Review: NioH

Review: NioH – NioH lijkt precies op het juiste moment uit te komen. From Software zet vooralsnog een punt achter de Dark Souls franchise en het laatste wat we er voorlopig van zullen zien, is de Ringed City DLC die eind maart verschijnt. NioH is een game die precies in hetzelfde straatje lijkt te passen: streng, maar rechtvaardig met een hoge moeilijkheidsgraad. Daar laten wij ons echter niet door afschrikken, want dat is juist het aanlokkelijke van dit soort games. Het vallen en opstaan heeft zo haar charme en weet ondanks alle tegenslagen uit te nodigen tot een nieuwe poging die jammer maar helaas veel te vaak eindigt in hetzelfde noodlot. Met lood in de schoenen stormen we af op de vijandelijke Yokai, die ons geen hartelijk welkom heten.

Onze reis begint op een onverwachte plek

We worden wakker in een muffe, koude kerker in een plaats die we zo even niet kunnen thuisbrengen. We kijken om ons heen en al gauw horen we een stem die ons naar een uitweg begeleid. De eerste vijanden die we tegenkomen, zijn duffe gevangenisbewaarders en al gauw wordt bekend waar we ons bevinden: in de Tower of London. In gevangenschap genomen na een excursie voor Amrita (vergelijkbaar met Souls in Dark Souls) in het oosten, zou het geheim van de stenen verloren zijn gegaan met de laatste adem van de hoofdpersonage, William Adams. Gelukkig zijn de Engelse bewakers een schoolvoorbeeld van simpele vijanden en weten we een mogelijke uitweg te vinden via het hoogste punt van de toren, maar daar staat onze eerste uitdaging voor ons klaar.

Het leek ook zo gemakkelijk, het ontsnappen uit de toren. Je hebt nog niet eens de mogelijkheid om alle toeters en bellen van het ‘samoeraischap’ uit de kast te trekken en toch ging alles zo simpel. De uit de kluiten gewassen Executioner baas is een ietwat geduchte tegenstander, maar hoe groter ze zijn, hoe harder ze vallen. Gedreven door de haat en nijd veroorzaakt door de duivels uitziende Edward Kelley, vindt hij zijn laatste rustoord door Williams bijl. William probeert het met zijn nieuw verkregen kracht op te nemen tegen Kelley, maar valt van de toren in zee en wordt genoodzaakt zijn zoete wraak voor later te bewaren.

Onderweg naar waar de zon opkomt

Wanneer je voor het eerst voet zet in Japan, onderga je eerst een basis training zodat je overweg kunt met de wapens en de vechtwijze van de samoerai. Deze is wat beknopt, maar je kunt (zodra je dit vrijspeelt) te allen tijde terughalen om nog eens de basis onder handen te nemen mocht het je niet zo goed afgaan. Dit beperkt zich echter tot het vechten en verdedigen, maar er zijn nog heel veel geheimen in NioH die je gaandeweg uit zult moeten vinden. Bijvoorbeeld Ninjutsu, Onmyo magie en een enorme hoeveelheid items waarvan je niet weet waarvoor het gebruikt wordt tot je het probeert. Dit hoef je echter niet onder de knie te krijgen om de game te kunnen spelen, want het is een optionele extra die je gebruiken kan wanneer het jou uitkomt. Hierdoor zijn er veel verschillende manieren om de game te spelen, die je niet beperken in je speelwijze als je van een bepaalde methode geen fan bent.

De manier van de samoerai

Wat wel belangrijk is om onder de knie te krijgen, en wat uiteindelijk een fundamenteel onderdeel van de gameplay vormt, is het beheersen van de Ki-pulse en wapen stances. De Ki is het equivalent van stamina en dit bepaald hoe lang je kunt sprinten, hoe vaak je kunt ontwijken, klappen kunt incasseren, maar voornamelijk; klappen uitdelen! De Ki-pulse is iets wat je helpt om je Ki niet volledig te doen wegebben zodra je een gevecht aan gaat. Een kort moment zie je blauwe glittertjes om je heen en een juist getimede klik op de R1 toets zorgt dat een gedeelte van je Ki plots weer terug is en sneller weer aangevuld wordt. Hierdoor kun je langer in een gevecht blijven zonder dat je je hoeft terug te trekken.

Ook wapen stances zijn ideaal om je aan te passen op verschillende scenario’s, maar maak je hierover niet teveel druk aan het begin van je reis. De game laat het toe om eerst bekend te worden met de combat en geeft je toegang tot een breed arsenaal aan verschillende wapens om erachter te komen wat je het beste bevalt. Ook zal het tijdens de eerste missies niet veel uitmaken of je in Strenght hebt geïnvesteerd om meer schade aan te richten met je bijl, maar daarna hebt besloten om met de Kusarigama verder te gaan. Mocht je echt het idee hebben dat je de verkeerde investering hebt gedaan, dan is er nog een item waarmee je de statistieken opnieuw kunt indelen. Wees dus niet bang om te experimenteren.

Nieuwsgierigheid doodde de kat niet, hebzucht wel

De algemene speelstijl van NioH is wat sneller dan wat we gewend zijn van Dark Souls. De Yokai wuift ons lonkend toe, met slechts een klein beetje health over, maar met een heel groot wapen in de hand. De Yokai dragen een besmettelijk aura met zich mee die ervoor zorgt dat je Ki niet snel herstelt en hierdoor moeten we dus onze snelheid aanpassen. Hoe vaak we niet dat kleine stukje health nog even wilden wegmeppen, maar daardoor helaas aan ons einde kwamen. De game is absoluut niet oneerlijk, en vaak was het onze eigen hebzucht die ons de das om deed. Sommige vijanden (vooral bazen) zijn ook bovengemiddeld verstandig voor AI gestuurde wezens en wisten ons regelmatig te verrassen toen zij niet in eenzelfde rotatie terugvielen en zich regelmatig aanpasten op onze speelstijl.

