Review: Torment: Tides of Numenera – Je staat er niet altijd bij stil, maar games zijn door de jaren heen heel erg veranderd. Zo had je bijvoorbeeld met RPG’s vroeger heel veel fantasie nodig, doordat deze games veelal bestonden uit geschreven tekst met af en toe een onduidelijk plaatje. Vandaag de dag is dat niet meer nodig, want graphics laten zien in wat voor omgeving je je bevindt en of een personage boos of blij is. Toch gaat InXile Entertainment weer terug in de tijd met Torment: Tides of Numenera. Het spel wordt wel voorzien van hedendaagse graphics, maar het verhaal en de dialogen worden verteld door middel van geschreven tekst. Levert dit een leuke game op of is er een reden dat er steeds minder gebruik wordt gemaakt van het geschreven woord in RPG’s?

Geduld

Hou je van RPG’s en ben je blij dat er weer een game in je favoriete genre op de markt komt, dan zal je je enthousiasme toch even wat af moeten remmen. Hoe je het ook wendt of keert, Torment: Tides of Numenera is absoluut niet voor iedereen geschikt, inclusief fans van dit genre. RPG’s vragen al heel veel geduld van een speler, maar door het veelvuldig gebruik van geschreven tekst wordt dit nog eens meer dan verdubbeld in dit spel. Niet alleen dialogen worden in woord weergegeven, maar ook omschrijvingen van omgevingen en trekjes van personages. Als je Torment wilt gaan spelen, dan moet je je klaarmaken om een compleet boekwerk te lezen.

Niet slecht

Nu lijkt het al meteen dat Tides of Numenera wordt afgeschreven, maar niets is minder waar. Er gaat een heel goed spel schuil achter de ‘vreemde’ aanpak van de ontwikkelaar. Dit komt ten eerste doordat het verhaal prima in elkaar steekt en de teksten heel erg goed geschreven zijn. Deze geven de speler zeer gedetailleerde informatie, zelfs meer dan mogelijk is op visueel gebied. Je kan zo dus heel goed anticiperen op personages die je tegenkomt. Dit is echter maar één van een aantal features die Tides of Numenera doen onderscheiden van de meeste RPG’s.

Geen geweld

Een ander punt waar InXile met Torment voor een andere aanpak kiest, is met de gevechten. In RPG’s weet je dat je geweld zal moeten gebruiken en dat je dit ook meerdere keren tijdens je avontuur zal doen. In Tides of Numenera kan dit ook, maar je hebt ook de mogelijkheid om het niet tot bloedvergieten te laten komen. Je kunt, voordat een opstootje escaleert, proberen om met de andere partij te praten om zo geweld uit de weg te gaan. Zelfs als je niet hebt kunnen voorkomen dat je wordt aangevallen, dan kun je vaak zelfs nog tijdens het gevecht proberen om iemand om te praten. Je kunt dus woordgevechten gebruiken om erger te voorkomen en dat is heel erg vet.

Natuurlijk kun je er ook voor kiezen om altijd geweld te gebruiken en dan krijg je een turn-based gevecht voor je kiezen waarin je jezelf en eventuele teamgenoten kunt aansturen. Hier voelt de game meer aan als een traditionele RPG en heb je verschillende mogelijkheden om aan te vallen en te verdedigen en werkt het zoals je gewend bent van andere titels in hetzelfde genre. Hier moet je dus strategisch denken en goed opletten wat je vijand allemaal doet. Ook dit gedeelte zit prima in elkaar en geeft de speler veel mogelijkheden.

Punten verdelen

Waar je zowel tijdens de gevechten als tijdens je avontuur rekening mee moet houden, zijn de zogenaamde ‘Stat Pools’. Dit zijn Might, Speed en Intelligence en voor elk heb je een bepaald aantal punten. Deze punten heb je nodig om meer kans te maken dat acties slagen. Zo heb je Intelligence nodig om bijvoorbeeld iemand om te praten. Hoe meer je hier van gebruikmaakt, hoe groter de kans is dat je dit lukt. Dit wikken en wegen hoeveel je gebruikt en dat je niet te veel verbruikt voor eventuele aankomende situaties, geeft de game een extra strategische laag.

De dood biedt uitkomst

Er is nog een punt waarmee Tides of Numenera het anders doet dan anders. Zo kan de dood hier soms heel positief uitpakken. Jij bent namelijk een gebruikt omhulsel van ‘The Changing God’. Hij betreedt lichamen om zo sterker te worden, maar gooit deze weg als hij ze niet meer nodig heeft. Deze omhulsels gaan echter niet dood, maar komen op magische wijze weer tot leven. Jij bent de meest recente ‘cast off’ en probeert te begrijpen wat er nu allemaal gebeurt is. Het proces heeft je geheugen dus aangetast, maar een prettige bijkomstigheid is dat je van de dood kunt ontsnappen. Dus ook in de dood zijn er veel mogelijkheden waar je gebruik van kunt maken.

