Review: Korix – De wereld is niet meer wat het ooit was en je bevindt je ergens in de ruimte om te vechten voor het voortbestaan van je ras. Vijandelijke troepen hebben het op jou gemunt, dus je zult alles op alles moeten zetten om je basis te verdedigen en die van de vijand een kopje kleiner te maken. Korix is een puzzelgame waarin dit de basis vormt en dit is ook de enige vorm van een verhaal. In Korix draait het niet om mooie verhalen of een spannend avontuur. Nee, het draait hier om strategie, resources praktisch verdelen en meer. Bevalt dat? Jazeker!

Simpel, maar het is plezierig

Korix zal geen schoonheidsprijs winnen. Dat kan iedereen constateren op het moment dat er een blik op de screenshots of trailers geworpen wordt. Maar dat is helemaal niet erg, want het gaat om de gameplay en die steekt erg goed in elkaar. Deze gameplay is oersimpel en het eerste level in de campagne dient gelijk als een tutorial om de gameplay te leren kennen. Ieder level is anders ingedeeld en bestaat uit alleen maar blokken. Op deze blokken kan je verschillende zaken kwijt. Denk aan een pulse machine, een laser, een luchtafweergeschut en meer. Om je gebied uit te breiden, zul je muren moeten plaatsen en op die manier kan je steeds dichter bij de basis van je vijand komen.

Het is zaak om de basis van je tegenstander te vernietigen en dus is het handig om dichterbij te komen. Maar om muren, wapens en meer te bouwen, heb je resources nodig. Deze kun je vergaren bij een resourcepunt vlakbij je basis. Door een werker in te zetten, zal die 20 energiepunten per keer ontginnen en die naar de basis brengen. Als je dan een laser in wil zetten, moet je over 30 energiepunten beschikken, dus de werker moet twee keer lopen om dat te kunnen bekostigen. Handig is dus om meerdere werkers te ‘kopen’ met energiepunten, die weer sneller meer energiepunten opleveren. Maar hoe meer werkers je inzet, hoe duurder een nieuwe aanschaffen is.

In eerste instantie is het dus zeer belangrijk dat je snel een leuk legertje van werkers opbouwt om zo snel energie te verzamelen. Ondertussen is het echter van belang om ook muren en wapens in te zetten, anders word je in no-time overlopen door de vijand. Het concept is echter dat de vijand ook vanaf nul begint en in eerste instantie dus niet zo’n bedreiging vormt. Kom je in latere levels, dan zullen de vijandelijke basissen in aantallen toenemen en dus zul je meerdere routes in de gaten moeten houden. Veelal volstaat een set van een paar lasers en bij voorkeur upgrade je die nog even tot de max, zodat je het merendeel uit de buurt kunt houden.

Uitdaging neemt toe

De game kent een erg fijne leercurve, want in eerste instantie is er maar weinig beschikbaar qua wapens en verdediging. Maar elke keer als je een level verder komt, unlock je nieuw wapentuig. Al snel krijg je tanks, maar het duurt wat langer alvorens je vliegtuigen krijgt en nog wat langer voordat de mechs beschikbaar zijn. Halverwege de game heb je alles wel vrijgespeeld en dat brengt meer variatie in gameplay met zich mee. Niet alleen omdat je diverse middelen hebt om de vijand te bestoken, maar ook omdat ook de vijand met meer materiaal jou gaat aanvallen. Daarbij komen strategische uitdagingen nu nog meer om de hoek kijken.

Een simpel voorbeeld hiervan is dat het punt om resources te verzamelen op een gegeven moment opraakt. Het volgende punt is best een end weg, dus dat betekent dat de werkers langer onderweg zijn. Gelukkig kan je wel een afgiftepunt vlakbij het andere resourcepunt instellen, maar die dien je dan ook te verdedigen. Ondertussen zal de tegenstander je blijven aanvallen en zodoende blijf je gedurende een potje volop bezig om alles te managen. Dat is tevens de strategie, want terwijl je de basistoevoer van energiepunten moet controleren, dien je ook na te denken over hoe je je vijand aan wil pakken. Kies je voor het oprukken van tanks en soldaten die mogelijk sneuvelen, maar waardoor je de vijand wel wat schade aanbrengt? Of spaar je even door met energiepunten totdat je een nucleaire raket in kan zetten? Afwegingen, en die krijg je steeds meer naarmate je verder in de game geraakt.

