Gespeeld: Agents of Mayhem – Het is na de aankondiging van Agents of Mayhem relatief lang stil gebleven rondom de game. Ontwikkelaar Volition Inc. is echter niet de minste ontwikkelaar en dus is het vertrouwen in de titel bij ons altijd wel gebleven. Wij zijn dan ook blij dat de ontwikkelaar dit keer een andere weg in slaat en Saints Row even laat voor wat het is. Ondanks dat het geen Saints Row is, blijven de typische manier van verhaalvertelling en humor die de ontwikkelaar kenmerken, wel behouden in deze nieuwe game. Zodoende waren we erg benieuwd naar hoe dit uit zou pakken en om dat te ervaren mochten we enkele uren met een vroege versie van de game aan de slag.

Alle idioten en stereotypes in één game

Agents of Mayhem is een ontzettend toepasselijke titel voor deze game, al hadden wij er liever ‘Crazy Agents of Mayhem’ van gemaakt. Je speelt de game namelijk met een door jouw samengesteld team bestaande uit vier agenten (je kunt er uit meer dan 10 kiezen) en deze agenten hebben allemaal zo hun eigen stijl. Eén ding hebben ze in ieder geval wel allemaal met elkaar gemeen, ze zijn namelijk knettergek. Dat is kenmerkend voor deze ontwikkelaar, die zichzelf nooit echt serieus lijkt te nemen. Tijdens het spelen kun je op ieder gewenst moment van agent wisselen, mits deze onderdeel is van je gekozen squad. Elke agent heeft zo zijn of haar eigen unieke skillset, verdient eigen punten en dus ook bijbehorende upgrades.

De agenten waar wij uit konden kiezen waren ‘Hollywood’, een typische foute Amerikaanse TV-presentator die graag wil gaan acteren, de California pretty boy om het zo maar even te noemen. ‘Janet Braddock’, een voormalig USMC instructrice, oftewel een vrouw met ballen. ‘Daisy’, een aardige meid die graag een drankje lust, nergens om geeft en op rollerskates door het leven gaat. ‘Kingpin’ een oude bekende uit de Saints Row franchise, bekend als de recordlabel baas en gangleider. Als laatste hadden we ook nog de beschikking over ‘Oni’, een voormalig huurmoordenaar van de Japanse Yakuza.

Zoals je ziet zijn dit dus allemaal mensen met een bijzondere achtergrond en tevens zijn het extreme persoonlijkheden. Dit wordt in de game flink uitvergroot, zodat het helemaal aan het stereotype voldoet. Dit wordt op zo’n manier gedaan dat het erg grappig is en als je de agenten een beetje leert kennen, ontwikkel je al snel een voorkeur. Niet zozeer gebaseerd op skills, maar meer op hoe zij reageren en in het leven staan. De agenten zijn dan ook goed uitgewerkt, al merkten we wel dat sommige agenten vaak dezelfde teksten roepen tijdens het spelen. Dat op basis van een paar uur spelen wekt de indruk dat het qua spreeklijnen wat beperkt is, iets wat wel wat afwisselender mag.

Verhaal is wat simpel

Tot zover hebben wij ons goed vermaakt met de game, maar het verhaal op zichzelf kwam toch wat simplistisch over. Want het hele idee van knokken met een squad bestaande uit knettergekke agenten is natuurlijk leuk, maar je moet uiteraard wel een doel hebben. Dat doel is het gevecht aangaan met Morning Star, de leider van een organisatie dat LEGION beheert. Deze organisatie werd plots actief tijdens de inmiddels beruchte ‘Devil’s Night’, de nacht dat alles op de wereld veranderde. Na een globale aanval met teleportatie techniek, bio-chemische wapens en een groot leger, nam hij de wereld over. Hij maakte menig economie kapot, stal talloze grondstoffen en heeft complete legers uitgeschakeld. Om hem tegen te gaan heeft een andere (vriendelijke) organisatie genaamd Ultor Corporation een team opgezet om met hem af te rekenen.

Door de teleporteer techniek van LEGION te stelen, krijgen ze een flink streepje voor. Jij maakt deel uit van dit team met je eigen ‘Agents of Mayhem’ en dus is het aan jou de taak om Morning Star uiteindelijk uit te schakelen. Je brokkelt zijn organisatie stukje voor stukje af, om zo de wereld te bevrijden van LEGION. Het verhaal wordt vertelt in een stijl die het best vergeleken kan worden met de nostalgische cartoons uit de jaren 80 en 90, vol droge humor en overdreven gebaren. Toch rammelt het geheel nog een beetje, want het is allemaal niet zo heel erg interessant. Enige nuance is natuurlijk wel dat we slechts een fractie van de game hebben gespeeld en dat we straks pas het grotere plaatje te zien krijgen.

Met de gameplay zit het wel snor

Alhoewel het verhaal wat simpel lijkt, zijn de agenten leuk uitgewerkt en hetzelfde kunnen we ook zeggen over de gameplay. Je bevindt je in een open-wereld, namelijk de futuristische stad Seoul, Zuid-Korea. Vanuit hier pak je missies op, neem je outposts over van LEGION en kun je jezelf met een auto of ter voet verplaatsen. Super jumps zijn ook een optie, wat nog een stuk sneller reist. Het is echter geen open-wereld in de zin van Saints Row, het is allemaal wat simpeler opgezet en dient voornamelijk als decor voor het hoofdverhaal. De gameplay is waar Agents of Mayhem het echt van moet gaan hebben en dat blijkt verdomde vermakelijk.

Elke agent heeft zo zijn of haar eigen unieke skillset en super-aanvallen. Zo heb je een standaard ‘mayhem attack’ en een gigantische ‘mayhem ability’. Die laatste kan je pas gebruiken wanneer je meter helemaal vol is gelopen door punten te scoren, wat je weer doet door zoveel mogelijk vijanden om te leggen. Deze mogelijkheden zijn voor iedereen uniek, zeer krachtig en vaak voorzien van mooie animaties. Wanneer je agenten hebt gevonden voor je team die jou allemaal aanspreken, dan kan je ze vervolgens weer uitbreiden met de nodige upgrades. Het is belangrijk dat je met elke agent speelt, want alleen dan kan je de beste voor jouw speelstijl vinden.

Tijdens de speelsessie hebben we niet de mogelijkheid gehad om de open-wereld goed te verkennen, want we kregen een aantal missies te spelen. Hoe het dus gaat uitpakken met alle mogelijkheden van de agenten op termijn is nog even afwachten. Maar door de variatie in persoonlijkheden en de bijbehorende mogelijkheden ziet het er naar uit dat ook dat wel goed zit. De missies op zichzelf met de beschikbare agenten waren in ieder geval afwisselend en leuk genoeg om te spelen.

Voorlopige conclusie

Qua gameplay wist de game ons aangenaam te verrassen, de gevechten zijn leuk en de talloze knipogen naar de jaren 80 en 90 met fantastisch droge humor maken deze game erg interessant. Het verhaal lijkt wat te oppervlakkig en voelt vrij simpel aan, maar dat kan straks als het geheel klaar is natuurlijk wel in orde zijn. Opvallend is dat de game geen multiplayer of zelfs coöp bevat, wat ons betreft een gemiste kans. Aangezien je met een squad werkt, zou het juist heel leuk kunnen uitpakken als je het verhaal door kunt spelen met vrienden. Jammer genoeg is dit niet mogelijk en daarmee is Agents of Mayhem een volwaardige singleplayer game. Niets mis mee natuurlijk, maar juist dit concept leent zich zo goed voor coöp, dat je het gaat missen.