpers op en doen er alles aan om je queeste te belemmeren. Net als de Xenomorph in Alien: Isolation zijn ze onkwetsbaar, wat hen ontlopen tot een must maakt. Makkelijker gezegd dan gedaan. Jack Baker marcheert als een overontwikkelde soldaat met een uit de kluiten gewassen bijl door de gangen van het hoofdgebouw, zijn vrouw Marguerite heeft zich ontpopt tot insectenkoningin in het oude herenhuis en Lucas speelt graag spelletjes die niet zouden misstaan in één van de Saw films. Zij zijn niet de enige slechteriken die je tegen het lijf loopt, maar daar wil ik verder niet te veel over kwijt. Deels omdat ik zo weinig mogelijk wil spoilen, deels omdat ik deze creaturen helaas nogal generisch vind; hun doordeweekse design doet afbreuk aan de kleurrijke terreur van de Bakers.
Voor de omgeving kan ik me niet van de indruk ontdoen dat Capcom goed naar Batman: Arkham Asylum gekeken heeft – een vergelijking die op één punt vrij laat in de game wel erg glashelder wordt. Net als in het eerste deel van de Arkham franchise, krijg je in Resident Evil VII een semi-open wereld voorgeschoteld, met verschillende te verkennen constructies die naarmate je verder komt in het verhaal beschikbaar worden. Grafisch is de game niet perfect – zo zag ik Jacks bijl op een bepaald moment door een muur heen steken en schakelt de belichting soms wel erg abrupt over van licht naar donker – maar bij vlagen wel verbluffend. Wanneer Resident Evil VII op zijn best is, komt fotorealisme wel erg dichtbij, wat alleen maar bijdraagt aan de terreur die je in-game ondergaat. Suspension of disbelief is nooit een probleem; de residentie van de Bakers voelt walgelijk écht aan, van de ondergelopen kelders onder het gasthuis tot de krakkemikkige steigers aan de rand van het moeras.
Sfeerschepping voor dummies
Resident Evil VII kiest niet langer resoluut voor confrontatie, maar bouwt geduldig op tot de spanning haast ondraaglijk wordt. Eens te meer toont Capcom zich een meester van suggestie, een sadistische beul die ervan geniet om zijn slachtoffers genadeloos de duimschroeven aan te draaien. Een schim in de verte, een subtiele verandering in de soundtrack en briljant sound design, dat je immer het gevoel geeft dat je niet alleen bent, dat iemand vlak achter je wandelt, dat één van de Bakers in de volgende kamer wacht met plannen die het daglicht niet kunnen verdragen – meer heb je niet nodig. Door het geduldig aan te pakken en niet alle kaarten in één keer op tafel te gooien, slaagt Capcom erin om je de meer vergezochte momenten – waaronder de soms wel erg groteske baasgevechten – te verkopen. Emmers bloed worden dan plots over je scherm uitgegoten in brutale gewelduitspattingen, telkens de climax van een zorgvuldige opbouw; de kers op de taart na een delicaat proces van sfeerschepping.
Conclusie
Resident Evil VII is goed. Zéér goed. Beter dan ik ooit gedacht had dat het zou zijn. Capcom heeft duidelijk goed gekeken naar het succes van games als Outlast en Amnesia, maar slaagt erin om ondanks al het leentjebuur spelen toch zijn eigen identiteit te behouden. Het verhaal gaat op het einde een beetje uit de bocht, de vijanden hadden soms wat meer geïnspireerd gekund en enkele grafische foutjes vormen een tegengewicht voor het semi-fotorealisme dat Capcom op andere momenten uit zijn mouw schudt. Probeer echter maar eens iemand te vinden die, wanneer de aftiteling rolt, daar al mokkend aan zal terugdenken. Resident Evil VII is niet perfect, maar de game is wel oprecht eng en als je me enkele jaren geleden verteld had dat ik dat hier zou verkondigen over een Resident Evil game, dan had ik je stapelgek verklaard. Resident Evil VII heeft me in zijn beste momenten de stuipen op het lijf gejaagd. Is dat genoeg? Ja. Het is zelfs het enige wat deze game moest doen. Met vlag en wimpel geslaagd!