Een nieuwe manier om de AI op de proef te stellen, is door de komst van de Revenant summons. Dit zijn bebloede zwaarden op de plek waar een persoon is gestorven (vergelijkbaar met de Dark Spirit in Dark Souls), die je kunt oproepen om te bevechten voor Glory en een kans op hun items. Deze kopiëren de speelstijl van de persoon en zijn hierdoor vaak ook een stuk uitdagender om te verslaan. Gelukkig heb je wel een grote kans op goede items wanneer je ze verslaat en ook op Amrita waarmee je weer kunt levelen, dus het is vaak de moeite wel waard. Revenants die de game zelf plaatst, blijven weg na één keer verslagen te zijn. Revenants van daadwerkelijke spelers kun je opnieuw oproepen indien gewenst.

Een aanlokkelijke nieuwe kijk op het genre

Er zijn nogal wat dingen die NioH, ondanks de vanzelfsprekende gelijkenissen met Dark Souls, uniek maken. Zo merk je dat de snellere combat een grote impact heeft op hoe je de game speelt. Het dodgen maakt geen gebruik van de zogeheten invincibility frames en dus zijn specifieke aanvallen met een groot oppervlak moeilijker te ontwijken. Om aanvallen te blocken kun je je wapen voor je houden, maar hiervoor lever je wel een gedeelte aan Ki in. Ook zijn er speciale aanvallen die je kunt vrijspelen door Skill Points in te leveren, welke op bepaalde momenten het leven een stuk simpeler maken. Van grote sweeping aanvallen met je bijl tot grapples met je Kusarigama wanneer je vijand al zijn Ki heeft opgebruikt; dit alles maakt het spelen een stuk leuker en vooral gevarieerder dan de standaard block, stab & roll.

Ook de wapens, armor en andere soort equipment zien een aangename verandering, namelijk de ‘random stat allotment’. Dit wil zeggen dat de statistieken op alles wat je kunt gebruiken willekeurig worden ingedeeld, maar wel passend bij het type wapen. Wil je wat meer invloed hebben op de stats die je wapen rijk is, dan kun je sommigen overdragen via een Soul Match, waarbij je twee wapens met elkaar fuseert tot één beter wapen. Daarnaast kun je je wapens en armor ook beter maken door speciaal verkregen items te forgen. Voor de liefhebber is er ook een mogelijkheid om je armor of wapen het uiterlijk te geven van iets anders, zodat William er altijd uitziet om door een ringetje gehaald te worden – passend bij het imago van de samoerai in de jaren 1500.

Zijmissies en lore

Nadat je de eerste paar missies hebt uitgespeeld, worden de mogelijkheden van wat je kunt doen wat uitgebreid. Zo krijg je zijmissies tot je beschikking en kun je ook terug naar bepaalde gebieden om de Kodama te verzamelen. Dit zijn schattige, kikkerachtige wezentjes met een schaaltje op hun kop. Deze kun je naar de Shrine summonen waar je ook Amrita kunt gebruiken om te levelen. Deze staan dan al dansend en zingend op de Shrine en hier kun je hun zegen ontvangen. Deze hebben verschillende uitkomsten, waaronder meer Amrita wanneer je vijanden verslaat of een hogere drop kans op Elixirs waarmee je kunt healen. Jammer genoeg kun je niet zomaar weg uit een gebied waar je louter heen ging omdat je bijvoorbeeld een collectable hebt gemist. Dit kan slechts met een specifiek item, die je niet altijd ter beschikking hebt, waardoor je bijgevolg al afgeronde missies helemaal opnieuw moet uitspelen ondanks dat je deze enkel opstartte vanwege een collectable.

De zijmissies zorgen ook voor meer wetenschap over de lore van de samoerai. De personages hebben echt bestaan en sommige van de gebeurtenissen zijn (gedeeltelijk) gebaseerd op waargebeurde verhalen, natuurlijk met een vleugje fictie door een intens duistere sfeer in positieve zin. Na een aantal missies hadden we al het idee dat we heuse samoerai kenners waren. Een leuk feitje is dat hoofdpersonage William één van de enige Westerse samoerai was, die samen met de Nederlandse Jan Joosten van Lodesteijn naar Japan ging op het Nederlandse schip “De Liefde”. Dit wordt allemaal ook verteld tijdens de game en is dus enorm interessant om kennis over op te doen, terwijl je speelt.

Slim leveldesign, maar de game mist wat afwerking

Het leveldesign van NioH is allesbehalve recht toe, recht aan. Team Ninja heeft ontzettend veel aandacht gestoken in haar leveldesign, die in sommige gevallen een werkelijke puzzel kan zijn. Als je een bepaalde deur door moet, een ladder of een schakelaar moet vinden of misschien wel een shortcut, kan deze soms in de hectiek wel eens verloren gaan in het donker. Gelukkig beginnen ze te glimmen zodra je dichtbij komt, dus ze zijn niet volledig te missen. De aankleding van de levels is prima, maar bepaalde props worden misschien iets te vaak herhaald. Er zijn veel details zichtbaar, maar het is verder niet speciaal te noemen. Wel leuk is de toevoeging van Japanse muziek in cut-scènes en kleine audio queues waardoor je weet dat er Kodama in de buurt zijn.