Review: Persona 5

Review: Persona 5 – Het is al een lange tijd geleden dat er een nieuwe Persona game is verschenen op de PlayStation, maar volgende week is het voor ons eindelijk zo ver. Bijna tien jaar na het verschijnen van Persona 4 op de PlayStation 2 wist Atlus dat het tijd was voor de daadwerkelijke terugkeer naar de Persona serie. Eerder ‘slechts’ een spin-off van de Shin Megami Tensei, heeft Persona nu een onmiskenbare naam voor zichzelf opgebouwd die zonder blikken of blozen de originele uitgaves weet te overschaduwen. Zo’n vier jaar na de initiële aankondiging is het de taak aan Persona 5 om deze eer hoog te houden, wat niet de makkelijkste klus is wanneer de wereld met smart wacht op een geniale iteratie op het succes van haar voorganger.

Ik zeg niets, tot ik mijn advocaat heb gesproken

Persona 5 laat je vanaf het begin kennismaken met de protagonist die zich in een nogal benarde situatie bevind. In een moment van impuls probeer je een jongedame te redden van haar vriend, die haar – zacht gezegd – nogal hardhandig aanpakte. Ieder normaal denkend mens had waarschijnlijk gedaan wat wij ook deden, maar helaas eindigde het in een veroordeling voor mishandeling in ons nadeel. Hoe dit gebeurde, mag Joost weten, maar we zeggen hierdoor ons thuis gedag en verhuizen naar Tokio, waar we ondergebracht worden bij een voogd en een nieuw en verbeterd leven moeten beginnen. Hierbij hoort een nieuwe school, een baantje en nieuwe vrienden. Helaas hebben zowel de leraren als de studenten lucht gekregen van je strafblad en je zult daarom nogal wat moeite moeten doen om hun vriendschap te winnen.

En dat is iets wat erg belangrijk is in een game als Persona 5. Je vrienden, in deze game ‘Confidants’ genaamd, zijn van groot belang voor de ontwikkeling van je personage en natuurlijk zijn Persona. Voor degenen die niet bekend zijn met de franchise: dit zijn wezens die ontstaan zijn uit de werkelijke gevoelens van je hart. Hoe meer je met ze vecht, des te hoger hun level en hoe meer verschillende aanvallen ze leren. Ze delen hun HP met hun eigenaar, dus zodra die het nulpunt bereikt heeft, zullen ook je Persona geen invloed meer hebben op het spel. Je kunt ze voor het gemak vergelijken met Pokémon en ze beschikken over aanvallen van verschillende elementen. Je aanvallen kunnen ofwel Health Points of Skill Points gebruiken, maar wees op de hoogte dat SP niet zo gemakkelijk wordt aangevuld als HP en je moet er daarom voorzichtig mee omgaan.

De mysterieuze Velvet Room

De Persona staan allen in verband met een kaart die hun ‘Arcana’ aangeeft en deze staan weer in verband met één van de Confidants. Wanneer je bevriend raakt met bepaalde personages en daarmee een band opbouwt, zullen ook de Persona’s met eenzelfde kaarteigenschap – de Arcana – sterker worden. Je kunt ook Persona’s creëren en versterken door executies in de Velvet Room: een speciale plaats in een andere dimensie waar alleen jij kan toetreden. Hier kun je eindeloos experimenteren om zo een sterk arsenaal van Persona op te bouwen, welke weer van groot belang zijn tijdens je reis. Denk bijvoorbeeld aan Persona met bepaalde elementen die sterk zijn tegen vijanden waarvan je er ongetwijfeld een groot aantal zult tegenkomen tijdens je missies.

Maar voordat je hieraan begint, zul je bij het begin moeten beginnen. Persona kunnen gebruikt worden in de Velvet Room vanaf het moment dat je deze ‘vangt’. Dit doe je tijdens de gevechten. Het enige wat je hiervoor hoeft te doen, is het zwakke element van de specifieke Persona vinden die je wilt vangen en er dan voor zorgen dat alle vijanden op hetzelfde moment ‘Weak’ en dus kwetsbaar zijn. Vanaf dit moment wordt de zogeheten ‘Hold Up’ ingeschakeld, en hierbij richten jij en al je teamgenoten je wapen op de verzwakte vijanden. Je hebt dan de mogelijkheid om te onderhandelen op drie manieren: je eist geld, items of je vraagt of zij bij je team komen. Je moet ze dan wel eerst overtuigen en je krijgt twee gespreksopties, die steeds anders zullen zijn. Is de Persona blij met je antwoorden, dan zal je hem tijdens gevechten kunnen gebruiken, maar speel je hem ook vrij voor gebruik in de Velvet Room.