Pluspunten
- Intrigerend plot
- Kwetsbare gameplay
- De Bakers!
- Krankzinnige baasgevechten
- Grafisch soms op het randje van het fotorealisme
- Briljant sound design
Minpunten
- Een paar ongeïnspireerde vijanden
- Mogelijk frustrerend
- Enkele grafische foutjes
9.0
Mooi geschreven review!
Ben blij dat de eerste topper van 2017 de hype heeft waargemaakt 🙂
Mvg
Resident Evil is back bitches !!
Mooie review!
Ik durf het bijna niet te vragen maar ga je ‘m ook nog eens op PSVR spelen?
@tielo: Dat is wel de bedoeling, ja. Twijfel al lang om er één aan te schaffen en deze game trekt me toch over de streep. Moet daar wel meteen de kanttekening bij maken dat ik niet weet of ik Resident Evil 7 aankan in VR. De game is al enorm drukkend en griezelig op een gewoon TV-scherm, laat staan als je er als het ware echt “in” zit. Brrr.
Zaterdag heb spel opgehaald heb hem gisteren uitgespeeld.
Hele enge spel niet normaal maar wel aan de korte kant grafisch is het top!
De bedenkers van het verhaal zijn ziek in hun hoofd , kan niet anders haha .
@Wallsight: heb hier een link dat best veel geld scheelt als je vr haalt.
Heb zelf paar dagen ook gehaald helemaal nieuw en perfect. Voor 329+6 verzendkosten.
http://www.binkysgameplay-webshop.nl/a-46727809/playstation-4/sony-playstation-vr/
goede review ik persoonlijk vind de game niet echt zooo eng ik vind zelf dat het een beetje voorspelbaar is wat er allemaal gaat gebeuren .
maar als ik de game speel met mijn psVR dan kan ik u wel verzekeren dat er zeker schrik momenten in zitten . voor het begin van het jaar is dit wel een toppertje
Review leest lekker weg voor een spel dat ik zeker ga aanschaffen.
Waar ik me wel aan stoor is dat de eerste DLC op 31 januari uitkomt en de 2e DLC op valentijnsdag uitkomt. Met andere woorden: waarom kon dit niet direct in het spel, dit lijkt erop alsof de game in stukjes is gezaagd.
Ori wat heb ik er zin in!
@94.215.77..xxx:
Doen ze tegenwoordig bij bijna elke game
$$$$$$$$
Dat is de reden
@surirav1995: Werk je er niet zelf? Lol. De website straalt overal oplichting uit. Vooral dat schreeuwerige certificaat roept alleen maar meer wantrouwen op…
Zombies?
Maar ik ga ‘m wel halen..
Thanks, prettige review. Nu weet ik zeker dat ik m wil spelen.
En dat ik m ook niét wil spelen. Pff… RE was altijd precies wat ik nog wel aan kon qua horror en shit, maar richting Outlast trek ik bar slecht zeg.
En al helemaal niet met m’n VR-bril…
Wat is nou eigenlijk het wezenlijke verschil met VR, met die langere speelduur en zo?
Ben hem in vr aan het spelen, tot nu toe supergame.
Ben 43
Leuke review.
Goed geschreven.
Helaas werd ik erg misselijk van deze game in vr (demo). En ook erg jammer dat je de motion controlls can gebruiken.
Meteen mijn PSVR aanschaf gerechtvaardigd! Meest crazy ervaring die ik ooit in VR heb gehad + ook nog eens een echte full length game. Geen Robinson’s Journey nonsens! Wat een game!
