Review: Prey – Prey is een naam die veel te verduren heeft gekregen. Het origineel werd sinds de jaren 90 ook meerdere malen uitgesteld om dan toch in 2006 eindelijk het levenslicht te zien. Dit pakte voor de studio toch nog goed uit, dus was een vervolg niet iets waar ze twee keer over hoefden na te denken. Wat volgde, was wederom uitstel, wisseling van uitgever en nog meer uitstel, totdat Bethesda besloot de stekker er helemaal uit te trekken. Nu had Bethesda wel de rechten op de naam Prey in handen, een concept dat zeker veel potentie heeft. Gelukkig heeft Bethesda dit zelf ook door gehad en besloten ze om de naam nieuw leven in te blazen door één van hun betere studio’s op dit project te zetten, namelijk Arkane Studios. Wat er is geworden van dit semi-passieproject, lees je in onze review.
Groundhog Day
Je ontwaakt in een slaapkamer. Je broer belt je op en verwijt je dat je weer te lang in bed hebt gelegen. Een helikopter staat voor je klaar op het dak om je naar jouw werk te brengen bij TranStar, waar jouw broer Alex op je staat te wachten. Een paar simpele tests en de dag is weer voorbij, dit om jou voor te bereiden op de grote reis naar het ruimtestation Talos I. Helaas mag niet alles zo gemakkelijk zijn en lijkt er wat fout te gaan tijdens de tests. Plots lig je weer in bed en word je wakker op een wel erg bekende datum, echter zijn er nu toch wat dingen anders. De gang loopt dood en de vriendelijke mechanicus in de gang is niet meer zo levendig als een paar minuten eerder. Je raapt haar waterpomptang op en gaat op onderzoek uit. Je breekt letterlijk de ruiten der realiteit en beseft dat dit niet de aarde is, maar dat je al op Talos I bent.
Gedurende het spel word je begeleid door een stem genaamd January. Zij probeert jou van alles te doen herinneren, zoals het feit dat je al drie jaar op Talos I leeft. Door iets wat Alex met jou heeft uitgespookt, heb je geen herinneringen meer van wat er de afgelopen jaren allemaal is gebeurd. Alex wil ook niet dat jij dit te weten komt, althans daar lijkt het heel erg op. Ondertussen zit Talos I vol met aliens genaamd Typhons, die vrijwel al het menselijke aan boord hebben uitgeroeid en nu dus een nieuwe prooi hebben gevonden: jou. Elke dag nietsvermoedend hetzelfde riedeltje uitvoeren klinkt zo slecht nog niet vergeleken met de realiteit, maar Morgan Yu is vastbesloten om uit te vinden wat er precies aan de hand is.
Geschiedenisles
Voordat we verder gaan, willen we even het één en ander duidelijk maken over het ontstaan van Prey in zijn huidige vorm. Een vergelijking die veel mensen, waaronder ondergetekende, maken is die met BioShock. Tijdens het spelen van Prey wordt er vaak verwezen naar een systeem genaamd Looking Glass. Voor de lezers onder ons die een beetje bekend zijn met de gaming historie, is dat de studio die de eerste System Shock heeft ontwikkeld, de voorloper op BioShock. En laat nou net wat personeel van die oude studio zijn ondergebracht bij de Austin afdeling van Arkane Studios. In een zekere zin hebben we hier met een spirituele opvolger van System Shock te maken. Dit hebben we tijdens het spelen ook zeker gemerkt en eigenlijk is het zo gek nog niet: de setting leent zich er prima voor.
Meedogenloos als een jager
Waar we in onze eerdere speelsessies nog wel een beetje lol met de mimics hadden, de kleine Typhons die allerlei vormen kunnen aannemen, hebben we er uiteindelijk meer kopzorgen aan gehad. De uitdaging lijkt nog even een paar tandjes omhoog te zijn gebracht. Prey maakt je in zekere zin paranoïde. Op den duur konden we geen enkele ruimte meer inlopen zonder te denken dat er een voorwerp was dat stiekem toch een mimic moest zijn, met als gevolg dat we alles aan gort begonnen te slaan of onder begonnen te spuiten met de GLOO gun. Richten is daarbij verdomd lastig. We durven niet te zeggen of dit opzettelijk zo is gemaakt of dat het gewoon een foutje is, maar frustrerend was het voor ons in ieder geval wel. Het merendeel van de Typhons hebben we daarom ook maar uitgeschakeld met onze waterpomptang.
