Review: The Walking Dead: A New Frontier – Episode 5: From the Gallows

Review: The Walking Dead: A New Frontier – Episode 5: From the Gallows – Wanneer de voorlaatste aflevering aanvoelt als een zorgvuldige opbouw zonder climax, dan weet je dat de grote finale de moeite waard gaat zijn. ‘Thicker Than Water’, de teleurstellende vierde aflevering van dit derde seizoen van The Walking Dead, beantwoordt aan deze omschrijving. Traag en met een ongezonde focus op de minst interessante personages kabbelde deze episode verder, tot de – toegegeven: redelijk spectaculaire – slotminuten je uiteindelijk alsnog een reden gaven om uit te kijken naar de seizoensfinale. En nu we die seizoensfinale effectief gespeeld hebben, kunnen we jullie één ding verzekeren: het is, zoals we dat inmiddels van Telltale gewend zijn, het wachten allemaal waard geweest.

Richmond in puin

De vorige aflevering eindigde met een uiterst gewelddadig tribunaal, waarin de moordlustige leidster van de Richmond gemeenschap – Joan – Javiers broer David probeerde op te knopen bij wijze van publieke executie. Aangedikt door het onverwachte verraad van Eleanor en nog een extra keuze tussen leven en dood, werd ‘Thicker Than Water’ zo plots een heel stuk spannender dan je na het niet bepaald eventvolle voorbije uur verwacht had. Opgejut door een zorgvuldig opgebouwde haat voor Joan – en eerlijk: de verveling van dat trage eerste uur – koos ik voor de stormramoplossing. Joan kreeg een kogel in het voorhoofd, David werd op het nippertje van de verhangingsdood gered en een dramatisch op het laatste moment opduikende Kate crashte met haar vrachtwagen in de omwalling van Richmond.

‘From The Gallows’ pikt de draad, zoals je ongetwijfeld verwacht had, exact weer op waar ‘Thicker Than Water’ hem had laten vallen. De schietpartij op het einde van het tribunaal heeft al aardig wat levens gekost en het kersvers ontstane gat in de verdedigingsmuur van Richmond jaagt het aantal slachtoffers nog eens fors de hoogte in. De enorme kudde zombies die al een heel seizoen lang een stilzwijgende dreiging in de achtergrond vormt, stroomt de stad binnen en jaagt onze helden een flatgebouw in, waar de zwaargewonde overlevenden zich trachten te verschuilen. Allianties worden gevormd en beloftes gemaakt, waarna Javier en co erop uittrekken om de door hen aangebrachte schade te herstellen en Richmond te redden van de ondergang. De perfecte setting voor een meeslepende seizoensfinale, me dunkt.

Eigen bloed eerst

De zoektocht naar een middel om de honderden zombies in de straten van Richmond uit te schakelen, mondt uit in een intense queeste over de daken, waarin het kleine groepje overlevenden langzaam maar zeker uitgedund wordt. Hier en daar treffen we leuke knipogen naar de comics aan, waaronder de zeer welkome terugkeer van een oude bekende en een scene waarin Javier zich met de ingewanden van een zombie bekleedt om levend door de kudde ondoden te geraken. We merken opnieuw een gebrek aan exploratiesegmenten op, maar dit wordt ruimschoots goedgemaakt door enkele feilloos ontworpen QTE-scènes en het onmiskenbaar dreigende gevoel dat dit keer letterlijk iedereen in de cast elk moment aan zijn einde kan komen. De druk wordt opgevoerd en dat mag ook wel in een finale.

Wat ‘From The Gallows’ echter moeiteloos boven de andere episodes in dit seizoen uit tilt, is de relatie tussen Javier en zijn broer David. Deze vormde eerder al een emotionele rode draad, maar de haat-liefdeverhouding tussen de bloedverwanten – en alle opgekropte, tegenstrijdige gevoelens die daarmee gepaard gaan – komt in deze episode volledig aan de oppervlakte. Het resultaat is verdomd pakkend, mede dankzij een vroege flashback die, zoals dat in de eerdere afleveringen ook wel eens gebeurde, bepaalde hedendaagse keuzes in een duidelijker perspectief plaatst. Javier en David voelen aan als mensen van vlees en bloed, mensen met positieve en negatieve kanten, en dat komt de empathie van de speler alleen maar ten goede. Ook de driehoeksverhouding met Kate valt onder die noemer, trouwens.

Eh… Was jij niet dood?

Inhoudelijk weet ‘From The Gallows’ dus moeiteloos te doen wat ‘Thicker Than Water’ vorige maand niet deed: overtuigen. Tot in de details. Grafisch ziet The Walking Dead er nog steeds mooi uit en de voice-acting legt de lat nog maar eens hoger. Op technisch vlak blijft dit seizoen overigens verbazen. Waar andere reeksen van Telltale hier ondermaats op scoren, blijven mijn klachten over dit derde seizoen van The Walking Dead uiterst beperkt. Wat wél gebeurde, zorgde dan weer voor de nodige onbedoelde hilariteit. Op een bepaald moment ging er namelijk op fundamenteel vlak iets mis in de game, waardoor een in een vorige aflevering duidelijk gestorven personage plots in de achtergrond voorbijliep. Behoorlijk grappig en geenszins onoverkomelijk, maar het haalt je wel even uit de ervaring.