Ik heb ter vergelijking even de VR versie gespeeld en daarna de non-PSVR versie. In PS VR beweeg je een stuk trager lijkt het, maar dat komt ook omdat je voorzichtiger speelt. Tot aan de ontmoeting met Jack heb ik in non-VR 20 minuten gespeeld terwijl dit in VR meer dan 50 minuten duurde. Bijna 2 x zo lang dus.
Jammer dat ik het simpelweg gewoon niet trek om dit soort games te spelen.. maar ben blij dat ie voor de fans wel tof is!
Na het lezen van deze review heb ik NOG minder zin om deze game te spelen. Ik sta al te trillen op mijn benen als ik eraan denk. Heb hem gisteren binnengekregen, maar ik ga hem niet spelen en ZEKER niet met VR. Mijn vriend mag dit mooi zelf doen 😛
heb je dit in vr gespeeld of gewoon??
daar zat toch ook nog een flink verschil in qua speelduur??
Zeer mooie review. Heb gisteren op YouTube al een stukje walktrough gezien. Best gruwelijk. Lijkt alsof die bewoners door 1 of ander nieuw virus zijn aangetast, alsof ze een nieuwe, dwingende God hebben om te aanbidden. Straks kopen? Zal nog zien…
@Sensu: Is het dan positief of negatief dat je de game al binnen hebt? 🙂
@Sensu: Het is op z’n zachtst uitgedrukt een bijzondere ervaring, het is echt intens en overweldigend maar een speel sessie in VR met deze game geeft mij echt een oh zo voldaan gevoel haha. (I must be crazy)
Dit is wat ik al lang zocht, een game waar je echt ingezogen wordt. Als ik jou was zou ik het op z’n minst wel even proberen 😉
@212.178.124.xxx: Je kunt de loop snelheid wel aanpassen, deze staat standaard op very slow, misschien scheelt dit iets, maar wat je zegt klopt: je speelt veel voorzichtiger in VR.
Toen ik voor het eerst binnen liep in het huis, en het daar voor een gedeelte pikdonker was heb ik wel even staan aarzelen wat ik ging doen bijvoorbeeld 😛
@Guitar_Hero: Haha, ja ik ook. Ik dacht “nu gaat het gebeuren!”. Maar dat maakt het ook zo enorm vet. Vind het ook wel lekker dat het langer duurt – wil niet dat het klaar is!
@Shavir: ’t Is voor mijn vriend, die het wel leuk vindt. Dus da’s positief! Ik heb zelf geen affiniteit met dit soort games.
@Guitar_Hero: Ik houd het wel bij meekijken, da’s me al eng zat! :’)
@Sensu: Niks moet uiteraard, je vriend zal er wel van genieten 🙂
Maar je kijkt wel mee dus? Dat is sowieso zeker minder intens dan de VR ervaring.
@212.178.124.xxx: Ik wil er inderdaad ook zo lang mogelijk van genieten, ik probeer ook de tijd te nemen om alles te vinden / lezen zolang de game (en dus de spanning) het toe laat.
Dit weekend:
Drinks….check
Haze…….check
Snazzz….check
Res 7……check
PSVR…….check
Angstremmers…ehhh.. shit… snel wat oxa halen..
En dan.. “lekker chill” gamen
@Guitar_Hero: Begrijpelijk dat dat minder intens is, maar dat zal waarschijnlijk al té intens zijn. Heb al één van de bossfights meegekeken met een vriend op Twitch, vond het al niks dat hij niet gelijk doodging nadat je hem recht in het gezicht schoot en alleen maar bozer werd. De besturing is ook super sloom (opzettelijk, natuurlijk) dus da’s alleen maar extra creepy. Niks voor mij!
@Sensu: Dat stuk heb ik zojuist ook gespeeld, dat was echt wel naar ja, je moet heus op zoek naar een manier om hem te verslaan, maar de voldoening als dat gelukt is zeg wow haha!
Ik snap wel dat je er niet tegen kunt, het is niet niks, ik weet ook nog niet 100% zeker of ik de hele game in VR aan kan.