De zogenaamde neuromods die we door het spel heen hebben verzameld, werpen direct in het begin al hun vruchten af. Afhankelijk van welke talenten jij als eerste kiest, bepaal jij eigenlijk hoe jij het spel gaat ervaren. Kies je ervoor om veel apparatuur te hacken om zo wat stiekemer door Talos I heen te navigeren of ga jij voor de minder subtiele aanpak en zorg je er liever voor dat een mimic in twee klappen het licht in zijn ogen doet doven? Beiden zijn natuurlijk mogelijk, maar zoals ook bij bijvoorbeeld Dishonored het geval is; de slimme aanpak loont. Wanneer je ervoor kiest om je volledig op vechten te richten, zal jouw speelervaring een stuk korter zijn, maar loop je ook een hoop voorwerpen en notities van Talos I personeel mis. En geloof ons: de notities zijn het waard als je het hele mysterie omtrent Talos I wil ontrafelen.
Naast de neuromods krijg je op den duur ook de mogelijkheid om aan de haal te gaan met Typhon krachten. Je leest het goed: de mogelijkheid. Typhon krachten zijn niet verplicht om te gebruiken. Gebruik je ze wel? Dan kan ook jij in een koffiekopje veranderen of vliegensvlug van A naar B toe sprinten, echter zal het schip zich dan ook tegen jou keren. Turrets zullen niet meer jou proberen te beschermen, maar zien jou als één van de Typhon. Hetzelfde geldt voor wanneer je jouw krachten benut waar één van de weinige overlevenden bij staat. Ook dit is weer een erg slim systeem, gezien je op deze manier nooit té krachtig zal worden.
Schokkend geluid
Als we iets kunnen waarderen in een horror game, dan is het wel het juiste geluid om jou als speler op het puntje van je stoel te krijgen. En daar slaagt Prey met vlag en wimpel in. Naast de futuristische soundtrack, compleet met kraak- en piepgeluiden alsof ze door een computer zijn geproduceerd, worden vijanden ook enigszins aangekondigd met diverse geluidseffecten, begeleid met een goede portie bass. Naast dat wij toch elke keer weer moesten schrikken van het geluid, schrokken we alsnog regelmatig van de vijanden zelf. Met name de mimics natuurlijk, want die zie je vaak gewoon niet aankomen. Zonder dit slimme gebruik van geluid hadden wij waarschijnlijk niet zo vaak op het puntje van onze stoel gezeten.
Voor de leeuwen
Prey maakt gebruik van de CryEngine, wat voor een first person shooter geen slecht idee is. Een probleem wat we echter wel vaak zien terugkomen, is dat deze engine op de PlayStation vaak niet echt goed van de grond wil komen. Hoewel we kunnen vermelden dat Prey botermals draait op onze console, hebben we wel de kanttekening dat dit niet de mooiste game is om te spelen. Gezichtsanimaties zien er vaak wat flets uit en het ontbreekt een beetje aan detail op sommige plekken. Op dit vlak stelt Prey ons dan ook enigszins teleur, wetende dat Arkane tot zo veel meer in staat is als we kijken naar Dishonored 2. Nu hebben we nooit echt bijzonder hoge verwachtingen gehad op dit vlak, maar het had allemaal net iets mooier gemogen.
Conclusie
Prey is eng, interessant, grijpt je vast voor een aantal uur en dan is het voorbij. Was het het waard? Absoluut. Zouden we het nog een keer spelen? Ja, puur om de game nog eens op een andere manier mee te maken. Is het de nieuwe System Shock? Net niet. Waar Prey in zo veel dingen goed doordacht is, zoals het neuromod systeem en de briljante mimics om ons de stuipen op het lijf te jagen, lijkt het op technisch vlak niet helemaal goed te gaan. Grafisch had het allemaal net wat mooier gemogen en ook de besturing lijkt ons vaak tegen te werken. Gelukkig dat ons arsenaal ook een mêlee wapen bevatte, anders hadden we mogelijk niet eens voorbij bepaalde segmenten gekomen. Desalniettemin is Prey een ervaring die je absoluut een keer meegemaakt moet hebben.
Pluspunten
- Mimics zijn rotzakken op de goede manier
- Neuromods en Typhon krachten zijn leuk!
- Geweldig gebruik van geluid
- Interessante setting...
Minpunten
- ...die wellicht een extra likje verf had kunnen krijgen
- Gunplay werkt vaak tegen
8.0
Hadden jullie ook last van input lag in de besturing? Daar had ik erg last van in de demo.
Het maakte de besturing erg vervelend omdat er vijanden om me heen zaten te springen en doen. De lag maakte het daarmee erg vervelend om op ze te richten.
