Review: Fate/Extella: The Umbral Star

Review: Fate/Extella: The Umbral Star – Ik neem nog een slok van mijn koffie. De zure, wrange smaak wil niet uit mijn mond verdwijnen. Ik zucht nog even diep alvorens ik begin met schrijven. Oh Japan, wat hebben wij toch een ironische haat-liefde verhouding. Hoewel je ons prachtige games als Persona, Final Fantasy, Grand Kingdom en nog veel meer brengt, breng je ons ook… dit. Dit vreemde, totaal overbodige, niche spelletje. Dit is Fate/Extella: The Umbral Star en waarom wij dit een blauwdruk vinden van alles wat er mis kan gaan met een Japanse game, vertellen we je hieronder in de review.

Wat een verhaal

Voor kenners van deze serie, Fate/Extella draagt dezelfde kenmerken, maar is geen direct vervolg op de eerste game uit de reeks, Fate/Extra. Je speelt als een eigen gecreëerd karakter waar je dus een eigen naam aan kan geven. Jij bent de leider van het koninkrijk en onder jou heb jij diverse dienaren. De eerste met wie je te maken krijgt, is een dame genaamd Nero, die een behoorlijk ongezonde affectie richting jou toont. Houd in gedachten dat dit niet alleen het geval is wanneer je besluit als een man te spelen, maar ook als een vrouw zijnde. Dit thema noemen ze simpelweg een “harem” in Japan.

Dat is op zichzelf al een vrij vreemd gegeven in deze context en de rest van het verhaal weet ook niet echt veel zoden aan de dijk te zetten. Jij bent in het bezit van de Regalia, een ring die bewijst dat jij de leider bent van het koninkrijk. Helaas is het snel over met de “one ring to rule them all”, aangezien er nog een persoon in het bezit is van een Regalia. Wat volgt, is een oorlog tussen twee koninkrijken en hier komen jouw dienaren natuurlijk van pas. Nadat je het eerste gevecht hebt voltooid als Nero, komen de momenten die ons doen zuchten.

Leentjebuur spelen

Een aantal lezers zullen wel bekend zijn met de ontwikkelaar Omega Force. Deze ontwikkelaar doet heel vaak hetzelfde trucje met Dynasty Warriors, One Piece: Pirate Warriors en Toukiden. Wanneer deze games je bekend voorkomen, kan je al een beetje inschatten hoe Fate/Extella werkt. Je loopt rond over een kaart waar diverse gebieden zijn die jij kan veroveren door te vechten. Wanneer je genoeg gebieden overneemt, verschijnt er een baas en die dien je dan te verslaan. Het vechten an sich voelt goed aan, maar dat kan ook te maken hebben met de lage moeilijkheidsgraad. Ook met bazen zul je niet echt veel moeite hebben.

Naast het hele hack & slash aspect is een ander onderdeel in Fate/Extella erg belangrijk en dat is relaties opbouwen. Door de juiste keuzes te maken in je gesprekken met jouw dienaren, kan je een soort band met ze opbouwen. Jawel, we hebben hier te maken met misschien wel ’s werelds eerste hack & slash/datingsimulator. Ja, dat klinkt net zo slecht als het daadwerkelijk is. Door relaties op te bouwen, worden jouw dienaren wat krachtiger op het slagveld of speel je diverse outfits voor ze vrij. Origineel is het wel, maar wij krijgen er een wat vreemd gevoel bij.

Een eeuwige vloek

We hebben zelf inmiddels ook door dat we in herhaling vallen. Dit neemt echter niet weg dat we dit gewoon blijven benoemen. Fate/Extella is ronduit lelijk te noemen. Wederom hebben we te maken met een game die voornamelijk voor de PS Vita is ontwikkeld, wat vrij logisch is, gezien Fate/Extra een PSP game was. Omdat de PS Vita niet zo lekker loopt, brengen ze daarom Fate/Extella ook weer naar de PlayStation 4 en weer hebben we te maken met een game die simpelweg naar een hogere resolutie is gebracht, maar meer dan dat ook niet. Dit is gewoon ronduit lui en het resultaat is ook weer allesbehalve mooi te noemen.

Het audiomateriaal is redelijk. Erg veel voice-acting is er niet in de game aanwezig, de muziek doet zijn werk en daar is alles mee gezegd. Het is ook niet gek dat er zo weinig audio aanwezig is, aangezien de game nog geen 4GB in beslag neemt op je harde schijf, wat op zich gunstig is. Desalniettemin kunnen we niet genoeg benadrukken dat dit soort luie praktijken moeten ophouden. Maak een game volledig voor de PlayStation 4, of doe het niet. Al helemaal niet als je het spel voor de volle mep in de winkels legt. Het is en blijft onacceptabel in onze optiek en we moeten dit dan ook gewoon afstraffen, want het speelplezier komt het niet ten goede.