Review: Butcher

Review: Butcher – Het is natuurlijk erg leuk als je een game te spelen krijgt waarin heel veel te doen en te ontdekken is en dat je personage heel veel mogelijkheden heeft om zijn of haar avontuur te beleven. Deze titels vragen vaak ook aardig wat denkwerk van de speler. Maar soms heb je gewoon behoefte aan een spel zonder poespas. Een spel waarbij je weinig tot niet na hoeft te denken, maar waar je wel je agressie in kwijt kunt. Een game die al na vijf minuten de stress van het gezeik van je baas op het werk of het gezeur van je vriend of vriendin doet vergeten. Butcher is zo’n game.

Slager

In Butcher is het de bedoeling zoveel mogelijk dood en verderf te zaaien. Je krijgt in het begin een shotgun en kettingzaag en daarmee moet je alles wat ademt doden. Je vijanden willen natuurlijk hetzelfde met jou doen, dus je moet razendsnel handelen. Om ervoor te zorgen dat je niet het loodje legt, zijn er ‘health packs’ te vinden en items om je bepantsering te vergroten. Tevens zul je gaandeweg een aantal nieuwe wapens vinden om de vijanden mee uit te schakelen, waaronder een vlammenwerper. Als je uiteindelijk de uitgang in een level vindt, dan ga je door naar het volgende gebied en doe je weer precies hetzelfde.

DOOM

Nu lijkt het er misschien op dat ik nu een heel ander bekend spel aan het omschrijven ben. De omschrijving is namelijk precies hetzelfde als DOOM. Eigenlijk kun je Butcher ook het beste omschrijven als deze beroemde game, inclusief de ‘blood and guts’, alleen is het geheel verpakt als retro 2D platformer. Het retrogedeelte slaat vooral op de graphics. De ontwikkelaar maakt gebruik van grove pixelart en weet meteen al in het begin fans van deze stijl enthousiast te maken. Er wordt dan namelijk gebruik gemaakt van roterende objecten die heel erg aan de Mode 7 van de SNES doen denken. Dat is vandaag de dag natuurlijk allesbehalve bijzonder, maar dit is een perfecte trigger om retrofans enthousiast te krijgen.

Ultra-Violence

Butcher laat je ook meteen in het begin al weten wat je kunt verwachten van de gameplay. In het titelscherm staat namelijk: ‘The Easiest Mode is Hard’. Je moet je dus voorbereiden om dood te gaan, heel veel dood gaan. De actie is snel en intens en je reactievermogen wordt echt flink op de proef gesteld. Buiten de vele vijanden die agressief jacht op je maken, zul je ook steeds meer rekening met andere dingen moeten houden. Boobytraps, pilaren die je dood willen drukken en een vuurzee die langzaam omhoog kruipt zijn maar een aantal dingen die je tegen zal komen. Dit maakt het allemaal nog moeilijker, maar het wordt er zeker niet minder leuk om.

I’m too young to die

Toch omarmt de game niet volledig zijn doelstelling. Er is namelijk ook een Casual modus aanwezig. Hierin zal de vijand bij lange na niet zo agressief zijn en er zijn meer health packs te vinden. Wel schakelt het de collectibles, in de vorm van doodskoppen, uit die je in de game kunt vinden. De game schreeuwt het uit dat het hier om een moeilijke game gaat, dus waarom zwicht je dan toch voor een lage moeilijkheidsgraad? Ik begrijp dat je dan waarschijnlijk een grotere groep gamers aanspreekt, maar de charme van de game gaat in Casual modus wel verloren. Dus gamers die hier voor kiezen krijgen niet dezelfde ervaring. Ja, je kunt het laten voor wat het is, maar je verloochend zo wel je identiteit.

Hurt me plenty

Juist doordat Butcher zo moeilijk is, krijgt de game een extra dimensie. Ja, je zult veel doodgaan en als je het loodje legt, moet je het gehele level weer opnieuw spelen. Ook zal je menig keer je TV verrot schelden, maar toch zal je weer opnieuw beginnen. Het ‘nog één keertje dan’-gehalte is echt heel hoog. Dit is mede te danken aan de snel reagerende besturing. Jouw acties worden vlekkeloos vertaalt naar de game en doodgaan ligt dan ook echt aan jezelf en niet doordat het spel vals speelt. Zo heb je altijd het idee dat je de volgende keer wel voorbij een bepaald punt in een level kunt komen. Maar, in de Casual modus is Butcher niet meer dan een leuke shooter, aangezien je er dan zonder al teveel problemen doorheen kunt maaien.

Nightmare!

Er is één ding waar Butcher in welke moeilijkheidsgraad dan ook de plank wat misslaat en dat is met het geluid. De ontwikkelaar heeft geprobeerd om de levels te voorzien van een onheilspellende soundtrack, maar het komt niet overeen met wat er op het scherm gebeurt. De actie is zo snel en gewelddadig dat je dit ook in de muziek wilt horen. Dit had de game nog meer sfeer kunnen geven en dan was de impact nog groter geweest. Nu is het een beetje vlak. Tevens hoor je vrijwel constant dezelfde kreunen van de neergeschoten vijanden en dat gaat op den duur wel wat irriteren.