Review: Shadow Warrior 2 – Humor gebruiken in games is vaak een moeilijke opgave voor een ontwikkelaar. Deze opgave wordt zelfs nog groter als dit een groot deel van de game moet dragen. Toch lukte dit Flying Wild Hog met het in 2014 uitgegeven Shadow Warrior. Het spel had vrij schunnige, platte en vaak zeer flauwe humor, maar dit was zo goed uitgewerkt dat dit uiteindelijk een positieve invloed had op de game zelf. We zijn ondertussen drie jaar verder en de ontwikkelaar wil dit kunstje opnieuw flikken met het vervolg. Om te zien of dat gelukt is, is het daarom het beste om Shadow Warrior 2 te vergelijken met diens voorganger.

Schaduw Krijger

Het eerste deel van Shadow Warrior was grafisch nou niet bepaald een hoogvlieger. Het was allemaal vrij basic, maar de geweldige gameplay maakte een hoop goed. Met deel twee hebben de graphics in ieder geval grote sprongen gemaakt. Als je beide games naast elkaar zou zetten, wordt het verschil echt heel erg groot. Waar het eerste deel meer op een vroege PS3-game leek, ziet het tweede deel er echt uit als een game van deze tijd. Alles is veel gedetailleerder en er wordt veelvuldig van grafische effecten gebruikgemaakt die ervoor zorgen dat alles er gelikt uitziet.

Toch moet Shadow Warrior 2 op één vlak zijn meerdere herkennen in zijn voorganger en dat is de framerate. Het tweede deel draait op 30 frames per seconde tegenover de 60 fps van het origineel. Dit is natuurlijk een groot verschil, maar desondanks voelt de game prima aan. De besturing houdt de snelle actie prima bij. Het is dus jammer dat het spel niet op 60 fps draait, maar het zit de gameplay absoluut niet in de weg. Je zal in ieder geval nergens in de problemen komen doordat de framerate lager is dan het origineel.

Prima zoals het is

Voor de gameplay zelf is er door Flying Wild Hog gekozen om weinig verbeteringen door te voeren in het tweede deel. In principe was dat ook niet heel erg nodig, want dit zat al met deel één prima in elkaar en was ook heel erg vermakelijk. Je hebt in Shadow Warrior 2 dan ook weer een zwaard tot je beschikking en verschillende schietwapens. Alleen heb je nu veel meer variatie hierin dan voorheen. Tevens zijn de verschillende levels wat groter en ruimer van opzet in vergelijking met het origineel.

Dat de gameplay niet is veranderd, wil niet zeggen dat Shadow Warrior 2 daardoor minder indruk maakt dan het origineel. De hectische en soms chaotische actie, die gepaard gaat met veel bloed, is nog steeds heel erg vet. Je reactievermogen wordt flink op de proef gesteld en als je als enige rechtop staat na een aanval van tientallen monsters, geeft dat heel veel voldoening. Het zorgt er tevens voor dat je je personage kunt oplevelen en hem op verschillende manieren sterker kunt maken. Ook kun je nieuwe bewegingen ontgrendelen, die je een nog grotere moordmachine maken en je nog meer laten uitleven op al het gespuis dat je tegenkomt. Een leuke extra is dat je nu met drie andere gamers tezamen kunt spelen en dat maakt de actie nog vetter.

Iets met bomen en het bos

Shadow Warrior 2 moet het dus hebben van zijn snelle en chaotische actie, maar in dit deel wordt dit veelvuldig onderbroken. Dit komt doordat er echt ontiegelijk veel upgrades voor je wapens zijn te vinden. Versla een aantal vijanden en je hebt er zo al een paar te pakken. Tijdens je avontuur zul je er dan ook letterlijk honderden vinden. Je bent daardoor erg veel bezig met het bekijken en eventueel gebruiken of verkopen van deze upgrades. Dit gaat echter ten koste van het plezier van het spel. Deze game vraagt om bijna onophoudelijke actie en nu wordt dat meer in stukjes gedeeld.

Tevens zijn er in de hoofd- en zijmissies ook een aantal momenten waar er even weinig te doen is. Vooral in de zijmissies valt het regelmatig teveel stil. Hier moet je namelijk vaak monsters of objecten zoeken. Deze zijn wel aangegeven op je map, maar als je geen bepaalde route loopt, zal je soms van de ene kant naar de andere kant van de map moeten lopen. Je hebt dan wel alle vijanden ondertussen al van kant gemaakt, dus kom je dan geen tegenstand meer tegen. De levels zijn groter en meer open dan in deel één, dus de actie valt gewoonweg stil en dat is allesbehalve interessant.