@Sensu🙂 Ik begrijp dat je geen affiniteit hebt met dit soort games. Het aantrekkelijke zal hem in het zo goed na bootsen van het on-aantrekkelijke liggen. Zelf heb ik de game net gekocht, de (HDR-bangelijk) update is geïnstalleerd en ben de intro net begonnen en heb het daar gepauzeerd. Ben ondertussen wat reviews aan het lezen en zo. Mezelf krampachtig proberen te hypen zeg maar…:( Nee joh, ben aan het genieten van de verschillen tussen de base PS4 en de Pro. Veel filmpjes met de verschillen tussen PS4 pro en Xbox One zijn er nog niet. Jammer best, die commentaren zijn grappig. Ik heb het spel om tien voor acht voor de eerste keer in VR kunnen proberen. Ik wilde alleen maar het titelscherm eens zien omdat ik de game net had gekocht en niks wilde spoilen aan mezelf. Eerst zat ik in zo’n vuile kelder met allemaal matrassen tegen de muur en gewoon 360graden in de rondte kunnen kijken was een mooie ervaring, maar nog niets dat ik niet gezien had dus echt weggeblazen was ik niet. Totdat ik het titelscherm zag. Wat Raar. Ik wilde al instinctief een lade open trekken, die balpen voor mijn neus inspecteren en op de knopjes van die cassetterecorder drukken. Een vriend van mij vond dat ook knap, want achter ons was een soort slaapkamer met veel goud-tinten te zien. Direct daarna nam ik de VR-bril en koptelefoon van mijn hoofd. ik had genoeg gezien. Wat vast staat is dat ik de VR-bril eind dit jaar met Kerstmis zal hebben. (wie weet is er dan een VR-versie van No Mans Sky tegen dan) 🙂
@212.178.124.xxx: Interessant om weten. 🙂
@Guitar_Hero: Jammer dat de game geen ondersteuning biedt voor Nederlandse ondertitels, zoals bij een verbazingwekkend aantal games het geval is. (No Mans Sky, Uncharted 4) Niet dat ik het Engels niet begrijp (heel goed zelfs) maar 3D beelden verwerken en daarbij nog eens onbewuste aandacht aan de vertaling van het Engels besteden gaan niet goed samen. Daarom zet ik de Engelse subs gewoon af omdat die meer afleiden dan je denkt en hoef ik alleen maar naar het scherm te kijken om te vertalen en vooral: te spelen.
@Shavir: Hier heb ik zelf gelukkig geen last van, ik kijk ook naar Engelse films met Engelse subtitles of zonder.
Ik vind Nederlandse vertaling vaak tenenkrommend, maar als je het nodig hebt is het helaas niet anders.
@Guitar_Hero:
Idd. Heel jammer als je niet zonder odt kunt. Vooral vertaalde odt. Vooral omdat het je aandacht afleidt van (vaak) belangrijke details in beeld.
Ik moet zeggen tot nu toe, de ervaring met vr is echt gaaf. Ik hoop echt dat ze deze technologie blijven gebruiken. Ik snap eigenlijk ook niet waarom ze geen alien isolatie vr gaan maken. Survival games moeten tegenwoordig standaard vr modus erbij krijgen, ik denk dan ook dat de verkoop van vr brillen dan de lucht in schiet.
@coristus: Mee eens.
Dit is een ervaring in vr. Ongekend en aan te raden voor elke horror / survival fan.
Vet spel en in het begin ook heel eng alleen de overige vijanden (buiten het gezin om dus) halen het niveau omlaag. Het spel is dan helemaal niet meer eng imo.
Moet het spel nog een keer voor de tweede keer uitspelen maar ik hoop dat het spel op een hoger niveau een stuk enger is of meer verrassingen heeft.
Bedacht me trouwens tijdens het spelen dat Alien Outlast echt super eng zou zijn met VR lol.
Net binnen gehaald en frustrerend merk ik wel, maar this gewoon een uitdaging met weinig kogels.