Of hadden jullie andere problemen met de besturing?
@Qurx28: Game mode aan op de tv?
@130.193.237..xxx:Het zat volgens mij in de game er zou een patch voor komen.
In mijn ogen nog een extra minpunt:
Het is niet de Prey die ze tijdens Gamescom 2010/2011 (?) lieten zien. Die ze toentertijd lieten zien had pas een awesome setting. Erg Blade Runner sfeer zat daarin. Nu helaas een heel andere game waar mijn (persoonlijke) interesse niet is.
Veel te hoog cijfer voor zo’n korte game.
Hoeveel speeltijd zit hierin dan?
@Qurx28: Het voelde in mijn beleving vooral erg houterig aan. Kan inderdaad ook input lag zijn geweest, iets wat ik niet vaak mee maak gezien ik voor TV standaarden een vrij lage input lag heb (14ms)
@Seb070NL: Ik denk dat een gemiddelde playthrough je zo’n 15 uur zal kosten. Als je echt alles gezien wil hebben ga je makkelijk de 20 uur over.
Dat extra likje verf komt er misschien nog met een hdr/pro patch. Bedankt voor de review.
@Trellgoth:
Dat heeft toch niets met de uiteindelijke game te maken. Je kan moeilijk de game een minpunt geven op iets wat het niet is geworden en daarbij is het ook een kwestie van smaak.
@RogueSquad: Ik heb normaal gezien geen last van input lag bij spellen op mijn playstation 4. En bij de demo was het wel opvallend. Als je op de controller een kant op drukt kun je gewoon merken dat er vertraging op zit voordat je personage draait. En als je dan visueel op een personage richt en dan het pookje los laat draait je personage nog een beetje door. En dan zit er weer vertraging op zodra je dat probeert te corrigeren. Daarboven hielp het mij niet dat de vijanden je gezichtsveld verlaten en je dus om je heen moet kijken waar ze zijn gebleven.
Ik vond het in de demo erg jammer aangezien het spel zelf erg in de smaak viel voor mij. Ik ben dus ook nog wel van plan het spel te halen! Maar ik wacht nog wel even tot er een paar patches later.
Overhypte game , een grote lik verf en gameplay is onder vriespunt .
@Qurx28: Met een bedrade controller en een 2016 oled tv heb ik geen last gehad van input lag (demo)
Cijfer zit ver boven mijn verwachtingen, ik had eerder een 6,5 verwacht. Ik vond de zwarte wezens echt 100x niks en het spel zag er wel heel erg gedateerd uit.
@tyger1: inderdaad.
@tyger1:
Heb jij hem ?
@62.140.137..xxx: Nee , zo kun je, je geld door de ramen werpen.
Na de demo had ik genoeg ervan na 30 min .
Nu kun je zeggen het was maar een demo ,maar toen ik die demo speelde dacht ik dat ik 10 @ 15 jaar terug Half Life speelde en toen vond ik deze nog veel beter .
Topspel! Met heel veel plezier genoten van de sfeer en de gameplay. 9/10 voor mij! Aanrader als je van sci fi houdt.
Alleen al een schuimgeweer , aaaah nee dankjewel .
@84.30.88.xxx: idd een raar wapen , lol
@tyger1: Ha, hier ben ik gestopt met spelen en wacht ik op de (hdr)-patches. Een schuimgun… Die zwarte spinnenkoppen worden gewond door mijn schuim, ik merk dat alleen aan het kleinere richtkruis dat te voorschijn komt wanneer je een treffer maakt. (zoals Battlefield of Call of Duty)
Maar wat voor treffer maak ik? wat gebeurt er met de mimics? Geen idee, het helpt misschien om erbij te fantaseren dat ik ze verzuip in een schuimbad van een brandblusser die ik hanteer. (schuim – vooral van Dreft – het dodelijkste wapen om jezelf te verweren tegen een invasie van buitenaards leven)
Ok, je hebt mijn punt, en gelijk dat van andere gamers hier die nou eenmaal niet op een wapen zitten te wachten dat de tegenstander verzuipt in onschuldig badschuim. En op een gegeven moment, dringt het tot je door dat je eerst de mimicks kan vastzetten door ze half te verzuipen in schuim, waarna je hen in stukjes uiteen kan laten knallen met een slag van je waterpomptang.
En hier ben ik gestopt.
Ik ‘begreep’ plots de game, en had geen zin om de vijanden met schuim vast te pinnen, snel hyperkinetisch te switchen naar mijn tang om er dan als een kamikaze op los te pleuren.