Gelijkwaardige multiplayer

De singelplayer schotelt je een goede variatie van levels voor en daarin is het doel telkens hetzelfde. Toch is ieder potje anders door de variërende strategie die je kunt hanteren per level en daarnaast is ook elk level anders qua structuur, aantal bazen en resourcepunten. Daarmee zal de singleplayer niet al te snel gaan vervelen en als je nadien zin in meer hebt, is er een Skirmish modus die je vrij kan spelen. Ga je liever de uitdaging met anderen aan? Dan kan dat uiteraard ook, want de game beschikt over een multiplayer. Deze multiplayer beschikt over alles waarover de singleplayer ook beschikt en dus zijn de modi qua content min of meer gelijk. Het verschil is alleen natuurlijk dat je het nu opneemt tegen een andere speler die een compleet andere strategie kan hanteren ten opzichte van de AI.

Dat is natuurlijk nog leuker en daarmee kan je een lange tijd vooruit, zij het niet dat de multiplayer een erg dunbevolkt gebied is. Een euvel waar wel meer virtual reality games mee kampen, zo ook het recent beoordeelde Starblood Arena. Uitgestorven is het niet, maar het kan even duren alvorens je een mede- of tegenspeler hebt gevonden. Inderdaad: de multiplayer is niet alleen versus, je kan namelijk ook in coöp aan de gang tegen andere spelers of tegen de AI. Wat dat betreft heeft de game dus volop mogelijkheden te bieden en dat is erg prettig. Bovendien krijg je waar voor je geld en dat is natuurlijk altijd fijn.

Ga voor de PlayStation Move

Een belangrijk punt wat wel even gemaakt moet worden is dat de game zowel te spelen is met een DualShock 4 als een PlayStation Move. Die laatste is duidelijk de betere besturing – iets wat de game ook aangeeft – want je kunt daarmee veel nauwkeuriger richten. Spelen met een DualShock 4 is zeker geen probleem, maar op een gegeven moment raakt de camera de controller kwijt en dan moet je hele rare poses aannemen om hetgeen te realiseren wat je graag wilt. Er is ook geen optie om de controller opnieuw te herpositioneren en dat kan soms wat vervelend zijn. Daar is met de PlayStation Move nauwelijks tot geen sprake van. Heb je zo’n controller? Gebruik die dan.

Een ander punt is dat de game bij momenten wat onoverzichtelijk is. Sommige levels bestaan uit meerdere lagen en dat is het wat lastig om goed te kunnen zien waar de vijanden zich begeven. Je kan het level gelukkig wel draaien met de schouderknoppen om meer overzicht te krijgen, maar omhoog of omlaag zakken zou op zich prettig zijn geweest. Verder is de game uitstekend te spelen in virtual reality, maar deze game had ook prima zonder VR gewerkt. Begrijp ons niet verkeerd, VR voegt zeker wat toe, maar als de game nu ook gewoon zonder VR te spelen was geweest, dan had men gelijk het probleem van dunbevolkte servers kunnen tackelen.

Conclusie

Korix is een aangename strategische/tower-defense game die rustig begint en langzaam maar zeker toeneemt in uitdaging. De singleplayer is goed voor pakweg vier uur en dan heb je nog een Skirmish en multiplayer modus om je in te vermaken. Dat de servers dunbevolkt zijn is jammer, want de strategie die bij de gameplay komt kijken kan voor hele leuke potjes zorgen. Sterker nog, het is één van de leukere puzzelgames voor PlayStation VR. Neem wel het advies ter harte als je deze game aanschaft, om de game met een PlayStation Move te spelen, dat maakt het spelen net even wat praktischer.

Pluspunten

  • Fijne opbouwende moeilijkheidsgraad
  • Kan flinke uitdaging zijn
  • Gevarieerde levels en bijkomende strategieën
  • Single- en multiplayer zorgen voor veel speelplezier

Minpunten

  • DualShock 4 besturing werkt niet altijd goed
  • Uitsluitend in VR te spelen...
  • ...met dunbevolkte servers tot gevolg

8.0