Lekker old-school

Persona 5 is, net zoals haar voorgangers, een turn-based game die ondanks alles toch erg vernieuwend overkomt. Het heeft elementen van voorgaande Persona games in een nieuw jasje gestoken en speelt lekker snel weg, terwijl je toch om de beurt moet aanvallen. Dit komt ook door het ‘geheugen’ van eerder gebruikte aanvallen, die door een simpele druk op de R1 knop precies de juiste aanval kiest waarvoor een bepaalde vijand zwak is. Je kunt ervoor kiezen om enkel het hoofdpersonage te besturen en voor de rest van je team een specifieke tactiek in te stellen, maar je kunt ook alle personages zelf besturen. Dit heeft natuurlijk wel de voorkeur, aangezien de personages niet altijd precies doen wat je van ze verwacht. Het is misschien niet perfect, maar het komt wel heel dichtbij!

Een indrukwekkend bezoekje aan het lokale paleis

Je mag je na een uitvoerige tutorial en de introductie aan de Velvet Room wel een hele ‘Phantom Thief’ noemen zodra je de eerste schat uit een paleis rooft. Je gebruikt jouw krachten en die van je Persona om in de Metaverse de slechte schaduw van een bestaand persoon in de werkelijkheid aan te pakken. Dit manifesteert zich in de vorm van een paleis vol met vallen en vijanden. In het diepst van dit paleis bevindt zich de schat, wat een verwezenlijking is van het diepste, meeste duistere verlangen van de eigenaar. Zodra je deze hebt gestolen, zal de persoon in de werkelijkheid zich schuldig voelen voor al het kwaad wat hij aanricht en zo wordt de wereld met jouw hulp een betere plek.

Terwijl je bezig bent met de wereld te redden, moet je ook nog voldoen aan de sociale kant van het leven. Zo is het, zoals eerder al gezegd, van groot belang om nieuwe vrienden te maken en deze relaties te onderhouden, te studeren en ga zo maar door. Dit alles neemt tijd in beslag en je hebt slechts een korte tijd om al deze acties te ondernemen. Je zit altijd met een deadline, waarbij je te allen tijde de kalender in de gaten moet houden om ervoor te zorgen dat je niet in tijdnood komt. Houd je echter altijd een oogje op de tijd, dan kom je nagenoeg nooit in een stressvolle situatie terecht waarbij je met geen mogelijkheid nog je deadline haalt. Gebeurt dit wel, dan is het game over. Mocht je niet zeker weten wat je het beste kunt doen, dan kun je via de Netwerk optie raadplegen wat anderen op die dag deden. Zo heb je altijd een leidraad.

Sfeervol en met passie gemaakt

Het valt al vanaf het begin af aan te merken dat Persona 5 een project vol passie is geweest. Van de comic book stijl tot aan de muziek, het past gewoon bij de sfeer die Atlus probeert te creëren en daarin direct slaagt. Het is een project uit het hart van de ontwikkelaars, wat valt af te zien aan hoeveel tijd er is gestoken in de kleine details van de Confidants tot aan je verschillende Persona. De game is ook grotendeels gebouwd op character bonding, wat een maker of kraker kan zijn wanneer het (niet) goed wordt uitgevoerd. Maar wees gerust: elk personage is op zijn/haar eigen manier interessant. Ook de voice-acting is perfect uitgevoerd in het Engels, maar tijdens gevechten zou er wel iets meer variatie mogen zitten in de voice-lines, die serieus te vaak herhaald worden. Helaas ontbreekt ook de optie voor Japanse stemmen.

Qua verhaal laat de game je na een tijdje echt niet meer los. Na een langzame start, is het moeilijk om de game weg te leggen. Even een uurtje spelen tussendoor is absoluut geen optie. Het lijkt een verslaving te zijn geworden om steeds meer te weten te komen over nieuwe Confidants en te achterhalen met welke skills zij ons zullen helpen. Ook de dungeons zijn uitdagend en brengen steeds nieuwe vijanden met zich mee, die we maar al te graag aan ons Persona assortiment willen toevoegen. De gameplay en moeilijkheidsgraad voelen erg gebalanceerd aan en we ondervonden eigenlijk nergens een oneerlijke spike, maar sommige bazen kunnen wel wat listig zijn als je ervoor kiest om vijanden over te slaan door er langs te sluipen in plaats van ze aan te vallen.