Bah, zo’n uitgekauwde Bioshock herhalingsoefening. Het probleem zit hem hier: Ik wil niet verplicht worden door de developers om de wapens te gebruiken zoals zij ons ‘verplichten’ om alleen maar op die manier verder te komen.
Ik wil keuzevrijheid.
Al mag ik niet te snel oordelen, zo heb ik gezien dat je het Dreft-schuimwapen
(GLOO-Gun) kan gebruiken om de lasers van een alarminstallatie te bedekken en zodoende de lasers toch kunt passeren.
Er zijn waarschijnlijk meerdere mogelijkheden doorheen het gans avontuur te gebruiken, dingen die onze eerste initiële kijk op de GLOO-gun helemaal transformeren naar ‘het beste wapen dat je ooit bent tegen gekomen…’
Dat kan allemaal, maar dan moet je jezelf zeer in de spelwereld en lore verdiepen, en dat kan afstoten.
Ik kom er later weleens op terug, als de game zijn (hdr)patches heeft gehad en zich toont zoals hij werkelijk is.
Ik ben het met de sceptici eens hier zoals je kan zien aan mijn comment, maar we mogen nog niet te snel oordelen. Wellicht zitten er dingen in de game die wij door onze ‘ragequit’ 🙂 nooit hebben gezien.
Het concept van wisselen met wapens a la Bioschock om te overleven is in ieder geval een verplichting van de developer waar ik vrijheid wil.
Kut niks nieuws
@Shavir: Het begin is een beetje traag maar er zijn altijd meerdere manieren om verder te komen. Zo’n 3 a 4 uur erin en dan gaat het pas echt los. Ik heb er van genoten en nog steeds.
@GazMeister: Jaja, ik heb de game nog steeds op de plank staan. De update is verschenen, alleen heb ik nog niet getest of het een hdr-update is. Ik geloof wel in de game, de ai lijkt buitengewoon goed en angstaanjagend, maar ben nog vooral bezig met Zelda. Off topic: Weer iets geweldigs meegemaakt in Zelda BotW. Ik moest het Hateno-strand zuiveren van een groepje monsters omdat ze de schapen gestolen hadden van een hoeder en aan het spit roosterden. Ik was er net niet op voorzien, iets te weinig eten bij om mijn hartjes (levens) aan te zuiveren en slechte, zwakke wapens. Een kat – en muisspelletje. Ik lokte telkens 1 goblin (door dichterbij te sluipen totdat hij me zag en dan weg te lopen) Dat ging een tijdje goed, ik had ook al de gobelins hun vlees gestolen aan het spit. Ze lagen te slapen. Plots zag ik wat rumoer in het water aan het strand. Vissen? Nee, er sprongen ineens vijf reptiel-achtige wezens met speren in de hand uit het water. Dat was best verschieten, ze zagen er zeer gemeen uit, waren snel en werkten in groep samen. Ik dacht dat ik mijn quest wel kon vergeten. Toch had ik er vier kunnen afmaken maar ik was hierdoor door mijn wapens en eten heen waardoor ik de quest zelf wel kon vergeten. Die laatste hagedis sprong hoog in de lucht op me af met zijn speer. Ik dacht dat ik gezien was, totdat ik in een allerlaatste reflex mijn speer gooide als laatste redmiddel. Warempel, ik had hem geraakt vlak voor hij met getrokken speer ging landen. Dood. Daarna had ik toevallig gemerkt dat ik nog tien bompijlen op zak had, Zo kon ik de monsters in het kamp toch verslaan en de beloning hiervoor – naast schilden en wapens die de verslagen monsters laten vallen -was een robijn ter waarde van tweehonderd rupies. Geweldige speerworp van mij. Bizar, toen die reptielwezens uit het water sprongen dacht ik dat ik gezien was, maar door hen te verslagen had ik krachtigere wapens gekregen en kwam de hoop terug dat mijn quest zou slagen. Het moment dat dat hagediswezen sprong om mij te doorboren (akelig zicht) en ik zijn aanval stopte met een pijl, zal ik niet meer vergeten. Ik vond het zo geweldig dat ik het wilde delen. 😉
@Shavir: Mooi verhaal man. Alleen spreek ik geen nintendo meer, een jaar of 13 niet meer 🙁
@GazMeister: Kan ik best begrijpen. Genaaid met de Gamecube, ( ook een third-party probleem) Genaaid met de Wii en Wii U. Ik heb nu net het geluk dat ik wat geld bijeen heb gespaard want anders had het niet waar geweest. Bedankt. 🙂
@Shavir: hahahaha, heerlijk!