Houston heeft een probleem

Ook op technisch niveau is het niet altijd je van het. Over het algemeen draait Shadow Warrior 2 prima, maar gaat het af en toe toch de fout in. Als je bij een savepunt komt, dan stopt het spel een klein ogenblik. Dat breekt de ervaring niet, maar het staat wel slordig. Tevens wil, als de actie heel erg hectisch wordt, de framerate soms even stotteren. Dit is meestal vrij kort, maar het is een paar keer voorgekomen dat het spel vast bleef zitten in deze stotterringen en dit was alleen op te lossen door de game opnieuw op te starten. En dat is natuurlijk niet iets om blij van te worden.

Humor van de middelste plank

Van één van de grote speerpunten van de game word je ook niet altijd even vrolijk: de humor. Het tweede deel heeft wat meer moeite om leuk uit de hoek te komen. Vooral in het begin voelt het allemaal erg geforceerd aan en zijn de grappen vaak gewoon niet leuk. Gelukkig wordt dat beter hoe verder je komt, maar het laat dan toch ook regelmatig een steekje vallen. Tevens kun je weer gelukskoekjes vinden met spreuken en ook hier is het ‘hit-and-miss’. Van een aantal zal je breeduit lachen, maar er zitten er ook aardig wat tussen waar je mond moeite mee heeft om ietwat omhoog te krullen.

Vroeger was alles beter

Waar het spel wel voor de volle honderd procent op scoort, zijn de vele verwijzingen. Er zitten echt heel veel dingen in Shadow Warrior 2 die bijvoorbeeld films, games of computers op de hak nemen. Deze kunnen echt overal opduiken. Zo kom je een robot tegen met de naam Unit 64-Commodore en je moet op een gegeven moment een aantal oude VHS-banden zoeken die een aantal oude actiefilms te kakken zetten. De wat jongere generatie gamers zullen hoogstwaarschijnlijk veel van deze verwijzingen niet oppikken, maar de ‘oude garde’ onder ons zal hier echt van smullen.

Boven verwachting

De eerste Shadow Warrior was vrij snel uit te spelen, dus ik verwachtte dan ook dat de ontwikkelaar met het vervolg hier meer werk van zou maken. Dit heeft Flying Wild Hog inderdaad gedaan. Sterker nog, ze hebben hier flink wat meer werk mee afgeleverd dan je zou verwachten. Buiten het hoofdverhaal zijn er Bounties en de eerder genoemde zijmissies te spelen. Als je deze allemaal wilt spelen, ben je gemakkelijk meer dan 20 uur kwijt. Het enige jammere is dat niet alles even leuk is om te spelen. Veel van de Bounties zijn vrij langdradig. Zo moet je regelmatig tientallen vijanden of objecten vinden in een level en dat is een beetje te veel van het goede, ook al laat de map zien waar je naartoe moet.

Conclusie

Shadow Warrior 2 is een leuke game, maar de ontwikkelaar is wel een beetje de essentie verloren. Snelle en zo goed als onafgebroken actie moet het devies zijn van dit spel, maar door een aantal dingen valt de game regelmatig stil. Hiermee gaat het succesvolle basisprincipe van het spel wat verloren. Er is wel heel veel content beschikbaar, maar ook hier staat weer een minpunt tegenover: sommige zijmissies zijn namelijk erg langdradig. Ook het humor-gehalte weet niet hetzelfde niveau van zijn voorganger te halen. Toch weet de game heerlijke actie voor te schotelen die vooral in coöp heel erg tof is. Je krijgt dit keer ook genoeg verschillende wapens om al het gespuis dat je tegenkomt letterlijk een kopje kleiner te maken. Shadow Warrior 2 weet dus niet echt zijn voorganger te overstijgen, maar schotelt - ondanks zijn tekortkomingen - wel de meest hectische actiegame van dit jaar voor.

Pluspunten

  • Speelt lekker weg
  • Heerlijke chaotische gameplay
  • Coöp is vet
  • Diverse leuke verwijzingen
  • Verrassend veel content...

Minpunten

  • …maar niet alles is even leuk
  • Game heeft teveel onderbrekingen
  • Soms wat technische problemen

7.5