Op één lijn

Tides of Numenera geeft de speler dus heel veel vrijheid en doet dus heel veel dingen anders dan anders, maar is qua leveldesign vrij lineair. Het komt er op neer dat de game bestaat uit verschillende levels die elk bestaan uit een aantal gebieden. Er is dus geen open wereld en je bent daardoor wat minder vrij om te doen wat je wilt. Je kan wel in elk gebied vrij rondlopen, maar ben je een level voorbij, dan moet je je weer richten op het volgende level. Dat is op zich helemaal niet erg – want het is qua verhaal natuurlijk wel met elkaar verbonden – maar doordat de game voor de rest de speler zoveel mogelijkheden geeft, voelt dit wel wat beknopt aan.

Meer dan genoeg

Gelukkig weet Tides of Numenera qua content wel uit te pakken. Er is meer dan genoeg te doen in het spel. Je zult al een flinke tijd bezig zijn met het hoofdverhaal, maar daarbuiten zijn er nog zat zijmissies waar je je aan kan wagen. Toegegeven, deze zijn niet altijd van dezelfde kwaliteit als het hoofdverhaal, maar geven vaak wel meer inzicht in wat er gaande is in de wereld waarin jij je bevindt. Zo word je nog meer door het verhaal opgeslokt. Ook zijn er heel veel verschillende manieren waarop iemand op jou kan reageren en hebben jou acties consequenties voor het verloop van het verhaal, dus kan een tweede poging om het spel te spelen je een hele andere ervaring geven.

Technische mankementen

Op het technisch vlak is het helaas niet allemaal rozengeur en maneschijn. Dat het spel grafisch niet heel erg interessant is is op zich niet zo erg, maar wel dat het beeldverloop allesbehalve soepel is. Het beeld stottert continu en slaat soms wel heel erg over: je personage lijkt dan te teleporteren. Dit zorgt voor een onverzorgd uiterlijk en het speelt ook niet zo lekker. Dit geldt ook voor de besturing. Deze had een stuk strakker gemogen. Er wordt traag gereageerd op je commando’s en je wil hierdoor nog wel eens even vast komen te zitten op plekken waar je niet zoveel bewegingsvrijheid hebt. Nu vragen dit soort games niet om vliegensvlugge responstijden, maar in Torment beïnvloedt dit soms het speelplezier en dat is natuurlijk nooit goed.

Een ander probleem dat de game niet ten goede komt, zijn de vele laadmomenten. Je komt steeds in kleine omgevingen terecht en als je naar een andere omgeving gaat, dan moet deze geladen worden en dit laat vrij lang op zich wachten. Vooral als je de verkeerde kant bent opgelopen of dat je door verschillende omgevingen heen moet om bij een bepaald punt te komen, is het een drama om dan steeds te moeten wachten. Het haalt je gewoon uit de game. Torment: Tides of Numenera heeft wel een grote day one patch, maar deze lost de eerder genoemde technische problemen helaas niet op.

Conclusie

Torment: Tides of Numenera is absoluut niet voor iedereen, maar als je geen problemen hebt om grote lappen tekst te lezen dan ga je een leuke tijd tegemoet. Er gaat een heel goed verhaal schuil achter de game en de wereld waarin je je bevindt is erg interessant. Het spel durft anders te zijn dan andere RPG's van vandaag de dag en weet zich daarmee een geheel eigen identiteit te geven. Qua gameplay zit de titel van InXile ook prima in elkaar en er is genoeg te doen om je tientallen uren te vermaken. Het is op zich wel een vrij lineair avontuur en dat gaat een beetje tegen de rest van het spel in. De game stelt alleen op technisch vlak erg teleur. Een stotterend beeldverloop, vele en lange laadtijden en een besturing die de game regelmatig in de weg staat, zorgen er voor dat Tides of Numenera een flinke deuk oploopt.

Pluspunten

  • Prima verhaal
  • Zeer goed geschreven
  • Turn-based gevechten werken prima
  • Mogelijkheid om geweld te kunnen voorkomen
  • Doodgaan hoeft niet altijd negatief uit te pakken
  • Zeer veel mogelijkheden om situaties aan te pakken

Minpunten

  • Erg stotterend beeld
  • Veel laadmomenten die ook nog vrij lang zijn
  • Besturing is niet ideaal

8.0