Review: Blackwood Crossing

Review: Blackwood Crossing – Iedereen met een broertje of zusje weet dat de relatie met hen verschillende fases zal doorlopen en ook nog eens heel erg snel kan veranderen. Zo kan je hem of haar soms niet uitstaan en heb je liever dat ze niet bestonden, om niet veel later weer beste vrienden te zijn en je geen leven zonder hen te kunnen voorstellen. Eigenlijk zijn er maar weinig ontwikkelaars die hier een game over hebben gemaakt, maar PaperSeven Studio is deze uitdaging aangegaan. Het uiteindelijke resultaat van deze zelf opgelegde opdracht is Blackwood Crossing.

Zwartwoud kruispunt

In Blackwood Crossing speel je als Scarlett, een roodharig meisje met sproeten, dat gedesoriënteerd wakker wordt in een trein. Zij is daar met haar broertje Finn en op het eerste gezicht lijkt alles koek en ei te zijn. Na het opduiken van een mysterieus figuur blijkt al snel dat de trein waar ze in zitten niet zomaar een vervoermiddel is. Er gebeuren vreemde dingen en soms lijken dingen niet echt te zijn, of juist wel? Dit is dan ook het begin van een avontuur, waarin de band tussen broer en zus centraal staat.

Verkeerde informatie

Blackwood Crossing wordt omschreven als een verhalend avonturenspel, maar eigenlijk is dit niet helemaal het geval. Het is meer een interactief verhaal. Je bestuurt wel de hoofdrolspeelster, maar alles is zo goed als lineair en je hoeft in principe niet heel erg veel te doen. Je kunt de omgevingen wel afstruinen naar leuke objecten of iets dergelijks, er zijn af en toe wat kleine puzzels om op te lossen en je moet soms reageren op Finn, maar het is allemaal geen ‘rocket science’. De puzzels zijn niet heel erg moeilijk en de antwoorden die je op sommige momenten kunt geven doe je door te kiezen uit aan aantal emoties.

Geen tijd te verliezen

Scarlett en Finn zijn sterke personages voorzien van goed stemmenwerk, wat ze meteen erg geliefd maakt. Hun grote aantrekkingskracht zorgt ervoor dat je meteen wilt weten wat er allemaal met hen aan de hand is en waarom er vreemde dingen gebeuren. Er wordt namelijk geen tijd verspild aan vervelende introducties of het langzaam opzetten van het verhaal. Er is wel een soort van introductie, maar die wordt op een heel snelle – en vooral slimme – manier gedaan. Blackwood Crossing weet dus meteen de aandacht van de speler te trekken en laat deze pas los als de eindcredits over het scherm rollen. Je raakt ook snel emotioneel betrokken en daardoor voel je ook wat de personages in de game voelen.

Verhaal staat centraal

De sterke personages in de game zijn echter niet de sterren van Blackwood Crossing. Dat is weggelegd voor het verhaal. Scarlett en Finn zorgen er al voor dat je compleet in de game wordt gezogen, maar het verhaal pakt je bij je ziel. Dit wordt ook nog eens versterkt door de meeslepende muziek. Ik wil je echt heel graag laten weten wat ik heb meegemaakt, zodat ik duidelijk kan maken wat het verhaal zo goed maakt, maar dat zal ervoor zorgen dat jouw ervaring met het spel een deuk zal oplopen. Je moet het spel echt spelen zonder enige spoiler; de game zal je verbazen, verrassen en je totaal meeslepen. Maar geloof me als ik zeg dat het echt een ijzersterk verhaal is en dat dit in combinatie met de sterke personages het tot een heel erg vet geheel maakt. Hou er dan ook maar rekening mee dat je geen andere afspraken hebt of dat je vooraf een bezoekje aan de wc brengt, want als je gaat spelen, wil je het spel in één ruk uitspelen.

Op volgorde

Nu ben ik heel erg positief over het spel, maar er is één puntje van kritiek. Je moet namelijk te allen tijden de volgorde afwerken die de game voor ogen heeft. Zo kwam ik op een gegeven moment in een scene waar ik twee voorwerpen moest pakken. Ik had eerst de omgeving al verkend en had dus al dingen zien liggen. Er werd toen gevraag om een schaar te pakken en een rol tape. Waar de tape lag, wist ik niet, maar wel waar de schaar lag. Dit heb ik vervolgens gevraagd, maar ik kon de schaar nadien pas pakken toen ik ook daar om had gevraagd. Op dit soort momenten word je een beetje uit de game gehaald, dus het is fijn dat het maar sporadisch voorkomt.

Het is tijd

Voor sommige gamers kan de speelduur van Blackwood Crossing misschien ook een minpunt zijn. Het spel is namelijk in ongeveer tweeënhalf uur uit te spelen. Dat is inderdaad niet heel erg lang, maar nu kost deze titel ook maar zestien euro. Nu kan dat voor sommige gamers nog steeds wat kort zijn voor deze prijs, maar het geheel is zo goed, dat het zijn geld meer dan waard is. Sommige titels zijn gewoon meer geld waard door hun ervaring en dit is er één van. Sterker nog, de wonderbaarlijke wereld van Blackwood Crossing is zelfs meer dan dit waard.